وضعیت اقتصادی و معیشتی در آرژانتین

 به طور تاریخی، صادرات قابل توجّه بخش کشاورزی، بهرهبرداری از منابع طبیعی، کسب تکنولوژیهای پیشرفته در صنایع خاص (از جمله هستهای، دارویی و...)، تنوّع در تولیدات صنعتی، سطح بالای سواد و علم در جامعه و رفاه بالا در مقایسه با سایر کشورهای آمریکای لاتین از مشخّصه‌های اصلی جامعهی آرژانتین به شمار میآید. لیکن بروز بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به صورت دورهای، موجب گردیده تا مردم این کشور بهرهی چندانی از ظرفیتهای بالای اقتصادی کشور و مواهب عظیم خدادادی نصیبشان نشود. عوامل متعدّدی را می‌توان در پدید آمدن چنین وضعیتی دخیل دانست که بدون شک نقش زمامداران و تصمیمگیرندگان در بین این عوامل پررنگتر از سایرین است. ذکر مثالی در این مورد به روشنتر شدن بحث کمک خواهد کرد. در ابتدای دههی 1990 اقتصادهای دو کشور آرژانتین و برزیل وارد بحران شد و تورّم سه و چهار رقمی هر دو کشور را به سمت ورشکستگی کامل سوق داد. در مقام مقایسه، آرژانتین در آن مقطع کشوری صنعتی با رفاه بالا و درآمد سرانهی حدود دو برابر برزیل محسوب میشد. هر دو کشور همسایه به فاصلهی کمی سیاست‌های اقتصادی و پولی جدیدی را به اجرا گذارده و واحد پول خود را تغییر دادند. در برزیل در این ایّام فرناندو هنریک کاردوزو معمار اقتصادی اخیر برزیل به عنوان وزیر اقتصاد، وزیر خارجه و سپس رئیس‌جمهور بر مسند قدرت بود و در آرژانتین کارلوس منم به قدرت رسیده بود. در پایان 8 سال فعّالیت دو رئیس‌جمهور، در برزیل دولت توانست به خوبی بحران را کنترل، رشد اقتصادی رو به افزایش متوالی را تثبیت و بحرانهای بعدی مالی جهانی (روسیه و جنوب شرق آسیا) را به خوبی مدیریت نماید و این کشور اگرچه دچار مشکلات عدیده شد امّا به روند خود ادامه داد. سرمایهگذاریهای عظیم خارجی به برزیل سرازیر گشت و سطح رفاه و درآمد سرانهی کشور به شکل قابل ملاحظهای افزایش یافت. در مقابل آرژانتین در پایان کار منم و سپس دولت دلاروآ با بحران عمیق و ورشکستگی کامل نهادهای اقتصادی روبهرو شد. بروز چنین واقعهای در بدترین زمان ممکن، فاصلهی دو کشور را به شدّت افزایش داد. در حالی که در برزیل لولای چپگرا همچنان سیاست‌های دولت راستگرای قبلی را ادامه داد و علاوه بر آن سیاست‌های مختلفی را در بخشهای اجتماعی و رفاه کارگری متمرکز نمود، آرژانتین در بدترین بحران سیاسی و اقتصادی خود غوطهور بود و مردم آرژانتین با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم میکردند. بر اساس آمارهای موجود در سال 2003 بیش از 30 درصد جامعه در فقر مطلق به سر میبردند در حالی که 54 درصد جامعه زیر خطّ فقر بودند. به هر حال مجموعهی عوامل برشمردهی فوق باعث شده که علیرغم این‌که آرژانتین از پتانسیلهای بسیار بالا برای رشد برخوردار است، نتوان حتّی آن را کشوری در حال توسعه و ترقّی محسوب نمود. در حالی که برزیل اینروزها قدرت نوظهور جهانی محسوب شده و آرزوهای بزرگی را در سر میپروراند.

امروزه وضعیت بحرانی اقتصادی سال 2001ـ2002 و آثار سوء آن (بیثباتی سیاسی و اجتماعی) در آرژانتین پایان یافته و مردم این کشور دوران باثباتی را میگذرانند. دولت کرچنرها با اقدامات مختلف موفّق به کنترل بحران و افزایش رفاه اجتماعی در کشور شد.

