سیاستگذاری فرهنگی کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۳

فرهنگ بخش پویای اقتصاد کانادا محسوب می‌شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی آن نیز کمک می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار این کشور، تأثیر مستقیم بخش اقتصاد بر هنرهای زیبا و بخش فرهنگ کشور بالغ بر 2/14 میلیارد دلار در سال (90-1991م) بوده است که تقریباً 3/2 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌دهد. هنرهای زیبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتی از حمایت‌های بخش خصوصی کشور نیز برخوردارند. از زمان جشن‌های سده در سال 1967م، شمار زیادی از سازمان‌ها و نهادهای دولتی کمک‌های مالی قابل توجهی به صنایع فرهنگی، مؤسسات و هنرمندان کشور نموده‌اند. سالیان متمادی نابرابری‌های فاحشی میان ایالت‌های کشور از لحاظ میزان حمایت، پشتیبانی و توزیع بودجه فرهنگی وجود داشته است. در سال (1992م) دولت‌های مختلف در کلیه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمایه‌گذاری نمودند. از این میزان 9/2 میلیارد دلار از طریق دولت فدرال، 9/1 میلیارد دلار از طریق ایالت‌ها و 2/1 میلیارد دلار از طریق شهرداری‌ها تأمین گردید. در ایالات کِبک و انتاریو عمده تمرکز بر بودجه‌های فرهنگی فدرال بوده است، زیرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی فدرال در این دو ایالت واقع شده‌اند.

86 درصد از بودجه دولت‌های فدرال به نهادها و سازمان‌های فرهنگی فدرال (نظیر شرکت سهامی خبرگزاری کانادا، موزه‌های ملی و مکان‌های تاریخی فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقی مانده به صورت کمک‌های مالی و اعطای جوایز به صنایع فرهنگی، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت می‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای در بخش فرهنگ به کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی اختصاص می‌یابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگی 2/1 میلیارد دلاری شهرداری‌ها به کتابخانه‌های کشور اختصاص یافت.

سازمان میراث فرهنگی نیز طرح فرهنگی با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع (CIP)» را اداره و بر آن نظارت می‌نماید. این طرح جهت کمک به سازمان‌های حرفه‌ای، حقوقی و غیرانتقاعی فعال در عرصه میراث فرهنگی و هنرهای زیبا طراحی شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعالیت‌های مدیریتی، تأسیس و بهبود زیرساخت‌ها و تجهیزات فرهنگی و افزایش امکان دسترسی به کالاهای فرهنگی را برای مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده کمک‌های مالی و غیرمالی انجام گرفته از طریق این طرح توسط سازمان میراث فرهنگی تأمین می‌گردد .^[۱]^[۲] ^[۳]

حمایت از خلاقیت‌های فرهنگی

سیاست‌های فرهنگی کانادا به طور مستقیم و غیرمستقیم خلاقیت‌های فرهنگی را مورد حمایت قرار می‌دهد. در سال 1924م، سیاست‌های حمایت مستقیم از هنرمندان شکل گرفت. در سال 1951م، «شورای هنر کانادا» به منظور تأکید بر آموزش عمومی هنرهای زیبا تأسیس شد. مسؤولیت نشر و ارتقاء هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی کشور برعهده این شورا است. هدف اصلی شورا توسعه و ترویج ایده «‌کانادا برای کانادائیان (Canada to Canadian)» بود. پایه و اساس توسعه سیاست فرهنگی کشوردر این شورا پایه‌گذاری شد. علاوه‌بر این، در سال 1982م گزارش کمیته بررسی و بازبینی سیاست فرهنگی فدرال (Applebaumِ Hebert)، پیشنهادات ویژه و خاصی را در خصوص وضعیت زندگی هنرمندان کشور ارائه نمود. به دنبال بررسی‌های به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتی «سیرین گلیناس (Siren ِGelinas)» در خصوص وضعیت اقتصادی و اجتماعی هنرمندان کشور به اجرا در آمد .^[۱] ^[۳]

در سال 1992م، دولت فدرال قانون وضعیت معیشتی هنرمندان کشور را تصویب نمود که در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. این آیین‌نامه چارچوب قانونی تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراری روابط حرفه‌ای میان تولیدکنندگان و هنرمندان خود اشتغال کشور را به وجود آورد. دو راهکار جدید قانونی نیز براساس آیین‌نامه مذکور مطابق ذیل ایجاد گردید:

1. شورای کانادا که به سازمان میراث فرهنگی کشور خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌کند و تحقیق درباره موضوعاتی چون مالیات‌بندی، دسترسی هنرمندان به منافع اجتماعی و ورشکستگی فرهنگی را برعهده دارد.

