گروه‌ها و نهاد‌های اجتماعی روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
[[روسیه]] در دو دهه اخیر در معرض پدیده شکل گیری جامعه مدنی بوده و نهادهای گوناگونی در آن شکل گرفته اند. با اجرای سیاست گلاسنوست از دوران گورباچف، رسانه های گروهی در اتحاد شوروی به طرح و بررسی مسائل گوناگونی پرداختند که پیش از آن اجازه بحث در مورد آنها وجود نداشت. آزادی بیان که بازتاب آن در انتشار نشریه های گوناگون ظاهر شد، با اجرای اصلاحات اقتصادی با دشواری‌های مالی همراه شد. حتی نشریه های مهمی چون پراودا (حقیقت) و ایزوستیا (اخبار) نیز با ضرورت کاهش تیراژ خود مواجه شدند. برخی از آن‌ها نیز برای تأمین منابع مالی خود به کمک‌های خارجی روی آوردند. مرکز اطلاعات فدرال نیز برای تنظیم سیاست‌های دولتی تشکیل شد، ولی این نگرانی همچنان وجود داشته که عملکرد رسانه های [[روسیه]] را به طور کامل تحت نفوذ خویش قرار دهد. پس از سرکوب پارلمان توسط ریاست جمهوری، فشار شدید بر نشریات مخالف دولت وارد شد. سردبیران برخی از آنها برکنار و افراد جدیدی جای آنان را گرفتند. این محدودیت‌ها برای شبکه های تلویزیونی بیشتر بود. اقدام‌های دولت در محدودسازی فعالیت رسانه های جمعی سبب طرح انتقادهای شدید شد و اعمال سیاست‌های دوران کمونیستی محکوم شد. ولی فعالیت آزاد رسانه ها در [[روسیه]]، بیش از آنکه از سوی سانسور دولتی تهدید شود، از سوی باندهای مافیایی مورد تهدید قرار گرفته است. با توجه به نفوذ گسترده این گروه‌ها در منابع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی [[روسیه]]، آنها نفوذ خود را در رسانه‌های این کشور نیز توسعه می‌دهند. به همین دلیل بزرگترین تهدید برای وسایل ارتباط جمعی در [[روسیه]] از این ناحیه است. در سال 1993 دست‏‌کم 25 روزنامه نگار در [[روسیه]] به قتل رسیدند. نیاز شدید مالی روزنامه ها و دیگر رسانه های ارتباط جمعی نفوذ باندهای مافیایی در آنها تسهیل می کند. بیشتر نهادهای جامعه مدنی [[روسیه]] مرتبط با نهادهای غربی بوده و این موضوع حساسیت زیادی را در دولت [[روسیه]] ایجاد کرده است و به ویژه پس از موج انقلاب های رنگی در کشورهای گرجستان، اوکراین و قرقیزستان این نگرانی افزایش یافت. همچنین، موج جدید جنبش های مردمی و جوانان در کشورهای خاورمیانه موسوم به بیداری اسلامی یا بهار عربی، گستره نگرانی ها را افزایش داده است. تحرکات این نهادها در انتخابات سال 2004 موجب شد پوتین انها را دشت نشانده بیگانه بنامد. از این رو قوانینی برای محدود سازی آنها وضع شده است. در سال 2005 دوما قانون منع ثبت شاخه های نهادهای مدنی خارجی و لغو پروانه نهادهایی که حاکمیت، استقلال، یکپارچگی سرزمینی، اتحاد و اصالت ملی میراث فرهنگی و منافع ملی را به خطر افکند، را تصویب کرد<ref>Sakwa, Richard(2008), Russian Politics and Society, London, Routledge. p343.</ref>.   
[[روسیه]] در دو دهه اخیر در معرض پدیده شکل گیری جامعه مدنی بوده و نهادهای گوناگونی در آن شکل گرفته اند. با اجرای سیاست گلاسنوست از دوران گورباچف، رسانه های گروهی در اتحاد شوروی به طرح و بررسی مسائل گوناگونی پرداختند که پیش از آن اجازه بحث در مورد آنها وجود نداشت. آزادی بیان که بازتاب آن در انتشار نشریه های گوناگون ظاهر شد، با اجرای اصلاحات اقتصادی با دشواری‌های مالی همراه شد. حتی نشریه های مهمی چون پراودا (حقیقت) و ایزوستیا (اخبار) نیز با ضرورت کاهش تیراژ خود مواجه شدند. برخی از آن‌ها نیز برای تأمین منابع مالی خود به کمک‌های خارجی روی آوردند. مرکز اطلاعات فدرال نیز برای تنظیم سیاست‌های دولتی تشکیل شد، ولی این نگرانی همچنان وجود داشته که عملکرد رسانه های [[روسیه]] را به طور کامل تحت نفوذ خویش قرار دهد. پس از سرکوب پارلمان توسط ریاست جمهوری، فشار شدید بر نشریات مخالف دولت وارد شد. سردبیران برخی از آنها برکنار و افراد جدیدی جای آنان را گرفتند. این محدودیت‌ها برای شبکه های تلویزیونی بیشتر بود. اقدام‌های دولت در محدودسازی فعالیت رسانه های جمعی سبب طرح انتقادهای شدید شد و اعمال سیاست‌های دوران کمونیستی محکوم شد. ولی فعالیت آزاد رسانه ها در [[روسیه]]، بیش از آنکه از سوی سانسور دولتی تهدید شود، از سوی باندهای مافیایی مورد تهدید قرار گرفته است. با توجه به نفوذ گسترده این گروه‌ها در منابع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی [[روسیه]]، آنها نفوذ خود را در رسانه‌های این کشور نیز توسعه می‌دهند. به همین دلیل بزرگترین تهدید برای وسایل ارتباط جمعی در [[روسیه]] از این ناحیه است. در سال 1993 دست‏‌کم 25 روزنامه نگار در [[روسیه]] به قتل رسیدند. نیاز شدید مالی روزنامه ها و دیگر رسانه های ارتباط جمعی نفوذ باندهای مافیایی در آنها تسهیل می کند. بیشتر نهادهای جامعه مدنی [[روسیه]] مرتبط با نهادهای غربی بوده و این موضوع حساسیت زیادی را در دولت [[روسیه]] ایجاد کرده است و به ویژه پس از موج انقلاب های رنگی در کشورهای گرجستان، اوکراین و قرقیزستان این نگرانی افزایش یافت. همچنین، موج جدید جنبش های مردمی و جوانان در کشورهای خاورمیانه موسوم به بیداری اسلامی یا بهار عربی، گستره نگرانی ها را افزایش داده است. تحرکات این نهادها در انتخابات سال 2004 موجب شد پوتین انها را دشت نشانده بیگانه بنامد. از این رو قوانینی برای محدود سازی آنها وضع شده است. در سال 2005 دوما قانون منع ثبت شاخه های نهادهای مدنی خارجی و لغو پروانه نهادهایی که حاکمیت، استقلال، یکپارچگی سرزمینی، اتحاد و اصالت ملی میراث فرهنگی و منافع ملی را به خطر افکند، را تصویب کرد<ref>Sakwa, Richard(2008), Russian Politics and Society, London, Routledge. p343.</ref>.   


