سبک ناتورالیسم در ادبیات قرن نوزدهم فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «سبک ناتورالیسم در ادبیات قرن نوزدهم ظهور کرد.این سبک از نظر فلسفی به قدرت کامل و محض طبیعت که نظم بی نظیری داشته باشدگفته می شود و از نظر ادبی تقلید مو به مو و دقیق از طبیعت است. عده ای از نویسندگان ناتورالیست عقیده دارند که ادبیات و هنر بایستی ج...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سبک ناتورالیسم در ادبیات قرن نوزدهم ظهور کرد.این سبک از نظر فلسفی به قدرت کامل و محض طبیعت که نظم بی نظیری داشته باشدگفته می شود و از نظر ادبی تقلید مو به مو و دقیق از طبیعت است. عده ای از نویسندگان ناتورالیست عقیده دارند که ادبیات و هنر بایستی جنبه علمی داشته باشد. از طرفداران این سبک امیل اوژیه[73] (1889-1820) و الکساندر دومای پسر( 1895-1824) هستند. در آغاز سبک ناتورالیسم تا حدی متنوع از سبک و شیوه پوزیتیویسم بود و در کمدی های اوژه و برخی نمایشنامه های دومای پسر نقشی از این سبک دیده می شود و به طرز صریح و آشکار پیروی از سبک ناتورالیسم به وسیله برادران گنکور ( ادموند 1896-1822 و ژول 1870-1830) که دو برادر از لحاظ فکری و ادبی عجیب بودند و آثار ادبی جالبی پدید آوردند و در آثار آنان طبیعت به طرز دقیقی وصف و زیبایی های آن شرح داده شده است و می توان پاره ای از آثارشان را بالینی دانست. امیل زولا[74]ا (1902-1840) نویسنده بزرگ و پیشوای سبک ناتورالیسم عقیده داشت که داستان بایستی بر تفکر علمی و وصف دقیق موضوع مورد بحث ، آن طور که هست متکی باشد و برای نوشتن مقصودی قائل بود. در داستان روگون مارکار ، تاثیر وراثت و عوامل طبیعی و اجتماعی را به خوبی وصف کرد ، همچنین عمده شهرت وی به واسطه داستان دریفوس بود اما همین مقاله سبب شد که دشمنانش حکم محکومیت اورا از دادگاه بگیرند تا وی را توقیف کنند، ولی زولا به انگلستان گریخت و بعد از چند ماه درگذشت. زولا از مرام اشتراکی و طبقه کارگر سخت حمایت می کرد . خطای کشیش ، انسان وحشی، رویا، خوشی زندگی، شکار و قلب پاریس از آثار زولا است. | سبک ناتورالیسم در ادبیات قرن نوزدهم ظهور کرد.این سبک از نظر فلسفی به قدرت کامل و محض طبیعت که نظم بی نظیری داشته باشدگفته می شود و از نظر ادبی تقلید مو به مو و دقیق از طبیعت است. عده ای از نویسندگان ناتورالیست عقیده دارند که ادبیات و هنر بایستی جنبه علمی داشته باشد. از طرفداران این سبک امیل اوژیه[73] (1889-1820) و [[الکساندر دومای]] پسر( 1895-1824) هستند. در آغاز سبک ناتورالیسم تا حدی متنوع از سبک و شیوه پوزیتیویسم بود و در کمدی های اوژه و برخی نمایشنامه های دومای پسر نقشی از این سبک دیده می شود و به طرز صریح و آشکار پیروی از سبک ناتورالیسم به وسیله برادران گنکور ( ادموند 1896-1822 و ژول 1870-1830) که دو برادر از لحاظ فکری و ادبی عجیب بودند و آثار ادبی جالبی پدید آوردند و در آثار آنان طبیعت به طرز دقیقی وصف و زیبایی های آن شرح داده شده است و می توان پاره ای از آثارشان را بالینی دانست. امیل زولا[74]ا (1902-1840) نویسنده بزرگ و پیشوای سبک ناتورالیسم عقیده داشت که داستان بایستی بر تفکر علمی و وصف دقیق موضوع مورد بحث ، آن طور که هست متکی باشد و برای نوشتن مقصودی قائل بود. در داستان روگون مارکار ، تاثیر وراثت و عوامل طبیعی و اجتماعی را به خوبی وصف کرد ، همچنین عمده شهرت وی به واسطه داستان دریفوس بود اما همین مقاله سبب شد که دشمنانش حکم محکومیت اورا از دادگاه بگیرند تا وی را توقیف کنند، ولی زولا به انگلستان گریخت و بعد از چند ماه درگذشت. زولا از مرام اشتراکی و طبقه کارگر سخت حمایت می کرد . خطای کشیش ، انسان وحشی، رویا، خوشی زندگی، شکار و قلب [[پاریس]] از آثار زولا است. | ||
