زنان در امارات متحده عربی

زنان

در سال 1975، تشکیلات زنان در سرتاسر امارات متحده عربی انجمن زنان را تحت مدیریت شیخها فاطیما بنت مبارک، همسر رهبر کشور، شیخ زاید بوجود آورد. شیخها فاطیما بعنوان رئیس انجمن به پیشرفت حقوق زنان هموطنش کمک شایانی کرد. این تشکیلات کمک کرد که زنان خواندن و نوشتن یاد بگیرند و یاد بگیرند که آنها می­توانند دنیا و زندگی را برای خانواده های­شان بگونه ای دیگر گسترش بدهند. این اولین پله حرکت اساسی قبل از جنبش نفت بود تا سطح بیسوادی در بین مردان و زنان به میزان قابل توجهی بالا برود.

پله مهم بعدی که در سال 1983 میلادی برداشته شد وقتی بود که شیخ زاید دستور تشکیل انجمن زنان را صادر کرد و گفت که زنان نباید فقط به مراقبت از بچه ها محدود باشند وبایستی بصورتی فعال تر در اجتماع حضور یابند. انجمن زنان کمیته­ای جهت تمرکز روی آموزش، مذهب، مادری، زندگی اجتماعی، فرهنگ، ورزشها، تاریخ و هنر زنان تشکیل داد. این انجمن از31 شاخه که در سرتاسر امارات پراکنده می­بودند تشکیل شده است. شاخه­ها فرصت­هایی را برای زنان آماده می­کردند که با سواد بشوند، درباره تاریخ و مذهب کشورشان یاد بگیرند، مهارتهای بچه­داری را گسترش بدهند، آموزشهای شغلی و کار آفرینی را فرا بگیرند، مدیریت خانه­داری یاد بگیرند و در تنوع هرچه بهتر و بیشتر در فعالیتهای جمعی جامعه مانند فعالیتهای ورزشی، فرهنگی و غیره مشارکت داشته باشند. (Ibid: 98)

در سال 1998، دانشگاه زاید ویژه آموزش زنان اماراتی ایجاد شد و این دانشگاه تا هم اکنون ادامه پیدا کرده و گسترش یافته است. به علاوه در سالهای اخیر انجمن زنان روی مبحث ازدواج تمرکز کرده است و این امر را بگونه ای خاص برای جامعه مهم جلوه داده است. در بیست سال گذشته زنان به دلایل گوناگونی مجرد ماندند. در ابتدا، ممکن بود زمینه­های آموزشی نتیجه عکس داشته باشد. بدین مفهوم که مردان میخواهند با زنانی که از نظر سطح آموزشی در مرتبه ای برابر با آنها هستند ازدواج کنند اما در سالهای قبل تعداد کمی از زنان در همان درجه از مردان آموزش دیده بودند. در حال حاضر در امارات متحده عربی و در برخی موقعیت­های آموزشی زنان از سطح بالاتری نسبت به مردان قرار دارند. دلیل دیگر بـرای افزایـش تعداد زنـان مجـرد در امـارات هـزینه های بالای ازدواج می­باشد. (Ibid: 123)

در فرهنگ عرب، ازدواج ها را در مکانهای خیلی مهم برگزار می­کنند و با تجملات و مراسم بسیار زیاد جشن می­گیرند و در نتیجه این تجملات و هزینه های سرسام آور مردان ازدواج با عروسـهای خارجـی را انتخـاب می کنند بنابراین زنان اماراتی مجرد می­مانند. موردی که اخیراً در امارات بوجود آمده این است که مردان خیلی بیشتر از زنان دوست دارند به خارج از کشور امارات بروند تا برای آموزشهای پیشرفته حرفه­ای و تکنیکال خود را آماده کنند و وقتی که به سن ازدواج رسیده­اند با توجه به ارتباط با زنهای خارجی با آنها ازدواج می­کنند. (Abed, 2001:129)