2. تریبون روابط حرفه‌ای تولید کنندگان و هنرمندان، که بخش دیگری از چارچوب حقوقی است و در آن آیین‌نامه مذکور پیش‌بینی شده است. به منظور تشویق، پشتیبانی و حمایت از بخش خصوصی فرهنگ از قبیل مؤسسات تئاتر، گالری‌های عمومی و موزه‌های کشور، اصلاحاتی بر ماده قانون مالیات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گردید. لازم به ذکر است که موزه‌ها و سایر مؤسسات هنری کشور با مقاصد سودآوری تأسیس نشده‌اند. در حقیقت، این موسسات به عنوان سازمان‌های عام‌المنفعه هستند. این بدان معناست که اشخاص حقیقی که به بخش فرهنگ و هنر کشور کمک‌های مالی اعطاء می‌نمایند، در ازای چنین کمک‌هایی از معافیت‌های مالیاتی تا حداکثر 20 درصد درآمد مالیات‌دهندگان در طی سال بهره‌مند می‌شوند. طی یک دهه گذشته سازمان‌های هنری و فرهنگی کشور به طور فزاینده‌ای متکی بر حمایت بخش خصوصی بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهای نمایشی اکنون بیش از 16 درصد بودجه خود را از طریق اعتبارات مالیاتی بدست می‌آورند. در دهه 1990م، تغییرات مالیاتی جزئی با تصویب قانون ویژه وضعیت معیشتی هنرمندان کشور در جهت بهبود وضعیت مالی هنرمندان و سازمان‌های هنری اعمال گردید. هنرمندانی که در استخدام سازمان‌های هنری کشور هستند، هم اکنون تا مبلغ 1000 دلار از معافیت مالیاتی برخوردار می‌گردند. اعطای چنین معافیت‌هایی به هنرمندان حرفه‌ای کشور به علت وجود هزینه‌های جانبی تولید آثار هنری و جبران بخشی از این هزینه‌ها می‌باشد که توسط کارفرمایان بخش‌های هنری کشور جبران نمی‌شود. سازمان‌های خدمات هنری خدمات گوناگونی را به انجمن‌های هنری کشور ارائه می‌دهد و در امر توسعه و ترویج حوزه‌های هنری فعال هستند. این سازمان ها نیز از چنین اعتبارات مالیاتی بهره‌مند می‌گردند.

در سال 1992م حمایت‌های مالی شورای هنر از هنرهای زیبا بالغ بر 44/89 میلیون دلار گردید. در همین سال شورای مذکور تعداد 4341 جایزه به هنرمندان و سازمان‌های هنری کشور اعطا نمود. از این مبلغ تقریباً 23 درصد از طریق طرح اعطای جوایز هنری به اشخاص حقیقی و 77 درصد از طریق دیگر طرح‌های شورا به سازمان‌های فعال فرهنگی و هنری اعطاء شد. طرح اعطای جوایز هنری بزرگ‌ترین طرح شورای هنر در پشتیبانی مالی از هنرمندان حقیقی کشور می‌باشد. از دیگر طرح‌های حمایتی شورا می‌توان به طرح‌هایی چون بانک هنر، اکتشافات فرهنگی و هنری، بخش انتشارات و تألیفات هنری، توریسم فرهنگی و هنرهای رسانه‌ای اشاره نمود. کمیسیون حقوق قرضه عمومی در سال 1986م و به منظور جبران مالی استفاده عمومی از آثار موجود مؤلفان کانادایی در کتابخانه‌های کشور تأسیس شد. طرح مذکور توسط کمیسیونی متشکل از نمایندگان انجمن‌های نویسندگان، کتابخانه‌ها و ناشران کتاب اداره و نظارت می‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 2/6 میلیون دلار از طریق طرح حقوق قرضه عمومی به مؤلفان پرداخت گردید. این مبلغ به مؤلفانی تعلق می‌گرفت که نام کتاب آنها در فهرست کتابخانه‌های منتخب کانادا قرار گرفته باشد .^[۱] ^[۴]^[۵]

نیز نگاه کنید به

سیاستگذاری فرهنگی روسیه

کتابشناسی

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ Foote, John A., (2003), “Federal Cultural Policy in Canada”, Strategic Research and Analysis Division (SRA), Strategic Policy and Research Branch, Department of Canadian Heritage, Quebec, December.
↑ Foote, John, (2001), “Cultural Diversity and Governance in Canada”, Colin Mercer (ed.): Culturelink Special Issue,
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Foote, John, (1999), “La politique culturelle fédérale au Canada”, Loisirs et Société , Vol 22, No. 2,
↑ Rabinovitch, Victor, (1998), “The Social and Economic Rationales for Canada's Domestic Cultural Policies”, In Dennis Browne (ed.): The Culture/Trade Quandary.
↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ Foote, John A., (2003), “Federal Cultural Policy in Canada”, Strategic Research and Analysis Division (SRA), Strategic Policy and Research Branch, Department of Canadian Heritage, Quebec, December.

[:1-2] Foote, John, (2001), “Cultural Diversity and Governance in Canada”, Colin Mercer (ed.): Culturelink Special Issue,

[:2-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Foote, John, (1999), “La politique culturelle fédérale au Canada”, Loisirs et Société , Vol 22, No. 2,

[4] Rabinovitch, Victor, (1998), “The Social and Economic Rationales for Canada's Domestic Cultural Policies”, In Dennis Browne (ed.): The Culture/Trade Quandary.