سازمان های مردم نهاد در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری سال های اواخر 2011 و اوائل 2012 نیز فعال شده و به یک مشکل برای حکومت تبدیل شدند. تا جایی که بار دیگر مجلس دومای این کشور، طرح نظارت بر سازمان‌های مردم نهاد را که از بودجه‌های خارجی ارتزا‌ق می‌کنند را تصویب کرد و پس از تایید شورای فدراسیون به امضای رییس جمهور رسید. به گفته مقام‌های پارلمان [[روسیه]] بر اساس این مصوبه تغییری در فعالیت‌های سازمان‌های اجتماعی غیردولتی اعمال نخواهد شد بلکه سمت و سوی آن‌ها تغییر خواهد کرد. ارائه این طرح پس از آن صورت گرفت که «ولادیمر پوتین» رئیس‌جمهور [[روسیه]] فعالان مخالف دولت را به دریافت دستمزد از وزارت امور خارجه آمریکا برای تامین منافع دولت این کشور متهم کرد. بر اساس بخشی از این مصوبه سازمان‌های مردم نهاد غیردولتی که از بودجه‌های خارجی ارتزاق می‌کند را بر آن خواهد داشت که نام خود را در میان فهرست «سازمان‌های خارجی» ثبت کنند. بر اساس این مصوبه همچنین، تمامی این سازمان های مردم نهاد [[روسیه]] مشمول نظارت مقام های [[روسیه]] قرار می گیرند. همچنین هرگونه دریافت کمک از خارج به معنای جاسوسی برای دشمن تلقی می شود.
سازمان های مردم نهاد در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری سال های اواخر 2011 و اوائل 2012 نیز فعال شده و به یک مشکل برای حکومت تبدیل شدند. تا جایی که بار دیگر مجلس دومای این کشور، طرح نظارت بر سازمان‌های مردم نهاد را که از بودجه‌های خارجی ارتزا‌ق می‌کنند را تصویب کرد و پس از تایید شورای فدراسیون به امضای رییس جمهور رسید. به گفته مقام‌های پارلمان [[روسیه]] بر اساس این مصوبه تغییری در فعالیت‌های سازمان‌های اجتماعی غیردولتی اعمال نخواهد شد بلکه سمت و سوی آن‌ها تغییر خواهد کرد. ارائه این طرح پس از آن صورت گرفت که «[[ولادیمیر پوتین]]» رئیس‌جمهور [[روسیه]] فعالان مخالف دولت را به دریافت دستمزد از وزارت امور خارجه [[آمریکا]] برای تامین منافع دولت این کشور متهم کرد. بر اساس بخشی از این مصوبه سازمان‌های مردم نهاد غیردولتی که از بودجه‌های خارجی ارتزاق می‌کند را بر آن خواهد داشت که نام خود را در میان فهرست «سازمان‌های خارجی» ثبت کنند. بر اساس این مصوبه همچنین، تمامی این سازمان های مردم نهاد [[روسیه]] مشمول نظارت مقام های [[روسیه]] قرار می گیرند. همچنین هرگونه دریافت کمک از خارج به معنای جاسوسی برای دشمن تلقی می شود.


