اماکن دیدنی روسیه

برخی از اماکن دیدنی کشور روسیه که مردم برای تفریحات آخر هفته به آن شهرها می روند عبارت است از :

1. کرملین: کرملین سمبل مسکو و کلا روسیه بشمار می رود. این مجموعه بر روی تپه براوینسكی ساخته شده است. در اطراف این تپه دیوارهای قلعه و برج هایی بنا شده‌اند که فاصله بین این برج ها متناسب با شکل زمین و مقتضیات دفاعی است. کاخ شاهزاده کبیر و ساختمان های متعدد آن در بخش جنوبی تپه قرار دارد و در شرق آن در مرتفع ترین مکان، میدان اصلی کرملین، میدان جامع و مهم‌ترین کلیساها قرار دارند.

2. میدان جامع از سمت شرق، تالار گراناویتایا و برج ناقوس ایوان کبیر واز جنوب کلیسای جامع آرخانگلسک را تشکیل می دهد. این میدان از سمت رود مسکو باز است و از آنجا می توان چشم انداز پشت رود مسکو را مشاهده کرد. در سمت شرق این میدان، برج اسپاسکایا و در شمال آن خیابانی که در گذشته نیکولسکایا نامیده می شد، قابل مشاهده است.

3. کاخ بزرگ کرملین مجموعه ای از بناهایی است که از ابتدای قرن 15 ساخته شده اند. این کاخ شامل تالار گراناویتایا، ایوان های درونی که متعلق به قرن 15 می باشد، تالار طلایی تزار متعلق به قرن 16، کلیساها و کلیساهای جامع می شود. معماران ایتالیایی از جمله: فیوراوانتی، سولاری، روفو و دیگران در احداث آثار معماری کرملین شرکت کردند. اما بسیاری اعتقاد دارند که مشاركت این استادان در ساخت کرملین فقط ویژگی اصالتا روسی مجموعه کرملین را کمرنگ می کند.

برج های کرملین نیز شدیدا متناسب با نقش خود در سیستم دفاعی ساخته شده اند؛ زیرا همانطور که در خط استحکامات، دو مکان با شرایط توپوگرافی کاملا یکسان وجود ندارد، دو برج كاملا مشابه نیز وجود ندارد. مرتفع ترین و مستحکم ترین برج های مجموعه کرملین، برج‌ هایی هستند که در گوشه ها واقع شده اند، زیرا از اهمیت دفاعی بیشتری برخوردارند.

از طریق راه پله اصلی پس از عبور از تالار جلسات که دارای اجاقی از جنس یشم سبز است می توان به زیباترین تالار کاخ رفت که گئورگیوفسکی نامیده می شود. در سال 1769 به افتخار گئورگی پابدانوستس نشان افتخاری به همین نام ابداع شد. نازک کاری این تالار پیروزی هایی را به تصویر می کشد که ارتش روس در قرون 19-15 بدست آورده است. در امتداد دیوارهای این تالار 18 ستون پیچ خورده از جنس فلز روی وجود دارد که بر سر آنها مجسمه های ویتالی نصب شده است و در لبه دیوارهای تالار آثار نقش برجسته کلودت دیده می شود که گئورگی پابدانوستس را بر روی اسب در حال مبارزه با اژدها به تصویر می کشد. سقف تالار با شش عدد لوستر برنزی طلاکاری شده تزئین شده است که وزن هرکدام از آنها 1300 کیلوگرم است.

4. تالار گراناویتایا در سال‌های 1491-1487 توسط فریازین و سولاری ساخته شد و بعنوان تالار پذیرایی کاخ شاهزاده کبیر مورد استفاده قرار گرفت. این تالار بدین خاطر گراناویتایا نامیده می شود که نمای سمت میدان جامع آن از سنگ سفید تراش خورده است. این تالار تقریبا بشکل یک سالن بزرگ مربعی با سقف سنگی صلیبی شکل است که بر روی ستون چهارگوش مرکزی قرار دارد. مساحت آن 495 متر مربع و ارتفاع آن 9 متر است. سقف تالار با نقاشی هایی منقوش شده است که آخرین آنها مربوط به سال 1882 می باشد. در سال‌های 60 قرن 17 تالار گراناویتایا تبدیل به ویرانه شد، بعد از حریق سال 1682، اوسیپ استارتسوف در سال‌های 85-1684 تزئینات این تالار را بازسازی کرد و دهانه پنجره های آن را عریض نمود و از بیرون با ستون های سنگی سفید که نقوش گیاهان بر روی آن تراشیده شده بود تزئین کرد.

