مرکز اجتماعی و دموکراتیک اسپانیا

از دانشنامه ملل

مرکز اجتماعی و دموکراتیک کمی پیش از انتخابات اکتبر 1982 توسط سوارز سازمان‌دهی شد، (کسی که معمار اصلی گذار به نظام دموکراسی بعد از مرگ فرانکو شده بود). بعد از اینکه سوارز در ژانویه 1981 هم به عنوان نخست وزیر و هم به عنوان رئیس جمهور از سمت خود استعفا داد، به تلاشش برای کنترل دستگاه حزب ادامه داد. هنگاهی که وی در پیشنهاد خود برای به‌دست گرفتن رهبری مجدد حزب درجولای 1982 شکس خورد، حزب را رها کرد و مرکز اجتماعی و دموکراتیک را تشکیل داد. حزب میانه رو جدید در انتخابات عمومی اکتبر، تنها 2 کرسی پارلمانی را به دست آورد. تحت رهبری نخست وزیر سابق در سال 1986، شانس حزب به طرز قابل توجهی بالا رفته بود. مرکز اجتماعی و دموکراتیک در انتخابات ماه ژوئن، بیش از 3 برابر سهم خود ازآرا را به دست آورد(تعداد آرای حزب در سال 1982، 2.9 بود در حالی که در سال 1986،به 9.2 درصد افزایش پیدا کرد) این امر نشان می‌دهد بسیاری از کسانی که پیش از این به‌اتحاد دموکراتیک مردم‌ رای داده بودند از حزب مرکز اجتماعی و دموکراتیک حمایت کردند.

سوارز در مبارزات انتخاباتی، بر روی تجربه شخصی خویش به عنوان رئیس حکومت، متمرکز شده بود؛ وی حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا را به دلیل خلف وعده کردن در انتخابات 1982، مورد انتقاد قرار داده بود، وی مدافع یک سیاست خارجی مستقل تر و خواستار اقدامات اقتصادی برای بهبود بخشیدن به وضعیت فقرا بود.

این استراتژی وی را قادر ساخت تا آرای کسانی که از حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا سرخورده شده بودند را نیز جذب کند.

در انتخابات شهری و منطقه ای که در ژوئن 1987 برگزار شد، بزرگترین دستاورد توسط مرکز اجتماعی و دموکراتیک به‌وجود آمد. طبق نظر‌سنجی‌هایی که در پایان سال 1987 صورت گرفت، پشتیبانی قوی از حزب آشکار شد و این امر درجه محبوبیت سوارز را در برابر گونزالس افزایش داد. سوارز خواستار وابستگی کمتر به ایالات متحده شد و حمایت خود را از نقش بیشتر دولت در تامین خدمات اجتماعی و تضمین توزیع عادلانه تر درآمد بین کارگران اعلام نمود. با این حال، هنوز برای اینکه دیده شود شعارهای پوپولیستی سوارز تا چه حد، وی را به چالش با حزب سوسیالیت کارگران اسپانیا خواهد کشید، فرصت باقی است[۱].

نیز نگاه کنید به

سیاست و حکومت اسپانیا؛ نظام حزبی اسپانیا؛ حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا؛ حزب کمونیست اسپانیا؛ حزب اتحاد مردمی اسپانیا؛ حزب چپ متحد اسپانیا؛ گروه های ذی نفوذ سیاسی اسپانیا

کتابشناسی

  1. فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)