زبان و خط رسمی تایلند: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:الفبای تایلندی.jpg|بندانگشتی|الفبای تایلندی]] | |||
زبان ملی و رسمی [[تایلند]]، زبان تایلندی است که با گویشهای گوناگون در سراسر این کشور به کار میرود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمیشود. بیشتر واژههای آن تکهجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا میشود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر میدهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبانهای خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شدهاند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمیآورند. | |||
در [[تایلند]] همچنین زبانهای چینی (در شمال) و ملایو (در جنوب) هم بهکار میرود. زبان انگلیسی هم که تدریس آن در مدارس دولتی اجباری است، در سراسر کشور، بهویژه در [[بانکوک]] و دیگر شهرهای اصلی کاربرد دارد؛ اما مردم تسلط چندانی به این زبان ندارند. | |||
خط تایلندی را رام کام هنگ، پادشاه دورهٔ [[سوخوتای]] از خط هندی و الفبای خمری اقتباس کرده است<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی]،ص.235-236.</ref>. | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۸
زبان ملی و رسمی تایلند، زبان تایلندی است که با گویشهای گوناگون در سراسر این کشور به کار میرود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمیشود. بیشتر واژههای آن تکهجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا میشود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر میدهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبانهای خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شدهاند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمیآورند.
در تایلند همچنین زبانهای چینی (در شمال) و ملایو (در جنوب) هم بهکار میرود. زبان انگلیسی هم که تدریس آن در مدارس دولتی اجباری است، در سراسر کشور، بهویژه در بانکوک و دیگر شهرهای اصلی کاربرد دارد؛ اما مردم تسلط چندانی به این زبان ندارند.
خط تایلندی را رام کام هنگ، پادشاه دورهٔ سوخوتای از خط هندی و الفبای خمری اقتباس کرده است[۱].
کتابشناسی
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.235-236.