مرکز اجتماعی و دموکراتیک اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ==== مرکز اجتماعی و دموکراتیک ==== مرکز اجتماعی و دموکراتیک کمی پیش از انتخابات اکتبر 1982توسط سوارز سازمان دهی شد، (کسی که معمار اصلی گذار به نظام دموکراسی بعد از مرگ فرانکو شده بود). بعد از اینکه سوارز در ژانویه 1981 هم به عنوان نخست وزیر و هم به عنوا...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
2) Centro Democratico y Social--CDS | 2) Centro Democratico y Social--CDS | ||
سوارز در مبارزات انتخاباتی، بر روی تجربه شخصی خویش به عنوان رئیس حکومت، متکمرکز شده بود؛ وی حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا را به دلیل خلف وعده کردن در انتخابات 1982، مورد انتقاد قرار داده بود، وی مدافع یک سیاست خارجی مستقل تر و خواستار اقدامات اقتصادی برای بهبود بخشیدن به وضعیت فقرا بود. | سوارز در مبارزات انتخاباتی، بر روی تجربه شخصی خویش به عنوان رئیس حکومت، متکمرکز شده بود؛ وی حزب سوسیالیست کارگران [[اسپانیا]] را به دلیل خلف وعده کردن در انتخابات 1982، مورد انتقاد قرار داده بود، وی مدافع یک سیاست خارجی مستقل تر و خواستار اقدامات اقتصادی برای بهبود بخشیدن به وضعیت فقرا بود. | ||
این استراتژی وی را قادر ساخت تا آرای کسانی که از حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا سرخورده شده بودند را نیز جذب کند. | این استراتژی وی را قادر ساخت تا آرای کسانی که از [[حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا]] سرخورده شده بودند را نیز جذب کند. | ||
در انتخابات شهری و منطقه ای که در ژوئن 1987 برگزار شد، بزرگترین دستاورد توسط مرکز اجتماعی و دموکراتیک بوجود آمد. طبق نظر سنجی هایی که در پایان سال 1987 صورت گرفت،پشتیبانی قوی از حزب آشکار شد و این امر درجه محبوبیت سوارز را در برابر گونزالس افزایش داد. سوارز خواستار وابستگی کمتر به [[ایالات متحده]] شد و حمایت خود را از نقش بیشتر دولت در تامین خدمات اجتماعی و تضمین توزیع عادلانه تر درآمد بین کارگران اعلام نمود. با این حال، هنوز برای اینکه دیده شود شعارهای پوپولیستی سوارز تا چه حد ، وی را به چالش با حزب سوسیالیت کارگران اسپانیا خواهد کشید،فرصت باقی است.<sup>(91)</sup> | در انتخابات شهری و منطقه ای که در ژوئن 1987 برگزار شد، بزرگترین دستاورد توسط مرکز اجتماعی و دموکراتیک بوجود آمد. طبق نظر سنجی هایی که در پایان سال 1987 صورت گرفت،پشتیبانی قوی از حزب آشکار شد و این امر درجه محبوبیت سوارز را در برابر گونزالس افزایش داد. سوارز خواستار وابستگی کمتر به [[ایالات متحده]] شد و حمایت خود را از نقش بیشتر دولت در تامین خدمات اجتماعی و تضمین توزیع عادلانه تر درآمد بین کارگران اعلام نمود. با این حال، هنوز برای اینکه دیده شود شعارهای پوپولیستی سوارز تا چه حد ، وی را به چالش با حزب سوسیالیت کارگران اسپانیا خواهد کشید،فرصت باقی است.<sup>(91)</sup> | ||
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۱
مرکز اجتماعی و دموکراتیک
مرکز اجتماعی و دموکراتیک کمی پیش از انتخابات اکتبر 1982توسط سوارز سازمان دهی شد، (کسی که معمار اصلی گذار به نظام دموکراسی بعد از مرگ فرانکو شده بود). بعد از اینکه سوارز در ژانویه 1981 هم به عنوان نخست وزیر و هم به عنوان رئیس جمهور از سمت خود استعفا داد، به تلاشش برای کنترل دستگاه حزب ادامه داد. هنگاهی که وی در پیشنهاد خود برای بدست گرفتن رهبری مجدد حزب درجولای 1982 شکس خورد، حزب را رها کرد و مرکز اجتماعی و دموکراتیک را تشکیل داد. حزب میانه رو جدید در انتخابات عمومی اکتبر، تنها 2 کرسی پارلمانی را به دست آورد. تحت رهبری نخست وزیر سابق در سال 1986، شانس حزب به طرز قابل توجهی بالا رفته بود. مرکز اجتماعی و دموکراتیک در انتخابات ماه ژوئن، بیش از 3 برابر سهم خود ازآرا را به دست آورد(تعداد آرای حزب در سال 1982 ، 2.9 بود در حالی که در سال 1986،به 9.2 درصد افزایش پیدا کرد) این امرنشان می دهد بسیاری از کسانی که پیش از این بهاتحاد دموکراتیک مردمرای داده بودنداز حزب مرکز اجتماعی و دموکراتیک حمایت کردند.
1) Hernandez
2) Centro Democratico y Social--CDS
سوارز در مبارزات انتخاباتی، بر روی تجربه شخصی خویش به عنوان رئیس حکومت، متکمرکز شده بود؛ وی حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا را به دلیل خلف وعده کردن در انتخابات 1982، مورد انتقاد قرار داده بود، وی مدافع یک سیاست خارجی مستقل تر و خواستار اقدامات اقتصادی برای بهبود بخشیدن به وضعیت فقرا بود.
این استراتژی وی را قادر ساخت تا آرای کسانی که از حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا سرخورده شده بودند را نیز جذب کند.
در انتخابات شهری و منطقه ای که در ژوئن 1987 برگزار شد، بزرگترین دستاورد توسط مرکز اجتماعی و دموکراتیک بوجود آمد. طبق نظر سنجی هایی که در پایان سال 1987 صورت گرفت،پشتیبانی قوی از حزب آشکار شد و این امر درجه محبوبیت سوارز را در برابر گونزالس افزایش داد. سوارز خواستار وابستگی کمتر به ایالات متحده شد و حمایت خود را از نقش بیشتر دولت در تامین خدمات اجتماعی و تضمین توزیع عادلانه تر درآمد بین کارگران اعلام نمود. با این حال، هنوز برای اینکه دیده شود شعارهای پوپولیستی سوارز تا چه حد ، وی را به چالش با حزب سوسیالیت کارگران اسپانیا خواهد کشید،فرصت باقی است.(91)