آناتول فرانس[75] ( 1924-1844)از نویسندگان نام آور دیگر فرانسه است که آثار جالبی خلق و نثری پخته به ادبیات فرانسه عرضه کرد. ذکر نام و آثار آلفونس دوده[76] (1840-1797) در ادبیات فرانسه ضروری است. وی در 21 سالگی اولین اثر خود را به نام "نامه هایی از آسیابم" انتشار داد. این کتاب کوچک شهرتی فراوان برایش به ارمغان آورد. گوستاو فلوبر[77] ( 1880-1821) در داستان نویسی،استاد و در پرورش مضامین دقیق و باریک بینی و بیان نکته های ادبی کم نظیر بود. رمان مادام بواری از آثار پر ارزش این نویسنده است. خانه اش محفل انس بزرگان ادب نظیر تورگنیف، زولا، برادران گنکور و موپاسان بود. | آناتول فرانس[75] ( 1924-1844)از نویسندگان نام آور دیگر [[فرانسه]] است که آثار جالبی خلق و نثری پخته به ادبیات فرانسه عرضه کرد. ذکر نام و آثار آلفونس دوده[76] (1840-1797) در ادبیات فرانسه ضروری است. وی در 21 سالگی اولین اثر خود را به نام "نامه هایی از آسیابم" انتشار داد. این کتاب کوچک شهرتی فراوان برایش به ارمغان آورد. گوستاو فلوبر[77] ( 1880-1821) در داستان نویسی،استاد و در پرورش مضامین دقیق و باریک بینی و بیان نکته های ادبی کم نظیر بود. رمان مادام بواری از آثار پر ارزش این نویسنده است. خانه اش محفل انس بزرگان ادب نظیر تورگنیف، زولا، برادران گنکور و موپاسان بود. | ||
هانری رنه آبر گی دو موپاسان[78] ( 1893-1850) داستان پرداز، استاد مسلم داستان کوتاه، خالق مجموعه های جالب و داستان هایی از قبیل لبخند بخت، تفرج مادام تبیه، مونت اوریول و هورلا بود. | هانری رنه آبر گی دو موپاسان[78] ( 1893-1850) داستان پرداز، استاد مسلم داستان کوتاه، خالق مجموعه های جالب و داستان هایی از قبیل لبخند بخت، تفرج مادام تبیه، مونت اوریول و هورلا بود. | ||
ژولین ویو معروف به پیر لوتی[79] ( 1923-1850)عضو فرهنگستان فرانسه و نویسنده مشهور ، صاحب آثاری از قبیل عروسی لوتی، بروتونی، پری رویان ناکام، کاپیتان روسو، ماهیگیر ایسلند، به سوی اصفهان ، تبعید شده و آخرین روزهای [[پکن]] است. | ژولین ویو معروف به پیر لوتی[79] ( 1923-1850)عضو [[فرهنگستان فرانسه]] و نویسنده مشهور ، صاحب آثاری از قبیل عروسی لوتی، بروتونی، پری رویان ناکام، کاپیتان روسو، ماهیگیر ایسلند، به سوی اصفهان ، تبعید شده و آخرین روزهای [[پکن]] است. | ||
ژان نیکلا آرتور رمبو[80] ( 1891-1854)شاعر فرانسوی از طرفداران سبک سوررئالیسم و از پیشوایان مکتب سمبولیسم است. | ژان نیکلا آرتور رمبو[80] ( 1891-1854)شاعر فرانسوی از طرفداران سبک سوررئالیسم و از پیشوایان مکتب سمبولیسم است. | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