توسعه روابط اجتماعی در جامعه امروز [[روسيه]] از ويژگی های اجتماعی فرهنگی برخوردار است. تحولات اجتماعی فرهنگی به نوعی اعمال تغييرات در جامعه به عنوان سيستم اجتماعي فرهنگی است. مجموعه اين تغيير و تحولات را به عنوان پروسه گذار بررسی می كنند كه كل سيستم را در بر می گيرد، به همين خاطر، روند اين پروسه و نتايج آن تا حد زيادی به نوع عملكرد گروه های اجتماعی بستگی دارد. تحولات مذكور ممكن است منجر به شكل گيری نوع جديدی از آداب رفتاری و همچنين توسعه روابط در جامعه شود و يا حتی روند عكس داشته باشد. جهانی سازی نيز می تواند تغيير و تحولات در سطح جهانی ايجاد كند، اما تغييرات به صورت خطی و دنبال هم نخواهند بود، بلكه اين تغيير و تحولات تا حد زيادی غيرقابل پيش بينی و چندبعدی هستند. در [[روسیه|روسيه]] اين اعتقاد وجود دارد كه اگر جامعه غرب را به عنوان سيستم اجتماعی در نظر بگيريم، در آن صورت گرايش بيشتر به سمت يكسان سازی قدرت عناصر برای ايجاد توازن در سيستم خواهد بود، اما در جامعه [[روسیه|روسيه]] در طول تاريخ، سيستم به صورت ديگری بوده و عناصر قدرت در سمت دولت حاكمه قرار داشته است. تجزیه و تحلیل مقایسه ای از اولویت های استراتژیک سیاست های اجتماعی و موضوعات نگران كننده در جامعه نشان می دهند كه جامعه و دولت در بسياری مسايل مهم زندگی اجتماعی سخنان يكديگر را نمی شنوند و درك نمی كنند. جامعه شناسان روس در مركز راگس (РАГС ) سال 2009 پژوهشی تحت عنوان «زندگی در [[روسیه|روسيه]] چگونه است؟» (زير نظر پروفسور و.ك. لِواشوف) انجام داده اند. در اين پژوهش از افراد سوال شده كه «آيا شما درك كاملی از اهداف سياست های اجتماعی تهيه شده توسط دولت فدرال [[روسیه|روسيه]] در دو سال اخير داريد؟ (منظور سياست های اجتماعی مربوط به شرايط و سطح زندگی مردم است). پاسخ ها به اين ترتيب است: ‌13،5% «بله، كاملا برايم روشن است»، 52،2% «نه به طور كامل»، 26،2% «خير» و نهايتا 7،8% «نمی توانم پاسخ بدهم». بدين ترتيب، نصف بيشتر مردم كشور از محتوای اصلاحاتی كه دولت در جامعه اعمال كرده است، آگاهی كامل ندارند<ref>государственной службы (РАГС) при Президенте Российской Федерации</ref>Российская академия.  
توسعه روابط اجتماعی در [[جامعه روسیه|جامعه امروز روسیه]] از ویژگی های اجتماعی فرهنگی برخوردار است. تحولات اجتماعی فرهنگی به نوعی اعمال تغییرات در جامعه به عنوان سیستم اجتماعی فرهنگی است. مجموعه این تغییر و تحولات را به عنوان پروسه گذار بررسی می كنند كه كل سیستم را در بر می گیرد، به همین خاطر، روند این پروسه و نتایج آن تا حد زیادی به نوع عملكرد گروه های اجتماعی بستگی دارد. تحولات مذكور ممكن است منجر به شكل گیری نوع جدیدی از آداب رفتاری و همچنین توسعه روابط در جامعه شود و یا حتی روند عكس داشته باشد. جهانی سازی نیز می تواند تغییر و تحولات در سطح جهانی ایجاد كند، اما تغییرات به صورت خطی و دنبال هم نخواهند بود، بلكه این تغییر و تحولات تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی و چندبعدی هستند. در [[روسیه]] این اعتقاد وجود دارد كه اگر جامعه غرب را به عنوان سیستم اجتماعی در نظر بگیریم، در آن صورت گرایش بیشتر به سمت یكسان سازی قدرت عناصر برای ایجاد توازن در سیستم خواهد بود، اما در جامعه [[روسیه]] در طول تاریخ، سیستم به صورت دیگری بوده و عناصر قدرت در سمت دولت حاكمه قرار داشته است. تجزیه و تحلیل مقایسه ای از اولویت های استراتژیک سیاست های اجتماعی و موضوعات نگران كننده در [[جامعه روسیه|جامعه]] نشان می دهند كه [[جامعه روسیه|جامعه]] و دولت در بسیاری مسایل مهم زندگی اجتماعی سخنان یكدیگر را نمی شنوند و درك نمی كنند. جامعه شناسان روس در مركز راگس (РАГС ) سال 2009 پژوهشی تحت عنوان «زندگی در [[روسیه]] چگونه است؟» (زیر نظر پروفسور و.ك. لِواشوف) انجام داده اند. در این پژوهش از افراد سوال شده كه «آیا شما درك كاملی از اهداف سیاست های اجتماعی تهیه شده توسط دولت فدرال [[روسیه]] در دو سال اخیر دارید؟ (منظور سیاست های اجتماعی مربوط به شرایط و سطح زندگی مردم است). پاسخ ها به این ترتیب است: ‌13،5% «بله، كاملا برایم روشن است»، 52،2% «نه به طور كامل»، 26،2% «خیر» و نهایتا 7،8% «نمی توانم پاسخ بدهم». بدین ترتیب، نصف بیشتر مردم كشور از محتوای اصلاحاتی كه دولت در جامعه اعمال كرده است، آگاهی كامل ندارند <ref>государственной службы (РАГС) при Президенте Российской Федерации</ref>Р  


