مکان‌های مقدس در منطقه کوهستانی کی‌ئی ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مکان‌های مقدس و راه‌های زیارتی در منطقه کوهستانی کی‌ئی<sup>[1]</sup>:''' این مکان‌ها که در جنگل‌های متراکم با چشم انداز اقیانوس آرام واقع شده، سه مکان مقدس–یوشینو-اومينه<sup>[2]</sup>، کومانو سانزان<sup>[3]</sup> و کویاسان<sup>[4]</sup> را شامل می‌شود، هر یک از...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:کوه های مقدس ژاپن.jpg|بندانگشتی|کوه های مقدس ژاپن]] | |||
مکان‌های مقدس و راه‌های زیارتی در منطقه کوهستانی کی‌ئی ( 紀伊山地の霊場と参詣道/Kii sanchi no Rējō to Sankē michi/Sacred Sites and Pilgrimage Routes in the Kii Mountain Range ): این مکان‌ها که در جنگل‌های متراکم با چشم انداز اقیانوس آرام واقع شده، سه مکان مقدس–یوشینو-اومينه (吉野・大峰/Yoshino Ōmine)، کومانو سانزان (熊野三山/Kumano Sanzan)و کویاسان(高野山/Kōyasan) را شامل می‌شود، هر یک از این سه محل، شامل زیارتگاه‌هایی هستند که برخی از آنها در اوایل قرن نهم ساخته شده‌اند، این مجموعه با راه‌های زیارتی به پایتخت‌های باستان، نارا و [[کیوتو]] مرتبط می‌شود و منعکس کننده تلفیق شینتو، به عنوان سنت قدیم پرستش طبیعت در [[ژاپن]] و بودیسم می‌باشد که از [[چین]] و شبه جزیره کره وارد شده است. این ناحیه با فراوانی رودخانه‌ها و آبشارها، هنوز بخشی از فرهنگ زندگی [[ژاپن]] است، برای اهداف آیینی بسیار مورد بازدید قرار می‌گیرد و توانسته به 15 میلیون نفر بازدید کننده دست یابد<ref>یزدان پناه، کیومرث(1402)."جغرافیای [[ژاپن]] ".در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 15- 35</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[ | * [[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده ژاپن در ميراث جهانی]] | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۲
مکان‌های مقدس و راه‌های زیارتی در منطقه کوهستانی کی‌ئی ( 紀伊山地の霊場と参詣道/Kii sanchi no Rējō to Sankē michi/Sacred Sites and Pilgrimage Routes in the Kii Mountain Range ): این مکان‌ها که در جنگل‌های متراکم با چشم انداز اقیانوس آرام واقع شده، سه مکان مقدس–یوشینو-اومينه (吉野・大峰/Yoshino Ōmine)، کومانو سانزان (熊野三山/Kumano Sanzan)و کویاسان(高野山/Kōyasan) را شامل می‌شود، هر یک از این سه محل، شامل زیارتگاه‌هایی هستند که برخی از آنها در اوایل قرن نهم ساخته شده‌اند، این مجموعه با راه‌های زیارتی به پایتخت‌های باستان، نارا و کیوتو مرتبط می‌شود و منعکس کننده تلفیق شینتو، به عنوان سنت قدیم پرستش طبیعت در ژاپن و بودیسم می‌باشد که از چین و شبه جزیره کره وارد شده است. این ناحیه با فراوانی رودخانه‌ها و آبشارها، هنوز بخشی از فرهنگ زندگی ژاپن است، برای اهداف آیینی بسیار مورد بازدید قرار می‌گیرد و توانسته به 15 میلیون نفر بازدید کننده دست یابد[۱].