طبق گزارش بانک مرکزی آرژانتین بدهی عمومی کشور در پایان سال 2011 برابر 5/39 درصد تولید ناخالص داخلی و برابر 4/ 176 میلیارد دلار آمریکا بوده است. در سال مورد اشاره درآمدهای دولت برابر 1/141 میلیارد دلار بوده است. مهم‌ترین منابع درآمدی؛ بیمه‌های اجتماعی (1/30%)، مالیات بر ارزش افزوده (3/ 26%)، مالیات بر درآمد (3/ 19%) و مالیاتهای گمرکی (3/12%) بوده است.

هزینه‌های این کشور نیز در سال 2011 برابر 5/146 میلیارد دلار عنوان شده است. مهم‌ترین هزینهها در بخشهای تأمین اجتماعی (2/32%)، سوبسیدها و زیرساختها (5/17%)، بهداشت (8/13%)، آموزش، فرهنگ و تحقیقات (4/6%) و امنیت (4/5%) بوده است.

مجموع ذخایر ارزی آرژانتین در پایان سال 2011 برابر 5/46 میلیارد دلار بوده است که رقم قابل توجّهی محسوب می‌شود.[i]

رشد اقتصادی:

متوسّط رشد اقتصادی آرژانتین در طول 9 سال گذشته به طور متوسّط سالیانه حدود 8 درصد بوده است که رقمی چشمگیر محسوب می‌شود. اخیراً رشد تولید ناخالص داخلی سال 2011 نیز 8/8 درصد گزارش شده است. اگرچه پیشبینیها برای سال 2012 معادل 5/ 4 درصد است امّا با در نظر گرفتن ادامهی بحران اقتصادی جهانی، به نظر میرسد که رقم قابل قبولی برای این کشور باشد.

جدول 4 ـ 1 فاکتورهای رشد اقتصادی آرژانتین درگذر زمان

شاخص های اصلی اقتصادی آرژانتین
سال	2007	2008	2009	2010	2011
تولید ناخالص داخلی (میلیارد دلار)	260	7/277	2/280	7/305	4/323
درآمد سرانه(دلار)	6685	8253	7725	8663	8875
رشد واقعی تولید ناخالص داخلی (%)	7/8	8/6	9/0	2/9	8/8
تراز تجاری(میلیون دلار)	7280	6387	10367	3572	4/10000
صادرات کالاها و خدمات (%GDP)	42/21	20/25	99/19	50/22	02/24
تورم(%)	5/8	2/7	7/7	9/10	5/9

منبع: موسسه ملی اطلاعات و آمار آرژانتین (INDEC)

واحد پول:

همان‌گونه که قبلاً گفته شد، در سال 1985 در راستای اجرای طرح آسترال واحد پول کشور از پزو به آسترال تغییر یافت امّا این طرح دوام زیادی نداشت و در سال 1992 در راستای اجرای برنامهی تحوّل اقتصادی دولت کارلوس منم واحد پول کشور مجدّداً از آسترال به پزو تغییر یافت. بر این اساس هر پزو معادل 10000 آسترال در نظر گرفته شد. از این زمان تا تاریخ 7 ژانویهی 2002 هر پزوی آرژانتین بر اساس نرخ ثابت، معادل یک دلار آمریکا تعیین گردید. متعاقب بحران مالی و سیاسی در سالهای 2001 و 2002 دولت مجدّداً تصمیم به شناور نمودن نرخ ارز و سپس آزاد نمودن آن کرد. بین سالهای 2003 تا 2011 نرخ برابری پزو و دلار به 4 پزو برای هر دلار رسید. البتّه تقریباً بین سالهای 2008 تا 2011 این نرخ ثابت و حدود 4 پزو بود. متعاقب بحران مالی آمریکا و اروپا، مجدّداً به نظر میرسد بحران به سمت اقتصاد آرژانتین نیز در حال حرکت است. در ابتدای آوریل 2012 برزیل 18 درصد ارزش پول خود را کاهش داد و این تصمیم تأثیر فوری بر آرژانتین داشت. دولت تا کنون (خردادماه 1391) به صورت رسمی نرخ ارز را تغییر نداده است امّا بازار دو نرخی ارز به سرعت تشکیل شده و در بازار آزاد ارزش 20 بیست درصد در طول دو ماه آوریل و می کاهش یافته و به 5 پزو در برابر هر دلار رسیده است.