واضح است كه جامعه و دولت به زبان های مختلف با يكديگر گفتگو می كنند. جهت گيری و اولويت های آن‌ها در تعيين مسايل مهم اجتماعی و ترتيب قرار گرفتن آنها با يكديگر تلاقی ندارد. دولت همچنان به استراتژی تحليل های سياسی و سياست های عملگرايانه در بخش اقتصادی ادامه می دهد. و جامعه در انديشه تغييرات اجتماعی به شكلی ديگر است و نمودارهای مجازی در بخش اقتصادی نمی توانند نگرانی های مردم را در زندگی روزمره برطرف سازند. دولت تصميمات و اهداف خود را بر مبنای نظريات سياست مداران تعيين می كند و ايدئولوژی خود را در جهت تحكيم قدرت حكومت قرار می دهد، بدون احتساب درخواست های جامعه. جامعه نيز با مسايل زندگی مبارزه كرده و استراتژی بقاء را در پيش می گيرد. نتايج تحقيقاتی كه در بالا به آن اشاره شد نشان می دهند كه انگيزه سياسی در نهادهای دولتی در حدی نيست كه بتواند مردم را برای نوآوری و تحولات در جامعه تشويق كند. به همين خاطر، سياست اعمال اصلاحات و تغييرات منجر به ايجاد فاصله ميان دولت و جامعه شده، به دنبال آن تضادهای اجتماعی و سياسی در اهداف دولت و منافع مردم در جامعه رخ می دهد. كشور نياز به سيستم سالم در روابط اجتماعي سياسی دارد. در عين حال بايد در نظر داشت كه جامعه امروز [[روسیه|روسيه]] تضاد طبقاتی و تفاوت های فاحش اجتماعی در بحث مالكيت و توزيع درآمد برخوردار است. شرايط به وجود آمده در ساختار روابط اجتماعی [[روسیه|روسيه]]، موجب شده كه جامعه [[روسیه|روسيه]] و دولت به دو بخش مجزا تقسيم شوند(Чичканов А.В. "Социальные отношения в современном Российском обществе, социологический анализ , доктор социологических наук, (.Москва, 2010г.  <nowiki>http://www.smolsoc.ru/index.php/2010-09-01-18-29-21</nowiki>).
واضح است كه جامعه و دولت به زبان های مختلف با یكدیگر گفتگو می كنند. جهت گیری و اولویت های آن‌ها در تعیین مسایل مهم اجتماعی و ترتیب قرار گرفتن آنها با یكدیگر تلاقی ندارد. دولت همچنان به استراتژی تحلیل های سیاسی و سیاست های عملگرایانه در بخش اقتصادی ادامه می دهد. و جامعه در اندیشه تغییرات اجتماعی به شكلی دیگر است و نمودارهای مجازی در بخش اقتصادی نمی توانند نگرانی های مردم را در زندگی روزمره برطرف سازند. دولت تصمیمات و اهداف خود را بر مبنای نظریات سیاست مداران تعیین می كند و ایدئولوژی خود را در جهت تحكیم قدرت حكومت قرار می دهد، بدون احتساب درخواست های [[جامعه روسیه|جامعه]]. [[جامعه روسیه|جامعه]] نیز با مسایل زندگی مبارزه كرده و استراتژی بقاء را در پیش می گیرد. نتایج تحقیقاتی كه در بالا به آن اشاره شد نشان می دهند كه انگیزه سیاسی در نهادهای دولتی در حدی نیست كه بتواند مردم را برای نوآوری و تحولات در جامعه تشویق كند. به همین خاطر، سیاست اعمال اصلاحات و تغییرات منجر به ایجاد فاصله میان دولت و [[جامعه روسیه|جامعه]] شده، به دنبال آن تضادهای اجتماعی و سیاسی در اهداف دولت و منافع مردم در [[جامعه روسیه|جامعه]] رخ می دهد. كشور نیاز به سیستم سالم در روابط اجتماعی سیاسی دارد. در عین حال باید در نظر داشت كه جامعه امروز [[روسیه]] تضاد طبقاتی و تفاوت های فاحش اجتماعی در بحث مالكیت و توزیع درآمد برخوردار است. شرایط به وجود آمده در ساختار روابط اجتماعی [[روسیه]]، موجب شده كه [[جامعه روسیه]] و دولت به دو بخش مجزا تقسیم شوند<ref>Чичканов А.В. "Социальные отношения в современном Российском обществе, социологический анализ ,доктор социологических наук, .Москва, 2010г.  <nowiki>http://www.smolsoc.ru/index.php/2010-09-01-18-29-21</nowiki>).</ref>.


