وضعیت کنونی ایستگاه های رادیویی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''وضعیت کنونی ایستگاههای رادیویی'' == پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاههای رادیویی در سراسر چین توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکههای رادیویی با هدف تبلیغ ایدهها و ایدئولوژی کمونیستی و سیاستها...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== ''وضعیت کنونی ایستگاه های رادیویی'' === | |||
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاه های رادیویی در سراسر [[چین]] توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکه های رادیویی با هدف تبلیغ ایده ها و [[ایدئولوژی کمونیستی]] و سیاست های دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاه ها و برنامه های آن ها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاست های دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه ی1970، شبکه های رادیویی نیز متحول شده و برنامه های آنها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت. | |||
راديو ملی [[چین|چين]] ايستگاه رسمی راديویی دولت [[چین|چين]] است و 99 كانال پخش دارد و روزانه200 ساعت برنامه پخش می كند. افزون بر این، هر استان و منطقه ی خود مختار نیز ايستگاه های راديويی خاص خود را دارند. | |||
براساس آمار منتشره از سوی دولت [[چین]]، در سال2010، بیش از78/96 درصد جمعيت اين كشور، زير پوشش راديويی قرار داشتند. در روستاها هم اين رقم به 64/95 درصد می رسد. در اين سال جمعا بالغ بر 14/68میلیون ساعت برنامه ی رادیویی توليد شده كه 04/67میلیون ساعت آن برنامه های راديويی بين المللی بوده است. تعداد ایستگاه های زمینی رله ی برنامه های موج های کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در [[شانگهای]] بیش از 100 کانال رادیویی فعال است. در گذشته رادیو وسیله ای برای رساندن پیام ها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیله ای دوطرفه و رساندن خواست های مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است. | |||
راديو بین المللی [[چین]] كه در سال 1947رسما تأسيس شد، امروزه اكثر نقاط دنيا را تحت پوشش خود دارد. اين ايستگاه راديويی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجي و 5 زبان محلی چينی پخش می كند.<ref>www.stats.gov.cn</ref> | |||
راديو | این رادیو دارای 30 دفتر تهیه ی خبر در خارج از کشور بوده و برنامه های آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش می شود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است. راديو [[پکن|پكن]] نیز در بيشتر استان ها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمريكا، فرانسه، يوگسلاوی، پاكستان، مكزيك، آلمان، مصر، تايلند، و هنگ كنگ دفتر دارد. در سال1990 ، بیش از209/5 ميليون گيرنده راديو در سرتاسر [[چین|چين]] وجود داشته است<ref>- کتاب سبز چین (1380)، ''دفتر مطالعات سياسي و بين المللي،'' تهران.</ref>. اين راديو از نظر زمان پخش و تعداد زبان هایی که برنامه پخش می کند، در ميان ايستگاه های راديويی جهان (براي خارجيان) مقام سوم را كسب كرده است.<ref>www.China.org.cn</ref> | ||
در هفدهم ماه آوریل سال2012، نخستین رادیو موج اف ام رادیو بین المللی [[چین]] در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد.<ref>چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | |||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۵۲
وضعیت کنونی ایستگاه های رادیویی
پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاه های رادیویی در سراسر چین توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکه های رادیویی با هدف تبلیغ ایده ها و ایدئولوژی کمونیستی و سیاست های دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاه ها و برنامه های آن ها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاست های دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه ی1970، شبکه های رادیویی نیز متحول شده و برنامه های آنها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت.
راديو ملی چين ايستگاه رسمی راديویی دولت چين است و 99 كانال پخش دارد و روزانه200 ساعت برنامه پخش می كند. افزون بر این، هر استان و منطقه ی خود مختار نیز ايستگاه های راديويی خاص خود را دارند.
براساس آمار منتشره از سوی دولت چین، در سال2010، بیش از78/96 درصد جمعيت اين كشور، زير پوشش راديويی قرار داشتند. در روستاها هم اين رقم به 64/95 درصد می رسد. در اين سال جمعا بالغ بر 14/68میلیون ساعت برنامه ی رادیویی توليد شده كه 04/67میلیون ساعت آن برنامه های راديويی بين المللی بوده است. تعداد ایستگاه های زمینی رله ی برنامه های موج های کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در شانگهای بیش از 100 کانال رادیویی فعال است. در گذشته رادیو وسیله ای برای رساندن پیام ها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیله ای دوطرفه و رساندن خواست های مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است.
راديو بین المللی چین كه در سال 1947رسما تأسيس شد، امروزه اكثر نقاط دنيا را تحت پوشش خود دارد. اين ايستگاه راديويی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجي و 5 زبان محلی چينی پخش می كند.[۱]
این رادیو دارای 30 دفتر تهیه ی خبر در خارج از کشور بوده و برنامه های آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش می شود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است. راديو پكن نیز در بيشتر استان ها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمريكا، فرانسه، يوگسلاوی، پاكستان، مكزيك، آلمان، مصر، تايلند، و هنگ كنگ دفتر دارد. در سال1990 ، بیش از209/5 ميليون گيرنده راديو در سرتاسر چين وجود داشته است[۲]. اين راديو از نظر زمان پخش و تعداد زبان هایی که برنامه پخش می کند، در ميان ايستگاه های راديويی جهان (براي خارجيان) مقام سوم را كسب كرده است.[۳]
در هفدهم ماه آوریل سال2012، نخستین رادیو موج اف ام رادیو بین المللی چین در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد.[۴][۵]