در حال حاضر سکّه‌های یک و دو پزویی و اسکناسهای دو، ده، بیست، پنجاه و یکصد پزویی در کشور رایج بوده و مبادله می‌شود.

رفاه اقتصادی:

توزیع درآمد به عنوان یک موضوع مهم در افزایش سطح رفاه و بهرهمندی اقشار جامعه از محصول نهایی فعالیتهای اقتصادی در نظر گرفته می‌شود. اگرچه بخشهای صنعتی کشور بین سالهای 2012ـ2003 روند صعودی خوبی را به ثبت رسانده و و بخش کشاورزی که بخش عمدهی تولید ناخالص داخلی کشور را به خود اختصاص میدهد، رکوردهای بالایی از تولید و صادرات را در طول 9 سال گذشته به ثبت رسانیده است امّا جامعهی آرژانتین همچنان از سطح مناسب رفاه اقتصادی برخوردار نیست. بافت کشاورزی و مناسبات ارباب و رعیتی موجود در ساختار تولیدی، وجود طبقهی زمیندار و کشاورز قدرتمند دارای قدرت سیاسی، کارگران کشاورزی که بخش بزرگی از نیروی کار را در این کشور تشکیل میدهند، از سطح مناسب رفاه اجتماعی برخوردار نیستند.

آمارهای موجود تعداد افرادی را که زیر خطّ فقر به سر میبرند قریب 30 درصد اعلام کردهاند. البتّه تفاوتها و اختلاف نظرهایی بین آمارهای دولتی و مؤسّسات مطالعاتی اقتصادی خصوصی و خارجی وجود دارد. در حالی که دولت ادّعا میکند که روند کاهش تعداد افرادی که زیر خطّ فقر در این کشور زندگی می‌کنند در سالهای اخیر شتاب صعودی گرفته است، بخشهای مطالعاتی خصوصی مدّعی هستند که این تعداد نهتنها کاهش نداشته که روند افزایشی نیز به خود گرفته است. این گروهها معتقدند که فاصله بین فقیر و غنی به معنی فاصله بین بالاترین دهک جامعه (ده درصد ثروتمندترین افراد جامعه) و پایینترین دهک (ده درصد فقیرترین مردم) افزایش یافته است و نتیجهگیری می‌کنند که جامعهی امروز آرژانتینی نهتنها در بخش سیاسی بلکه در بخشهای اجتماعی نیز دچار گسست شدید شده است. بر اساس گزارش مؤسّسات خصوصی در حال حاضر در حدود 5/12 میلیون نفر زیر خطّ فقر زندگی می‌کنند در حالی که 5/4 میلیون نفر در فقر مطلق هستند.

طبق اعلام مؤسّسهی ملّی اطلاعات و آمار آرژانتین، نرخ بیکاری در سه ماههی چهارم سال 2011 به 7/6 درصد رسیده است که پایینترین رقم از سال 1991 بوده است. در عین حال درصد افراد با شغلهای موقّت (افرادی که کم‌تر از 35 ساعت در هفته کار میکنند) از 5/5 درصد سال 2010 به 9/5 درصد افزایش یافته است. بر همین اساس در بین ماههای اکتبر و دسامبر 2011 بیش از 783 هزار نفر از افرادی که در جستوجوی شغل بودهاند، موفّق نشدهاند.

نیز نگاه کنید به

وضعیت اقتصادی و معیشتی در ژاپن؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در روسیه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در تونس؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در لبنان؛ وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در افغانستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سنگال؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در فرانسه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در مالی؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سودان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در ساحل عاج؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در زیمبابوه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اوکراین؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اسپانیا؛ وضعيت اقتصادی و معيشتی در اردن؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اتیوپی؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سیرالئون؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در قطر

پاورقی

[i] کلّیهی آمار از گزارش سالیانهی بانک مرکزی آرژانتین 2011، مندرج در سایت رسمی این بانک https://www.bcra.gov.ar