ورود فرهنگ هندی به چین

همراه با گسترش فرهنگ بودایی هندی، سایر زمینه‌های فرهنگی هند مثل زبان، هنرهای بودایی، علوم پزشکی، ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه‌ی هندی نیز در چین گسترش یافت. رد­پای ترجمه­‌های دو طرفه از زبان‌های هندی و چینی به یکدیگر را می‌توان تا دوران بین سلسله­‌های‌هان شرقی و‌هان غربی(589-220 میلادی) مشاهده کرد. راهب­‌های بودایی چین هم­چنین تراش مجسمه و احداث غار­معبدها را از هندی­‌ها آموختند. راهب‌هایی همچون لِه زون(Le Zun) و فالیانگ(Fa Liang)عصرِ سلسله­‌ی چین (394-352 میلادی) مجسمه­‌های بودا را در غارهای کوه مینگ­شا(Mingsha) در دونخوانگ[i] از سنگ تراشیدند. این­ها نخستین مجسمه‌های سنگی بودند که در غارهای موگائو(Mogao) ی دونخوانگ ساخته شدند و آغازی بر ساخت مجسمه­‌های غول پیکر در چین به شمار می­‌آیند. در دوران سلسله­ ی تانگ، ستاره شناسانی از هند در چین به عنوان مدیران مراکز ستاره شناسی اشتغال داشتند. در سال 718 میلادی، یکی از آنان به نام گوتاما سیدا(Gautama cida) مأمور شد تا کتاب تقویم هندی«گراهای نه گانه(The Nine Graha)» را که بعداً بخشی از کتاب بزرگ تقویمی کَی یوان(The Kaiyuan Great Calender Book) شد، به چینی ترجمه کند. در نتیجه، فرهنگ هندی نه تنها اندیشمندان بودایی، بلکه معماران، ستاره شناسان و حسابگران تقویمی را هم به همراه خود آورد.

نیز نگاه کنید به

ادیان در چین؛ آیین بودا؛ فرقه های مختلف بودایی در چین

پاورقی

[i] - Dunhuang  ( مجموعه غار های دونه وانگ در استان کَنسو از مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی آیین بودا در چین است که مجسمه ها و نقاشی های فوق العاده نفیس و ارزشمند موجود در آن گنجینه ی گرانبهایی است که نمونه ی آن را در کمتر جایی می توان مشاهده کرد. مترجم).

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی