بودجه تحقيقاتی دانشگاهها در مالی: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اگرچه دولتمردان [[مالی]] همواره اهمّیت خاصی برای تحقیق و پژوهش قائل بودند و مراکز علمیکشور را به تمرکز بر انجام پروژههای تحقیقاتی تشویق میکردند و این وضعیت بهویژه در | اگرچه دولتمردان [[مالی]] همواره اهمّیت خاصی برای تحقیق و پژوهش قائل بودند و مراکز علمیکشور را به تمرکز بر انجام پروژههای تحقیقاتی تشویق میکردند و این وضعیت بهویژه در دوره ریاست جمهوری آلفا کناره (که خود و همسرش افرادی محقق و دانشگاهی بودند)، از رونق خاصی برخوردار بود؛ مراکز تحقیقاتی این کشور از زمان استقلال تاکنون، در زمره کم رونقترین بخشهای علمیکشور بودهاند. بودجه پژوهشی و تحقیقاتی [[دانشگاه باماکو]]، تنها دانشگاه کشور، فقط حدود 2.5تا 3 درصد از کل بودجه پژوهشی دانشگاه است که بهخوبی نشاندهنده جایگاه نازل پژوهش در این کشور است.<ref name=":3">برگرفته از www.university of bamako.org</ref><ref>عرباحمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C مالی]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص290.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
اگرچه دولتمردان مالی همواره اهمّیت خاصی برای تحقیق و پژوهش قائل بودند و مراکز علمیکشور را به تمرکز بر انجام پروژههای تحقیقاتی تشویق میکردند و این وضعیت بهویژه در دوره ریاست جمهوری آلفا کناره (که خود و همسرش افرادی محقق و دانشگاهی بودند)، از رونق خاصی برخوردار بود؛ مراکز تحقیقاتی این کشور از زمان استقلال تاکنون، در زمره کم رونقترین بخشهای علمیکشور بودهاند. بودجه پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاه باماکو، تنها دانشگاه کشور، فقط حدود 2.5تا 3 درصد از کل بودجه پژوهشی دانشگاه است که بهخوبی نشاندهنده جایگاه نازل پژوهش در این کشور است.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از www.university of bamako.org
- ↑ عرباحمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص290.