پیشینه صنعت فیلم سازی در مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Cheikh Oumar Sissoko.jpg|بندانگشتی|شیخ عمر سیسوکو]] | |||
در دوره استعمار فرانسه بر سودان غربی ([[مالی]] و [[سنگال]])، فیلم‌سازان فرانسوی فیلم‌های مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازه ساخت فیلم درباره کشور را نداشتند و به‌دلیل ضعف اطلاعات و عدم دانش فنی، فاقد توانایی تولید فیلم‌های مستند و سینمایی بودند<sup>[i]</sup>. | |||
با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلم‌سازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلم‌های مستند فراهم آورد. در اواخر | با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلم‌سازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلم‌های مستند فراهم آورد. در اواخر دهه1960 و دهه1970 معدودی از فیلم‌سازان مالیایی چون سلیمان سیسه (Souleymane Cisse)، فیلم‌های مستندی تهیه کردند که در جشنواره فیلم آفریقا (Fespaco) به نمایش درآمد. این امر موجب جذب جوانان از جمله شیخ عمر سیسوکو (Cheikh Oumar Sissoko) و آداما درابو (Adama Drabo) به صنعت فیلم‌سازی شد و با حمایت دولت مالی، نخستین مرکز فیلم‌سازی کشور تحت عنوان مرکز ملی تولید سینما‌توگراف (Centre National de Production Cinematographique (CNPC))، در [[باماکو در مالی|باماکو]] تأسیس گردید. این مرکز با اجرای دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت و میان‌مدت در ارتباط با فیلم‌سازی، فیلم‌نامه‌نویسی و فیلم‌برداری، موجب جذب بسیاری از علاقمندان هنر هفتم و شکل‌گیری نسل جدیدی از کارگردانان مالیایی گردید که امروزه افتخارات بزرگی برای کشور خود رقم زده‌اند.<ref>عرب احمدی، امیر بهرام (1391). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص261-273.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[هنر مالی]] | |||
== پاورقی == | |||
[i] - دلیل عمده این امر هراس دولت فرانسه از ساخت فیلم‌هایی در مورد استعمار این کشور و تحریک مردم برای کسب استقلال خود بود. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۸
در دوره استعمار فرانسه بر سودان غربی (مالی و سنگال)، فیلم‌سازان فرانسوی فیلم‌های مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازه ساخت فیلم درباره کشور را نداشتند و به‌دلیل ضعف اطلاعات و عدم دانش فنی، فاقد توانایی تولید فیلم‌های مستند و سینمایی بودند[i].
با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلم‌سازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلم‌های مستند فراهم آورد. در اواخر دهه1960 و دهه1970 معدودی از فیلم‌سازان مالیایی چون سلیمان سیسه (Souleymane Cisse)، فیلم‌های مستندی تهیه کردند که در جشنواره فیلم آفریقا (Fespaco) به نمایش درآمد. این امر موجب جذب جوانان از جمله شیخ عمر سیسوکو (Cheikh Oumar Sissoko) و آداما درابو (Adama Drabo) به صنعت فیلم‌سازی شد و با حمایت دولت مالی، نخستین مرکز فیلم‌سازی کشور تحت عنوان مرکز ملی تولید سینما‌توگراف (Centre National de Production Cinematographique (CNPC))، در باماکو تأسیس گردید. این مرکز با اجرای دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت و میان‌مدت در ارتباط با فیلم‌سازی، فیلم‌نامه‌نویسی و فیلم‌برداری، موجب جذب بسیاری از علاقمندان هنر هفتم و شکل‌گیری نسل جدیدی از کارگردانان مالیایی گردید که امروزه افتخارات بزرگی برای کشور خود رقم زده‌اند.[۱]
نیز نگاه کنید به
پاورقی
[i] - دلیل عمده این امر هراس دولت فرانسه از ساخت فیلم‌هایی در مورد استعمار این کشور و تحریک مردم برای کسب استقلال خود بود.
کتابشناسی
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام (1391). جامعه و فرهنگ مالی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص261-273.