5. تالار طلائی تزاریک ساختمان قدیمی متعلق به قرن 16 میلادی می باشد. در مدارک متعلق به اواخر این قرن این ساختمان به نام تالار طلایی ایرینا ( همسر تزار فئودور) نامیده شده است. نمای این تالار به سمت میدان جامع است و چارچوب های پنجره های آن تحت تاثیر معماری رونسانس ساخته شده است. احداث کلیسای جامع ورخوسپاسکی بر روی این تالار در سال 1636 مستلزم تقویت سقف تالار توسط تیرهای آهنی بود. در اواخر قرن 16 نمای تالار طلایی را طلاکاری کردند که نام آن نیز نشات گرفته از همین موضوع است. از این تالار راهی برای ورود به تالار ژیلتسکایا وجود دارد که پست نگهبانی کاخ بشمار می رود.

از نظر معماری طبقه پنجم کاخ جالب ترین بخش کاخ می باشد که به شکل زیرشیروانی ساخته شده است و بر روی یک تراس باز قرار دارد. « برجک دیده بانی» متصل به زیرشیروانی ویژگی منحصر بفردی را به نمای طبقه پنجم می بخشد و چشم انداز مسکو را آشکار می کند. نقاشی های بجای مانده در تالارهای کاخ مربوط به سال 1837 هستند و همگی یک احساس مشترک از نقاشی های قرن 17 را القا می کنند. مرمت سه طبقه بالای کاخ ترمن در سال 1968 انجام شد.

در آستانه سال 1960 در طبقه دوم کاخ بزرگ کرملین بر اساس طرح آندریف، وولفسون، دالگانوف و دیگران باغ زمستانی ایجاد شد. مساحت این باغ320 متر مربع است که 110 متر مربع آن گیاه کاری شده است. دیوار غربی آن کاملا از شیشه و دیوار شرقی آن با آینه پوشیده شده است که تصویر گیاهان در آن منعکس می شود. دیوارهای جنوبی و شمالی باغ باسنگ مرمر اورال تزئین شده است.

در بخش غربی کرملین تالار اسلحه (1851) قرار دارد که بعنوان بهترین ساختمان موزه در اروپا در قرن گذشته بشمار می‌رود. این تالار در منابع مکتوب اولین بار در سال1547 مورد اشاره قرار گرفته است و نام آن بخاطر استفاده اولیه از این تالار بعنوان انبار اسلحه بوده است. در قرن 17 در اینجا کارگاه‌هایی برای تولید اسلحه و زیورآلات از طلا و نقره ایجاد شد، از سال 1640 این تالار به کارگاه نقاشی تبدیل شد. در ساختمان تالار اسلحه بزرگترین نقاشان روس، اوشاکوف، زوبوف؛ منبت کار، زوبوف و بونین؛ اسلحه ساز، داویدوف و کاتسف و همچنین استاد کار روی طلا و نقره، پاپوف کار می‌کردند.

کرملین ساختمان دولت را درون خود جای داده است که در سال های 87-1776 توسط کازاکوف احداث شد. این ساختمان به شکل یک مثلث ساخته شده است و در یکی از رئوس آن یک تالار تعبیه شده است. در طول دوران شوروی این ساختمان به مکان بازدید دائمی گردشگران تبدیل شده، زیرا در آنجا دفتر کار و آپارتمان لنین که از سال 1918 تا 1923 محل کار و زندگیش بود، به همان شکل اولیه حفظ شده بود. سالن بزرگ گنبدی شکل سنا 7/24 متر قطر و 27 متر ارتفاع دارد.

یکی از مهم‌ترین آثار معماری دوران شوروی در مجموعه کرملین کاخ نشست ها می باشد که در سال 1961 در نزدیکی برج ترویتسکی ساخته شد. ساختمان آن به شکل مستطیل ساخته شده است و نمای آن از سنگ مرمر سفید و پنجره‌های شیشه ای است.

