استقلال رسانه ای در چین

در رسانه ­های جمعی چين، چيزی به­ عنوان خبر، گزارش و تحليل و تفسيرهای مستقل سياسی از رویدادهای داخلی و بين‌المللی، خارج از آنچه كه از سوی خبرگزاری رسمی و دولتی شين­خوا منتشر می شود، وجود ندارد. در واقع مي­ توان گفت، تمامی رسانه­ های گروهی چين، مجاز به استفاده از منابع تحليلی و خبری، غير از خبرگزاری شين­خوا نيستند. هر خبر و تحليلی كه از سوی اين بنگاه خبری منتشر شود قابل چاپ است، در غير اين­صورت هيچ نشريه ­ای مجاز به چاپ هر گونه خبری نيست.

اگر­چه اينترنت و سايت­ های خبری مستقل و عمده ­ی مستقر در خارج از چین، اين انحصار خبری و تحليلی را نقض كرده اند، ولی به­ صورت رسمی، اين سلطه هم­چنان در اختيار خبرگزاری شين­خوا است. حتي روزنامه ­های مهم و معتبری هم­چون روزنامه ­ی مردم، چاينا ديلی، عصر پكن، و جوانان و... كه سخنگوی حزب بوده و مسئولان آن­ها را عمدتا مقامات حزبی و دولتی تشکیل می ­دهند نيز مجاز به چاپ و انتشار خبر، خارج از شبكه­ ی خبری شين­خوا نيستند. همين رویه­ ی مستمر اتكاء به يك منبع خبری، تاكنون مانع از آن شده كه جامعه­ ی مطبوعاتی مستقل از دولت شكل به­ گيرد. خبرنگاران و تحليل­گران مطبوعاتی جرأت و جسارت آن را ندارند تا پا را فراتر از خطوط قرمز تعيين شده از سوی شورای مطبوعاتی و رسانه­ ای چين بگذارند. اصلاً در سيستم قضايی دولت چين هم مقررات خاص جامعی برای برخورد با جرايم مطبوعاتی تعريف نشده است و در موارد نادری كه جرمی اتقاق افتاده، به ­صورت موردی و براساس تصميم مقامات بالا برخورد شده و اين­گونه تصميم ­ها، انعكاس آن­چنانی هم در مطبوعات و رسانه­ های جمعی نداشته است. لذا، يكی از چالش ­های پيش روی دولت برای تشكيل بنگاه ­های بزرگ رسانه­ ای واجازه­ ی فعاليت دادن به بخش خصوصی و مؤسسات رسانه­ ای خارجی، نداشتن قوانين و مقررات لازم در اين زمينه است. با ورود چين به سازمان تجارت جهانی و ضرورت رعايت قوانين و مقررات بين‌المللی و تلاش بخش خصوصی و سرمايه گذاران و شركت­ های خارجی برای ورود به بخش صنعت مطبوعات و رسانه­ های چين، موجب گرديده تا دولت­مردان كه در حال حاضر كنترل كامل رسانه­ های این کشور را در اختيار دارند، برای رويارويی با چالش ­های پيش­روی و جلوگيری از خارج شدن رسانه ­ها از چارچوب نظارتی و كنترلی دولت و آماده سازی بخش رسانه ­ها برای روزی که احتمالاً بخشی از اين صنعت توسط بخش خصوصی و سرمايه ­گذاران خارجی كنترل خواهد شد و بالا بردن  توان رقابتی رسانه­ های داخلی، برنامه ريزی ­های متعدد كوتاه مدت و بلند مدتی را انجام دهند تا بتوانند از خارج شدن اين بخش حساس از كنترل كامل دولت مانع شوند.

در حال ­حاضر، مطبوعات رسالت خود را پيشبرد اهداف اصلاحات اقتصادی، ايجاد شبكه ­های اطلاع رسانی و آشنا ساختن مردم با سيستم جديد می ­دانند. علاوه بر مطبوعات رسمی، شمار مطبوعات درون­گروهی نيز در حال افزایش است ولی آمار دقيق و روشنی از روزنامه­ های درون حزبی وجود ندارد. مجموع روزنامه ­ها و نشريات رسمی و درون­گروهی را بيش از 30000 مورد ذكر كرده اند.