موضوع دیگری که هست این است که تعدادی از مردان مسن­تر با زنان خارج از کشور ازدواج می کنند. انجمن زنان این کار را تایید نمی­کند بخاطر اینکه این زنان جوان که به امارات متحده­ی عربی می­آیند آموزشهای کمی از نظر گویش و سایر مهارتهای ارتباطی دیده اند و نمی­توانند حضور پررنگی درمسایل اجتماعی کشور جدیدشان داشته باشند. در چند سال گذشته، حکومت با گروهی از زنان در یک تلاش مشارکتی سعی کرده است تا رسم ازدواج با زنان خارجی را از بین ببرد. برای نمونه اهداء وام ازدواج به مردانی که همسر خارجی می­گیرند تعلق نمی گیرد. و آگاهی دادن به مردان مسن­ترپیرامون ازدواج با زنان خارجی با این مزمون که آنان بخاطر این تن به ازدواج با آنها می دهند که به شرایط مالی بهتری برسند. (Ibid: 132)

از این گذشته، کسانی که روی پژوهشهای حکومتی مطالعه می­کنند مادامی که در امارات هستند از ازدواجشان جلوگیری می­شود. رهبران و مقامات بالای حکومتی انجمن زنان امیدوارند که تعداد ازدواج های بین ملیت های اماراتی و همسران که در خارج متولد شده­اند را کاهش بدهند بخاطر اینکه اثرات منفی روی جامعه امارات متحده عربی دارد. ازدواج­های بین ملیت های اماراتی و زنـان خارجـی بسـیار شـبیه به طـلاق است و می تواند برای بچه­ها مشکلات عدیده ای را به همراه داشته باشد. در گذشته مردان که ازدواج خارجی داشتند با زنانی از هندوستان و دیگر کشورهای عربی ازدواج می­کردند که این موضوع حالا به تمام کشورهای دنیا گسترش پیدا کرده است. این مسأله ممکن است در نتیجه رسوم مذهبی باشد; سنتهای اسلامی ارتباط با مردان در زندگی روزانه را کم کرده و بنابراین پتانسیل جفت­یابی کم شده است. حالا، بهر حال مردان ممکن است با زنان تبعیدی معاملاتی بصورت فرم و اساس روابط روزانه داشته باشند. همچنین ممکن است تعداد زنانی که به مدارج بالای آموزشی می­رسند را افزایش بدهد برخلاف تأثیرات روی ازدواج­های شهروندان اماراتی. همچنین زنانی که آموزش شان را بطور سنگین دنبال می­کنند و شغل ثانوی دارند ممکن است وقت کمتری برای کسب آگاهی های لازم پیرامون خودشان با ازدواج و موضوعات خانوادگی داشته باشند. حکومت و انجمن زنان ازدواج بین شهروندان و تبعیدی ها را تشویق نمی­کند و معتقد است ازدواج بین شهروندان در جامعه اماراتی گسترش خواهد یافت. (Ibid: 138)

مطابق با همان مقادیر، امارات متحده عربی بالاترین نرخ طلاق در خلیج را دارا می­باشد. این آمار در سال 2005، به 46 درصد رسیده است و با نرخ رشد فزاینده ای روبرو میباشد. برخی از ازدواج هابین شهروندان و زنان خارجی به طلاق ختم می­شود که اغلب زنان را با وظایفی از قبیل بزرگ کردن بچه­ها و بدست آوردن یک زندگی باقی می­گذارد زنانی که تبعه هستند بعد از طلاق کمک دریافت می­کنند، زنان خارجی که واجد شرایط برای همه برنامه­های حکومتی مثل تبعه­ها نیستند، زندگی خیلی سختی خواهند داشت. بعلاوه، زنان آزاد نیستند که کشور را ترک کنند مگر اینکه بچه­هایشان را در امارات باقی بگذارند. تعدادزیادی از آنها برخلاف آنچه که تصور می شود در مقابل سختی های مالی که با آن مواجه­اند ماندن را انتخاب می­کنند. انجمن به کرایه کردن خدمتکارانی از کشورهای دیگر برای خانه­داری راغب نیست. مثلاً زنانی که شغل فروشندگی دارند، آنها به کمک برای مراقبت از بچه­ها و خانه­شان احتیاج پیدا می­کنند.