مطالعات اجتماعی مركز راگس نشان می دهند كه جامعه روس دولت را به عنوان مدافع و محافظ منافع خويش نمی‌­بيند. تحقيقات انجام گرفته در قالب يك جدل به صورت زير آمده است:  
مطالعات اجتماعی مركز راگس نشان می دهند كه [[جامعه روسیه|جامعه روس]] دولت را به عنوان مدافع و محافظ منافع خویش نمی‌­بیند. تحقیقات انجام گرفته در قالب یك جدل به صورت زیر آمده است:  


'''نظرات مردم در رابطه با سياست های اجتماعی دولت نسبت به جامعه'''
'''نظرات مردم در رابطه با سیاست های اجتماعی دولت نسبت به جامعه'''
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|پاسخ اقشار مختلف
|پاسخ اقشار مختلف
خط ۲۱: خط ۲۱:
|48,9
|48,9
|-
|-
|كارفرمايان شركت های بزرگ تجاری و مالی
|كارفرمایان شركت های بزرگ تجاری و مالی
|44,5
|44,5
|43,8
|43,8
خط ۳۷: خط ۳۷:
|7,5
|7,5
|-
|-
|نمايندگان تجارت كوچك و بزرگ
|نمایندگان تجارت كوچك و بزرگ
|8,9
|8,9
|7,3
|7,3
خط ۵۷: خط ۵۷:
|1,1
|1,1
|-
|-
|از هيچ حقوقی حمايت نمی شود
|از هیچ حقوقی حمایت نمی شود
|10,7
|10,7
|14,8
|14,8
خط ۶۶: خط ۶۶:
|}  
|}  


نتايج حاصله از اين مطالعات و تحليل ها در پيش بينی های اجتماعی ما را به اين نتيجه می رسانند كه افكار عمومی در بحث مشكلات اجتماعی در آينده نزديك تغيير نخواهد كرد و شاهد اقدامات مثبتی در سياست های اجتماعی نخواهيم بود<ref>کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلداول، ص 79-85.</ref>.
نتایج حاصله از این مطالعات و تحلیل ها در پیش بینی های اجتماعی ما را به این نتیجه می رسانند كه افكار عمومی در بحث مشكلات اجتماعی در آینده نزدیك تغییر نخواهد كرد و شاهد اقدامات مثبتی در سیاست های اجتماعی نخواهیم بود<ref>کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلداول، ص 79-85.</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی ژاپن]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کوبا]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی افغانستان]]
 