سبک ناتورالیسم در ادبیات قرن نوزدهم ظهور کرد.این سبک از نظر فلسفی به قدرت کامل و محض طبیعت که نظم بی نظیری داشته باشدگفته می شود و از نظر ادبی تقلید مو به مو و دقیق از طبیعت است. عده ای از نویسندگان ناتورالیست عقیده دارند که ادبیات و هنر بایستی جنبه علمی داشته باشد. از طرفداران این سبک امیل اوژیه[73] (1889-1820) و الکساندر دومای پسر( 1895-1824) هستند. در آغاز سبک ناتورالیسم تا حدی متنوع از سبک و شیوه پوزیتیویسم بود و در کمدی های اوژه و برخی نمایشنامه های دومای پسر نقشی از این سبک دیده می شود و به طرز صریح و آشکار پیروی از سبک ناتورالیسم به وسیله برادران گنکور ( ادموند 1896-1822 و ژول 1870-1830) که دو برادر از لحاظ فکری و ادبی عجیب بودند و آثار ادبی جالبی پدید آوردند و در آثار آنان طبیعت به طرز دقیقی وصف و زیبایی های آن شرح داده شده است و می توان پاره ای از آثارشان را بالینی دانست. امیل زولا[74]ا (1902-1840) نویسنده بزرگ و پیشوای سبک ناتورالیسم عقیده داشت که داستان بایستی بر تفکر علمی و وصف دقیق موضوع مورد بحث ، آن طور که هست متکی باشد و برای نوشتن مقصودی قائل بود. در داستان روگون مارکار ، تاثیر وراثت و عوامل طبیعی و اجتماعی را به خوبی وصف کرد ، همچنین عمده شهرت وی به واسطه داستان دریفوس بود اما همین مقاله سبب شد که دشمنانش حکم محکومیت اورا از دادگاه بگیرند تا وی را توقیف کنند، ولی زولا به انگلستان گریخت و بعد از چند ماه درگذشت. زولا از مرام اشتراکی و طبقه کارگر سخت حمایت می کرد . خطای کشیش ، انسان وحشی، رویا، خوشی زندگی، شکار و قلب پاریس از آثار زولا است.
آناتول فرانس[75] ( 1924-1844)از نویسندگان نام آور دیگر فرانسه است که آثار جالبی خلق و نثری پخته به ادبیات فرانسه عرضه کرد. ذکر نام و آثار آلفونس دوده[76] (1840-1797) در ادبیات فرانسه ضروری است. وی در 21 سالگی اولین اثر خود را به نام "نامه هایی از آسیابم" انتشار داد. این کتاب کوچک شهرتی فراوان برایش به ارمغان آورد. گوستاو فلوبر[77] ( 1880-1821) در داستان نویسی،استاد و در پرورش مضامین دقیق و باریک بینی و بیان نکته های ادبی کم نظیر بود. رمان مادام بواری از آثار پر ارزش این نویسنده است. خانه اش محفل انس بزرگان ادب نظیر تورگنیف، زولا، برادران گنکور و موپاسان بود.
هانری رنه آبر گی دو موپاسان[78] ( 1893-1850) داستان پرداز، استاد مسلم داستان کوتاه، خالق مجموعه های جالب و داستان هایی از قبیل لبخند بخت، تفرج مادام تبیه، مونت اوریول و هورلا بود.
ژولین ویو معروف به پیر لوتی[79] ( 1923-1850)عضو فرهنگستان فرانسه و نویسنده مشهور ، صاحب آثاری از قبیل عروسی لوتی، بروتونی، پری رویان ناکام، کاپیتان روسو، ماهیگیر ایسلند، به سوی اصفهان ، تبعید شده و آخرین روزهای پکن است.
ژان نیکلا آرتور رمبو[80] ( 1891-1854)شاعر فرانسوی از طرفداران سبک سوررئالیسم و از پیشوایان مکتب سمبولیسم است.
پل ورلن [81]( 1896-1844) شاعری بزرگ ولی شوریده بخت اولین اثر منظوم خود را در 21 سالگی و در 25 سالگی جشن های هوس آمیز و در 26 سالگی آواز دلپذیر را انتشار داد. مدتی در زندان بسر برد و سرانجام با فقر و شوربختی در گذشت. افسانه های عاشقانه ، خردمندی ، ترانه برای او ، زمان خوشبختی و قطعه مرگ برخی از آثار پل ورلن است.
شارل بودلر[82](1868-1821) زندگی اندوهباری داشت و از شاعران بزرگ مکتب رمانتیک بود. مجموعه اشعارش به نام " میوه های بدی اندوه" مقامی ارجمند در ادبیات فرانسه دارد، اما بدبینی و سایه مرگ در آن چهره می نماید. حشیش ، تابلوهای پاریس و سنگفرش ها برخی از آثار این شاعر است.[83]