شيائو كانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == شيائو كانگ، يا رفاه نسبي در جامعهی چين == به نظر میرسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت چین، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعهی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبي عرصه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== شيائو كانگ، يا رفاه | == شيائو كانگ، يا رفاه نسبی در جامعهی چين == | ||
به نظر | به نظر میرسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت چین، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعهی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبی عرصه‌های مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غيره را در بر میگیرد. | ||
در | در گذشتهی نه چندان دور، در گوشه و كنار چين مردم اغلب از مشكل مسكن سخن ميراندند و داشتن خانهی مسكونی شخصی برای بيشتر آنان به يك رؤيا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سياست اصلاحات و درهای باز، به ويژه در شهرهای بزرگ اين كشور، كمتر خانوادهی سه نفره را میتوان يافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند. حال آنكه سه دهه پيش چنين خانواده‌هايی يا فاقد چنين امكانات بودند و يا منزل مسكونی آنان حداكثر يك اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نيز توقع زيادی نداشتند، چرا كه سياست واحدی در سراسر كشور اجرا می‌شد و در آن وضعيت نابسامان توزيع آپارتمان مسكونی به عنوان يك امتياز اجتماعی محسوب می‌شد. ولی امروز، همگام با تغييرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبه‌های زندگی مردم، چينی‌ها در عرصهی مسكن نيز شاهد يك انقلاب و تحولات بنيادين هستند. لذا، بسياری از مردم از درآمد بيشتری برخوردار شده و توانسته‌اند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خريداری نمايند. متراژ برخی از اين خانهها كه دارای چندين اتاق خواب و سایر تجهيزات هستند، به بیش از200 متر مربع میرسد. در حقيقت، در چند دههی گذشته، مساحت سرانهی فضای زندگی به مراتب افزايش يافته است و طبق گزارش اداره‌ی آمار ملی، متوسط سرانهی فضای مسكونی جمعيت شهری به 15/5متر مربع رسيده، حال آن كه اين ميزان در دههی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است. | ||
از | از سوی ديگر، در سال‌های اخير محافظت از محيط زيست در ميان مردم چين به موضوعی مهم و قابل توجه تبديل شده است و خواستار محيط زيست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كيفی خود هستند. رسانه‌های گروهی چين نيز در تبليغ فرايند حفاظت از محيط زيست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارشها و مقالات متعددی در خصوص محيط زيست و اهميت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دايما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابير لازم در اين عرصه و پالايش محيط منتشر ساخته‌اند، درحالی كه تا چند سال پيش هم مردم و هم رسانه‌ها كمتر به اين مقوله توجه داشتند. | ||
«رفاه | «رفاه نسبی» كه به زبان چينی از آن با عنوان«شيائو كانگ(Xiao Kang)» ياد می‌شود، عبارتی است كه به تدريج از سال1978، يعنی به دنبال اجرای سياست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمين كنگرهی حزب كمونيست چين كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگرهی پانزدهم حزب نيز«جيانگ زِمين» تأكيد كرده بود كه رشد توليد ناخالص داخلی چين در نخستين دههی قرن بيست و يكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستيابی به رفاه نسبی در چين است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه چين وارد مرحلهی نوينی از جامعهی نسبتاً مرفه شده و فرايند نوگرايی و نوسازی كشور سرعت گرفته است. | ||
واژه‌ی«شيائوكانگ» از قدیمیترین كتاب شعر چینی به نام«شی جينگ(Shi Jing)» كه مجموعه‌ای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از ميلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ويژه تا30سال پيش، مردم از اين واژه و رفاه نسبی، بيشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمين خوراك و پوشاك را استنباط می‌كردند. از سال 1978كه دِنگ شيائوپنگ طراح سياست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پيشرفت سخن به ميان آورد، نوع نگرش به كلمه‌ی شيائوکانگ و مفهوم آن نيز تغيير يافت و به عاملی كليدی در پيشبرد فرايند نوسازی تبدیل شد. | |||
بر اساس چشم اندازی که رهبران | بر اساس چشم اندازی که رهبران چينی برای کشور خود ترسیم كردهاند، تا نيمهی قرن بيست و يكم كه جمهوری خلق چين يكصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت(جمهوری خلق [[چین]] در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرايند نوگرايی و نوسازی این کشور تكميل و چين به يك جامعهی مرفه، موفق، قوی، دمكراتيك و با فرهنگ پيشرفته تبديل خواهد شد. مقام‌های چينی تأكيد دارند كه برای رسیدن به اين هدف، باید روند توسعهی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گيرد. افزون براین، بايد در كنار اجرای استراتژی توسعهی پايدار، در عرصه‌های اقتصادی، كيفيت جمعيت، حيات فرهنگی، حيات مادی و محيط زيست نیز توسعه يابد. | ||
با | با نگاهی به تغييرات حاصله در سبك زندگی چينی‌ها در دو سه دههی گذشته و توسعه و بهبود زندگی يك ميليارد و350ميليون نفر جمعيت چين در مقايسه با گذشته، چشمگير بودن اين تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبيعی جمعيت چين به 6/95 در هر هزار نفر كاهش يافته كه به مراتب پايين‌تر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همين حال شاخص مصرف انرژی در رشد توليد ناخالص داخلی به يكهزار و 210 دلار رسيده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش يافته و پيشرفت‌های علمی و آموزشی چين نیز در طول يك دههی گذشته چشمگير بوده است. مشاركت در طرح‌های بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپيمای سرنشين‌دار به فضا، از جمله پيشرفت‌های علمی اين كشور به شمار میرود. این کشور، همچين در چند سال گذشته در اجرای دوره‌های آموزش اجباری9ساله توفيق زيادی داشته و بيسوادی را در ميان بزرگسالان تقريبا ريشه‌كن كرده است. | ||
تغييرات عظيم حاصله در | تغييرات عظيم حاصله در نحوهی زندگی مردم در زمينه‌های آموزشی، فرهنگی، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، بهداشت، تحصيل در خارج از كشور، يادگيری زبان خارجی و... به منزله‌ی زلزلهی عظيمی است كه در جامعهی چين اتفاق افتاده و به جای تخريب، در بهبود و بازسازی و پيشرفت و توسعهی چين نقش مؤثری ايفا نموده است. (چاینا دیلی، 2002) بنابراین، میتوان گفت جامعهی چین درحال دستیابی به رفاه نسبی و یا شیائو کانگ است.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص399-402</ref> | ||
=== کتاب شناسی === | |||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۰
شيائو كانگ، يا رفاه نسبی در جامعهی چين
به نظر میرسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت چین، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعهی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبی عرصه‌های مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غيره را در بر میگیرد.
در گذشتهی نه چندان دور، در گوشه و كنار چين مردم اغلب از مشكل مسكن سخن ميراندند و داشتن خانهی مسكونی شخصی برای بيشتر آنان به يك رؤيا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سياست اصلاحات و درهای باز، به ويژه در شهرهای بزرگ اين كشور، كمتر خانوادهی سه نفره را میتوان يافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند. حال آنكه سه دهه پيش چنين خانواده‌هايی يا فاقد چنين امكانات بودند و يا منزل مسكونی آنان حداكثر يك اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نيز توقع زيادی نداشتند، چرا كه سياست واحدی در سراسر كشور اجرا می‌شد و در آن وضعيت نابسامان توزيع آپارتمان مسكونی به عنوان يك امتياز اجتماعی محسوب می‌شد. ولی امروز، همگام با تغييرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبه‌های زندگی مردم، چينی‌ها در عرصهی مسكن نيز شاهد يك انقلاب و تحولات بنيادين هستند. لذا، بسياری از مردم از درآمد بيشتری برخوردار شده و توانسته‌اند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خريداری نمايند. متراژ برخی از اين خانهها كه دارای چندين اتاق خواب و سایر تجهيزات هستند، به بیش از200 متر مربع میرسد. در حقيقت، در چند دههی گذشته، مساحت سرانهی فضای زندگی به مراتب افزايش يافته است و طبق گزارش اداره‌ی آمار ملی، متوسط سرانهی فضای مسكونی جمعيت شهری به 15/5متر مربع رسيده، حال آن كه اين ميزان در دههی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است.
از سوی ديگر، در سال‌های اخير محافظت از محيط زيست در ميان مردم چين به موضوعی مهم و قابل توجه تبديل شده است و خواستار محيط زيست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كيفی خود هستند. رسانه‌های گروهی چين نيز در تبليغ فرايند حفاظت از محيط زيست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارشها و مقالات متعددی در خصوص محيط زيست و اهميت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دايما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابير لازم در اين عرصه و پالايش محيط منتشر ساخته‌اند، درحالی كه تا چند سال پيش هم مردم و هم رسانه‌ها كمتر به اين مقوله توجه داشتند.
«رفاه نسبی» كه به زبان چينی از آن با عنوان«شيائو كانگ(Xiao Kang)» ياد می‌شود، عبارتی است كه به تدريج از سال1978، يعنی به دنبال اجرای سياست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمين كنگرهی حزب كمونيست چين كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگرهی پانزدهم حزب نيز«جيانگ زِمين» تأكيد كرده بود كه رشد توليد ناخالص داخلی چين در نخستين دههی قرن بيست و يكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستيابی به رفاه نسبی در چين است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه چين وارد مرحلهی نوينی از جامعهی نسبتاً مرفه شده و فرايند نوگرايی و نوسازی كشور سرعت گرفته است.
واژه‌ی«شيائوكانگ» از قدیمیترین كتاب شعر چینی به نام«شی جينگ(Shi Jing)» كه مجموعه‌ای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از ميلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ويژه تا30سال پيش، مردم از اين واژه و رفاه نسبی، بيشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمين خوراك و پوشاك را استنباط می‌كردند. از سال 1978كه دِنگ شيائوپنگ طراح سياست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پيشرفت سخن به ميان آورد، نوع نگرش به كلمه‌ی شيائوکانگ و مفهوم آن نيز تغيير يافت و به عاملی كليدی در پيشبرد فرايند نوسازی تبدیل شد.
بر اساس چشم اندازی که رهبران چينی برای کشور خود ترسیم كردهاند، تا نيمهی قرن بيست و يكم كه جمهوری خلق چين يكصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت(جمهوری خلق چین در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرايند نوگرايی و نوسازی این کشور تكميل و چين به يك جامعهی مرفه، موفق، قوی، دمكراتيك و با فرهنگ پيشرفته تبديل خواهد شد. مقام‌های چينی تأكيد دارند كه برای رسیدن به اين هدف، باید روند توسعهی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گيرد. افزون براین، بايد در كنار اجرای استراتژی توسعهی پايدار، در عرصه‌های اقتصادی، كيفيت جمعيت، حيات فرهنگی، حيات مادی و محيط زيست نیز توسعه يابد.
با نگاهی به تغييرات حاصله در سبك زندگی چينی‌ها در دو سه دههی گذشته و توسعه و بهبود زندگی يك ميليارد و350ميليون نفر جمعيت چين در مقايسه با گذشته، چشمگير بودن اين تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبيعی جمعيت چين به 6/95 در هر هزار نفر كاهش يافته كه به مراتب پايين‌تر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همين حال شاخص مصرف انرژی در رشد توليد ناخالص داخلی به يكهزار و 210 دلار رسيده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش يافته و پيشرفت‌های علمی و آموزشی چين نیز در طول يك دههی گذشته چشمگير بوده است. مشاركت در طرح‌های بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپيمای سرنشين‌دار به فضا، از جمله پيشرفت‌های علمی اين كشور به شمار میرود. این کشور، همچين در چند سال گذشته در اجرای دوره‌های آموزش اجباری9ساله توفيق زيادی داشته و بيسوادی را در ميان بزرگسالان تقريبا ريشه‌كن كرده است.
تغييرات عظيم حاصله در نحوهی زندگی مردم در زمينه‌های آموزشی، فرهنگی، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، بهداشت، تحصيل در خارج از كشور، يادگيری زبان خارجی و... به منزله‌ی زلزلهی عظيمی است كه در جامعهی چين اتفاق افتاده و به جای تخريب، در بهبود و بازسازی و پيشرفت و توسعهی چين نقش مؤثری ايفا نموده است. (چاینا دیلی، 2002) بنابراین، میتوان گفت جامعهی چین درحال دستیابی به رفاه نسبی و یا شیائو کانگ است.[۱]
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص399-402