سلسله تانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:چین-در-دوران-تانگ-ها.png|بندانگشتی|[[چین]] در دروان تانگ]] | |||
=== '''''مقدمه''''' === | === '''''مقدمه''''' === | ||
سلسله ی تانگ از سال 618 میلادی آغاز می شود و تا سال 907 میلادی به پایان می رسد. | سلسله ی تانگ از سال 618 میلادی آغاز می شود و تا سال 907 میلادی به پایان می رسد. | ||
=== سلسله ی تانگ === | === سلسله ی تانگ === | ||
سلسله ی تانگ(Tang) در تاریخ 18 ژوئن سال 618 میلادی توسط امپراتور گائوزو( Gaozu) بنیان گذاشته شد. این دوره از تاریخ، با پیشرفت های قابل ملاحظه اش در زمینه های هنر، ادبیات، به ویژه شعر و فناوری، دوران طلایی تمدن چین | سلسله ی تانگ(Tang) در تاریخ 18 ژوئن سال 618 میلادی توسط امپراتور گائوزو( Gaozu) بنیان گذاشته شد. این دوره از تاریخ، با پیشرفت های قابل ملاحظه اش در زمینه های هنر، ادبیات، به ویژه شعر و فناوری، دوران طلایی تمدن [[چین]] بشمارمی آید. [[آیین بودا]] در این تاریخ با پذیرش خاندان امپراتوری و مردم عادی، مذهب رسمی [[چین]] شد. [[چانگ]] اَن پایتخت رسمی و بزرگترین شهر جهان در آن دوران بود. | ||
[[تَی زونگ]](Taizong)، دومین امپراتور این سلسله، برای دفع خطر قبایل کوچ نشین، توسعه ی مرزها، و وادار کردن حاکمان مناطق همجوار به پذیرش سیستم تحت الحمایگی امپراتوری، دست به عملیات نظامی زد. پیروزی های وی در واحه ی تاریم، [[جاده ی ابریشم]] را فعال نگاه داشت و چانگ اَن را به آسیای مرکزی و مناطق غربی متصل ساخت. در جنوب، مسیر تجارت پرمنفعت دریایی از شهرهای بندری همچون گوانگ جو آغاز شد. تجارت و بازرگانی گستردهای با کشورهای خارجی دور دست انجام می شد. بازرگانان خارجی زیادی در [[چین]] ساکن شده و موجب شکوفایی و تنوع فرهنگی سرزمین [[چین]] شدند. فرهنگ پیشرفته ی [[چین]] از سوی کشورهای همسایه، هم چون [[ژاپن]]، مورد تحسین و استقبال واقع شد. از نظر داخلی، کانال بزرگ چانگ اَن مرکز سیاسی را به مراکز اقتصادی و کشاورزی در بخش های شرقی و جنوبی متصل ساخت. | |||
تَی زونگ(Taizong)، دومین امپراتور این سلسله، برای دفع خطر قبایل کوچ نشین، توسعه ی مرزها، و وادار کردن حاکمان مناطق همجوار به پذیرش سیستم تحت الحمایگی امپراتوری، دست به عملیات نظامی زد. پیروزی های وی در واحه ی تاریم، جاده ی ابریشم را فعال نگاه داشت و چانگ اَن را به آسیای مرکزی و مناطق غربی متصل ساخت. در جنوب، مسیر تجارت پرمنفعت دریایی از شهرهای بندری همچون | |||
اساسا موفقیت اوایل سلسله ی تانگ، به سیاست دولت متمرکز، قوی و کارآمد آن بستگی داشت. کارهای دولت با سه بخش و 6 وزارتخانه ساماندهی شده بود تا هرکدام در زمینه ی خود سیاست های جداگانه ای تنظیم و به مورد اجرا بگذارند. این بخش ها توسط خاندان سلطنتی و دولتمردان اندیشه مند که از میان داوطلبان شرکت کننده در آزمون دولتی پذیرفته می شدند اداره می شد. این سیاست های مترقی، در دوران تانگ به بلوغ رسید و از سوی سلسله های بعدی نیز با اصلاحاتی به ارث برده شد. | اساسا موفقیت اوایل سلسله ی تانگ، به سیاست دولت متمرکز، قوی و کارآمد آن بستگی داشت. کارهای دولت با سه بخش و 6 وزارتخانه ساماندهی شده بود تا هرکدام در زمینه ی خود سیاست های جداگانه ای تنظیم و به مورد اجرا بگذارند. این بخش ها توسط خاندان سلطنتی و دولتمردان اندیشه مند که از میان داوطلبان شرکت کننده در آزمون دولتی پذیرفته می شدند اداره می شد. این سیاست های مترقی، در دوران تانگ به بلوغ رسید و از سوی سلسله های بعدی نیز با اصلاحاتی به ارث برده شد. | ||
[[پرونده:9b0e0421e33567d16544a9bbe83d6228.jpg|بندانگشتی|ملکه ووزتیان، اولین زنی که امپراطور چین شد.]] | |||
