مینگ زی(منسیوس)، احیا کننده مکتب کنفوسیوس

«مینگ زِي»(مِنسیوس)، احیا کننده­ی مکتب کنفوسیوس

«مینگ­زِی» یا مِنسیوس، متفکر بزرگ دوران حکمرانی حکومت­های هم­ستیز(از قرن 5 تا قرن 3پیش از میلاد) و یکی از شاگردان برجسته­ی مکتب کنفوسیوس به­شمار می­رود. وی که در قرن 4پیش از میلاد زندگی می­کرد اهل کشور«جو» و ادامه دهنده­ی اندیشه­ی کنفوسیوس شمرده مي­شود. او به­عنوان حکیم دوم پس از کنفوسیوس، در میان پیروان آیین کنفوسویس از احترام خاصی برخوردار بود.

او از یک سو اعتقاد داشت که باید اندیشه­مندان بر دیگران حکومت کنند، و از سوی دیگر معتقد بود که روابط حاکم با رعایا بایستی مانند روابط پدر و مادر با فرزندان خود باشد و حاکم باید هم­چون پدر و مادر به سختی­ها و مشکلات مردم توجه کرده و مردم هم احترام حاکم را نگهدارند. وی می­گفت، مردم بالاتر از همه چیز بوده و اخلاق اساس سیاست است. وی اخلاق را به 4 بخش خیرخواهی، عدالت، رفتار مؤدبانه و عقل تقسیم کرده و معتقد بود که اگر اعضای جامعه با خیرخواهی و عدالت روابط بین خود را تنظیم کنند، ثبات نظام و وحدت کشور تضمین خواهد شد.

او مدتی تدریس می­کرد و با کمک شاگردانش هفت مقاله نوشت و آن­ها را تحت عنوان کتاب«مینگ­زِی» منتشر ساخت. در این کتاب گفته­ها و اندیشه­های«مینگ­زِي» و مناظره­های وی با نمایندگان مکاتب دیگر مطرح شده است. این کتاب به عنوان یک اثر کلاسیک همیشه مورد احترام مردم بوده است.