* [[مراکز و نهادهای فرهنگی چین]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی تونس]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی روسیه]]
 
* [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سنگال]]


= کتابشناسی =
= کتابشناسی =

نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵

روسیه یکی از گسترده ترین تنوعات قومی در جهان را داراست، اما قومیت روس با حدود 80 در صد از کل جمعیت اگثریت مطلق را تشکیل می دهند. تاتارها  حدود 4 درصد از کل جمعیت روسیه هستند. جمعیت غیر روس  کمتر از 20 درصد جمعیت را شامل می شوند. اوکراینی ها و چاوش ها تنها اقلیت های  دیگر هستند که بیش از 1 در صد جمعیت را شامل می شوند. دیگر اقلیت ها شامل بلاروس ها یا روس های سفید، آلمان‌ها، باشقیرها، و یهودیان (که در روسیه یک گروه قومی به حساب می آیند) هستند. در روسیه یک نهاد اجتماعی از سال 2005 به نام اتاق اجتماعی شکل گرفته است. شکل گیری اتاق اجتماعی در روسیه درسه مرحله است. اولین 42 نفر عضو اتاق با دستورات رئیس جمهور کشور مشخص می شوند. آنها به نوبه خود 42 نماینده از سازمان های اجتماعی کل روسیه هستند. کاندیداهای برگزیده توسط مناطق و سازمان های اجتماعی بین مناطق اتاق های دوم و سوم را تشکیل می دهند. اتاق اجتماعی نه تنها ساکنین کلان شهرها و افراد مشهور برای تمام روس‌ها بلکه متخصصین و کارشناسانی که با مشکلات روسیه آشنا هستند شرکت خواهند داشت. اصول جدید شکل گیری اتاق اجتماعی همچنین باعث ایجاد ساختار اجتماعی منطقه ای می شود. یک شکل کنترل اجتماعی در کشور ، شورای اجتماعی است.

روسیه در دو دهه اخیر در معرض پدیده شکل گیری جامعه مدنی بوده و نهادهای گوناگونی در آن شکل گرفته اند. با اجرای سیاست گلاسنوست از دوران گورباچف، رسانه های گروهی در اتحاد شوروی به طرح و بررسی مسائل گوناگونی پرداختند که پیش از آن اجازه بحث در مورد آنها وجود نداشت. آزادی بیان که بازتاب آن در انتشار نشریه های گوناگون ظاهر شد، با اجرای اصلاحات اقتصادی با دشواری‌های مالی همراه شد. حتی نشریه های مهمی چون پراودا (حقیقت) و ایزوستیا (اخبار) نیز با ضرورت کاهش تیراژ خود مواجه شدند. برخی از آن‌ها نیز برای تأمین منابع مالی خود به کمک‌های خارجی روی آوردند. مرکز اطلاعات فدرال نیز برای تنظیم سیاست‌های دولتی تشکیل شد، ولی این نگرانی همچنان وجود داشته که عملکرد رسانه های روسیه را به طور کامل تحت نفوذ خویش قرار دهد. پس از سرکوب پارلمان توسط ریاست جمهوری، فشار شدید بر نشریات مخالف دولت وارد شد. سردبیران برخی از آنها برکنار و افراد جدیدی جای آنان را گرفتند. این محدودیت‌ها برای شبکه های تلویزیونی بیشتر بود. اقدام‌های دولت در محدودسازی فعالیت رسانه های جمعی سبب طرح انتقادهای شدید شد و اعمال سیاست‌های دوران کمونیستی محکوم شد. ولی فعالیت آزاد رسانه ها در روسیه، بیش از آنکه از سوی سانسور دولتی تهدید شود، از سوی باندهای مافیایی مورد تهدید قرار گرفته است. با توجه به نفوذ گسترده این گروه‌ها در منابع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی روسیه، آنها نفوذ خود را در رسانه‌های این کشور نیز توسعه می‌دهند. به همین دلیل بزرگترین تهدید برای وسایل ارتباط جمعی در روسیه از این ناحیه است. در سال 1993 دست‏‌کم 25 روزنامه نگار در روسیه به قتل رسیدند. نیاز شدید مالی روزنامه ها و دیگر رسانه های ارتباط جمعی نفوذ باندهای مافیایی در آنها تسهیل می کند. بیشتر نهادهای جامعه مدنی روسیه مرتبط با نهادهای غربی بوده و این موضوع حساسیت زیادی را در دولت روسیه ایجاد کرده است و به ویژه پس از موج انقلاب های رنگی در کشورهای گرجستان، اوکراین و قرقیزستان این نگرانی افزایش یافت. همچنین، موج جدید جنبش های مردمی و جوانان در کشورهای خاورمیانه موسوم به بیداری اسلامی یا بهار عربی، گستره نگرانی ها را افزایش داده است. تحرکات این نهادها در انتخابات سال 2004 موجب شد پوتین انها را دشت نشانده بیگانه بنامد. از این رو قوانینی برای محدود سازی آنها وضع شده است. در سال 2005 دوما قانون منع ثبت شاخه های نهادهای مدنی خارجی و لغو پروانه نهادهایی که حاکمیت، استقلال، یکپارچگی سرزمینی، اتحاد و اصالت ملی میراث فرهنگی و منافع ملی را به خطر افکند، را تصویب کرد[۱].