زمین های کشاورزی ملک امپراتوری اعلام شد و براساس تعداد خانوار در اختیار مردم قرار گرفت. همه ی مردان این کشور در مقابل زمینی که در اختیارشان گذاشته شده بود، سالانه برای روزهای معینی موظف به کار در ارتش امپراتوری بودند. این سیاست ها موجب توسعه ی سریع و افزایش تولید شده در حالی که ارتش هم بدون تحمیل هزینه ی زیاد به خزانه ی کشور اداره می شد. | زمین های کشاورزی ملک امپراتوری اعلام شد و براساس تعداد خانوار در اختیار مردم قرار گرفت. همه ی مردان این کشور در مقابل زمینی که در اختیارشان گذاشته شده بود، سالانه برای روزهای معینی موظف به کار در ارتش امپراتوری بودند. این سیاست ها موجب توسعه ی سریع و افزایش تولید شده در حالی که ارتش هم بدون تحمیل هزینه ی زیاد به خزانه ی کشور اداره می شد. | ||
موفقیت های سیاسی و نظامی این سلسله تحت حکومت ملکه ووزِتیان(Wu Zetian) ، تنها ملکه ی حاکم در طول تاریخ چین ادامه یافت و در دوران امپراتور شوان زونگ( Shuanzong)،به اوج خود رسید. در این دوره، چین شاهد توسعه ی سرزمینی امپراتوری از اقیانوس آرام تا سواحل دریای خزر با جمعیتی بالغ بر 50 میلیون نفر جمعیت بود. | موفقیت های سیاسی و نظامی این سلسله تحت حکومت ملکه ووزِتیان(Wu Zetian) ، تنها ملکه ی حاکم در طول [[تاریخ چین]] ادامه یافت و در دوران امپراتور شوان زونگ( Shuanzong)،به اوج خود رسید. در این دوره، [[چین]] شاهد توسعه ی سرزمینی امپراتوری از اقیانوس آرام تا سواحل دریای خزر با جمعیتی بالغ بر 50 میلیون نفر جمعیت بود. | ||
در اوج اقتدار و قدرت تانگ، حادثه ی شورش اَن لوشان( An Lushan)،نقطه ی عطفی بود که موجب تلفات زیاد جانی و مالی و تضعیف قدرت دولت امپراتوری شد. حاکمان نظامی مناطق، خودمختاری زیادی کسب کردند که در قرن دهم باعث | در اوج اقتدار و قدرت تانگ، حادثه ی شورش اَن لوشان( An Lushan)،نقطه ی عطفی بود که موجب تلفات زیاد جانی و مالی و تضعیف قدرت دولت امپراتوری شد. حاکمان نظامی مناطق، خودمختاری زیادی کسب کردند که در قرن دهم باعث تجزیه ی [[چین]] شد، در حالی که کشورهای مطیع امپراتوری، سرزمین های تانگ را مورد تاخت و تاز قرار دادند. پس از این شورش، علیرغم تضعیف قدرت امپراتوری، جامعه ی چین جایگاه نخستین خود را بازیافته و به رشد خود ادامه داد. | ||
سلسله ی تانگ، از حدود سال 860 میلادی، در اثر یک سری شورش در داخل [[چین]] و کشورهای تابعه در جنوب، رو به افول گذاشت. جنگ سالاری به نام خوانگ چائو(Huang Cao)،در سال 879 میلادی، گوانگ جو را تسخیر و بیش از 200 هزار نفر از جمله تجار خارجی و خانواده های آنان که ساکن منطقه ی خارجی نشین بودند را به قتل رساند. در اواخر سال 880 میلادی، شهر لویانگ نیز تسلیم وی شد و در 5 ژانویه ی سال 881 میلادی، وی توانست چانگ اَن (پایتخت) را نیز به تصرف خود در آورد. باسقوط امپراتوری تانگ، کشور [[چین]] بار دیگر دچار هرج و مرج شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول</ref>. | |||
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۸
مقدمه
سلسله ی تانگ از سال 618 میلادی آغاز می شود و تا سال 907 میلادی به پایان می رسد.
سلسله ی تانگ
سلسله ی تانگ(Tang) در تاریخ 18 ژوئن سال 618 میلادی توسط امپراتور گائوزو( Gaozu) بنیان گذاشته شد. این دوره از تاریخ، با پیشرفت های قابل ملاحظه اش در زمینه های هنر، ادبیات، به ویژه شعر و فناوری، دوران طلایی تمدن چین بشمارمی آید. آیین بودا در این تاریخ با پذیرش خاندان امپراتوری و مردم عادی، مذهب رسمی چین شد. چانگ اَن پایتخت رسمی و بزرگترین شهر جهان در آن دوران بود.
