استقلال رسانه ای در چین
در رسانه های جمعی چین، چیزی به عنوان خبر، گزارش و تحلیل و تفسیرهای مستقل سیاسی از رویدادهای داخلی و بین‌المللی، خارج از آنچه كه از سوی خبرگزاری رسمی و دولتی شین خوا منتشر می شود، وجود ندارد.
در واقع می توان گفت، تمامی رسانه های گروهی چین، مجاز به استفاده از منابع تحلیلی و خبری، غیر از خبرگزاری شین خوا نیستند. هر خبر و تحلیلی كه از سوی این بنگاه خبری منتشر شود قابل چاپ است، در غیر اینصورت هیچ نشریه ای مجاز به چاپ هر گونه خبری نیست.
اگرچه اینترنت و سایت های خبری مستقل و عمده ی مستقر در خارج از چین، این انحصار خبری و تحلیلی را نقض كرده اند، ولی به صورت رسمی، این سلطه همچنان در اختیار خبرگزاری شین خوا است. حتی روزنامه های مهم و معتبری همچون روزنامه ی مردم، چاینا دیلی، عصر پكن، و جوانان و... كه سخنگوی حزب بوده و مسئولان آنها را عمدتا مقامات حزبی و دولتی تشکیل می دهند نیز مجاز به چاپ و انتشار خبر، خارج از شبكه ی خبری شین خوا نیستند. همین رویه ی مستمر اتكاء به یك منبع خبری، تاكنون مانع از آن شده كه جامعه ی مطبوعاتی مستقل از دولت شكل به گیرد.
خبرنگاران و تحلیلگران مطبوعاتی جرأت و جسارت آن را ندارند تا پا را فراتر از خطوط قرمز تعیین شده از سوی شورای مطبوعاتی و رسانه ای چین بگذارند. اصلاً در سیستم قضایی دولت چین هم مقررات خاص جامعی برای برخورد با جرایم مطبوعاتی تعریف نشده است و در موارد نادری كه جرمی اتقاق افتاده، به صورت موردی و براساس تصمیم مقامات بالا برخورد شده و اینگونه تصمیم ها، انعكاس آنچنانی هم در مطبوعات و رسانه های جمعی نداشته است. لذا، یكی از چالش های پیش روی دولت برای تشكیل بنگاه های بزرگ رسانه ای واجازه ی فعالیت دادن به بخش خصوصی و مؤسسات رسانه ای خارجی، نداشتن قوانین و مقررات لازم در این زمینه است.
با ورود چین به سازمان تجارت جهانی و ضرورت رعایت قوانین و مقررات بین‌المللی و تلاش بخش خصوصی و سرمایه گذاران و شركت های خارجی برای ورود به بخش صنعت مطبوعات و رسانه های چین، موجب گردیده تا دولتمردان كه در حال حاضر كنترل كامل رسانه های این کشور را در اختیار دارند، برای رویارویی با چالش های پیشروی و جلوگیری از خارج شدن رسانه ها از چارچوب نظارتی و كنترلی دولت و آماده سازی بخش رسانه ها برای روزی که احتمالاً بخشی از این صنعت توسط بخش خصوصی و سرمایه گذاران خارجی كنترل خواهد شد و بالا بردن توان رقابتی رسانه های داخلی، برنامه ریزی های متعدد كوتاه مدت و بلند مدتی را انجام دهند تا بتوانند از خارج شدن این بخش حساس از كنترل كامل دولت مانع شوند.
در حال حاضر، مطبوعات رسالت خود را پیشبرد اهداف اصلاحات اقتصادی، ایجاد شبكه های اطلاع رسانی و آشنا ساختن مردم با سیستم جدید می دانند. علاوه بر مطبوعات رسمی، شمار مطبوعات درون گروهی نیز در حال افزایش است ولی آمار دقیق و روشنی از روزنامه های درون حزبی وجود ندارد. مجموع روزنامه ها و نشریات رسمی و درون گروهی را بیش از 30000 مورد ذكر كرده اند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رسانه های چین؛ شکل گیری رسانه ها در چین
کتاب شناسی
- ↑ طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1295-1297