اصلاح ساختار نظام فرهنگی چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از | هدف از اصلاح نظام فرهنگی، احیا و گسترش فعالیت‌های فرهنگی و ایجاد انگیزه و اشتیاق بیشتر در متولیان امور هنری اعلام شده است که اساسا بر اصلاح ساختار و تشکیلات سازمانی و مدیریت محصولات سازمان‌های فرهنگی تأكید دارد. در دوران اعمال سیستم متمرکز و طراحی شده‌ی اقتصادی پیش از اصلاحات، بخش فرهنگ [[چین]] نیز از یک نظام مدیریت فرهنگی دولتی متمركز پیروی می كرد که اگرچه کاربرد خوبی داشت، ولی پرنقص نیز بود و اشتیاق و انگیزه و خلاقیت فرهنگی و هنری مردم را از بین می برد. به همین سبب، فعالیت‌های فرهنگی در گذشته از قدرت و جذابیت چندانی برخوردار نبود. | ||
از زمان اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز در سال1978، فعالیت‌های فرهنگی انرژی بیشتر و قدرتی دوباره یافت. پس از اجرای اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار، وزارت فرهنگ، اصلاح ساختار نظام فرهنگی را از كانون‌های هنرهای نمایشی آغاز كرد. از آن زمان تا كنون، در زمینه‌هایی مانند مالکیت، مدیریت، منابع انسانی، نظام توزیع و نظارت، پیشرفت‌هایی چشمگیری حاصل شده است. نظارت مستقیم [[وزارت فرهنگ چین]] و دولت مرکزی و اصلاح كانون‌های هنرهای نمایشی در دو مرحله به مورد اجرا گذاشته شد: نخست به گروه‌های هنرهای نمایشی، یارانه پرداخت شد و شکل سرمایه‌گذاری دولت در این زمینه تغییر یافت. به‌جای اینكه پیش از تولید آثار، به آنها یارانه پرداخت شود، یارانه پس از تولید به آنها اختصاص داده شد تا امكان كنترل بیشتری وجود داشته باشد. | |||
کتابشناسی | دوم آنکه ساختار جذب نیروی انسانی تغییر پیدا كرده و استخدام از طریق برگزاری آزمون صورت گرفت. هیئت دولت طرح تغییر ساختار جذب نیروی انسانی و نیز ارزیابی فعالیت‌های كانون‌های نمایشی را برعهده‌ی وزارت فرهنگ گذاشت. این وزارت نیز با بهره‌جویی از تجارب داخلی و خارجی، پیگیری منظم تولیدات هنری و توجه به اشكال و سبک‌های مختلف هنری، نظام توزیع و ساختار كانون‌های نمایشی را تعدیل و برای بالابردن کیفیت، تعداد آنها را کاهش داد. این اقدامات اصلاحی موجب کاهش نیرو و پیشرفت و توسعه‌ی خلاقیت‌های هنری و در نتیجه، دستیابی به نتایج مطلوب اجتماعی و اقتصادی شد. این اصلاحات در سایر حوزه‌های فرهنگی نظیر فرهنگ اجتماعی، آموزش هنری، علوم و تکنولوژی‌های فرهنگی، حفظ آثار، موزه‌ها و کتابخانه‌ها نیز به اجرا گذاشته شد و در کل زمینه را برای پیشرفت و توسعه‌ی همه جانبه فراهم ساخت<ref>Cultural Sector urged to deepen reform,2006</ref><ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 506-508</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[سیاست های فرهنگی چین]]؛ [[شالوده سیاست فرهنگی چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۴
هدف از اصلاح نظام فرهنگی، احیا و گسترش فعالیت‌های فرهنگی و ایجاد انگیزه و اشتیاق بیشتر در متولیان امور هنری اعلام شده است که اساسا بر اصلاح ساختار و تشکیلات سازمانی و مدیریت محصولات سازمان‌های فرهنگی تأكید دارد. در دوران اعمال سیستم متمرکز و طراحی شده‌ی اقتصادی پیش از اصلاحات، بخش فرهنگ چین نیز از یک نظام مدیریت فرهنگی دولتی متمركز پیروی می كرد که اگرچه کاربرد خوبی داشت، ولی پرنقص نیز بود و اشتیاق و انگیزه و خلاقیت فرهنگی و هنری مردم را از بین می برد. به همین سبب، فعالیت‌های فرهنگی در گذشته از قدرت و جذابیت چندانی برخوردار نبود.
از زمان اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز در سال1978، فعالیت‌های فرهنگی انرژی بیشتر و قدرتی دوباره یافت. پس از اجرای اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار، وزارت فرهنگ، اصلاح ساختار نظام فرهنگی را از كانون‌های هنرهای نمایشی آغاز كرد. از آن زمان تا كنون، در زمینه‌هایی مانند مالکیت، مدیریت، منابع انسانی، نظام توزیع و نظارت، پیشرفت‌هایی چشمگیری حاصل شده است. نظارت مستقیم وزارت فرهنگ چین و دولت مرکزی و اصلاح كانون‌های هنرهای نمایشی در دو مرحله به مورد اجرا گذاشته شد: نخست به گروه‌های هنرهای نمایشی، یارانه پرداخت شد و شکل سرمایه‌گذاری دولت در این زمینه تغییر یافت. به‌جای اینكه پیش از تولید آثار، به آنها یارانه پرداخت شود، یارانه پس از تولید به آنها اختصاص داده شد تا امكان كنترل بیشتری وجود داشته باشد.
دوم آنکه ساختار جذب نیروی انسانی تغییر پیدا كرده و استخدام از طریق برگزاری آزمون صورت گرفت. هیئت دولت طرح تغییر ساختار جذب نیروی انسانی و نیز ارزیابی فعالیت‌های كانون‌های نمایشی را برعهده‌ی وزارت فرهنگ گذاشت. این وزارت نیز با بهره‌جویی از تجارب داخلی و خارجی، پیگیری منظم تولیدات هنری و توجه به اشكال و سبک‌های مختلف هنری، نظام توزیع و ساختار كانون‌های نمایشی را تعدیل و برای بالابردن کیفیت، تعداد آنها را کاهش داد. این اقدامات اصلاحی موجب کاهش نیرو و پیشرفت و توسعه‌ی خلاقیت‌های هنری و در نتیجه، دستیابی به نتایج مطلوب اجتماعی و اقتصادی شد. این اصلاحات در سایر حوزه‌های فرهنگی نظیر فرهنگ اجتماعی، آموزش هنری، علوم و تکنولوژی‌های فرهنگی، حفظ آثار، موزه‌ها و کتابخانه‌ها نیز به اجرا گذاشته شد و در کل زمینه را برای پیشرفت و توسعه‌ی همه جانبه فراهم ساخت[۱][۲].
نیز نگاه کنید به سیاست های فرهنگی چین؛ شالوده سیاست فرهنگی چین