تَی زونگ(Taizong)، دومین امپراتور این سلسله، برای دفع خطر قبایل کوچ نشین، توسعه ی مرزها، و وادار کردن حاکمان مناطق همجوار به پذیرش سیستم تحت الحمایگی امپراتوری، دست به عملیات نظامی زد. پیروزی های وی در واحه ی تاریم، جاده ی ابریشم را فعال نگاه داشت و چانگ اَن را به آسیای مرکزی و مناطق غربی متصل ساخت. در جنوب، مسیر تجارت پرمنفعت دریایی از شهرهای بندری همچون گوانگ جو آغاز شد. تجارت و بازرگانی گستردهای با کشورهای خارجی دور دست انجام می شد. بازرگانان خارجی زیادی در چین ساکن شده و موجب شکوفایی و تنوع فرهنگی سرزمین چین شدند. فرهنگ پیشرفته ی چین از سوی کشورهای همسایه، هم چون ژاپن، مورد تحسین و استقبال واقع شد. از نظر داخلی، کانال بزرگ چانگ اَن مرکز سیاسی را به مراکز اقتصادی و کشاورزی در بخش های شرقی و جنوبی متصل ساخت.
اساسا موفقیت اوایل سلسله ی تانگ، به سیاست دولت متمرکز، قوی و کارآمد آن بستگی داشت. کارهای دولت با سه بخش و 6 وزارتخانه ساماندهی شده بود تا هرکدام در زمینه ی خود سیاست های جداگانه ای تنظیم و به مورد اجرا بگذارند. این بخش ها توسط خاندان سلطنتی و دولتمردان اندیشه مند که از میان داوطلبان شرکت کننده در آزمون دولتی پذیرفته می شدند اداره می شد. این سیاست های مترقی، در دوران تانگ به بلوغ رسید و از سوی سلسله های بعدی نیز با اصلاحاتی به ارث برده شد.
زمین های کشاورزی ملک امپراتوری اعلام شد و براساس تعداد خانوار در اختیار مردم قرار گرفت. همه ی مردان این کشور در مقابل زمینی که در اختیارشان گذاشته شده بود، سالانه برای روزهای معینی موظف به کار در ارتش امپراتوری بودند. این سیاست ها موجب توسعه ی سریع و افزایش تولید شده در حالی که ارتش هم بدون تحمیل هزینه ی زیاد به خزانه ی کشور اداره می شد.
موفقیت های سیاسی و نظامی این سلسله تحت حکومت ملکه ووزِتیان(Wu Zetian) ، تنها ملکه ی حاکم در طول تاریخ چین ادامه یافت و در دوران امپراتور شوان زونگ( Shuanzong)،به اوج خود رسید. در این دوره، چین شاهد توسعه ی سرزمینی امپراتوری از اقیانوس آرام تا سواحل دریای خزر با جمعیتی بالغ بر 50 میلیون نفر جمعیت بود.
در اوج اقتدار و قدرت تانگ، حادثه ی شورش اَن لوشان( An Lushan)،نقطه ی عطفی بود که موجب تلفات زیاد جانی و مالی و تضعیف قدرت دولت امپراتوری شد. حاکمان نظامی مناطق، خودمختاری زیادی کسب کردند که در قرن دهم باعث تجزیه ی چین شد، در حالی که کشورهای مطیع امپراتوری، سرزمین های تانگ را مورد تاخت و تاز قرار دادند. پس از این شورش، علیرغم تضعیف قدرت امپراتوری، جامعه ی چین جایگاه نخستین خود را بازیافته و به رشد خود ادامه داد.
سلسله ی تانگ، از حدود سال 860 میلادی، در اثر یک سری شورش در داخل چین و کشورهای تابعه در جنوب، رو به افول گذاشت. جنگ سالاری به نام خوانگ چائو(Huang Cao)،در سال 879 میلادی، گوانگ جو را تسخیر و بیش از 200 هزار نفر از جمله تجار خارجی و خانواده های آنان که ساکن منطقه ی خارجی نشین بودند را به قتل رساند. در اواخر سال 880 میلادی، شهر لویانگ نیز تسلیم وی شد و در 5 ژانویه ی سال 881 میلادی، وی توانست چانگ اَن (پایتخت) را نیز به تصرف خود در آورد. باسقوط امپراتوری تانگ، کشور چین بار دیگر دچار هرج و مرج شد[۱].
نیز نگاه کنید به تاریخ چین؛ دوران امپراطوری تاریخ چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول