باورهای عامیانه در مصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مفهوم جن هر چند ریشه دینی دارد، در میان برخی توده‌های مردم [[مصر]] با برداشت‌های خرافی همراه است. آنان باور دارند که جنها دارای سلطه قدرتمندانه‌ای بر همه عناصر حیات‌اند و به هر شکلی که بخواهند خود را نشان می‌دهند؛ گاه در قامت انسان و گاه در هیئت حیوان و یا به شکل سنگ یا گیاه. به باور عوام، جنها در کوه‌های قاف سکونت دارند. در ادبیات عامه مردم مصر، اصطلاح «فلان جن» و «جماعة جن» حسب مورد، گاه به افراد هوشمند و گاهی نیز به افراد شرور اشاره دارد. مردم به خصوص کودکان و زنان تصور می‌کنند که جنها، شب ها در هیئت سگ یا گربه در می‌آیند و لذا از پرتاب سنگ به سگ و گربه در شب پرهیز می‌کنند. چنانچه شبی گربه‌ای ناآشنا در خانه‌ای دیده شد تردیدی ندارند که جن است و حرکات و سکنات حیوان را تحت نظر گرفته درباره آن به بحث و گفتوگو می‌پردازند؛ حتی چنانچه آن حیوان تکه گوشتی را با خود برد، او راتعقیب نمی‌کنند.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). | مفهوم جن هر چند ریشه دینی دارد، در میان برخی توده‌های مردم [[مصر]] با برداشت‌های خرافی همراه است. آنان باور دارند که جنها دارای سلطه قدرتمندانه‌ای بر همه عناصر حیات‌اند و به هر شکلی که بخواهند خود را نشان می‌دهند؛ گاه در قامت انسان و گاه در هیئت حیوان و یا به شکل سنگ یا گیاه. به باور عوام، جنها در کوه‌های قاف سکونت دارند. در ادبیات عامه مردم مصر، اصطلاح «فلان جن» و «جماعة جن» حسب مورد، گاه به افراد هوشمند و گاهی نیز به افراد شرور اشاره دارد. مردم به خصوص کودکان و زنان تصور می‌کنند که جنها، شب ها در هیئت سگ یا گربه در می‌آیند و لذا از پرتاب سنگ به سگ و گربه در شب پرهیز می‌کنند. چنانچه شبی گربه‌ای ناآشنا در خانه‌ای دیده شد تردیدی ندارند که جن است و حرکات و سکنات حیوان را تحت نظر گرفته درباره آن به بحث و گفتوگو می‌پردازند؛ حتی چنانچه آن حیوان تکه گوشتی را با خود برد، او راتعقیب نمی‌کنند.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). ج نهم، ص111.</ref> | ||
عوام مردم مصر باور دارند که برخی از بیماری‌ها ناشی از خشم جن‌هاست و لذا شب‌های جمعه پس از نماز عشاء، نوعی شکر قرمز را در آب حل می‌کنند و درون ظرفی قرار داده تا فرد بیمار، یا نماینده او آن را به سطح پشت بام ببرد و در سکوت کامل آن را بر سطح بام بریزد. این عمل را حداقل به مدت سه هفته ادامه می‌دهند تا به باور آنها جن از آنان راضی و بیمار شفا یابد. آنان، عفریت‌ها را عامل همه شرها، فسادها و بدی‌ها تلقی می‌کنند و محل سکونت آنها را در اماکن دور افتاده و یا قبرستان‌ها می‌دانند و اینکه خداوند در ماه رمضان با حبس کردن عفریت‌ها مانع اذیت و آزار رسانی آنها به انسان‌ها می‌شود. مردم بی‌سواد و یا کم‌سواد مصری در تفسیر پدیده‌هایی چون وزیدن باد و برخاستن گرد و خاک، معتقدند این پدیده‌ها نتیجه خرابکاری و فساد برخی از جنیان بر روی زمین است که تمایل به شر دارند.