در مرکز کرملین در میدان جامع ناقوس ایوان کبیر وجود دارد که بعنوان معجزه هنر معماری قرن 16 بشمار میرود. در زمان ایوان کالیت در سال 1329 تقریبا در محل کنونی برج ناقوس، یک کلیسای کوچک سنگی به افتخار جان لستویچنیک ساخته شد. در سال 1505 زمانی که آن را تخریب کردند. در سال‌های 1508-1505 بن فریازین معمار بدین منظور اولین ستون سه ضلعی برج ناقوس ایوان کبیر را با سنگ سفید ساخت. در سال‌های 1532 تا 1543 ناقوس خانه چهارگوش و کلیسای وازنسنییا به برج ناقوس ایوان کبیر متصل بودند؛ در کلیسای وازنسنییا ناقوس «بلاگووستنیک» به وزن هزار پند قرارداشت؛ در سال 1552 یک راه پله مرتفع سنگی ساخته شد و در سال 1600 طبقه فوقانی مجموعا به ارتفاع 81 متر بنا شد.

از دیگر بنای های مهم مجموعه کرملین، کلیسای جامع آرخانگلسک، کلیسای جامع بلاگووشنسکی و کلیسای جامع اوسپنسکی می باشد.

6. دانشگاه مسکو- دانشگاه مسكو، كه در ژانویه سال 2005 جشن 250 سالگی خود را گرفت، به حق قدیمی‌ترین دانشگاه روسیه به شمار می‌آید. این دانشگاه در سال 1755 به یمن تلاش‌های بسیار لامانوسف، دانشمند شهیر روس، پا به عرصه حیات گذاشت. دستور تأسیس دانشگاه مسكو ، در روز تاتیانا طبق تقویم مسیحیان ارتودوكس، یعنی 12 ژانویه 1755 توسط الیزابت، ملكه روسیه، به امضا رسید. از آن زمان هر سال «روز تاتیانا» به عنوان روز دانشگاه مسكو نیز جشن گرفته می‌شود. دانشگاه در ابتدا در ساختمان داروخانه اصلی شهر در میدان سرخ واقع شده بود. داشنگاه طبق طرح لامانوسف از سه دانشكده فلسفه، حقوق و پزشكی تشكیل شده بود. با گذشت كتابخانه دانشگاه نیز تأسیس شد كه بیش از صد سال تنها كتابخانه عمومی مسكو به شمار می‌آمد. ساختمان جدید دانشگاه در سال‌های 1833- 1836 ساخته شد. به عنوان بزرگ‌ترین چهره‌های تاریخی كه در دانشگاه مسكو تحصیل كردند می‌توان به فانویزین، ژوكفسكی، گریبایدف، لرمونتف، بلینسكی، هرتسن، توتچف و چخوف اشاره كرد.

7. مترو مسكو–پیشنهاد ساخت مترو زیرزمینی مسكو برای اولین بار در اوایل سده بیست، زمانی كه جمعیت شهر از مرز 1 میلیون نفر گذشت، مطرح شد. طرح مترو در سال 1902 برای بررسی به دومای شهری مسكو ارایه شد، اما به دلیل مخالفت‌های شدید دارندگان شركت‌های خطوط تراموا پذیرفته نشد. ایده تأسیس مترو برای بار دوم در زمان حكومت اتحاد شوروی مطرح شد و در سال 1931 اولین تونل آزمایشی كشیده شد. با گذشت یك سال پروژه به مرحله ساخت رسید و ساعت 7 صبح 15 ماه مه 1935 مترو برای استفاده عموم افتتاح شد. در تأسیس ایستگاه‌های مترو معماران بزرگی شركت داشتند كه بین آن‌ها می‌توان به آ. شوسف، سازنده آرامگاه لنین اشاره كرد.

8. میدان سرخ–میدان سرخ؛ میدان مركزی مسكو است. این میدان مقابل دیوار شرقی كرملین قرار گرفته و از سه طرف توسط عمارت موزه تاریخ، ساختمان فروشگاه اصلی مسكو و كلیسای جامع واسیلی بلاژنی احاطه شده است. میدان سرخ طی سال‌های بسیار صحنه وقایع مهم تاریخ روسیه و مسكو بوده است.