سازمان های مردم نهاد در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری سال های اواخر 2011 و اوائل 2012 نیز فعال شده و به یک مشکل برای حکومت تبدیل شدند. تا جایی که بار دیگر مجلس دومای این کشور، طرح نظارت بر سازمان‌های مردم نهاد را که از بودجه‌های خارجی ارتزا‌ق می‌کنند را تصویب کرد و پس از تایید شورای فدراسیون به امضای رییس جمهور رسید. به گفته مقام‌های پارلمان روسیه بر اساس این مصوبه تغییری در فعالیت‌های سازمان‌های اجتماعی غیردولتی اعمال نخواهد شد بلکه سمت و سوی آن‌ها تغییر خواهد کرد. ارائه این طرح پس از آن صورت گرفت که «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه فعالان مخالف دولت را به دریافت دستمزد از وزارت امور خارجه آمریکا برای تامین منافع دولت این کشور متهم کرد. بر اساس بخشی از این مصوبه سازمان‌های مردم نهاد غیردولتی که از بودجه‌های خارجی ارتزاق می‌کند را بر آن خواهد داشت که نام خود را در میان فهرست «سازمان‌های خارجی» ثبت کنند. بر اساس این مصوبه همچنین، تمامی این سازمان های مردم نهاد روسیه مشمول نظارت مقام های روسیه قرار می گیرند. همچنین هرگونه دریافت کمک از خارج به معنای جاسوسی برای دشمن تلقی می شود.

توسعه روابط اجتماعی در جامعه امروز روسیه از ویژگی های اجتماعی فرهنگی برخوردار است. تحولات اجتماعی فرهنگی به نوعی اعمال تغییرات در جامعه به عنوان سیستم اجتماعی فرهنگی است. مجموعه این تغییر و تحولات را به عنوان پروسه گذار بررسی می كنند كه كل سیستم را در بر می گیرد، به همین خاطر، روند این پروسه و نتایج آن تا حد زیادی به نوع عملكرد گروه های اجتماعی بستگی دارد. تحولات مذكور ممكن است منجر به شكل گیری نوع جدیدی از آداب رفتاری و همچنین توسعه روابط در جامعه شود و یا حتی روند عكس داشته باشد. جهانی سازی نیز می تواند تغییر و تحولات در سطح جهانی ایجاد كند، اما تغییرات به صورت خطی و دنبال هم نخواهند بود، بلكه این تغییر و تحولات تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی و چندبعدی هستند. در روسیه این اعتقاد وجود دارد كه اگر جامعه غرب را به عنوان سیستم اجتماعی در نظر بگیریم، در آن صورت گرایش بیشتر به سمت یكسان سازی قدرت عناصر برای ایجاد توازن در سیستم خواهد بود، اما در جامعه روسیه در طول تاریخ، سیستم به صورت دیگری بوده و عناصر قدرت در سمت دولت حاكمه قرار داشته است. تجزیه و تحلیل مقایسه ای از اولویت های استراتژیک سیاست های اجتماعی و موضوعات نگران كننده در جامعه نشان می دهند كه جامعه و دولت در بسیاری مسایل مهم زندگی اجتماعی سخنان یكدیگر را نمی شنوند و درك نمی كنند. جامعه شناسان روس در مركز راگس (РАГС ) سال 2009 پژوهشی تحت عنوان «زندگی در روسیه چگونه است؟» (زیر نظر پروفسور و.ك. لِواشوف) انجام داده اند. در این پژوهش از افراد سوال شده كه «آیا شما درك كاملی از اهداف سیاست های اجتماعی تهیه شده توسط دولت فدرال روسیه در دو سال اخیر دارید؟ (منظور سیاست های اجتماعی مربوط به شرایط و سطح زندگی مردم است). پاسخ ها به این ترتیب است: ‌13،5% «بله، كاملا برایم روشن است»، 52،2% «نه به طور كامل»، 26،2% «خیر» و نهایتا 7،8% «نمی توانم پاسخ بدهم». بدین ترتیب، نصف بیشتر مردم كشور از محتوای اصلاحاتی كه دولت در جامعه اعمال كرده است، آگاهی كامل ندارند [۲]Р

