امپراتوران اسطوره ای یانگ و خوانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
[[اسطوره ها و افسانه های چینی|افسانه‌­ها و اسطوره‌­های]] مختلفی پیرامون [[امپراتور خوانگ­دی|امپراتور «خوانگ­دی»]] در یادداشت­‌های مختلف تاریخی گفته شده است. گفته می‌­شود «خوانگ­دی» فرزند پسر خدای زمین بوده و از طفولیت عاقل و هوشیار بوده سخن می­‌گفته است. وی صاحب 25 فرزند و 10 هزار شاهزاده فرمانبردار او بوده‌­اند که از میان آن­ها 7 هزار شاهزاده رب‌النوع و مسئول امور مختلف جهان بوده‌­اند. باد و باران ورعد و برق طبیعت نیز تحت کنترل وی قرار داشت و او قادر بود 14 نوع تغییر در طبیعت ایجاد کند.
[[اسطوره ها و افسانه های چینی|افسانه‌­ها و اسطوره‌­های]] مختلفی پیرامون [[امپراتور خوانگ­دی|امپراتور «خوانگ­دی»]] در یادداشت­‌های مختلف تاریخی گفته شده است. گفته می‌­شود «خوانگ­دی» فرزند پسر خدای زمین بوده و از طفولیت عاقل و هوشیار بوده سخن می­‌گفته است. وی صاحب 25 فرزند و 10 هزار شاهزاده فرمانبردار او بوده‌­اند که از میان آن­ها 7 هزار شاهزاده رب‌النوع و مسئول امور مختلف جهان بوده‌­اند. باد و باران ورعد و برق طبیعت نیز تحت کنترل وی قرار داشت و او قادر بود 14 نوع تغییر در طبیعت ایجاد کند.


«خوانگ­دی» در چهار سمت جهان چهار قیافه داشت و بدون حرکت دادن گردن می‌­توانست از هر رویدادی در هر جایی مطلع و بر آن تسلط یابد. او برای رفاه حال مردم، به آن­ها نحوه‌­ی کشت غلات و چگونگی رام کردن حیوانات و مرغان را یاد داد. وی ضمن اختراع پارچه‌­بافی، به مردم چگونگی استخراج معادن و تهیه‌­ی ابزار آلات آهنی و مسی را آموخت. بعدها به دستور او خط نوشتاری، آهنگ موسیقی، [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین|تقویم سالانه]] و کتاب پزشکی نیز ایجاد شد. به نظر تاریخ‌دانان چینی عصر «خوانگ­ دی» تمام دوران پارینه سنگی را در بر می‌­گیرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص977-979</ref>
«خوانگ­دی» در چهار سمت جهان چهار قیافه داشت و بدون حرکت دادن گردن می‌­توانست از هر رویدادی در هر جایی مطلع و بر آن تسلط یابد. او برای رفاه حال مردم، به آن­ها نحوه‌­ی کشت غلات و چگونگی رام کردن حیوانات و مرغان را یاد داد. وی ضمن اختراع پارچه‌­بافی، به مردم چگونگی استخراج معادن و تهیه‌­ی ابزار آلات آهنی و مسی را آموخت. بعدها به دستور او خط نوشتاری، آهنگ موسیقی، [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین|تقویم سالانه]] و کتاب پزشکی نیز ایجاد شد. به نظر تاریخ‌دانان چینی عصر «خوانگ­ دی» تمام دوران پارینه سنگی را در بر می‌­گیرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص977-979.</ref>
 
==نیز نگاه کنید به==
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره­‌ها و افسانه­‌های چینی]]؛ [[اسطوره در چین]]
*[http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]
*[[فرهنگ عمومی در چین]]
*[[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره­‌ها و افسانه­‌های چینی]]
*[[اسطوره در چین]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۳۹

امپراتوران «یانگ» و «هوانگ»
امپراتوران «یانگ» و «هوانگ»
نقاشی از امپراتور «یانگ»
نقاشی از امپراتور «هوانگ»

در طول تاریخ چندین هزار ساله­‌ی چین، شخصیت­‌های معروف بسیاری پا به عرصه‌­ی وجود گذاشته‌­اند. برخی از آن­ها با ابداعات و نوآوری­‌های خود به روند توسعه­‌ی فرهنگ ملت چین کمک کرده­‌اند. بعضی با برپائی جنگ، مسیر پیشرفت تاریخی آن­ها را تغییر داده و برخی نیز به خاطر هوش، درایت و مهارت خود درتاریخ جاودانه شدند. از جمله­‌ی این شخصیت­‌های اسطوره‌­ای امپراتور «یانگ­دی (Yangdi)» و «خوانگ­دی (Huangdi)» هستند که چینی‌­ها خود را فرزندان این امپراتوران می‌­دانند.

اگرچه تاکنون دلیل محکمی برای تأیید این حقیقت به دست نیامده و معمولا «یانگ» و «خوانگ» را رهبران دو قبیله در جامعه­‌ی چین می‌­دانند که در غرب چین و در منطقه‌­ی استان کنونی «شن­سی» یعنی حوضه­‌ی رودخانه­‌ی زرد یا رود مادر چین می‌­زیستند. این نظریه با نقطه نظری که می­‌گوید تمدن بشری از حوضه­‌ی این رود شروع شده، مطابقت دارد. این دو قبیله، پس از مهاجرت­‌ها، جنگ‌­ها و آمیختگی­‌های متعدد، به ­تدریج با اقوام «ای» در شرق و «لی» و «میائو» در جنوب در هم آمیخته و قوم «هوا» را به­ وجود آوردند.

در آن دوران، قبیله­‌ی خوانگ­دی در میان اقوام و قبایل ساکن نواحی فلات مرکزی، از دیگر قبایل نیرومندتر و از سطح تمدنی بالاتری برخوردار بود. لذا، از قبیله‌­ی «خوانگ­دی» به ­عنوان نماینده­‌ی فرهنگ فلات مرکزی نام­برده شده و امپراتور «یانگ­دی» و «خوانگ­دی» نخستین نیاکان نژاد «خَن» و بعدها مردم چین نامیده شده‌­اند. در حوالی قرن دوم پیش از میلاد، قوم «خوا» به قوم «خَن» تغییر نام داد. از این رو، مردم چین اغلب خود را «فرزندان یانگ-خوانگ» می­‌نامند.

افسانه‌­ها و اسطوره‌­های مختلفی پیرامون امپراتور «خوانگ­دی» در یادداشت­‌های مختلف تاریخی گفته شده است. گفته می‌­شود «خوانگ­دی» فرزند پسر خدای زمین بوده و از طفولیت عاقل و هوشیار بوده سخن می­‌گفته است. وی صاحب 25 فرزند و 10 هزار شاهزاده فرمانبردار او بوده‌­اند که از میان آن­ها 7 هزار شاهزاده رب‌النوع و مسئول امور مختلف جهان بوده‌­اند. باد و باران ورعد و برق طبیعت نیز تحت کنترل وی قرار داشت و او قادر بود 14 نوع تغییر در طبیعت ایجاد کند.

«خوانگ­دی» در چهار سمت جهان چهار قیافه داشت و بدون حرکت دادن گردن می‌­توانست از هر رویدادی در هر جایی مطلع و بر آن تسلط یابد. او برای رفاه حال مردم، به آن­ها نحوه‌­ی کشت غلات و چگونگی رام کردن حیوانات و مرغان را یاد داد. وی ضمن اختراع پارچه‌­بافی، به مردم چگونگی استخراج معادن و تهیه‌­ی ابزار آلات آهنی و مسی را آموخت. بعدها به دستور او خط نوشتاری، آهنگ موسیقی، تقویم سالانه و کتاب پزشکی نیز ایجاد شد. به نظر تاریخ‌دانان چینی عصر «خوانگ­ دی» تمام دوران پارینه سنگی را در بر می‌­گیرد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص977-979.