[5] لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+فرهنگ بخش پویای اقتصاد [[کانادا]] محسوب می‌شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی آن نیز کمک می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار این کشور، تأثیر مستقیم بخش اقتصاد بر هنرهای زیبا و بخش فرهنگ کشور بالغ بر 2/14 میلیارد دلار در سال (90-1991م) بوده است که تقریباً 3/2 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌دهد. هنرهای زیبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتی از حمایت‌های بخش خصوصی کشور نیز برخوردارند. از زمان جشن‌های سده در سال 1967م، شمار زیادی از سازمان‌ها و نهادهای دولتی کمک‌های مالی قابل توجهی به صنایع فرهنگی، مؤسسات و هنرمندان کشور نموده‌اند. سالیان متمادی نابرابری‌های فاحشی میان ایالت‌های کشور از لحاظ میزان حمایت، پشتیبانی و توزیع بودجه فرهنگی وجود داشته است. در سال (1992م) دولت‌های مختلف در کلیه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمایه‌گذاری نمودند. از این میزان 9/2 میلیارد دلار از طریق دولت فدرال، 9/1 میلیارد دلار از طریق ایالت‌ها و 2/1 میلیارد دلار از طریق شهرداری‌ها تأمین گردید. در ایالات کِبک و [[انتاریو]] عمده تمرکز بر بودجه‌های فرهنگی فدرال بوده است، زیرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی فدرال در این دو ایالت واقع شده‌اند.
-فرهنگ بخش پوياي اقتصاد كانادا محسوب می‌شود كه به طور مستقيم يا غيرمستقيم به اقتصاد ملي آن نیز كمك می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوي اداره آمار این كشور، تأثير مستقيم بخش اقتصاد بر هنرهاي زيبا و بخش فرهنگ كشور بالغ بر 2/14 میلیارد دلار در سال (90-1991م) بوده است كه تقريباً 3/2 درصد از توليد ناخالص ملي را تشكيل مي‌دهد. هنرهاي زيبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتي از حمايت‌هاي بخش خصوصي كشور نيز برخوردارند. از زمان جشن‌هاي سده در سال 1967م، شمار زيادي از سازمان‌ها و نهادهای دولتي كمك‌هاي مالي قابل توجهي به صنايع فرهنگي، مؤسسات و هنرمندان كشور نموده‌اند. ساليان متمادي نابرابري‌هاي فاحشي ميان ايالت‌هاي كشور از لحاظ ميزان حمايت، پشتيباني و توزيع بودجه فرهنگي وجود داشته است.
+درصد از بودجه دولت‌های فدرال به نهادها و سازمان‌های فرهنگی فدرال (نظیر شرکت سهامی خبرگزاری کانادا، موزه‌های ملی و مکان‌های تاریخی فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقی مانده به صورت کمک‌های مالی و اعطای جوایز به صنایع فرهنگی، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت می‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای در بخش فرهنگ به کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی اختصاص می‌یابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگی 2/1 میلیارد دلاری شهرداری‌ها به کتابخانه‌های کشور اختصاص یافت.
-'''تأمين بودجه فعاليت‌هاي فرهنگي'''
+سازمان میراث فرهنگی  نیز طرح فرهنگی با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع (CIP)» را اداره و بر آن نظارت می‌نماید. این طرح جهت کمک به سازمان‌های حرفه‌ای، حقوقی و غیرانتقاعی فعال در عرصه میراث فرهنگی و هنرهای زیبا طراحی شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعالیت‌های مدیریتی، تأسیس و بهبود زیرساخت‌ها و تجهیزات فرهنگی و افزایش امکان دسترسی به کالاهای فرهنگی را برای مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده کمک‌های مالی و غیرمالی انجام گرفته از طریق این طرح توسط سازمان میراث فرهنگی تأمین می‌گردد .<ref name=":0">Foote, John A., (2003), “Federal Cultural Policy in Canada”, Strategic Research and Analysis Division (SRA), Strategic Policy and Research Branch, Department of Canadian Heritage, Quebec, December.</ref><ref name=":1">Foote, John, (2001), “Cultural Diversity and Governance in Canada”, Colin Mercer (ed.): Culturelink Special Issue,</ref> <ref name=":2">Foote, John, (1999), “La politique culturelle fédérale au Canada”, Loisirs et Société , Vol 22, No. 2,</ref>