واضح است كه جامعه و دولت به زبان های مختلف با یكدیگر گفتگو می كنند. جهت گیری و اولویت های آن‌ها در تعیین مسایل مهم اجتماعی و ترتیب قرار گرفتن آنها با یكدیگر تلاقی ندارد. دولت همچنان به استراتژی تحلیل های سیاسی و سیاست های عملگرایانه در بخش اقتصادی ادامه می دهد. و جامعه در اندیشه تغییرات اجتماعی به شكلی دیگر است و نمودارهای مجازی در بخش اقتصادی نمی توانند نگرانی های مردم را در زندگی روزمره برطرف سازند. دولت تصمیمات و اهداف خود را بر مبنای نظریات سیاست مداران تعیین می كند و ایدئولوژی خود را در جهت تحكیم قدرت حكومت قرار می دهد، بدون احتساب درخواست های جامعه. جامعه نیز با مسایل زندگی مبارزه كرده و استراتژی بقاء را در پیش می گیرد. نتایج تحقیقاتی كه در بالا به آن اشاره شد نشان می دهند كه انگیزه سیاسی در نهادهای دولتی در حدی نیست كه بتواند مردم را برای نوآوری و تحولات در جامعه تشویق كند. به همین خاطر، سیاست اعمال اصلاحات و تغییرات منجر به ایجاد فاصله میان دولت و جامعه شده، به دنبال آن تضادهای اجتماعی و سیاسی در اهداف دولت و منافع مردم در جامعه رخ می دهد. كشور نیاز به سیستم سالم در روابط اجتماعی – سیاسی دارد. در عین حال باید در نظر داشت كه جامعه امروز روسیه تضاد طبقاتی و تفاوت های فاحش اجتماعی در بحث مالكیت و توزیع درآمد برخوردار است. شرایط به وجود آمده در ساختار روابط اجتماعی روسیه، موجب شده كه جامعه روسیه و دولت به دو بخش مجزا تقسیم شوند[۳].

مطالعات اجتماعی مركز راگس نشان می دهند كه جامعه روس دولت را به عنوان مدافع و محافظ منافع خویش نمی‌­بیند. تحقیقات انجام گرفته در قالب یك جدل به صورت زیر آمده است:

نظرات مردم در رابطه با سیاست های اجتماعی دولت نسبت به جامعه

پاسخ اقشار مختلف 2007 г. 2010 г.
كارمندان دولتی 45,9 48,9
كارفرمایان شركت های بزرگ تجاری و مالی 44,5 43,8
كارمندان ارگان های مجری قانون 8,8 17,6
منافع مردم به طور كل - 12,9
نظامی ها 3,2 7,5
نمایندگان تجارت كوچك و بزرگ 8,9 7,3
بازنشستگان 4,4 5,9
افراد در مشاغل پزشكی، معلم، دانشمند و ... - 4,6
كارگران و كاركنان شركت ها و موسسات دولتی و خصوصی 3,5 1,8
كشاورزان 1,2 1,1
از هیچ حقوقی حمایت نمی شود 10,7 14,8
نمی توانم پاسخ بدهم (نمی دانم) 16,4 13,9

نتایج حاصله از این مطالعات و تحلیل ها در پیش بینی های اجتماعی ما را به این نتیجه می رسانند كه افكار عمومی در بحث مشكلات اجتماعی در آینده نزدیك تغییر نخواهد كرد و شاهد اقدامات مثبتی در سیاست های اجتماعی نخواهیم بود[۴].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. Sakwa, Richard(2008), Russian Politics and Society, London, Routledge. p343.
  2. государственной службы (РАГС) при Президенте Российской Федерации
  3. Чичканов А.В. "Социальные отношения в современном Российском обществе, социологический анализ ,доктор социологических наук, .Москва, 2010г.  http://www.smolsoc.ru/index.php/2010-09-01-18-29-21).
  4. کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلداول، ص 79-85.