جامعه و نظام اجتماعی امارات متحده عربی

جامعه

رسوم اجتماعی

زمانی که کشور امارات عربی متحده با اتحاد قبایل دیگر به شکل کنونی در آمد آنچه که مسلم است هر قبیله آداب و رسوم مختلفی داشت. وتعجب آور نیست که هفت شیخ نشین امارات چشم اندازهای مختلفی درباره رسوم اجتماعی داشته باشند. شارجه برنامه های سختگیرانه­ای در مورد نزاکت اجتماعی یا همان شؤنات اسلامی دارد. در سال 2001، انجمن عالی امارات قوانین عمومی روابط دینی، ارتباطات اجتماعی و موضوعات مرتبط و یا هر آنچه بطور کل قوانین شؤنات اسلامی(نجابت عمومی) شارجه گفته میشود را تصویب کرد که در این سلسله قوانین هر گونه حضور جمعی مردان و زنان مجرد با یکدیگرممنوع اعلام شده است. به علاوه، مردان و زنان بایددر اجتماع پوشش داشته باشند که در شرع اسلام به میزان وچگونگی آن اشاره شده است. مثلاً مردان نمی­توانند شرت کوتاه بپوشند یا با سینه عریان در عموم ظاهر شوند. زنان باید لباسهایی بپوشند که در آن پشت، شکم و موهایشان کاملاً پوشانده شود. البته این روش و میزان پوشش در کلیه کشورهای اسلامی مرسوم است اما در امارات این روش بصورت سختگیرانه ای در شیخ نشین شارجه پیگیری میشود ودر سایر شیخ نشینها پیگیری مجدانه ای وجود ندارد. (برگرفته شده از سایت ویکی پدیا)

این قوانین در یک تلاش برای حمایت هم زمان از ساکنین و توریستها تصویب شد ولی با توجه به فرهنگ و   باورهای عمومی توریستهایی که در امارات رفت وآمد دارند این قوانین از میزان جذب آنها به این مناطق خواهد کاست. در فوجیراه، مقیاسها(هنجارها) ی اجتماعی کاملاً توسط امیر دیکته می­شود، او کسی است که بطور متفاوت با همسایه­اش حکومت کرده و قانون وضع می کندالبته این شرایط در کلیه شیخ نشینها برقرارد است یعنی هرکدام قوانین داخلی خواست خود را دارند. حاکمان الفوجیراه در امارات مالک تمام سرزمین تحت حاکمیتشان بصورت خصوصی هستند، بنابراین حرفـشان اولین و آخرین حرف در تمـام موضـوعات می­باشد. او بطور سختگیرانه ای با چشم­انداز محافظه کارانه و مطابق قوانین اسلامی حکومت می­کند. بدین مفهوم که در آنجا خوردن مشروب بر اساس شرع ممنوع است اما برخی هتلها برای مهمان­هایشان و توریستهای خارجی مشروبات الکلی تهیه و سرو می­کنند. بهرحال حجاب اجباری است. ودر امارات هنوز می­توانیم شاهد شلاقهایی باشیم که برای جرائم کوچکتر و خارج شدن از حدود اسلامی مثل مشروب خوری در ملأ عام که متأسفانه از طبقه فقیرتر جامعه هستند باشیم. تنبیهاتی شبیه این خارج از دادگاه اصلی تشکیل می­شود که در کنار برج الفواجیراه در مرکز شهر قرار دارد. با وجود این تاریخ، جامعه در امارات متحده عـربی بطـور گـسترده ای خانواده­گرا است. مثلاً ازدواج اهمیت بزرگی برای شهرنشینان اماراتی دارد. قبل از کشف نفت ازدواج­ها درون قبایل ترتیب داده می­شد. حالا­، اگرچه مردم در انتخاب همسرشان آزاد هستند امابرخی از شهرنشینان دوست دارند ازدواجشان توسط والدین یا دیگر اعضای قبیله­شان ترتیب داده شود. در سالهای اخیر مطابق با گسترش فرهنگ بومی و محدود کردن تأثیرات فرهنگ خارجی، دولت تلاش می­کند ترغیب کند بانوان شهرنشین را به ازدواج با مردان در امارات متحده عربی در مقابل تمایل رو به فزونی ازدواج زنان با مردان اماراتی و غیراماراتی خارج از کشور و یا حتی از بین تبعیدی هایی که زندگی می­کنند در امارات و این یک چالش جدی برای امارات می باشد. بخاطر اینکه تعدادی زیادی از مردمی که در امارات زندگی می­کنند از ملیت های دیگر هستند و ازدواج با آنها مسلما تبعاتی نیز خواهد داشت که در صورت گسترش آن جلوگیری از این تبعات برای امارات غیر ممکن خواهد بود. بنابر این رییس جمهور امارات متحده عربی تصمیمی مبنی بر تشویق شهرنشینان اماراتی به ازدواج با یکدیگر در مقابل ازدواج با سایر ملیت های موجود در امارات را در دستور کار خود قرار داده است و از آن جمله است تاسیس صندوق ازدواج جوانان اماراتی در سال 1994 میلادی تا سختیهای مالی برای کسانی که در آرزوی ازدواجند را تسهیل کند. مردان جوانی که با زنان اماراتی ازدواج می­کنند یک کمک هزینه قابل توجه از صندوق ازدواج دریافت می­کنند. اگرچه اسلام به مردان اجازه اختیار چهار همسر را داده اما اغلب مردان اماراتی تنها یکبار ازدواج می­کنند. (Hansen, 2005:98)

آنچه مسلم است با توجه به این شرایط واحد خانواده به همان اندازه تغییر کرده است. طبق گفته­ها تا دو یا چند نسل قبل خانواده های اماراتی گروهی و بصورت خانواده گسترده زندگی می کردند( خانواده­هایی که با پدربزرگ و مادربزرگ و... زندگی می­کنند). حالا والدین و بچه­ها بطور عادی در یک خانه زندگی می­کنند و نوکرهاکمک می­کنند به انجام وظایف خانه­داری و تربیت بچه­ها. اگر چه آنها مدت طولانی درخانه پدری زندگی نمی­کنند اما پس از ازدواج عموماً نزدیک والدینشان و دیگر اقوامشان زندگی می­کنند. علاوه براینکه نزدیک اعضای خانواده­شان زندگی می­کنند آنها تمایل دارند خانه­هایی مناسب برای زندگی جدید متناسب با شرایط مالی و تعداد فرزندانشان انتخاب کنند. شهروندان اماراتی تمایلی به زندگی در نزدیکی مهاجران ندارند. بطور میانگین دو خدمتکار در خانواده اماراتی وجود دارد و با وجود آگاه­سازی تأثیرات خارجی روی بچه­ها، بیشتر خدمتکاران خارجی هستند. حکومت مردم را به داشتن خانواده­های بزرگ تشویق می­کند و خانواده بطور میانگین شش تا هشت بچه دارند اما این تعداد در نسلهای کنونی رو به کاهش معنی داری گذاشته است.

رسومات خانه و خانواده در حال تغییرند. راه کار کردن مردم نیز دستخوش تغییر است. قبلاً مردم امارات مبلغ زیادی از درآمد نفت بدست می­آوردند و تعدادی از مردم زندگیشان را از راه ماهیگیری، کشاورزی، صید صدف و کارهای مرتبط می­گذراندند و برخی کوچ نشین­ و گله­دار شتر بودند و کشتی و قایق داشتند. امروزه، تجارت نفت شغلهای زیادی برای امارات بوجود آورده است. علاوه براین حکومت در تجارت نفت و گاز طبیعی سرمایه­گذاری کرده است. شهروندان عموماً توسط دولت در مؤسسات خدماتی گوناگون استخدام شده­اند. برخی در مدرسه­ها و ادارات دولتی کار می­کنند یا بعنوان افسر پلیس و سرباز خدمت می­کنند. زنانی که کار می­کنند اغلب از امکانات نگهداری از بچه در محل کارشان استفاده می­کنند اگر آنها نوکر جهت مراقبت از بچه­هایشان نداشته باشند. طبق قوانین امارات از حدود هشت صبح تا زمان ناهار کار می­کنند. سپس یک استراحت طولانی دارند و در انتهای ظهر یا عصر به کار بر می­گردند. بیشترین زمان وعده غذايي در طی روز طبق شنیده ها ناهار است. بنابراین مردم اغلب برای ناهار خوردن با خانواده و قیلوله بعد از آن که ­در امارات بسیار مرسوم است به خانه­هایشان برمی­گردند. با وجود این شرایط برخی شغلها با این برنامه سنتی هنوز مطابقت دارند و بسیاری دیگر از مشاغل به یک برنامه کاری که خیلی شبیه به برنامه های کاری استفاده شده در ایالات متحده است تغییر کرده­اند. گوناگونی کار در هر هفته به همان اندازه­ی صنعت است. برخی از خرده فروشی ها هر روز باز هستند اما برخی شغلها و مغازه­ها از یکشنبه تا پنجشنبه کاملاً باز هستند و جمعه و شنبه تعطیلند. برای اینکه جمعه روز عبادت همگانی مسلمانان است و بیشتر مردم تمام یا قسمتی از روز را تعطیلند.

زنان

در سال 1975، تشکیلات زنان در سرتاسر امارات متحده عربی انجمن زنان را تحت مدیریت شیخها فاطیما بنت مبارک، همسر رهبر کشور، شیخ زاید بوجود آورد. شیخها فاطیما بعنوان رئیس انجمن به پیشرفت حقوق زنان هموطنش کمک شایانی کرد. این تشکیلات کمک کرد که زنان خواندن و نوشتن یاد بگیرند و یاد بگیرند که آنها می­توانند دنیا و زندگی را برای خانواده های­شان بگونه ای دیگر گسترش بدهند. این اولین پله حرکت اساسی قبل از جنبش نفت بود تا سطح بیسوادی در بین مردان و زنان به میزان قابل توجهی بالا برود.

پله مهم بعدی که در سال 1983 میلادی برداشته شد وقتی بود که شیخ زاید دستور تشکیل انجمن زنان را صادر کرد و گفت که زنان نباید فقط به مراقبت از بچه ها محدود باشند وبایستی بصورتی فعال تر در اجتماع حضور یابند. انجمن زنان کمیته­ای جهت تمرکز روی آموزش، مذهب، مادری، زندگی اجتماعی، فرهنگ، ورزشها، تاریخ و هنر زنان تشکیل داد. این انجمن از31 شاخه که در سرتاسر امارات پراکنده می­بودند تشکیل شده است. شاخه­ها فرصت­هایی را برای زنان آماده می­کردند که با سواد بشوند، درباره تاریخ و مذهب کشورشان یاد بگیرند، مهارتهای بچه­داری را گسترش بدهند، آموزشهای شغلی و کار آفرینی را فرا بگیرند، مدیریت خانه­داری یاد بگیرند و در تنوع هرچه بهتر و بیشتر در فعالیتهای جمعی جامعه مانند فعالیتهای ورزشی، فرهنگی و غیره مشارکت داشته باشند. (Ibid: 98)

در سال 1998، دانشگاه زاید ویژه آموزش زنان اماراتی ایجاد شد و این دانشگاه تا هم اکنون ادامه پیدا کرده و گسترش یافته است. به علاوه در سالهای اخیر انجمن زنان روی مبحث ازدواج تمرکز کرده است و این امر را بگونه ای خاص برای جامعه مهم جلوه داده است. در بیست سال گذشته زنان به دلایل گوناگونی مجرد ماندند. در ابتدا، ممکن بود زمینه­های آموزشی نتیجه عکس داشته باشد. بدین مفهوم که مردان میخواهند با زنانی که از نظر سطح آموزشی در مرتبه ای برابر با آنها هستند ازدواج کنند اما در سالهای قبل تعداد کمی از زنان در همان درجه از مردان آموزش دیده بودند. در حال حاضر در امارات متحده عربی و در برخی موقعیت­های آموزشی زنان از سطح بالاتری نسبت به مردان قرار دارند. دلیل دیگر بـرای افزایـش تعداد زنـان مجـرد در امـارات هـزینه های بالای ازدواج می­باشد. (Ibid: 123)

در فرهنگ عرب، ازدواج ها را در مکانهای خیلی مهم برگزار می­کنند و با تجملات و مراسم بسیار زیاد جشن می­گیرند و در نتیجه این تجملات و هزینه های سرسام آور مردان ازدواج با عروسـهای خارجـی را انتخـاب می کنند بنابراین زنان اماراتی مجرد می­مانند. موردی که اخیراً در امارات بوجود آمده این است که مردان خیلی بیشتر از زنان دوست دارند به خارج از کشور امارات بروند تا برای آموزشهای پیشرفته حرفه­ای و تکنیکال خود را آماده کنند و وقتی که به سن ازدواج رسیده­اند با توجه به ارتباط با زنهای خارجی با آنها ازدواج می­کنند. (Abed, 2001:129)

موضوع دیگری که هست این است که تعدادی از مردان مسن­تر با زنان خارج از کشور ازدواج می کنند. انجمن زنان این کار را تایید نمی­کند بخاطر اینکه این زنان جوان که به امارات متحده­ی عربی می­آیند آموزشهای کمی از نظر گویش و سایر مهارتهای ارتباطی دیده اند و نمی­توانند حضور پررنگی درمسایل اجتماعی کشور جدیدشان داشته باشند. در چند سال گذشته، حکومت با گروهی از زنان در یک تلاش مشارکتی سعی کرده است تا رسم ازدواج با زنان خارجی را از بین ببرد. برای نمونه اهداء وام ازدواج به مردانی که همسر خارجی می­گیرند تعلق نمی گیرد. و آگاهی دادن به مردان مسن­ترپیرامون ازدواج با زنان خارجی با این مزمون که آنان بخاطر این تن به ازدواج با آنها می دهند که به شرایط مالی بهتری برسند. (Ibid: 132)

از این گذشته، کسانی که روی پژوهشهای حکومتی مطالعه می­کنند مادامی که در امارات هستند از ازدواجشان جلوگیری می­شود. رهبران و مقامات بالای حکومتی انجمن زنان امیدوارند که تعداد ازدواج های بین ملیت های اماراتی و همسران که در خارج متولد شده­اند را کاهش بدهند بخاطر اینکه اثرات منفی روی جامعه امارات متحده عربی دارد. ازدواج­های بین ملیت های اماراتی و زنـان خارجـی بسـیار شـبیه به طـلاق است و می تواند برای بچه­ها مشکلات عدیده ای را به همراه داشته باشد. در گذشته مردان که ازدواج خارجی داشتند با زنانی از هندوستان و دیگر کشورهای عربی ازدواج می­کردند که این موضوع حالا به تمام کشورهای دنیا گسترش پیدا کرده است. این مسأله ممکن است در نتیجه رسوم مذهبی باشد; سنتهای اسلامی ارتباط با مردان در زندگی روزانه را کم کرده و بنابراین پتانسیل جفت­یابی کم شده است. حالا، بهر حال مردان ممکن است با زنان تبعیدی معاملاتی بصورت فرم و اساس روابط روزانه داشته باشند. همچنین ممکن است تعداد زنانی که به مدارج بالای آموزشی می­رسند را افزایش بدهد برخلاف تأثیرات روی ازدواج­های شهروندان اماراتی. همچنین زنانی که آموزش شان را بطور سنگین دنبال می­کنند و شغل ثانوی دارند ممکن است وقت کمتری برای کسب آگاهی های لازم پیرامون خودشان با ازدواج و موضوعات خانوادگی داشته باشند. حکومت و انجمن زنان ازدواج بین شهروندان و تبعیدی ها را تشویق نمی­کند و معتقد است ازدواج بین شهروندان در جامعه اماراتی گسترش خواهد یافت. (Ibid: 138)

مطابق با همان مقادیر، امارات متحده عربی بالاترین نرخ طلاق در خلیج را دارا می­باشد. این آمار در سال 2005، به 46 درصد رسیده است و با نرخ رشد فزاینده ای روبرو میباشد. برخی از ازدواج هابین شهروندان و زنان خارجی به طلاق ختم می­شود که اغلب زنان را با وظایفی از قبیل بزرگ کردن بچه­ها و بدست آوردن یک زندگی باقی می­گذارد زنانی که تبعه هستند بعد از طلاق کمک دریافت می­کنند، زنان خارجی که واجد شرایط برای همه برنامه­های حکومتی مثل تبعه­ها نیستند، زندگی خیلی سختی خواهند داشت. بعلاوه، زنان آزاد نیستند که کشور را ترک کنند مگر اینکه بچه­هایشان را در امارات باقی بگذارند. تعدادزیادی از آنها برخلاف آنچه که تصور می شود در مقابل سختی های مالی که با آن مواجه­اند ماندن را انتخاب می­کنند. انجمن به کرایه کردن خدمتکارانی از کشورهای دیگر برای خانه­داری راغب نیست. مثلاً زنانی که شغل فروشندگی دارند، آنها به کمک برای مراقبت از بچه­ها و خانه­شان احتیاج پیدا می­کنند.

انجمن زنان می­بینند که این موضوع برای جامعه و بطور مشـخص بـرای خانـواده خـیلی مضـر است. سازمانـدهی هایی در جریان عمومی سازی این مشکل انجام شده که امیدوارند زنان را به نگهداری بچه­های خودشان یا پیدا کردن مراقبین بچه خانگی متقاعد کنند. علاوه براین امیدوارند تعداد انتخاب های پرستاری از بچه­ها را افزایش بدهند، که این موضوع ممکن است برای بچه­های شهروندان اماراتی نیاز به پرستارهای بچه خارجی را کاهش دهد. زنان اماراتی که سعی کردند بچه­هایشان را خود مراقبت کنند با برخی از مشکلاتی که زنان غربی مواجهند روبرو شدند. بچه­ها مریض می­شوند، برنامه کاری تغییر می­کند، اعضای خانواده ممکن است دچار بحران شوند یا در کارهای مرتبط با بچه داری مشارکت نکنند. بنابراین حکومت در تلاش است که برای مادرانی که شاغل هستند کاری کند که به جهت مراقبت از بچه­ها، آنها بیشتر قابل دسترسی برایشان باشد. برای نمونه، انجمن زنان و سازمان زنان تلاش کردند که قانونی تصویب کنند که مراقبت از بچه­ها در محیط کار امکان پذیر شود و مطابق با آن به زنان کمک کنند تا نقش هایشان بعنوان شهروند تولیدکننده یا شاغل و مادر را بطور هم زمان و به نحو مطلوبی انجام دهند به علاوه کمیته­ی کار تلاش می­کنند ازدواج در جامعه را افزایش بدهند، سازمانهایی که مشارکت فعال دارند و بطـور جـدی وضعـیت ازدواج و خـانـواده ها را رسـد می کنند. این برنامه هاو برنامه های مرتبط با حقوق زنان فقط به همین موارد و فقط در داخل کشور امارات منتی نمی شود، این انجمن با شرکت کردن در کنفرانسهای بین­المللی زنان در سرتاسر دنیا سعی می کند حضوری موثر داشته باشد. (Ibid: 148)

این انجمن معتقد است که برنامه های خود را بصورت الگوی اسلامی حقوق زنان در امارات متحده عربی را پیگیری می­کند، و تجربیاتشان می­تواند بعنوان یک مدل برای زنان در دیگر کشورهای اسلامی قرار گیرد. زنان در امارات متحده عربی درست از همان موضوعات، آموزشها و حرفـه­هایی لـذت می­بـرند که مـردان لـذت می برند. قانون اساسی این حقوق را علاوه بر حقوق مساوی مردان و زنانی که در همه جنبه­های جامعه مشارکت می­کند، از تجارت تا آموزش وخدمت نظامی به حکومت، را برای آنها قایل شده است. یکی از اهداف جاری انجمن حمایت از بانوان، تشویق بیشتر زنان در امارات متحده عربی به جستجوی ایجاد اشتغال ویا داشتن یک شغل غیر از خانه داری است. در گذشته، آنهایی که آموزش دیده بودند یا ندیده بودند، به یکباره کارشان را رها می­کردند و به شغلشان پایان می­دادندزیرا آنها بچه دارشده بودند.

علاوه براین، بخاطر اینکه بیشتر شهروندان مسلمان بودند، اغلب زنان در زمینه­های کاری که به ارتباط چهره به چهره با مردان نیاز داشت دوری می­کردند. اما حالا، ­بیشتر زنان بدنبال شغل هستند و بعنوان نیروی کار باقی می­مانند حتی بعد از بچه­دار شدن. زنان در کارهایی خیلی خوب عمل می کنند که در زمینه­هایی که بطور سنتی باعث جذب آنها می شودمانند کارهای آموزشی، مراقبتهای سلامتی مانند پرستاری و خدمات اجتماعی. مطابق برنامه های این کشور تعدادی از زنان در زمینه­های علوم و تکنولوژی آموزش می بینند و تعدادی از زنان در تجارت و کار. این تاحدی به خاطر این واقعیت است که آموزش به سهولت در دسترس تمام شهروندان قرار دارد. رسانه­ها نیز شایسته­ی تقدیرند به خاطر همکاری و اطلاع رسانی در بالا بردن تعداد زنان در نیروی کار. برخی زنان در رسانه­ها، و کالیج­ها و رشته­های ارتباطات و فروش دانشگاه ها کار می­کنند تا زمینه ای شود برای تشویق ادامه فعالیتهای زنان در اجتماع. و هستند زنانی که در پستهای مختلفی در اداره­ی پلیس امارات متحده عربی قرار دارند. علاوه براین، زنان کار می­کنند در همه­ی ارگانهای نظامی بدین مفهوم که محدودیتی برای استخدام زنان در مشاغل نظامی وجود ندارد و آنها پذیرفته می شوند تا جائیکه میتوانند حتی در راس امور نظامی قرار ­گیرند. (Hansen, 2005:68)

بطور جاری، زنان در حـدود 22 درصد از نـیروی کار را تـشکیل می­دهند. شصـت و شـش درصـد از استـخدام هایی دولت زنان هستند و سی در صد از شغلهای حکومتی آنها موقعیتهای سرپرستی(نظارت) هستند. این تعداد یک گسترش وسیعی از تغییرات در امارات متحده عربی را نشان می­دهد نسبت به وقتی که تعداد کمی از زنان خارج از خانه کار می­کردند. حتی در سال 1985 میلادی، حکومت فدرال گزارش داده بود که زنان تنها 10 درصد نیروی کار را تشکیل می­دهند. با وجود این گامهای بلند، هنوز فضا برای پیشرفت وجود دارد. بعضی از زنان تعمدا بیکار باقی مانده­اند بخاطر اینکه آنها یا خانواده آنها فکر می­کنند باتوجه به تفکرات اسلامی شان برای خانمها درست نیست که برخورد یا روابط نزدیک کاری با مرد نا محرم داشته باشند. وتعدادی دیگر از خانمها کار نمی­کنند بخاطر اینکه شوهرانشان می­ترسند که آنها از وظایف خانه­داری­شان غفلت کنند. مردان همچنین احساس می­کنند موقعیت شان بعنوان نان آور خانواده تهدید میشود اگر همسرانشان شغل و درآمد داشته باشند، بالاخره، زنانی هم هستندکه خوب آموزش دیده­اند اما در زمینه­هایی کاری وارد شده اند که تقاضای کاری کمی در مورد آنها وجود دارد. بر اساس گفته های شیخ لبنا القسیمی، وزیر اقتصاد امارات متحده عربی، تجارت در حال گسترش و رشد یافتن است و آنچه که در امارات متحده عربی بعنوان میزان آزادی خواهی پیگیری میشود لزوماً بوسیله شرکتها بدست نیامده است. علاوه بر علوم تجارت آنها در علوم اطلاعاتی که مورد نیاز بود نیز مهارت کسب کردند. آموزشهای گوناگون وچند گانه ای توسط حکومت امارات عربی متحده برای کاهش نرخ بیکاری آماده شده است. (Ibid: 78)

ادیان و مذاهب

مذهب رسمی و غالب در امارات اسلام می باشد و همانطور که اکثریت جمعیت مسلمانان دنیا را فرقه سنی ها تشکیل می دهند در این کشور نیز اکثریت جمعیتشان را پیروان سنی دین اسلام تشکیل می دهند و حدود 15 درصد از مسلمانان دنیا را شیعیان تشکیل می دهند که عمده آنها در ایران، عراق، بحرین و آذربایجان می باشند البته جمعیت قابل توجهی از شیعیان در افغانستان، کویت، لبنان، پاکستان، سوریه، یمن و عربستان زندگی میکنند. شیعیان و سنی ها در بیشتر اصول مذهبی یکی هستند با این حال بعضی از اختلافات مذهبی، سیاسی، و تعصبات بیجا وخشن باعث در گیری ها و مشکلاتی بین این فرق شده است. (Darraj & Puller 2004:44)

در امارات عمده شیعیان از کشورهای دیگر به این کشور آمده اند خصوصا ایران و عراق که اخیرا بخاطر تجارت و یا بازار کار بالقوه ای که در امارات موجود است به این کشور سفر کرده اند اما بطور کل در امارات80% سنی هاو 16 % راشیعیان تشکیل می دهند و 4% مابقی را مسیحیان و سایر ادیان شکل داده اند.

مذهب و نقش زنان

برخی مردم در غرب یک تصور غالبا منفی از اسلام و خصوصا در موضوعاتی خواست از جامعه­ی اسلامی دارند. برخی از مردم حتی اسلام را با سرکوب زنان برابر دانسته­اند. رسانه­های غربی اغلب زنان مسلمان را نشان می­دهند که در رداهای مشکی یا در حجابهایی با چهره­ی پنهان پوشیده شدند مثل اینکه مجسم کنید که راه اسلام را اینگونه نشان می دهندوبه قول معروف بیان می کنند که در جوامع اسلامی به زنان ظلم می­کنند.

امارات متحده عربی بطور عمیقی دارای جامعه مذهبی و محافظه کار(به مفهوم پیروی ازسنت قدیم اسلامی) است. هنوز، برخی زنان در امارات متحده عربی، معتقد نیستند که مذهب اسلام شادیهای گذسته­شان را مسدود کرده است. در واقع برخی، منابع قدرت زنان را در قرآن می­بینند. برای نمونه اسلام اولین مذهب از سه مذهب توحیدی بود(مسیحیت و یهودیت دیگر مذاهب بودند) که حقوق زنان از در ارث بردن، مالکیت و فروختن اموال را تضمین می­کرد. مثلاً در مورد همسر اول حضرت محمد(ص) پیامبر اسلام، خدیجه، به ایشان اجازه کار و کسب درآمد را می­داد. این مطلب اغلب بدین صورت توضیح داده میشود توسط برخی منتقدین به این نگرش به اسلام و در مقابل این چشم­انداز منفی که از اسلام ترسیم می شود که در آن زمان که اسلام در سرتاسر اروپای شرقی و میانه، آسیا و آفریقا در حال انتشار بود، زنان در اروپا و دیگر ملتهای غربی هنوز در سیاست و جامعه حق رأی نداشتند. (Ibid: 58)

در بخشهای آموزش، پژوهشگران اسلام توضیح دادند که پیامبر اسلام جایگاه ویژه و والایی دارد با گفتن این جمله که " بدنبال علم بودن وظیفه هر مسلمانی است چه مرد و چه زن. " آنهم در زمانی که در جوامع آن زمان به علم بهایی داده نمی شد یا دانشمندان را به علتهای واهی اعدام می کردند از جمله ارزشها وجایگاههایی که زن مسلمان بدست آورد، حق انتخاب همسر و در آخر رد کردن همسر انتخابی به خواست او توسط والدین بود تا بدین وسیله جایگاه زن مسلمان حفظ شود، اگرچه در مواردی نیزاین مسیله رعایت نمی شد که البته به ندرت اتفاق می افتاد و اگر ازدواج درست از کار در نمی­آمد به دلایل ویژه، او می­توانست اقدام به طلاق کند برخلاف شوهرش(اگر چه این نیز به ندرت وجود داشت). این بود انقلابی کامل بر این دوره زمانی ودر آن توضیح می­دهد که چرا زنان مسلمان مذهبشان راحفظ کردند؟ پاسخش مشخص است برای اینکه آزادی عمل داشته باشند. حال آنکه برخی حکومتها و کشورهای مسلمان شاید غفلت می کنند از به اجرا درآوردن برخی از این قوانین مذهبی، اما آنها هنوز با وجود اینکه به بسیاری از اصول اسلامی پایبند نیستند خود را در سنت اسلام می دانند. شاید بیشترین بحث از سنت­های اسلامی اجازه به مردان برای چند همسری باشد. اتهام منتقدین این است که چگونه زنان با مردان می­توانند برابر باشند، ، وقتی که یک مرد می­تواند چهار همسر اختیار کند؟

حقیقتاً، در برخی قسمتهای خلیج فارس و به ویژه در امارات متحده عربی موضوع ادامه دار چند همسری وجود دارد. پس هنوز، در چهارچوب مطالعه اجازه واقعی قانون به چند همسری مهم است. قرآن بیان کرده، ازدواج با زنان و با انتخاب مردان می تواند، یک، دو، سه یا چهار زن باشد. اما اگر شما بترسید که قادر نیستید حق را به درستی بین آنها برقرار کنید تنها با یک زن ازدواج کنید. برخی حرفهای پیامبر(ص) از چند همسری را اینگونه تفسیر می­کنند بدین معنی که، چند همسری بطور فراوانی تجربه شده و بطور نامنظم قبل از طلوع اسلام وجود داشته، و واقعاً به وسیله پیامبر پسندیده دانسته نشده است. او عملاً گفته که برای مردان غیر ممکن است که با همه زنانشان یکسان رفتار کنند بنابراین سعی به انجام آن نکنند. در واقع، بطور تاریخی، وقتی که نیروهای اسلامی در جنگ شرکت می­کردند و برخی از سربازان پیامبر کشته می­شدند، بیوه­ها بعضی مواقع قادر به تأمین خودشان و بچه­هایشان نبودند. برخی پیشنهاد می­کنند که ازدواج بالا تا چهار زن بدین معنی بوده که کمک به کم کردن این مشکل اجتماعی است. در هر مورد، چند همسری در امارات متحده عربی امروزه خیلی به ندرت اتفاق می افتد، و بیشتر مردان تنها یک زن اختیار می­کنند. درواقع، در برخی موارد، زنان در قرارداد ازدواج­شان می­نویسند که مادامی که آنها زنده هستند و هنوز در ازدواج با آنها هستند اجازه اختیار زنان دیگر را ندارند.

زنان در امارات متحده عربی، دیدگاه و نقششان در جامعه بطور متفاوت تری از برخی زنان غربی است. زنان اماراتی برای استقلالشان ارزش می­گذارند. اما برخی معتقدند که خانواده باید نقش خیلی مهمی در زندگیشان بازی کند. به این دلیل، زنان اماراتی معمولاً با جامعه­شان درباره­ی ارزش بالای همسر و مادر خوب بودن موافقند. علاوه براین یک تعادل خوب بین زندگی خانوادگی و شغلشان پیدا می­کنند. بنابراین، بیش از 99 درصد دختران اماراتی آموزش می بینندبخاطر اینکه این یک باور عمومی است، حتی اگرچه یک زن ممکن است هیچ شغلی انتخاب نکند، با این وجود آموزش­هایش به سود بچه­هایش خواهد بود. از این جهت، آموزش دیدن یک اجبار شهری است یا یک وظیفه برای ملت و خانواده تا یک نفر به تنهایی. (Ibid: 78)

آموزش و اقتصاد

قبل از شکل­گیری امارات متحده عربی مردم کمی در منطقه به آموزشهای رسمی دستیابی داشتند. در نتیجه، بعد از تجارت نفت که باعث رونق و شکوفایی امارات شد، شیخ زاید مصمم شد که امارات باید آموزش دیده باشد بنابراین آنها می­توانند از منابعشان عاقلانه استفاده کنند. امارات متحده عربی آموزش برای شهروندان زن و مرد و نیازهای تمام بچه­هایی که به مدرسه می­روند تا کلاس دوم را بطور رایگان انجام می دهد. امروزه، تعداد زیادی از دانش آموزان سعی می کنند در کالج­ها و دانشگاه­های داخلی یا خارجی حضور داشته باشند. دانش آموزان آموزش را با مهدکودک در سن 4 یا 5 سالگی شروع می­کنند. و از 6 تا 12 سالگی در مدرسه ابتدایی آن را ادامه می­دهند. موقعیت مدارس و برخی مدارس خصوصی تک جنسیتی است. اما برخی مدارس که برای خانواده­های غربی مهیا شد به طور مختلط(دختر و پسر) دایر هستند. مدرسه ابتدایی از سن 12 تا 14 یا 15 به دانش آموزان آموزش می­دهد و در دبیرستان آموزش را برای دانش­آموزان سنهای 15 تا 17 یا 18 ساله کامل می­کنند. به محض کامل کردن نیازهایشان، دانش­ آموزان در امتحان مطابق با شهادت الثناوی االامّا شرکت می­کنند. برخی دانش آموزان این چنین انتخاب می­کنند که در دبیرستانهای فنی از سن 12 تا 18 سالگی حضور داشته باشند. (Gonzalez, 1999:73)

در مهدکودک و مدارس ابتدایی بطور میانگین از هر 20 دانش آموز یک معلم دارند. در ابتدایی و دبیرستان این نسبت یک به پانزده(1 به 15) است. دانش آموزان تبعیدی(از کشور خود خارج شده­اند) ممکن است بخاطر پرداخت کمتر شهریه در مدارس عمومی حاضر شوند، یا ممکن است در مدارس خصوصی که برای تبعیدی­ها آماده شده شامل مصری، هندی، فلسطینی، انگلیسی و آمریکایی حضور داشته باشند. برخلاف تعداد مدارس عمومی در دسترس، نزدیک به 40 درصداز اماراتی­ها فرزندانشان را به مدارس خصوصی می­فرستند. برخی از این مدارس خصوصی مدارس زبان خارجی هستند که بچه­های تبعیدی را بدون توجه به ملیت هایشان نام نویسی می­کنند. بچه­ها عموماً 4 تا 6 روز درهفته در مدارس حضور دارند. (Ibid: 78)

دانش آموزان در مدارس حضور دارند در پائیز و بهار با یک تعطیلات میان زمستانی کوتاه و یک تعطیلات تابستانی بلندتر. برنامه زمانبندی از روی برنامه انگلیس مدل برداری شده اما با کمی اصلاحات برای آب و هوای بسیار گرم و خشک مناسب سازی شده است. درنتیجه، تعطیلات تابستانی بلندتر است، و روزهای مدرسه در باقیمانده سال گسترده­تر شده که دانش آموزان زمان کافی برای یادگیری داشته باشند. یک هدف از سیستم آموزشی این است که دانش آموزان با مهارتهای فنی آموزش ببینند. در انتها، برای هر 10دانش آموز در مهدکودک یک کامپیوتر وجود دارد، یک کامپیوتر برای 5 دانش آموز در مدارس پیش دبستانی، یک کامپیوتر برای هر 2 نفر در مدارس ابتدایی و یک کامپیوتر برای هر دانش آموز در دبیرستان. علاوه براین وزیر آموزش قصد ادامه گسترش برنامه­های کامپیوتری را تا جائیکه ملتهای امارات متحده عربی بتواند با دیگر همتاهایشان در دیگر قسمتهای دنیا رقابت کنند را دارد. دانش آموزان تنها درسطوح ابتدایی و دبیرستان برای آموزش دیدن حمایت نمی­شوند بلکه ممکن است آنها فرصتهای بیشتری در کالج­ها و دانشگاه­های بومی پیدا کنند. (Ibid: 79)

به علاوه در این سیستم مدرسه عمومی گسترده در امارات متحده عربی یک سیستم کامل و خوب برای آموزشهایی با سطح بالاتر دارد. 95 درصد از زنان و 80 درصد مردان بعد از سطح دبیرستان بدنبال آموزش هستند. دانش آموزانی که آرزوی حضور در مدرسه را دارند در امارات متحده عربی ممکن است در دانشگاه امارات متحده عربی(UWAU) که در سال 1977 باز شده حضور یابند. دانشگاه امارات متحده عربی یک نظم خوبی از برنامه­های آموزشی و تحت لیسانس ارائه می­دهد و برخی از اعضای بـین­المـللی آن را تأیـید کرده اند و علاوه براین، دانشگاه برنامه­های حرفه­ای گوناگونی ارائه می­دهد که بطور دوره­ای ارزیابی شده تا مطمئن شوند که آنها قابل رقابت با دیگر برنامه­ها در دنیا هستند. علاوه بر دانشگاه امارات متحده عربی((UAEU دانش آموزان ممکن است دانشگاه های فنی بالاتر(HCT) را انتخاب کنند. (HTC) بزرگترین تهیه کننده آموزشهای برتر در امارات می­باشد، فضاهای باز را برای زنان و مردان در سرتاسر امارات متحده عربی فراهم می­کند. آموزش تکنولوژی برای دانش آموزان به شکل سایتهای پیشرفته با آخرین تجهیزات و آموزشهای تکنولوژی. (Ibid: 82)

رهبران در امارات متحده عربی تجارت را در نتیجه برنامه­های گسترش یافته با استانداردهای آکادمیک هم تراز با نیازهای کارخانه، استوار کرده­اند. برخی برنامه­ها به انگلیس ارائه شده­اند و دانش آموزان نیاز دارند که در زمینه انتخابی شان همراه با به دست آوردن مدرکشان در کار مشارکت داشته باشند. با مشارکت همکاران، تعدادی از دانش­آموزان دوره انترنی(کارآموزی) ، علمی فرهنگی و فرصتهای پیشرفت زبان از کمپانی های خارجی را در امارات متحده عربی بدست آوردند. استانداردهای بالای دانشکده فنی(HCT) به آنها برای معرفی آموزشهای مهارت دیده­شان اعتبار می­داد که می­توانند بادیگران ارتباط داشته باشند، شایستگی های تکنولوژیک ­شان را اثـبات کنـند و خودشـان را با فرصتـهای پیش بینـی نشـده وفـق بدهـند. در نتـیجه، این فارغ التحصیلان بطور فعال توسط کارفرمایـان بویژه آنهایی که به نیروی کار امـاراتی اهمیت می دهند جذب می شوند. دانشگاه زاید آموزشگاه عمومی دیگری است از آموزشگاه های برترامارات متحده عربی.

دانشگاه زاید(ZU) در سال 1998 بعنوان دانشکده­ی زنان برای ملتهای امارات متحده عربی تأسیس شد و دارای فضای آموزشی در ابوظبی و دبی می­باشد. بیشتر دستورالعمل­ها به انگلیسی ترتیب یافته اما فارغ­التحصیلان باید به عربی نیز مسلط باشند. دانشگاه شامل پنج دانشکده است، هنر و علوم، علوم تجارت، ارتباطات و علوم رسانه، تعلیم و تربیت و تکنولوژی اطلاعات. علاوه براین بایستی در زبان انگلیسی و عربی روان و سلیس باشند. اهداف دانش­آموزان شامل صلاحیت های فنی تخصصی، مهارتهای تحقیقی، رفتارهای حرفه­ای و مدیریت توانائیها می ­باشد. دانشگاه امیدوار است که بتواند فارغ التحصیلانی را معرفی کند که روی تمام جنبه­های زندگی در امارات متحده عربی تأثیر دارند، بنابراین آموزش دانشجوی دوره لیسانس یک تمرکز وتلاش منسجم است. (Ibid: 88)

طرحهای مدرسه برای اضافه کردن برنامه­های فارغ­التحصیلی است که در آینده ارائه می­شود. حال آنکه، دانشگاه زاید(ZU) در آینده روی تحقیقات برای به حداکثر رساندن نقشش در ارتقا جایگاه یافتن امارات متحده عربی تمرکز خواهد کرد. دانش­آموزانی که دوست ندارند در دانشگاه های عمومی ­باشند ممکن است از میان چندین دانشکده و دانشگاه های خصوصی یکی را انتخاب کنند. مرکز تکنووژی و تحقیقات برتر برای این آماده شده که طبقه­بندی نماید بخش خصوصی را از نظر دانشکده­ی فنی برتر(HCT) و آنها بطور معمول برای تعداد زیادی از دانش­آموزان در شرق میانه آموزش خصوصی فراهم می­کند. این شاخه از(HCT) مشارکت دارد با برخی از شرکت­ها نظیر(IBM) برای گسترش پیشرفتهای تکنولوژی در زمینه­های گوناگون، شامل ژنتیک و بیوتکنولوژی. در CERT تکنولوژی پارک، اداره­هایی از اینتل(Intel) ، هونی­ول(Honeywell) و لوسنت تکنولوژی(IucentTechnilogies) می­باشند. CERT زمینه های آموزشهای فارغ­التحصیلی و دانشجویی تحت لیسانس را فراهم می­کند و در تحقیقات در بخش خصوصی سرمایه­گذاری می­کند تا یک آگاهی و توانایی در پاسخ به نیازهای کارفرمایان را ایجاد کند. (Ibid: 89)

دیگر دانشگاه های خصوصی در امارات شامل دانشگاه های آمریکا در شارجه و دبی هستند. دانشجویان ممکن است بگونه ای دیگر انتخاب کنند که در دانشگاه علوم و تکنولوژی عبمان حضور داشته باشند، دانشگاه ابوظبی یا دانشگاه الحسن. حتی یک شعبه از سربورن دانشگاه معروف فرانسه در پاریس، در دبی وجود دارد. امارات متحده عربی گسترش فرصتهای آموزشی برای شهروندان را بطور مرتب ادامه می­دهد. فضای آموزشی دهکده دانش دبی تقریباً یک کیلومتر درازا دارد و میزبان شاخه­هایی از دانشگاه­های کشورهایی مثل ایالات متحده، انگلستان، ایرلند، بلژیک، استرالیا، هند، پاکستان و ایران است. دهکده­ی علوم دبی، علاوه براین با یک تنوع وسیعی از دانشگاه های خارجی، میزبان آموزش از راه دور کمپانی هاست. برای ایجاد سایتهای جذب شرکا، امارات متحده عربی برخی سودها را تضمین می­کند. تجارت خارجی شرکتهایشان را کاملاً محکم و استوار می­کند و سودشان را به نوعی حفظ می­کند. شرکا مالیات نمی­پردازند و هرگز مشکلی در کسب ویزا (گذرنامه) ندارند. دانشکده علوم دبی تنها مکانی برای دانش آموزانی که از یک مؤسسه خارجی آموزشی را بدست می آورند نیست. برخی دانشگاه های آمریکایی به دلایل گوناگون شعباتی در امارات متحده عربی باز کرده­اند. اول از همه، آمریکا که بهترین در دنیا به حساب می­آید. (Hansen, 2005:176)

برای سالها، دانشجویان باید مسافرت می­کردند به نزدیکترین دانشگاه های آمریکایی در بیروت، لبنان یا قاهره، مصر، یا آنها باید به خود ایالات متحده مسافرت می­کردند تا در دانشگاه های آمریکایی مدرک بگیرند. برخی بعد از آن در آمریکا می­ماندند، اما تعداد کمی با مدرک هایشان، به خانه­هایشان باز می­گردند. برخی علم تکنولوژی برتر را جستجو می­کنند که دانشگاه های آمریکایی بخاطرش مشهورند. برخی می­خواهند اطلاعاتی که آنها در مدارس مشهور پیدا می­کنند را معرفی کند. کسانی که موفق می­شوند در تجارت بین­المللی. برخی از یک دانشگاه آمریکایی اعتبار خود را با یک نام شناخته شده جستجو می­کنند. هنوز دیگران آرزوی گسترش مهارت زبان انگلیسی و علم صدای انگلیـسی که بطـور فزاینـده­ای در بـازهای بین­المـللی پـر ارزش می باشد را در سر می پرورانند.

متأسفانه، بعد از حمله­های 11 سپتامبر، 2001 در نیویورک سیتی و واشنگتن D. C، حکومت آمریکا ویزاهای دانشجویان را بطور مرتب مسدود کردند. برای دانشجویان خیلی مشکل است که اجازه مطالعه را در این کشور بدست بی آورند. در نتیجه افراد در حال پرورش حالا به انگلستان، کانادا، استرالیا یا دانشگاه هاو مؤسساتی که در دیگر کشورها انگلیسی آموزش می­دهند می­روند. بدین صورت، حکومت ایالات متحده تمایل دارد تا با دریافت پولهای کلان آن آموزشها را به کشور خودش بیاورد. برای برخی چشم­اندازهااین یک موقعیت (برنده-برنده-برنده) است. دانش آموزان برنده هستند بخاطر اینکه آنها می­توانند آموزشی را که می­خواهند بدست بیاورند بدون مسافرت به دور دنیا. دانشگاه ها برنده­اند بخاطر اینکه آنها قابلیت دیده شدن در سرتاسر دنیا را بدست می­آورند و برایشان سودآور است. اماراتی­­ها برنده­اند بخاطر اینکه آنها تحقیق و پیشرفت به کشورشان می­آورند و ذهن­های روشن جوانان دوست دارند در کشورشان بمانند به این شرط که آنها بتوانند بدون رفتن به خارج به اهدافشان برسند. (Ibid: 129)

شرکتهای سرتاسر دنیا تمرکزشان را از بازیهای ملی به بین­المللی تغییر می­دهند. آنها دارند تجربه می­کند و سعی می کنند پرورش دهند فارغ­التحصیلان چند زبانی را، کسانی که آماده شده­اند با مردمی از فرهنگ­های مختلف، سوابق و حساسیتهای مختلف معامله کنند. بخاطر برخی دانشگاه های آمریکایی نیاز داشتیم درآمد بدست آمده از شهریه به ملتهای دیگر پرداخت شود. آنها بویژه بر سر دشواری های دانش آموزان در گرفتن ویزای دانشجویی حساس بودند. در نتیجه آوردن دانشگاه به شرق میانه یک مصالحه مفید و کمک بسیار خوب است. به علاوه، دانشگاه­ ها دائماً در جستجوی محققین مهارت یافته می­باشند که پول اعتبار برای آموزشگاه­شان خواهد آورد. افزایش دادن شعبه ها و ارائه محصولات فکری خود به سایر کشورها از جمله امارات و در دست بودن افکار مردم دیگر کشورها به آنها انگیزه داده است که دانشگاه هایشان رادر دیگر کشورها دایر کنند. بنابراین دانشگاه­ها از اروپا و دیگر قسمتهای دنیا از قبل خودشان را برای تأسیس در دیگر کشورها آماده کردند. برای نمونه، دانشکده علوم دبی از شعبات دبی از اسکاتلندی، استرالیایی، پاکستانی، هندی، بلژیکی و روسی و دانشگاه های آمریکایی میزبانی می­کند.

برخی از رؤسای آمریکا معتقدند از آنجائیکه هر کسی که آموزش را در امارات متحده عربی بدست می­آورد، ممکن است به همان اندازه که مؤسسات آمریکایی عمومی می شوند دانشجویان خارجی نیز در آنها حضور داشته باشند. این برنامه­ها کمک می­کند به سود مؤسسات خود آمریکائیها و دانش آموزان اماراتی، اما ممکن است حساسیت ها و فهم فرهنگی آنها افزایش یابد. کشش های بین مردم کشورهای دیگر کاهش یابد. دانشگاه نیویورک رشته­هایی را در ابوظبی ارائه خواهد داد، دانشگاه منطقه میشیگان و مؤسسه تکنولوژی روچستار رشته­هایی را در دبی ارائه می دهد و دانشگاه جرج میسون رشته­هایی در رأس­الخیمه. (Ibid: 134)

برخلاف اشتیاق رؤسای دانشکده، اعضای هیأت علمی آمریکایی در پذیرفتن پیشنهادات تأسیس آموزشکده یا دانشکده در شرق میانه محتاط ­تر هستند و مسلما بدون حمایت آنها، برنامه­ها موفقیت­آمیز نمی­شود. بخاطر حساسیتها و خطرات جانی که در کشورهای خاور میانه وجود دارد، همه اعضای هیأت علمی مایل نیستند تا ایالات متحده را برای مدتی ترک کنند، به ویژه اگر خانواده داشته باشند و مجبور باشند که همراهی کنند آنها را برای چند ماه یا چند سال. وانگهی، برخی از اعضا هیأت علمی(اساتید دانشگاه) به عرض جغرافیایی وسیع در برنامه­ریزی و آموزش رشته­های تحصیلی شان خو گرفته اند. با اینکه ممکن است اعضای هیأت علمی اشتیاقشان به گرفتن موقعیت در دانشگاه های جدید کم شود اما شرایط مالی خوب در دانشگاه های امارات باعث می شود تا روسای دانشگاهها به اساتید فشار بیاورند تا به این کشور جهت تدریس آمده و با دانشکده ها همکاری نمایند. (Ibid: 139)

مشکل دیگر که باید از قبل حل شود این است که زمانی دانشگاه های آمریکایی در جذب دانشجویان اماراتی موفق خواهند بود که به این سؤال که آیا مدارک دریافتی از این دانشگاه ها در امارات معتبر می­باشد. برخی مؤسسات آمریکایی برنامه­ی تضمین مدرک آنسوی آبها طراحی کردند، اما امروز، مدارس آیوی لیگ(IVY leayue) انجام آن را رد کرده­اند. مادامیکه این دانشگاه های آمریکایی ممتاز خواهان ایجاد مراکز آموزشی در امارات متحده عربی هستند آنها به دانش آموزان اجازه نمی­دهند که در آنجا مدرک بگیرند. در آینده ممکن است این سیاست تغییر کند، اما در حال حاضر، دانش­آموزانی که می­خواهند از مؤسسات آیوی لیگ مدرک بگیرند با برای بدست آوردن آن بایستی به ایالات متحده بروند. افزایش تعداد دانشگاه ها در امارات متحده عربی تأثیرات عمیقی روی جامعه در سالهای آینده خواهد داشت و کشیش های فرهنگی برای شعبات دانشگاه های غربی تأسیس شده در امارات متحده عربی بوجود خواهد آمد، هردوی این فضا های علمی یعنی دانشگاه ها و میزبانها پذیرفته اند که موفقیت هایشان به خطر می افتاده اگر کارهای فرهنگی کنار گذاشته شود.

ورزش

شهروندان اماراتی میتوانند از ورزش و فعالیت های سرگرم کننده و تفریحی لذت ببرند­ زیرا امکانات گسترده- ای برایشان فراهم شده است. در واقع در دبی بطور جاری شهر ورزشهای دبی ساخته شده است، یک کلان شهر با زمینه­های بسیار عالی برای ورزشکاران. ساکنین آینده این شهر در میان بیابان در ویلاهای پر آب زندگی خواهند کرد در میان 4 استادیوم برای آکادمیهای ورزشی و یک کلاس جهانی برای رشته ورزشی گلف؛ مردم می­توانند به خرید بروند و در خرید به دستورهای بازارچه­ی خرید شهر ورزشی با زمینه­های ورزشی بروند و بخورند و خرید کنند.

ورزش(سرگرمی) ملی کشور امارات عربی متحده فوتبال است {که آمریکائیها آن را soccer(فوتبال یازده نفره)} می­نامند که فرهنگ بومی امارات متحده عربی نیست. انجمن فوتبال امارات متحده عربی (UF_8_FA) در سال 1971 تأسیس شد واز نظر مالی بوسیله امیرها حمایت می­شد، و اما حالا 26 باشگاه را سرپرستی می­کنند که در چندین مسابقات نظیر جام آسیا و جام عرب رقابت دارند. رقابت اولیه فوتبال درامارات متحده عربی لیگ ملی اتیسالات(Etisalat) می­باشد که در سال 1973 شروع شد. باشگاههای امارات متحد عربی شامل الشباب، الجزیره، الوحده، الوصل، الشاب، الشارجه، العین و دیگران. فوتبال توسط شهروندان و رهبران اماراتی حمایت خیلی جدی می­شود وطرفداران زیادی در این عرصه دارد.

اماراتی­ها برخی از استادیوم­های فوتبال تماشایی دنیا را ساخته­اند نظیر استادیوم المخدوم دبی یا استادیوم النوحیان ابوظبی. در سال 2007، شیخ دکتر سلطان بن محمد القسیمی، یکی از اعضای شورای عالی امارات متحده عربی و حاکم فعلی شارجه 8 میلیون درهم به بازیکنان شارجه برای بردن جام خلیج داد. بعد از تأسیس کردن آکادمی های فوتبال در هر دو کشور غنا و سوئیس، اسطوره فوتبال برزیلیها(پله) اخیراً پیشنهاد به باز کردن آکادمی فوتبال پله در امارات متحده عربی داده است و این پیشنهاد با حمایت رهبران مختلف اماراتی مواجه شده است. آکادمی به جوانان بین 5 تا 18سال کمک خواهد کرد که مهارتهای فوتبالشان را پیشرفت دهند و ترقی کنند و همچنین به مربیانی که می­خواهند بازیکنان حرفه­ای داشته باشند کمک می­کند. همانطور که ذکر شد، پله بدنبال بهترین محل در امارات برای آکادمیش می­باشد. (Abed, 2001:121)

مسابقه ماشینها که رالی نامیده میشود ورزش پرطرفدار و غیر ملی در امارات می­باشد. این ورزش توسط فدراسیون ورزشهای موتوری امارات سرپرستی می­شود. محمدبن سلیمان، راننده محبوب که با بیش از 20 سال سابقه، رقابت بیابان امارات متحده عربی را بوجود آورده است. یک رقابت اتومبیلرانی 6 روزه که در دسامبر برگزار می­شود و رقبا در امارات متحده عربی با زمین­های مختلف(شامل بیابان، کوهها، مناطق سخره­ای و...) مسابقه می­دهند. مسابقات بیابان یک رقابت محبوب است که از سال 1991 آغاز شده است. بعضی از مسابقات رالی اتومبیل علاوه بر مسابقات موتورگازی در اتودروم(Autodrome) دبی نیز شرکت می­کنند.

ورزش محبوب غربی دیگر که در امارات پذیرفته شده گلف است. یک چیزی که فکر می­کردند چشم­انداز بیابان امارات برای ورزشی که نیاز به زمینهای بازی سبز دارد مناسب نخواهد بود. با این وجود، بیابان کلاسیک دبی جایی که در خلیج گلف امارات می باشد بطور جاری یکی از مهمترین اماکن و توق دف گاهها در تورهای انجمن گلف حرفه­ای می­باشد. این مجموعه چشم­اندازهای زیبایی دارد. با یک زمینه چادر عربی(بادیه­نشین) که در خاطر بازدیدکننده­ها و رقبا که در شرق میانه هستند می­ماند. برخی از برنامه مانند شترهای مسابقه­ای، فالکونری(Falconery) ، شکار با شاهین، قایق مسابقه­ای، ورزشهای موروثی می­نامند بخاطر اینکه آنها به سنت بادیه­نشینی گذشته برگزار می شود. (Ibid: 139)

بادیه­نشین­ها برای شکار غذا از شاهینها استفاده می­کردند. فالکونها(شاهین­ها) ماهر بودند بویژه در به دام انداختن خرگوشهای کوچک و دیگر حیوانات. آنها پس از شکار و تیر اندازی صید ها را به عقب نزد شکارچی می­آوردند. شاهینها خودشان برای بادیه­نشین­ها بخاطر مهارتهای شکار و ظاهر مجسمه گونه­شان شگفت­آور بودند. در امارات امروزی، شکار با شاهین و به پرواز درآوردن و تربیت کردن شاهینها یک ورزش محبوب می­باشد که میراث بادیه­نشینی­شان را به یاد می آورند. امروز شاهینهای پرورش یافته هزاران دلار برای مالکانشان هزینه بر می دارد. بخاطر اینکه مقدار زمان و مهارت رام کردن و تربیت پرنده­هایی مشهور به القناث(alqanas) زمان زیادی را نیاز داشت. شکار با شاهین همچنین ورزش محبوب شیخ زاید از ابوظبی بود، کسی که به احترام و لذت بردن از سنتهای بدوی(بادیه­نشینی) مشهور بود. او یک کتاب به نام شکار با شاهین در سال 1976 منتشر کرد که یکی از مهمترین کتابهای راهنما و تاریخی از شکار با شاهین در منطقه می­باشد.

مسابقات شتر سواری بعنوان ورزش نمایشی ریشه دار که در اتفاقات ویژه نظیر عروسیها نیز انجام می شود. اخیراً، دسترسی دلارهای نفتی و علاقه برخی رهبران امارات متحده عربی به رونق این ورزش بیابانی هدایت شده با پیست­های ویژه مثل(نادالشبا) در دبی که مخصوص این رقابتها ساخته شده است را زیاد تر از پیش کرده است. دیگر پیست­های با ابهت شامل پیست­های الوثبا و العین در ابوظبی هستند. تربیت و تولید مثل شترها یک تجارت بزرگ دیگری در امارات می­باشد، که برای یک شتر خوب تربیت یافته صدها و هزارهـا دلار هزینه می شود. مسابقات بین اکتبر و مارس برگزار می­شود. در گذشته، بعضی از مردم بخاطر استفاده از بچه­ها بعنوان سوارکار انتقادهای جدی به مسولین اماراتی می­کردند. در پاسخ، امارات متحده عربی در ارتباط با یونیسف، پله­های پایان موضوع استفاده از بچه­ها را برداشت و آنها را به خانه و خانواده­شان بازگرداند. انجمنهای، سلامت مراقبت و جبران خسارت ایجاد کردند و استفاده از سوارکارهای شتر زیر 18 سال را خلاف قانون اعلام کردند. این برنامه از سال 2005 اجرا شد و بطور موفقیت­آمیزی در حمایت کردن از شترسواران جوان ادامه دارد. برخی از مسابقات ورزشی در امارات بطور ورود آزاد برای تماشاگران ارائه می­شود، که یک نشانی از این است که ورزش و ورزشکاری در فرهنگ امارات دارای ارزش بالایی می باشد و مسابقات ورزشی بطور جدی از طرف حکومت حمایت می­شوند. (Ibid: 149)

تلویزیون و روزنامه­ها

برخی مسابقات ورزشی بصورت زنده از تلویزیون پخش می­ شود که شنونده و بیننده­های زیادی را جـذب می­کنند. در واقع، پس از دهه گذشته، تلویزیون در نتیجه تکنولوژی جدید ماهواره­ای گسترش پیدا کرده است.

تا دهه 1990 (آخر1999_1990اول) اداره شبکه های تلویزیونی در کشورهای عربی، از جمله اماراتی­ها، توسط حکومت مالکیت صورت می گرفت و به شدت سانسور می­شد. اگرچه، الجزیره، ایستگاه اخبار ماهواره­ای در قطر داشت، اما باز هم به وضعیت فعلی تغییر کرده است. الجزیره، اگرچه توسط امیر قطر تأمین مالی می­شود، از زمان آغاز به پخش برنامه به مقیاس زیادی از استقلال و آزادی بیان برخوردار بود. این شبکه اخبار رادیویی را در یک شکل حرفه­ای پوشش می­دهد، گزارشگران را به سرتاسر کشورهای آسیای شمالی، جنوبی، غربی، شرق و میانه و سایر نقاط دنیا برای پوشش اتفاقات خبری می­فرستد. حتی گزارشگرانی در کشورهایی که بطور سنتی دارای روابط دوستانه ای نیستند نظیر اسرائیل میفرستد. الجزیره همچنین برنامه­های بحث و مذاکره درباره­ی اتفاقات خبری و رویدادهای جاری تولید می­کند، با حوزه­ی سیاسی و اجتماعی و حتی موضوعات مذهبی دست به گریبان می­شود. الجزیره به وسیله ماهواره به شنوندگان عرب زبان در سر تا سر شرق میانه و دنیا اخبار پخش می­کند. در طی این 10 سال از آغاز به کار الجزیره، هر ملت بزرگ عربی، در پایان پخش اخبار، سیاست­ها ودیگر برنامه­ها را داشته است. کانالهایی که گسترش داده شده در شبکه های اختصاصی نظیر، برنامه­های ویژه کودکان، حوادث ورزشی و شبکه های ویژه موسیقی. در امارات متحده عربی، دوازده کانالی که در حال حاضر وجود دارند شامل تلویزیون عبمان، تلویزیون ابوظبی، تلویزیون دبی، ورزشهای ابوظبی و تعدادی دیگر می­باشد. بینندگان امارات متحده عربی همچنین می­توانند از قابلیت تماشای صدها کانال از سرتاسر دنیا به هر زبانی لذت ببرند، اساساً بخاطر اینکه جمعیت اماراتی­ها بدلیل تعداد زیادی از تبعیدیها و کارگران خارجی که در آنجا زندگی می­کنند متنوع است. (Potts, 2000:91)

در دبی، طرحهایی در سال 2001 تنظیم شده بود برای ساختن شهر رسانه دبی(DMC) ، یک مرکز رسانه­ای در امارات کوچک که اجازه می دهد که متمرکز شوند بر روی کارهای رسانه­ای با هماهنگی و همکاری بسیار نزدیک با یکدیگر. هدف از جذب تجارتهای بر پایه رسانه قرار دادن مقرهای فرماندهی شان در آنجا می­باشد، به رخ کشیدن این مکان بعنوان یک تقاطع بین آسیا، شرق میانه و آفریقا. در این مجموعه اولین کلاس تکنولوژِی رسانه، و همچنین تولید کردن و خدمات بازاریابی را ارائه می­دهد که به پرورش و گسترش تجارت زسانه کمک می­کند. شهر رسانه­ی دبی(DMC) حاصل توجه شیخها به تنوع اقتصادیشان می باشد. برای نمونه وب سایت­های دبی شهر رسانه(DMC) یک انعکاس موفق است از نگاه بلند شیخ محمد بن راشد المخدوم، رئیسی جمهور عاقل امارات متحده عربی، نخست وزیر و حاکم دبی که دبی را به پایگاه اطلاعاتی جامعه و اقتصاد تغییر داده است.

روزنامه­ها همچنین در 20 سال گذشته به سرعت رشد کردند. روزنامه­های محبوبی که شامل الاتحاد و الخلیج هستنداما علاوه بر آنها روزنامه­های دیگر نیز موجود می­باشند که برای ذائقه های گوناگون فراهم شده است. برخی روزنامه­ها اخبار عمومی و سیاست را پوشش می­دهند نظیر(هفت روز) ، الاتحاد، و خلیج امروز، حال آنکه دیگر روزنامه­ها روی تجارت و کار تمرکز دارند نظیر اخبار خلیج. برخی روزنامه­ها همچنین به انگلیسی در دسترس هستند نظیر اخبار خلیج، خلیج تایمز و دیگراینکه آنها یک حضور آنلاین(درون خطی) همیشگی و مهم دارند. گزارشات روزنامه­نگاران امارات متحده عربی عموماً از کیفیت بالایی برخوردار است و بسیار حرفه­ای می­باشد. برخی گزارشگران از دیگر کشورهای عربی یا حتی از آژانسهای خبری غربی می­آیند که توسط رسانه­ امارات متحده عربی استخدام شده و یک شغل مهم را انجام دهند. حال آنکه برخی مردم معتقدند که حکومت روزنامه­نگاران را سانسور می­کند. اغلب روزنامه­نگاران، خوانندگان و بینندگان معتقدند که مطبوعات در امارات متحده عربی نسبت به دیگر کشورهای عربی بیشتر آزادند. (Ibid: 146)

منطقه کلان شهر دبی امارات متحده عربی(2005)

تمام جمعیت امارات متحده عربی: 4496000

تمام جمعیت امارات که در خارج تولید یافته­اند: 3211749

جمعیت خارج تولد یافته بطور درصد: %4/71

تمام جمعیت کلان شهر دبی: 1272000

تمام جمعیت خارج تولد یافته از دبی: 1056000

تمام جمعیتی که خارج از امارات متولد شده اند بطور درصد: %5/83

هشت کشور منطقه که جمعیتشان خارج از امارات متولد شده اند اما در دبی زندگی می­کنند:

پاکستان %16 / عرب %11 / بنگلادش %9 / فیلیپین %3 / سری لانکا %2 / هندوستان %51 / اروپا %1 / دیگر کشورها %7.

مهاجرین در سال 2004

تعداد مهاجرین در سال 2004 در امارات: (%81) 3278000

تعداد جمعیت امارات: (%19) 7222000

کل جاری	کل 2004	%	تبعیدیها	%	ملت­ها 2004
707160	707160	38	268951	62	438209	بحرین
2999000	2650000	4/64	1707000	6/35	943000	کویت
3102000	2903105	9/19	277293	1/80	2325812	عبمان
855000	744029	70	520820	30	223209	قطر
27020000	22673538	1/27	6144236	9/72	16529302	عربستان سعودی
4700000	4000000	81	3278000	19	722000	امارات
39376160	33677833	1/37	12486349	9/62	21184323	GCC

سلامت

استانداردهای مراقبت و سلامتی عموماً در امارات بالا بحساب می­آیند در نتیجه افزایش توجه حکومت باصرف هزینه های زیاد در طول سالها. مطابق با آمار حکومتی امارات متحده عربی، تمامی هزینه­های مرتبط با مراقبت و سلامتی از 1996 تا 2003، 436 میلیون دلار آمریکا بوده است. مطابق با آمار سازمان بهداشت جهانی، در 2004 تمام هزینه­های بهداشت و درمان 9/2 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل داده(GDP) و هر هزینه­ی بزرگ برای بهداشت 497 دلار آمریکا بوده است. بهداشت اخیراً برای شهروندان اماراتی رایگان شده است، بطور کامل از ژانویه 2006، همه­ی ساکنین ابوظبی بوسیله یک برنامه­ی بیمه­ای بهداشت جامع جدید پوشش داده شدند؛ این هزینه­ها بین کارفرمایان و کارکنان تقسیم خواهد شد. تعداد دکترها هر 100000 نفر(متوسط سالیانه 99-1990) 181 نفر است. امارات حالا 40 بیمارستان عمومی دارد در مقایسه با 7 بیمارستان در سال 1970. وزیر بهداشت امارات متحده عربی در حال برنامه ریزی چند میلیون دلاری برای گسترش امکانات بهداشت_ بیمارستانها، مراکز دارویی و مرکزروان درمانی، در هفت امیرنشین امارات است. یک بیمارستان عمومی دولتی در ابوظبی گشایش یافته با گنجایش 143 تخت خواب، یک واحد روان درمانی و اولین خانه برنامه بهداشت سلامتی در امارات متحده عربی. برای جذب توانگران ملی­ و تبعیدی­ها و کسانیکه به خارج از امارات مسافرت می­کنند برای مراقبتهای بهداشتی جدی. دبی به مرکز بهداشتی دبی گسترش پیدا کرده، یک بیمارستان منطقه آزاد که قصد ارائه خدمات بهداشتی با استانداردهای بین­المللی بهداشت را دارد و ایجاد یک مرکز آموزش پزشکی آکادمیک، که طبق برنامه­ریزی برای سال 2010 تمام شده است.

بیماریهای قلب_ عروق مهم­ترین مورد مرگ در امارات می­باشد. که 28 درصد ازمرگ ومیرهای امارات را را شامل می­شود. دیگر علتهای اصلی حادثه و آسیب دیدگیها و بدخیمها و ناهنجاریهای مادرزادی است. در سال 1985 امارات متحده عربی یک برنامه ملی برای جلوگیری از انتقال سندرم نقص مصونیت اکتسابی(AIDS) و کنترل آن در ورود به کشور تأسیس کرد. مطابق با تخمینهای سازمان بهداشت جهانی در سال 3-2002 کمتر از 1000 نفر در امارات متحده عربی با نقص مصونیت ویروس ایدز زندگی می­کنند. (Abed, 2001:99)