تاریخ تأسیس میدان سرخ به اواخر سده 15 بازمی‌گردد. در آن زمان به دستور ایوان سوم ساختمان‌های چوبی اطراف كرملین كه تزار را دایماً با خطر آتش‌سوزی ربه‌رو می‌كرند، تخریب شدند. به جای آن ساختمان‌ها در مجاورت دیوار شرقی كرملین میدانی برای تاجران خرده‌ پا سازماندهی شد. در ابتدا میدان تارگووایا (میدان تجارت) نامیده می‌شد و در سده 16 به دلیل وجود كلیسای ترویتسكی در بخش جنوبی میدان، نام آن به «ترویتسكایا» تغییر كرد. این میدان تنها در سده 17 به نام میدان سرخ مشهور شد.

9. كلیسای مسیح منجی - در تاریخ 25 دسامبر 1812 الكساندر اول، امپراتور روسیه، بیانیه‌ای را مبنی بر تأسیس كلیسایی به افتخار پیروزی روسیه بر ارتش ناپلئون امضا كرد. طراحی و ساخت این كلیسا به الكساندر ویتبرگ سپرده شد. وی قصد داشت عمارت را بر كوه‌ «وارابیووی گوری» بنا نهد، اما كوه به دلیل سنگینی سازه نشست كرد و پروژه ناتمام ماند. بعد از به قدرت رسیدن نیكلای دوم، ساخت این پروژه در سال 1832 به «كنستانتین تن» سپرده شد. ساخت و نازك‌كاری درون مصلی چهل و چهار سال كار برد و در نهایت در سال 1883 به پایان رسید. كلیسا طی مراسمی باشكوه در تاریخ 26 مه 1883 در حضور الكساندر سوم و خانواده سلطنتی متبرك شد و گشایش یافت. محل قرارگیری مصلی بسیار مناسب است، زیرا از هر نقطه مسكو قابل رؤیت است و نزدیكی آن به كرملین، پیوند عمیق مصلی را با تاریخ و فرهنگ روسیه نشان می‌دهد.

1. آربات - آربات، سمبل مسكوی قدیم و یكی از معروف‌ترین خیابان‌های مسكو، بین میدان «آرباتسكی واروتا» و میدان «اسمالنسكی» واقع شده است. این خیابان، كه امروزه به نوعی پیاده‌رو مبدل شده است، 514 سال قدمت دارد. نام آربایت كه از معادل عربی آن به معنای حومه گرفته شده است و به احتمال زیاد توسط تاتارهای كریمه یا تاجران عرب به روسیه آورده شده است. این خیابان در ابتدا محل زندگی صنعتگران و تاجران بود، اما در اواخر قرن 18 در «آربات» اشراف‌زادگان ساكن شدند و در قرن 19 این خیابان به یكی از اماكن فاخر مسكو تبدیل شد. این خیابان در طول تاریخ محلی آرام و دنج بود و ساخت اولین ساختمان‌های سه‌طبقه و اولین مدرن‌سازی‌های آن مربوط به اواخر قرن 19 می‌شود. در این خیابان خانه- موزه پوشكین، مارینا تسوتایوا و لرمونتف واقع شده است.

2. مجموعه نمایشگاهی روسیه (نمایشگاه سراسری دستاوردهای صنعتی) -مجموعه نمایشگاهی روسیه از جایگاه ویژه‌ای در مسكو، مركز روسیه، برخوردار است. این مجموعه امروزه هم نمایشگاه است، هم تفریحگاه، هم مركز بزرگ تجاری. این نمایشگاه به تاریخ 1 اوت 1939 در قسمت شمالی مسكو، در آستانكینو افتتاح شد. نمایشگاه، شهركی با 136 هكتار مساحت و پارك‌ها، بركه‌ها، غرفه‌ها و نزدیك به 250 ساختمان‌ كوچك و بزرگ بود. این مجموعه از 1 اوت تا 25 اكتبر1939 بیش از 5/3 میلیون بازدیدكننده داشت. از سال 1941 تا 1945 نمایشگاه غیرفعال بود و در سال 1945 مجموعه مورد بازسازی قرار گرفت. بدین ترتیب مساحت نمایشگاه به 207 هكتار رسید و تعداد ساختمان‌ها تا 383 عدد افزایش داشت. در سال 1958 مجموعه به نمایشگاه سراسری دستاوردهای صنعتی تغیر نام یافت و به بخش‌های موجود، غرفه‌های صنعتی و ساختمانی نیز افزوده شد.