+==='''حمایت از خلاقیت‌های فرهنگی'''===
+سیاست‌های فرهنگی کانادا به طور مستقیم و غیرمستقیم خلاقیت‌های فرهنگی را مورد حمایت قرار می‌دهد. در سال 1924م، سیاست‌های حمایت مستقیم از هنرمندان شکل گرفت. در سال 1951م، «شورای هنر کانادا» به منظور تأکید بر آموزش عمومی هنرهای زیبا تأسیس شد. مسؤولیت نشر و ارتقاء هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی کشور برعهده این شورا است. هدف اصلی شورا توسعه و ترویج ایده «‌کانادا برای کانادائیان (Canada to Canadian)» بود. پایه و اساس توسعه سیاست فرهنگی کشوردر این شورا پایه‌گذاری شد. علاوه‌بر این، در سال 1982م گزارش کمیته بررسی و بازبینی سیاست فرهنگی فدرال (Applebaumِ Hebert)، پیشنهادات ویژه و خاصی را در خصوص وضعیت زندگی هنرمندان کشور ارائه نمود. به دنبال بررسی‌های به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتی «سیرین گلیناس (Siren ِGelinas)» در خصوص وضعیت اقتصادی و اجتماعی هنرمندان کشور به اجرا در آمد .<ref name=":0" /> <ref name=":2" />
-در سال (1992م) دولت‌هاي مختلف در كليه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمايه‌گذاري نمودند. از اين ميزان 9/2 میلیارد دلار از طريق دولت فدرال، 9/1 میلیارد دلار از طريق ايالت‌ها و 2/1 میلیارد دلار از طريق شهرداري‌ها تأمین گرديد. در ايالات كِبك و انتاريو عمده تمركز بر بودجه‌هاي فرهنگي فدرال بوده است، زيرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگي فدرال در اين دو ايالت واقع شده‌اند.
+در سال 1992م، دولت فدرال قانون وضعیت معیشتی هنرمندان کشور را تصویب نمود که در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. این آیین‌نامه چارچوب قانونی تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراری روابط حرفه‌ای میان تولیدکنندگان و هنرمندان خود اشتغال کشور را به وجود آورد. دو راهکار جدید قانونی نیز براساس آیین‌نامه مذکور مطابق ذیل ایجاد گردید:
-درصد از بودجه دولت‌هاي فدرال به نهادها و سازمان‌های فرهنگي فدرال (نظير شركت سهامي خبرگزاري كانادا، موزه‌هاي ملي و مكان‌هاي تاريخي فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقي مانده به صورت كمك‌هاي مالي و اعطاي جوايز به صنايع فرهنگي، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت مي‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌هاي ايالتي و منطقه‌اي در بخش فرهنگ به كتابخانه‌ها و ميراث فرهنگي اختصاص مي‌يابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگي 2/1 میلیارد دلاري شهرداري‌ها به كتابخانه‌هاي كشور اختصاص يافت.
+. شورای کانادا که به سازمان میراث فرهنگی کشور خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌کند و تحقیق درباره موضوعاتی چون مالیات‌بندی، دسترسی هنرمندان به منافع اجتماعی و ورشکستگی فرهنگی را برعهده دارد.
-سازمان ميراث فرهنگي  نیز طرح فرهنگي با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع<sup>[1]</sup>» را اداره و بر آن نظارت مي‌نمايد. اين طرح جهت كمك به سازمان‌هاي حرفه‌اي، حقوقي و غيرانتقاعي فعال در عرصه ميراث فرهنگي و هنرهاي زيبا طراحي شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعاليت‌هاي مديريتي، تأسيس و بهبود زيرساخت‌ها و تجهيزات فرهنگي و افزايش امكان دسترسي به كالاهاي فرهنگي را براي مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده كمك‌هاي مالي و غيرمالي انجام گرفته از طريق اين طرح توسط سازمان ميراث فرهنگي تأمين مي‌گردد]3، 9 و10[.
+. تریبون روابط حرفه‌ای تولید کنندگان و هنرمندان، که بخش دیگری از چارچوب حقوقی است و در آن آیین‌نامه مذکور پیش‌بینی شده است. به منظور تشویق، پشتیبانی و حمایت از بخش خصوصی فرهنگ از قبیل مؤسسات تئاتر، گالری‌های عمومی و موزه‌های کشور، اصلاحاتی بر ماده قانون مالیات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گردید. لازم به ذکر است که موزه‌ها و سایر مؤسسات هنری کشور با مقاصد سودآوری تأسیس نشده‌اند. در حقیقت، این موسسات به عنوان سازمان‌های عام‌المنفعه هستند. این بدان معناست که اشخاص حقیقی که به بخش فرهنگ و هنر کشور کمک‌های مالی اعطاء می‌نمایند، در ازای چنین کمک‌هایی از معافیت‌های مالیاتی تا حداکثر 20 درصد درآمد مالیات‌دهندگان در طی سال بهره‌مند می‌شوند. طی یک دهه گذشته سازمان‌های هنری و فرهنگی کشور به طور فزاینده‌ای متکی بر حمایت بخش خصوصی بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهای نمایشی اکنون بیش از 16 درصد بودجه خود را از طریق اعتبارات مالیاتی بدست می‌آورند. در دهه 1990م، تغییرات مالیاتی جزئی با تصویب قانون ویژه وضعیت معیشتی هنرمندان کشور در جهت بهبود وضعیت مالی هنرمندان و سازمان‌های هنری اعمال گردید. هنرمندانی که در استخدام سازمان‌های هنری کشور هستند، هم اکنون تا مبلغ 1000 دلار از معافیت مالیاتی برخوردار می‌گردند. اعطای چنین معافیت‌هایی به هنرمندان حرفه‌ای کشور به علت وجود هزینه‌های جانبی تولید آثار هنری و جبران بخشی از این هزینه‌ها می‌باشد که توسط کارفرمایان بخش‌های هنری کشور جبران نمی‌شود. سازمان‌های خدمات هنری خدمات گوناگونی را به انجمن‌های هنری کشور ارائه می‌دهد و در امر توسعه و ترویج حوزه‌های هنری فعال هستند. این سازمان ها نیز از چنین اعتبارات مالیاتی بهره‌مند می‌گردند.
+در سال 1992م حمایت‌های مالی شورای هنر از هنرهای زیبا بالغ بر 44/89 میلیون دلار گردید. در همین سال شورای مذکور تعداد 4341 جایزه به هنرمندان و سازمان‌های هنری کشور اعطا نمود. از این مبلغ تقریباً 23 درصد از طریق طرح اعطای جوایز هنری به اشخاص حقیقی و 77 درصد از طریق دیگر طرح‌های شورا به سازمان‌های فعال فرهنگی و هنری اعطاء شد. طرح اعطای جوایز هنری بزرگ‌ترین طرح شورای هنر در پشتیبانی مالی از هنرمندان حقیقی کشور می‌باشد. از دیگر طرح‌های حمایتی شورا می‌توان به طرح‌هایی چون بانک هنر، اکتشافات فرهنگی و هنری، بخش انتشارات و تألیفات هنری، توریسم فرهنگی و هنرهای رسانه‌ای اشاره نمود. کمیسیون حقوق قرضه عمومی در سال 1986م و به منظور جبران مالی استفاده عمومی از آثار موجود مؤلفان کانادایی در کتابخانه‌های کشور تأسیس شد. طرح مذکور توسط کمیسیونی متشکل از نمایندگان انجمن‌های نویسندگان، کتابخانه‌ها و ناشران کتاب اداره و نظارت می‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 2/6 میلیون دلار از طریق طرح حقوق قرضه عمومی به مؤلفان پرداخت گردید. این مبلغ به مؤلفانی تعلق می‌گرفت که نام کتاب آنها در فهرست کتابخانه‌های منتخب کانادا قرار گرفته باشد .<ref name=":0" /> <ref>Rabinovitch, Victor, (1998), “The Social and Economic Rationales for Canada's Domestic Cultural Policies”, In Dennis Browne (ed.): The Culture/Trade Quandary.</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی</ref>
-'''حمايت از خلاقيت‌هاي فرهنگي'''
+== نیز نگاه کنید به ==
-سياست‌هاي فرهنگي كانادا به طور مستقيم و غيرمستقيم خلاقيت‌هاي فرهنگي را مورد حمايت قرار مي‌دهد. در سال 1924م، سياست‌هاي حمايت مستقيم از هنرمندان شكل گرفت. در سال 1951م، «شوراي هنر كانادا» به منظور تأكيد بر آموزش عمومي هنرهاي زيبا تأسيس شد. مسؤوليت نشر و ارتقاء هنرهاي زيبا، ادبيات و علوم انساني و اجتماعي كشور برعهده اين شورا است. هدف اصلي شورا توسعه و ترويج ايده «‌كانادا براي كانادائيان<sup>[2]</sup>» بود. پايه و اساس توسعه سياست فرهنگي كشوردر اين شورا پايه‌گذاري شد. علاوه‌بر اين، در سال 1982م گزارش كميته بررسي و بازبيني سياست فرهنگي فدرال<sup>[3]</sup>، پيشنهادات ويژه و خاصي را در خصوص وضعيت زندگي هنرمندان كشور ارائه نمود. به دنبال بررسي‌هاي به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتي «سيرين گليناس<sup>[4]</sup>» در خصوص وضعيت اقتصادي و اجتماعي هنرمندان كشور به اجرا در آمد]3 و 10[.
+* [[سیاستگذاری فرهنگی روسیه]]
-در سال 1992م، دولت فدرال قانون وضعيت معيشتي هنرمندان كشور را تصويب نمود كه در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. اين آيين‌نامه چارچوب قانوني تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراري روابط حرفه‌اي ميان توليدكنندگان و هنرمندان خود اشتغال كشور را به وجود آورد. دو راهکار جديد قانوني نيز براساس آيين‌نامه مذكور مطابق ذيل ايجاد گرديد:
+== کتابشناسی ==
-. شوراي كانادا كه به سازمان ميراث فرهنگي كشور خدمات مشاوره‌ای ارائه مي‌كند و تحقيق درباره موضوعاتي چون ماليات‌بندي، دسترسي هنرمندان به منافع اجتماعي و ورشكستگي فرهنگي را برعهده دارد.
-. تريبون روابط حرفه‌اي توليد كنندگان و هنرمندان، كه بخش ديگري از چارچوب حقوقي است و در آن آيين‌نامه مذكور پيش‌بيني شده است. به منظور تشويق، پشتيباني و حمايت از بخش خصوصي فرهنگ از قبيل مؤسسات تئاتر، گالري‌هاي عمومي و موزه‌هاي كشور، اصلاحاتي بر ماده قانون ماليات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گرديد. لازم به ذكر است كه موزه‌ها و ساير مؤسسات هنري كشور با مقاصد سودآوری تأسيس نشده‌اند. در حقيقت، این موسسات به عنوان سازمان‌هاي عام‌المنفعه هستند. اين بدان معناست كه اشخاص حقيقي كه به بخش فرهنگ و هنر كشور كمك‌هاي مالي اعطاء مي‌نمايند، در ازاي چنين كمك‌هايي از معافیت‌های مالياتي تا حداكثر 20 درصد درآمد ماليات‌دهندگان در طي سال بهره‌مند مي‌شوند. طي يك دهه گذشته سازمان‌هاي هنري و فرهنگي كشور به طور فزاينده‌اي متكي بر حمايت بخش خصوصي بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهاي نمايشي اكنون بيش از 16 درصد بودجه خود را از طريق اعتبارات مالياتي بدست مي‌آورند. در دهه 1990م، تغييرات مالياتي جزئي با تصويب قانون ويژه وضعيت معيشتي هنرمندان كشور در جهت بهبود وضعيت مالي هنرمندان و سازمان‌هاي هنري اعمال گرديد. هنرمنداني كه در استخدام سازمان‌هاي هنري كشور هستند، هم اكنون تا مبلغ 1000 دلار از معافيت مالياتي برخوردار مي‌گردند. اعطاي چنين معافيت‌هايي به هنرمندان حرفه‌اي كشور به علت وجود هزينه‌هاي جانبي توليد آثار هنري و جبران بخشي از اين هزينه‌ها مي‌باشد كه توسط كارفرمايان بخش‌هاي هنري كشور جبران نمي‌شود. سازمان‌هاي خدمات هنري خدمات گوناگوني را به انجمن‌هاي هنري كشور ارائه مي‌دهد و در امر توسعه و ترويج حوزه‌هاي هنري فعال هستند. اين سازمان ها نيز از چنين اعتبارات مالياتي بهره‌مند مي‌گردند.
-در سال 1992م حمايت‌هاي مالي شوراي هنر از هنرهاي زيبا بالغ بر 44/89 ميليون دلار گرديد. در همين سال شوراي مذكور تعداد 4341 جايزه به هنرمندان و سازمان‌هاي هنري كشور اعطا نمود. از اين مبلغ تقريباً 23 درصد از طريق طرح اعطاي جوايز هنري به اشخاص حقيقي و 77 درصد از طريق ديگر طرح‌هاي شورا به سازمان‌هاي فعال فرهنگي و هنري اعطاء شد. طرح اعطاي جوايز هنري بزرگ‌ترين طرح شوراي هنر در پشتيباني مالي از هنرمندان حقيقي كشور مي‌باشد. از ديگر طرح‌هاي حمايتي شورا مي‌توان به طرح‌هايي چون بانك هنر، اكتشافات فرهنگي و هنري، بخش انتشارات و تأليفات هنري، توريسم فرهنگي و هنرهاي رسانه‌اي اشاره نمود. كميسيون حقوق قرضه عمومي در سال 1986م و به منظور جبران مالي استفاده عمومي از آثار موجود مؤلفان كانادايي در كتابخانه‌هاي كشور تأسيس شد. طرح مذكور توسط كميسيوني متشكل از نمايندگان انجمن‌هاي نويسندگان، كتابخانه‌ها و ناشران كتاب اداره و نظارت مي‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 2/6 ميليون دلار از طريق طرح حقوق قرضه عمومي به مؤلفان پرداخت گرديد. اين مبلغ به مؤلفاني تعلق مي‌گرفت كه نام كتاب آنها در فهرست كتابخانه‌هاي منتخب كانادا قرار گرفته باشد]3 و 11[.
-----[1]. CIP
-[2]. Canada to Canadian
-[3]. Applebaumِ Hebert
-[4]. Siren ِGelinas