کاربری های مهم مساجد در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
در هر مسجدی باتوجه به بزرگی و کوچکی آن، افراد متعددی همچون امام جماعت اصلی، امام جماعت علی البدل یا خلیفه، خطیب، مؤذن، قصاب، دفن و کفن اموات و هیئت امنا(متشکل از 3 نفر تا 15 نفر و یا بیشتر)، و خادم مسجد اشتغال دارند که هزینه ی زندگی و یا حقوق آنها از طریق کمک های مردمی و یا دستمزد خدماتی که ارایه می کنند تأمین می شود<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص869</ref>. | در هر مسجدی باتوجه به بزرگی و کوچکی آن، افراد متعددی همچون امام جماعت اصلی، امام جماعت علی البدل یا خلیفه، خطیب، مؤذن، قصاب، دفن و کفن اموات و هیئت امنا(متشکل از 3 نفر تا 15 نفر و یا بیشتر)، و خادم مسجد اشتغال دارند که هزینه ی زندگی و یا حقوق آنها از طریق کمک های مردمی و یا دستمزد خدماتی که ارایه می کنند تأمین می شود<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص869</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[مساجد در چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[مساجد در چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۹
در چین هم مانند سایر کشورهای اسلامی، مساجد علاوه بر مرکز عبادی بودن، دارای کاربری های مختلفی اجتماعی، آموزشی، و فرهنگی هستند که از جمله ی آنها می توان به: انجام فرایض دینی؛ نشر معارف اسلامی و تعلیمات دینی؛ توسعه و آموزش علوم اسلامی؛ پذیرایی از میهمانان مسلمان غریب؛ کمک به نیازمندان مسلمان؛ رسیدگی به امور و احوالات شخصی مسلمانان همچون اذان گفتن در گوش نوزادان، انجام عقد ازدواج، کفن و دفن اموات، ذبح احشام براساس احکام اسلامی؛ برگزاری مسابقات ورزشی میان جوانان مسلمان؛ و حل اختلاف میان مسلمانان اشاره کرد.
در هر مسجدی باتوجه به بزرگی و کوچکی آن، افراد متعددی همچون امام جماعت اصلی، امام جماعت علی البدل یا خلیفه، خطیب، مؤذن، قصاب، دفن و کفن اموات و هیئت امنا(متشکل از 3 نفر تا 15 نفر و یا بیشتر)، و خادم مسجد اشتغال دارند که هزینه ی زندگی و یا حقوق آنها از طریق کمک های مردمی و یا دستمزد خدماتی که ارایه می کنند تأمین می شود[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص869