وضعیت اقتصادی و معیشتی در ژاپن
از اواسط قرن نوزدهم میلادی، زمانی که دولت توکوگاوا برای اولین بار دروازههای کشور را برای تجارت و معاشرت با غرب گشود، ژاپن دو دوره توسعه اقتصادی بزرگ را پشت سر گذاشته است.
اولین دوره به طور جدی در سال 1868 آغاز شد و تا جنگ جهانی دوم ادامه یافت. دومین آن در سال 1945 آغاز شد و تا اواسط دهه 1990 ادامه یافت.[۱] در هر دو دوره، ژاپنیها با دقت هر چه تمامتر در حوزههای نفوذ، توانستند زمینههای سازگاری خود را با ایدهها و تاثیرات غرب فراهم کنند و در نتیجه این کشور تغییرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را به شکلی انقلابی تجربه کرد، به یک قدرت جهانی تبدیل شد و همچنان توانسته است رتبه خود را بین برترینهای اقتصاد جهان حفظ کند. آمار تولید ناخالص داخلی (GDP) ژاپن بر اساس گزارش سازمان آمار ژاپن و آمار بانک جهانی در سال 2019 حدود 5.06 تریلیون دلار آمریکا بوده است. این آمار باعث میشود ژاپن در رتبه بندی جهانی تولید ناخالص داخلی سوم باشد و با همین معیار ژاپن، بعد از آمریکا و چین، سومین اقتصاد بزرگ جهان محسوب میشود.[۲]
واحد پول ژاپن ین(円/En) است، نرخ ین در برابر دلار معمولاً از نوساناتی برخوردار است اما به طور متوسط در طول ده سال اخیر نرخ نوسان و تغییرات ارزش ین ژاپن در برابر دلار آمریکا حدود ده واحد بوده است. این نوسانات هرچند روی قیمت کالا و خدمات داخلی تاثیر چندانی ندارد، اما بنزین از آن دسته کالاهای پرمصرف روزانه است که به طور مستقیم متاثر از نوسانات ارز هست و مردم با دیدن تابلوهای قیمت در پمپ بنزینها از قیمت روز آن آگاه میشوند.
در محاسبه فقر آنچه امروزه بیشتر مورد توجه است، "نرخ فقر نسبی"(相対的貧困率/Sōtaiteki hinkon ritsu) است نه "خط فقر مطلق". در حال حاضرمعیار فقر نسبی توسط برنامه توسعه ملل متحد (UNDP) ، صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) ، سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) مورد استفاده قرار میگیرد. اندازه گیری فقر نسبی برخلاف اندازه گیری فقر مطلق، براساس مشاهده محیط اقتصادی اجتماعی افراد انجام میشود. بر این اساس اینکه آیا فرد فقیر شناخته میشود یا نه؟ بستگی به سهم درآمدش نسبت به سهم درآمد سایر افرادی دارد که در همان اقتصاد امرار معاش میکنند. نرخ فقر نسبی بیشتر با توزیع نابرابر درآمد مرتبط است.
در ژاپن نیز در تمام گزارشهای آماری اثری از خط فقری که نشان دهنده "خط فقر مطلق" باشد وجود ندارد بلکه آنچه مورد ارزیابی قرار میگیرد "نرخ فقر نسبی" است. آخرین آماری که وزارت بهداشت، کار و رفاه ژاپن برای نرخ فقر نسبی بر اساس استاندارد سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) منتشر کرده،"نرخ فقر نسبی" ژاپن در سال 2018 حدود 15.4 درصد ارزیابی شده است. نرخ بیکاری هم که میتواند یکی از شاخصهای ارزیابی فقر قرار بگیرد توسط مرکز آمار ژاپن منتشر میشود. با استناد به آمار این مرکز نرخ بیکاری ژاپن برای ژوئن سال 2021 حدود 2.9 درصد ارزیابی شده است[۳][۴].
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
وضعیت اقتصادی و معیشتی در افغانستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در روسیه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در تونس؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در لبنان؛ وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سنگال؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در فرانسه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در آرژانتین؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در مالی؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سودان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در ساحل عاج؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در زیمبابوه؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اوکراین؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اسپانیا؛ وضعيت اقتصادی و معيشتی در اردن؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در اتیوپی؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سیرالئون؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در قطر؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در تایلند؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در گرجستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در قزاقستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در سریلانکا؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در تاجیکستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ .Banno, Junji (2012). Nihon kindaishi. Tokyo: Chikumashobō
- ↑ Sōmushō Tōkei Kyoku(2020). 23-27
- ↑ Kōseirōdōshō (2014). [厚生労働白書]. ministary of heallth, labor and welfare,14
- ↑ احمدیان، سهراب(1402)." جامعه ژاپن ". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 66- 88.