ورود فرهنگ هندی به چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینه های فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه ی هندی نیز در [[چین]] گسترش یافت. | همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینه های فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه ی هندی نیز در [[چین]] گسترش یافت. | ||
نیز نگاه کنید به [[چین]] | ردپای ترجمه های دو طرفه از زبان های هندی و [[زبان چینی|چینی]] به یکدیگر را می توان تا دوران بین [[سلسله هان|سلسله های هان غربی و هان غربی]](589-220 میلادی) مشاهده کرد. راهب های بودایی [[چین]] همچنین تراش مجسمه و احداث غارمعبدها را از هندی ها آموختند. راهب هایی همچون لِه زون(Le Zun) و فالیانگ(Fa Liang)[[سلسله چین|عصرِ سلسله ی چین]](394-352 میلادی) [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|مجسمه های بودا]] را در غارهای کوه مینگشا(Mingsha) در دونخوانگ[i] از سنگ تراشیدند. اینها نخستین مجسمه های سنگی بودند که در غارهای موگائو(Mogao) ی دونخوانگ ساخته شدند و آغازی بر ساخت مجسمه های غول پیکر در [[چین]] به شمار می آیند. | ||
در [[سلسله تانگ|دوران سلسله ی تانگ]]، ستاره شناسانی از هند در [[چین]] به عنوان مدیران مراکز ستاره شناسی اشتغال داشتند. | |||
در سال 718 میلادی، یکی از آنان به نام گوتاما سیدا(Gautama cida) مأمور شد تا کتاب تقویم هندی«گراهای نه گانه(The Nine Graha)» را که بعداً بخشی از ''کتاب بزرگ تقویمی کَی یوان('' The Kaiyuan Great Calender Book) شد، به [[زبان چینی|چینی]] ترجمه کند. | |||
در نتیجه، فرهنگ هندی نه تنها اندیشمندان [[آیین بودا|بودا]]<nowiki/>یی، بلکه معماران، ستاره شناسان و حسابگران تقویمی را هم به همراه خود آورد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[ادیان در چین]] | |||
* [[آیین بودا]] | |||
* ''' '''[[فرقه های مختلف بودایی در چین]] | |||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
[i] - Dunhuang ( مجموعه غار های | [i] <small>- Dunhuang ( مجموعه غار های دونه وانگ در استان کَنسو از مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی [[آیین بودا]] در چین است که مجسمه ها و نقاشی های فوق العاده نفیس و ارزشمند موجود در آن گنجینه ی گرانبهایی است که نمونه ی آن را در کمتر جایی می توان مشاهده کرد. مترجم).</small> | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۵
همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینه های فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه ی هندی نیز در چین گسترش یافت.
ردپای ترجمه های دو طرفه از زبان های هندی و چینی به یکدیگر را می توان تا دوران بین سلسله های هان غربی و هان غربی(589-220 میلادی) مشاهده کرد. راهب های بودایی چین همچنین تراش مجسمه و احداث غارمعبدها را از هندی ها آموختند. راهب هایی همچون لِه زون(Le Zun) و فالیانگ(Fa Liang)عصرِ سلسله ی چین(394-352 میلادی) مجسمه های بودا را در غارهای کوه مینگشا(Mingsha) در دونخوانگ[i] از سنگ تراشیدند. اینها نخستین مجسمه های سنگی بودند که در غارهای موگائو(Mogao) ی دونخوانگ ساخته شدند و آغازی بر ساخت مجسمه های غول پیکر در چین به شمار می آیند.
در دوران سلسله ی تانگ، ستاره شناسانی از هند در چین به عنوان مدیران مراکز ستاره شناسی اشتغال داشتند.
در سال 718 میلادی، یکی از آنان به نام گوتاما سیدا(Gautama cida) مأمور شد تا کتاب تقویم هندی«گراهای نه گانه(The Nine Graha)» را که بعداً بخشی از کتاب بزرگ تقویمی کَی یوان( The Kaiyuan Great Calender Book) شد، به چینی ترجمه کند.
در نتیجه، فرهنگ هندی نه تنها اندیشمندان بودایی، بلکه معماران، ستاره شناسان و حسابگران تقویمی را هم به همراه خود آورد.[۱]
نیز نگاه کنید به
پاورقی
[i] - Dunhuang ( مجموعه غار های دونه وانگ در استان کَنسو از مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی آیین بودا در چین است که مجسمه ها و نقاشی های فوق العاده نفیس و ارزشمند موجود در آن گنجینه ی گرانبهایی است که نمونه ی آن را در کمتر جایی می توان مشاهده کرد. مترجم).
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.