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). | عوام مردم مصر باور دارند که برخی از بیماری‌ها ناشی از خشم جن‌هاست و لذا شب‌های جمعه پس از نماز عشاء، نوعی شکر قرمز را در آب حل می‌کنند و درون ظرفی قرار داده تا فرد بیمار، یا نماینده او آن را به سطح پشت بام ببرد و در سکوت کامل آن را بر سطح بام بریزد. این عمل را حداقل به مدت سه هفته ادامه می‌دهند تا به باور آنها جن از آنان راضی و بیمار شفا یابد. آنان، عفریت‌ها را عامل همه شرها، فسادها و بدی‌ها تلقی می‌کنند و محل سکونت آنها را در اماکن دور افتاده و یا قبرستان‌ها می‌دانند و اینکه خداوند در ماه رمضان با حبس کردن عفریت‌ها مانع اذیت و آزار رسانی آنها به انسان‌ها می‌شود. مردم بی‌سواد و یا کم‌سواد مصری در تفسیر پدیده‌هایی چون وزیدن باد و برخاستن گرد و خاک، معتقدند این پدیده‌ها نتیجه خرابکاری و فساد برخی از جنیان بر روی زمین است که تمایل به شر دارند.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). ج نهم، ص112 و 113.</ref> | ||
مردم عامی مصر از برخی اسامی چون سعد و برخی رنگ‌ها مثل سبز برداشت خوش‌بینانه دارند؛ مشاهده ظرف خالی و یا جارو کردن پس از غروب آفتاب و یا فروش سوزن پس از عصرگاه را شوم می‌دانند. همچنین تصور می‌کنند که خیاطی در شب سبب آزار اموات می‌شود و لذا از دوختن در شب اکراه دارند. در برخی از روستاها حساسیت نسبت به این مورد خیلی بالاست، به گونه‌ای که پس از عصر، سوزن به دست کسی نمی‌دهند و چنانچه ضرورت چنین کاری وجود داشته باشد آن را روی قرص نانی گذاشته به متقاضی می‌دهند، او نیز نان را گرفته و با دستان پوشیده خود سوزن را برمی‌دارد. از دیگر باورهای عامیانه مصریان آن است که چنانچه درب خانه‌های مسکونی آنها به سمت شمال باشد عامل خیر و سعادت است، دربی که به سمت غرب باشد، علامت ریاست و آقایی است و باز شدن درب خانه به سمت شرق به معنای سلامتی و صحت و بالاخره دربی که به سمت جنوب باز شود، نشانه فقر و تنگدستی است.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). | مردم عامی مصر از برخی اسامی چون سعد و برخی رنگ‌ها مثل سبز برداشت خوش‌بینانه دارند؛ مشاهده ظرف خالی و یا جارو کردن پس از غروب آفتاب و یا فروش سوزن پس از عصرگاه را شوم می‌دانند. همچنین تصور می‌کنند که خیاطی در شب سبب آزار اموات می‌شود و لذا از دوختن در شب اکراه دارند. در برخی از روستاها حساسیت نسبت به این مورد خیلی بالاست، به گونه‌ای که پس از عصر، سوزن به دست کسی نمی‌دهند و چنانچه ضرورت چنین کاری وجود داشته باشد آن را روی قرص نانی گذاشته به متقاضی می‌دهند، او نیز نان را گرفته و با دستان پوشیده خود سوزن را برمی‌دارد. از دیگر باورهای عامیانه مصریان آن است که چنانچه درب خانه‌های مسکونی آنها به سمت شمال باشد عامل خیر و سعادت است، دربی که به سمت غرب باشد، علامت ریاست و آقایی است و باز شدن درب خانه به سمت شرق به معنای سلامتی و صحت و بالاخره دربی که به سمت جنوب باز شود، نشانه فقر و تنگدستی است.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1997). ج نهم، ص117 و 118.</ref> <ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص275-277.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۱
مفهوم جن هر چند ریشه دینی دارد، در میان برخی توده‌های مردم مصر با برداشت‌های خرافی همراه است. آنان باور دارند که جنها دارای سلطه قدرتمندانه‌ای بر همه عناصر حیات‌اند و به هر شکلی که بخواهند خود را نشان می‌دهند؛ گاه در قامت انسان و گاه در هیئت حیوان و یا به شکل سنگ یا گیاه. به باور عوام، جنها در کوه‌های قاف سکونت دارند. در ادبیات عامه مردم مصر، اصطلاح «فلان جن» و «جماعة جن» حسب مورد، گاه به افراد هوشمند و گاهی نیز به افراد شرور اشاره دارد. مردم به خصوص کودکان و زنان تصور می‌کنند که جنها، شب ها در هیئت سگ یا گربه در می‌آیند و لذا از پرتاب سنگ به سگ و گربه در شب پرهیز می‌کنند. چنانچه شبی گربه‌ای ناآشنا در خانه‌ای دیده شد تردیدی ندارند که جن است و حرکات و سکنات حیوان را تحت نظر گرفته درباره آن به بحث و گفتوگو می‌پردازند؛ حتی چنانچه آن حیوان تکه گوشتی را با خود برد، او راتعقیب نمی‌کنند.[۱]
عوام مردم مصر باور دارند که برخی از بیماری‌ها ناشی از خشم جن‌هاست و لذا شب‌های جمعه پس از نماز عشاء، نوعی شکر قرمز را در آب حل می‌کنند و درون ظرفی قرار داده تا فرد بیمار، یا نماینده او آن را به سطح پشت بام ببرد و در سکوت کامل آن را بر سطح بام بریزد. این عمل را حداقل به مدت سه هفته ادامه می‌دهند تا به باور آنها جن از آنان راضی و بیمار شفا یابد. آنان، عفریت‌ها را عامل همه شرها، فسادها و بدی‌ها تلقی می‌کنند و محل سکونت آنها را در اماکن دور افتاده و یا قبرستان‌ها می‌دانند و اینکه خداوند در ماه رمضان با حبس کردن عفریت‌ها مانع اذیت و آزار رسانی آنها به انسان‌ها می‌شود. مردم بی‌سواد و یا کم‌سواد مصری در تفسیر پدیده‌هایی چون وزیدن باد و برخاستن گرد و خاک، معتقدند این پدیده‌ها نتیجه خرابکاری و فساد برخی از جنیان بر روی زمین است که تمایل به شر دارند.[۲]
مردم عامی مصر از برخی اسامی چون سعد و برخی رنگ‌ها مثل سبز برداشت خوش‌بینانه دارند؛ مشاهده ظرف خالی و یا جارو کردن پس از غروب آفتاب و یا فروش سوزن پس از عصرگاه را شوم می‌دانند. همچنین تصور می‌کنند که خیاطی در شب سبب آزار اموات می‌شود و لذا از دوختن در شب اکراه دارند. در برخی از روستاها حساسیت نسبت به این مورد خیلی بالاست، به گونه‌ای که پس از عصر، سوزن به دست کسی نمی‌دهند و چنانچه ضرورت چنین کاری وجود داشته باشد آن را روی قرص نانی گذاشته به متقاضی می‌دهند، او نیز نان را گرفته و با دستان پوشیده خود سوزن را برمی‌دارد. از دیگر باورهای عامیانه مصریان آن است که چنانچه درب خانه‌های مسکونی آنها به سمت شمال باشد عامل خیر و سعادت است، دربی که به سمت غرب باشد، علامت ریاست و آقایی است و باز شدن درب خانه به سمت شرق به معنای سلامتی و صحت و بالاخره دربی که به سمت جنوب باز شود، نشانه فقر و تنگدستی است.[۳] [۴]