مکتب جودوی ژاپن: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū):''' بنیان گذار این مکتب هونِن[1] است و مرکز اصلی آن "چیئوناین"[2] در کیوتو قرار دارد. این مکتب به دو شاخه تقسیم شده و در مجموع حدود شش میلیون و 470 هزار نفر پیرو دارد. به باور این مکتب خواندن و نیایش "آمیتابا" کافی است و متوفی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:معبد چیئون این.jpg|بندانگشتی|معبد چیئون این]] | |||
مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū): بنیان گذار این مکتب هونِن (法然/Hōnen) (1133-1212) است و مرکز اصلی آن "چیئوناین" (知恩院/Chionin) در [[کیوتو]] قرار دارد. این مکتب به دو شاخه تقسیم شده و در مجموع حدود شش میلیون و 470 هزار نفر پیرو دارد. به باور این مکتب خواندن و نیایش "آمیتابا" کافی است و متوفی پس از مرگ با رحمت آمیتابا در سرزمین پاک (جودو) متولد میشود. ناگفته پیداست که بر اساس تعالیم این مکتب،"آمیتابا" بودیساتوای نیایش شونده آن است. بعدها در دوره میجی پیروان این مکتب نقش پر رنگی در نوسازی [[ژاپن]] ایفا کردند. این مکتب هم در دانشگاه تایشو به صورت آکادمیک تدریس میشود.<ref>ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریانهای فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.</ref> | |||
[ | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[ادیان در ژاپن]] | |||
* [[شینتو در ژاپن]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹
مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū): بنیان گذار این مکتب هونِن (法然/Hōnen) (1133-1212) است و مرکز اصلی آن "چیئوناین" (知恩院/Chionin) در کیوتو قرار دارد. این مکتب به دو شاخه تقسیم شده و در مجموع حدود شش میلیون و 470 هزار نفر پیرو دارد. به باور این مکتب خواندن و نیایش "آمیتابا" کافی است و متوفی پس از مرگ با رحمت آمیتابا در سرزمین پاک (جودو) متولد میشود. ناگفته پیداست که بر اساس تعالیم این مکتب،"آمیتابا" بودیساتوای نیایش شونده آن است. بعدها در دوره میجی پیروان این مکتب نقش پر رنگی در نوسازی ژاپن ایفا کردند. این مکتب هم در دانشگاه تایشو به صورت آکادمیک تدریس میشود.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریانهای فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.