3. ملك آستانكینو - ملك آستانكینو، در بخش شمالی مسكو، یكی از اماكن تاریخی باقی‌مانده از سده 18 به شمار می‌آید. اولین اطلاعات درباره این ملك مربوط به سده 16 می‌شود. در آن زمان این ملك همراه با كلیسایی كوچك متعلق به خانواده شلكالف بود. در سال 1620 آستانكینو توسط تزار به چركاسكی اعطا شد و پس از آن، در سال 1743 این ملك به خانواده شرمتیف رسید. شكوفایی واقعی آستانكینو مربوط به زمان مالكیت «ن. شرمتیف»، كه فردی هنردوست و هنرپرور بود می‌شود. او تصمیم گرفت آستانكینو را به اقامتگاه تابستانی خود تبدیل كند و گروهی از بازیگران تآتر را به ملك خویش دعوت كند. شرمتیف برای تحقق این آرزویش تأتر معروف آستانكینو را بنا نهاد. تأتر آستانكینو تنها تأتر روسیه با تجهیزات سده 18 است و این در حالی است كه از نظر قابلیت‌های آكوستیك، بهترین سالن روسیه به شمار می‌آید. كنت «ن. شرمتیف» در سال 1801 درگذشت و بعد از مرگ وی، ملك آستانكینو از میدان توجه مالكینش خارج ماند. این ملك بعد از انقلاب اكتبر روسیه به موزه تبدیل شد و در سال 1991 به موزه- ملك استانكینو تغییر نام یافت.

4. پوشكین - پوشكین یكی از زیباترین مناطق حومه شهر سنت پترزبورگ به شمار می‌آید كه در 24 كیلومتری شمال شهر سنت‌پترزبورگ، این پایتخت شمالی روسیه، واقع شده است. این منطقه كه در گذشته استراحتگاه تابستانی خانواده سلطنتی بود تا سال 1918 «تسارسكوی سلو» (دهكده تزار) نامیده می‌شد، اما سپس به «دتسكوی سلو» (دهكده كودك) تغییر نام یافت و در سال 1937 نام «پوشكین» را به خود گرفت.

یلیزاوتا پترونا علاقه خاصی به تسارسكوی سلو داشت و از همین رو اقدام گسترش و بازسازی كاخ یكاترینا كه به نام مادرش، یعنی یكاترینا آلكسی‌یونا نام‌گذاری شده است، كرد. با تلاش بهترین معماران آن زمان، یعنی زمتسف، ترزینی و راسترلی، ساختمان ساده به كاخی مجلل به سبك باروكوی روسیه با نمای زیبا و طراحی جذاب مبدل شد. كاترین دوم نیز تسارسكوی سلو را بسیار دوست می‌داشت. در زمان سلطنت وی در آن‌جا كاخ الكساندر بنا شد و «كاخ بزرگ» نیز به تالارهای عقیق و گالری كامرون مزین شد.

بعد از انقلاب اكتبر مجموعه كاخ‌ها و پارك‌ها به موزه تبدیل شد. در سال‌های جنگ دوم جهانی خسارات زیادی به این مجموعه تاریخی وارد شد كه در این میان می‌توان به انتقال تالار كهربا به آلمان اشاره كرد. از محل نگهداری این اثر گرانبهای فرهنگی هیچ اطلاعی در دست نیست. در سال 1979 تصمیم بازسازی تالار كهربا اتخاذ شد و در تاریخ 31 مه 2003 در سیصدمین سالگرد بنیانگذاری شهر سن‌پترزبورگ، تالار كهربا بار دیگر افتتاح شد.

