مکتب جودوشینشو ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مکتب"جودوشینشو" (浄土真宗/Jōdo Shinshū): شاگرد هونن، "شینران" (親鸞/Shinran) (1173-1262) بنیانگذار این مکتب است. به باور تعالیم این مکتب که خود به دو شاخه تقسیم شده همه چیز را باید به "آمیتابا" سپرد. او به دلیل رحمت بی منتهای خود انسان‌های خوب و بد را در سرزمین پاک مورد رحمت قرار می‌دهد. همین طور بر خلاف راهبان دیگر مکاتب، راهبان مکتب جودوشینشو می‌توانند موهای سر خود را نتراشند و بدون هیچ محدودیتی در خوردن و آشامیدن می‌توانند به فعالیت دینی خود بپردازند. این ویژگی موجب شده است تا مکتب جودوشینشو با پیروانی در حدود دوازده میلیون و هشتصد و شصت هزار نفر دومین مکتب پر جمعیت [[ژاپن]] باشد. بسته به مکتب و استقرار شهرها اهمیت معابد این مکتب متغیر است، اما پیروان این مکتب هم در دانشگاه تایشو تحصیل و تدریس می‌کنند.<ref>ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریان‌های فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی | مکتب"جودوشینشو" (浄土真宗/Jōdo Shinshū): شاگرد هونن، "شینران" (親鸞/Shinran) (1173-1262) بنیانگذار این مکتب است. به باور تعالیم این مکتب که خود به دو شاخه تقسیم شده همه چیز را باید به "آمیتابا" سپرد. او به دلیل رحمت بی منتهای خود انسان‌های خوب و بد را در سرزمین پاک مورد رحمت قرار می‌دهد. همین طور بر خلاف راهبان دیگر مکاتب، راهبان مکتب جودوشینشو می‌توانند موهای سر خود را نتراشند و بدون هیچ محدودیتی در خوردن و آشامیدن می‌توانند به فعالیت دینی خود بپردازند. این ویژگی موجب شده است تا مکتب جودوشینشو با پیروانی در حدود دوازده میلیون و هشتصد و شصت هزار نفر دومین مکتب پر جمعیت [[ژاپن]] باشد. بسته به مکتب و استقرار شهرها اهمیت معابد این مکتب متغیر است، اما پیروان این مکتب هم در دانشگاه تایشو تحصیل و تدریس می‌کنند.<ref>ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در [[ژاپن]] امروز به انضمام جریان‌های فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص149-182.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۷
مکتب"جودوشینشو" (浄土真宗/Jōdo Shinshū): شاگرد هونن، "شینران" (親鸞/Shinran) (1173-1262) بنیانگذار این مکتب است. به باور تعالیم این مکتب که خود به دو شاخه تقسیم شده همه چیز را باید به "آمیتابا" سپرد. او به دلیل رحمت بی منتهای خود انسان‌های خوب و بد را در سرزمین پاک مورد رحمت قرار می‌دهد. همین طور بر خلاف راهبان دیگر مکاتب، راهبان مکتب جودوشینشو می‌توانند موهای سر خود را نتراشند و بدون هیچ محدودیتی در خوردن و آشامیدن می‌توانند به فعالیت دینی خود بپردازند. این ویژگی موجب شده است تا مکتب جودوشینشو با پیروانی در حدود دوازده میلیون و هشتصد و شصت هزار نفر دومین مکتب پر جمعیت ژاپن باشد. بسته به مکتب و استقرار شهرها اهمیت معابد این مکتب متغیر است، اما پیروان این مکتب هم در دانشگاه تایشو تحصیل و تدریس می‌کنند.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریان‌های فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.