5. پترگف - پترگف كه در 30 كیلومتری مركز شهر سن پترزبورگ واقع شده، به‌حق یكی از زیباترین مجموعه‌های تفریحی جهان به شمار می آید. تاریخچه ساخت این مجموعه به زمانی بازمی‌گردد كه پیتر در سال 1714 تصمیم گرفت در این مكان برای خود اقامتگاهی مجلل، كه از نظر جلال و شكوه از ورسای پاریس نیز برتر باشد، بنا كند. اسناد فراوان نشان می‌دهد كه خود پیتر نیز در طراحی این مجموعه شركت فعال داشته است. به دلیل شركت خود امپراتور در این پروژه، امور اجرایی با سرعتی بی‌سابقه پیش می‌رفت، به گونه‌ای كه در سال 1723 بخش قابل توجهی از این مجموعه ساخته شد و در همان سال نیز مراسم افتتاح اقامتگاه پیتر صورت گرفت. فواره‌های بسیار زیبا و متعدد زینت‌بخش این پارك زیبا هستند و برخی از آن‌ها كه نمادی تاریخی دارند بخشی از تاریخ جالب روسیه را برای بیننده بازگو می‌كنند.

در این میان فواره- مجسمه سامسون، كه سمبل پیروزی روس‌ها بر ارتش سوئد است، از اهمیت بالایی برخوردار است. متإسفانه جنگ دوم جهانی به این مجموعه تفریحی نیز رحم نكرد و با تخریب بخش‌هایی از ساختمان‌ها، فواره‌ها و سیستم لوله‌كشی پارك، خسارت سنگینی به این مجموعه وارد شد، اما خوشبختانه بازسازی پارك بلافاصله بعد از پایان جنگ آغاز شد و امروزه ما این امكان را داریم كه از زیبایی‌های بی‌حد و مرز این مجموعه تفریحی لذت ببریم.

6.  قلعه پتروپاول - قلعه پتروپاول مكانی مركزی را در ساختار شهر از آن خود كرده و كلیسای جامع پتروپاول نیز كه در همین محوطه قرار گرفته است، یكی از نشانه‌های اصلی شهر به شمار می‌آید. 16 ماه مه 1703 پتر اول در جزیره زایاچی بنای قلعه جدیدی را ریخت تا با كمك آن بتواند از سرزمین‌هایی كه طی جنگ شمالی از سوئدی‌ها گرفته بود، محافظت كند. شهر پتربورگ نیز زیر سایه این قلعه بسیار سریع رشد كرد و از همین روست كه روز ریختن بنای قلعه، تاریخ پیدایش شهر سنت پترزبورگ نیز به شمار می‌آید. طرح ساخت قلعه را خود امپراتور تنظیم كرده بود. وی قلعه را به شكل یك شش‌ضلعی چوبی بنا نهاد اما در سال 1706 زیر نظر معماری به نام ترزینی سازه‌های آجری جای چوب را گرفتند.

این قلعه به عنوان یك بنای تدافعی ساخته شد، اما هیچ‌گاه وظایف اصلی و مستقیم خود را انجام نداد. طی دویست سال از قلعه به عنوان زندان سیاسی استفاده می‌شد و جالب این كه یكی از اولین زندانیان این قلعه، آلكسی فرزند خود پیتر بود. یكی از افتخارات زندان این بود كه حتی یك زندانی موفق نشده بود از آن بگریزد. كلیسای جامع پتروپاول نیز كه طی سال‌های 1713- 1733 بر اساس طرح ترزینی ساخته شد، یكی از اماكن دیدنی مجموعه قلعه پتروپاول به شمار می‌آید. درون این كلیسا چند تن از تزراهای روسیه، از جمله خود پیتر اول و الكساندر دوم دفن شده‌اند.

7. سواركار مفرغی - برای جشن سیصد سالگی پتربورگ یادمان‌های فراوانی به افتخار پیتر كبیر، بنیانگذار شهر، نصب شد اما بی‌تردید «سواركار مفرغی» معروف‌ترین مجسمه از این دست به شمار می‌آید. كاترین كبیر در اواسط سده 18 به فكر ساختن یادمانی برای بنیانگذار شهر افتاد و برای این كار از «اتین فالكونه»، مجسمه‌ساز فرانسوی دعوت به عمل آرود. فالكونه در سال 1766 به روسیه رفت و كار خود را بر روی ساخت مجسمه آغاز كرد. پیتر در این مجسمه سوار بر اسبی است و بر سرش حلقه‌ای از برگ كه سمبل قدرت و پیروزی است نهاده شده است. اشاره دست تزار به سمت رود نوا، آكادمی علوم و قلعه پتروپاولنماد اهداف اصلی او طی سلطنتش، یعنی آموزش، تجارت و قدرت نظامی است. شباهت پایه یادمان پیتر در این اثر به موج دریا یادآور آن است كه پیتر نخستین كسی بود كه توانست مرزهای روسیه را تا سواحل دریا گسترش دهد. سنگ مناسب این كار در سال 1768 در ساحل خلیج فنلاند یافت شد. این سنگ با وزن 1600 تن با تلاش 400 نفر و بعد از 9 ماه كار سنگین به محل مورد نظر انتقال یافت.

8. كاخ میخاییل (میخاییلفسكی) - یكی از جالب‌ترین و بخشی از موزه دولتی روسیه به شمار می‌آید. تاریخ تأسیس آن به سده هجده بازمی‌گردد، زمانی كه پاول اول، امپراتور روسیه دستور داد سالانه چند صد روبل جهت ساخت كاخی برای پسر كوچكترش میخاییل پس‌انداز شود. كار ساخت كاخ را پسرش الكساندر اول ادامه داد و سرانجام وقتی میخاییل به سن 21 سالگی و مبلغ پول پس‌انداز شده به 9 میلیون روبل رسید، پروژه اجرایی تحت نظارت «كارل ایوانویچ رُسـّی» آغاز شد. در سال 1895 در زمان سلطنت الكساندر سوم كاخ به موزه امپراتور الكساندر سوم تغییر نام یافت.

9.     كاخ زمستانی - كاخ زمستانی یا ارمیتاژ، پنجمین كاخ زمستانی ساخته‌شده در سن پترزبورگ به شمار می‌آید. این عمارت زیبا و مجلل توسط راسترلی بین سال‌های 1754 تا 1762 در محلی كه پیش از آن كاخ سوم قرار داشت، به سبك باروكو تأسیس شد. این عمارت از 1000 اتاق تشكیل شده است و نمای بیرونی آن كه به دستور امپراتور روسیه می‌بایست نشان‌دهنده «عظمت روسیه» باشد، با كل شهر، رود نوا و نیز تمامی منظره شهر هماهنگی كامل دارد. این ساختمان تا قبل از انقلاب محل سكونت تزارهای روسیه بود و امروزه نیز از آن به عنوان موزه‌ای بسیار بزرگ با آثار هنرمندانی نظیر داوینچی، رافائل، رامبراند و پیكاسو استفاده می‌شود. بازدید كامل از تمامی قسمت‌های موزه دست كم به چند روز زمان نیازمند است.

10.  كاخ تابستانی پیتر اول -كاخ تابستانی طی سال‌های 1710- 1714 به سبك باروكو توسط دومنیكو ترزینی بنا شد. این كاخ نسبتاً ساده كه تعداد اتاق‌هایش از 14 تجاوز نمی‌كند، یكی از قدیمی‌تریم عمارت‌های شهر به شمار می‌آید. 29 سنگ رویه‌نگاری‌شده بر نمای اصلی ساختمان (اثر آندرئاس شلوتر آلمانی) وقایع جنگ شمالی را بازگو می‌كنند. كاخ فقط برای استفاده تزار در فصول گرم سال، یعنی از ماه مه تا اكتبر طراحی شده بود اما در سال 1712 پیتر در این مكان كه هنوز به طور كامل نازك‌كاری نشده بود سكنی گزید و تا آخر عمر، یعنی سال 1725 در آن‌جا ماند. خود او در طبقه پایین و همسرش، كاترین در طبقه بالا زندگی می‌كرد.

(http://www.iraneurasia.ir/fa/pages/cprint.php?id=900)

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی روسیه ، صنعت گردشگری روسیه