انجمن زنان می­بینند که این موضوع برای جامعه و بطور مشـخص بـرای خانـواده خـیلی مضـر است. سازمانـدهی هایی در جریان عمومی سازی این مشکل انجام شده که امیدوارند زنان را به نگهداری بچه­های خودشان یا پیدا کردن مراقبین بچه خانگی متقاعد کنند. علاوه براین امیدوارند تعداد انتخاب های پرستاری از بچه­ها را افزایش بدهند، که این موضوع ممکن است برای بچه­های شهروندان اماراتی نیاز به پرستارهای بچه خارجی را کاهش دهد. زنان اماراتی که سعی کردند بچه­هایشان را خود مراقبت کنند با برخی از مشکلاتی که زنان غربی مواجهند روبرو شدند. بچه­ها مریض می­شوند، برنامه کاری تغییر می­کند، اعضای خانواده ممکن است دچار بحران شوند یا در کارهای مرتبط با بچه داری مشارکت نکنند. بنابراین حکومت در تلاش است که برای مادرانی که شاغل هستند کاری کند که به جهت مراقبت از بچه­ها، آنها بیشتر قابل دسترسی برایشان باشد. برای نمونه، انجمن زنان و سازمان زنان تلاش کردند که قانونی تصویب کنند که مراقبت از بچه­ها در محیط کار امکان پذیر شود و مطابق با آن به زنان کمک کنند تا نقش هایشان بعنوان شهروند تولیدکننده یا شاغل و مادر را بطور هم زمان و به نحو مطلوبی انجام دهند به علاوه کمیته­ی کار تلاش می­کنند ازدواج در جامعه را افزایش بدهند، سازمانهایی که مشارکت فعال دارند و بطـور جـدی وضعـیت ازدواج و خـانـواده ها را رسـد می کنند. این برنامه هاو برنامه های مرتبط با حقوق زنان فقط به همین موارد و فقط در داخل کشور امارات منتی نمی شود، این انجمن با شرکت کردن در کنفرانسهای بین­المللی زنان در سرتاسر دنیا سعی می کند حضوری موثر داشته باشد. (Ibid: 148)

این انجمن معتقد است که برنامه های خود را بصورت الگوی اسلامی حقوق زنان در امارات متحده عربی را پیگیری می­کند، و تجربیاتشان می­تواند بعنوان یک مدل برای زنان در دیگر کشورهای اسلامی قرار گیرد. زنان در امارات متحده عربی درست از همان موضوعات، آموزشها و حرفـه­هایی لـذت می­بـرند که مـردان لـذت می برند. قانون اساسی این حقوق را علاوه بر حقوق مساوی مردان و زنانی که در همه جنبه­های جامعه مشارکت می­کند، از تجارت تا آموزش وخدمت نظامی به حکومت، را برای آنها قایل شده است. یکی از اهداف جاری انجمن حمایت از بانوان، تشویق بیشتر زنان در امارات متحده عربی به جستجوی ایجاد اشتغال ویا داشتن یک شغل غیر از خانه داری است. در گذشته، آنهایی که آموزش دیده بودند یا ندیده بودند، به یکباره کارشان را رها می­کردند و به شغلشان پایان می­دادندزیرا آنها بچه دارشده بودند.

علاوه براین، بخاطر اینکه بیشتر شهروندان مسلمان بودند، اغلب زنان در زمینه­های کاری که به ارتباط چهره به چهره با مردان نیاز داشت دوری می­کردند. اما حالا، ­بیشتر زنان بدنبال شغل هستند و بعنوان نیروی کار باقی می­مانند حتی بعد از بچه­دار شدن. زنان در کارهایی خیلی خوب عمل می کنند که در زمینه­هایی که بطور سنتی باعث جذب آنها می شودمانند کارهای آموزشی، مراقبتهای سلامتی مانند پرستاری و خدمات اجتماعی. مطابق برنامه های این کشور تعدادی از زنان در زمینه­های علوم و تکنولوژی آموزش می بینند و تعدادی از زنان در تجارت و کار. این تاحدی به خاطر این واقعیت است که آموزش به سهولت در دسترس تمام شهروندان قرار دارد. رسانه­ها نیز شایسته­ی تقدیرند به خاطر همکاری و اطلاع رسانی در بالا بردن تعداد زنان در نیروی کار. برخی زنان در رسانه­ها، و کالیج­ها و رشته­های ارتباطات و فروش دانشگاه ها کار می­کنند تا زمینه ای شود برای تشویق ادامه فعالیتهای زنان در اجتماع. و هستند زنانی که در پستهای مختلفی در اداره­ی پلیس امارات متحده عربی قرار دارند. علاوه براین، زنان کار می­کنند در همه­ی ارگانهای نظامی بدین مفهوم که محدودیتی برای استخدام زنان در مشاغل نظامی وجود ندارد و آنها پذیرفته می شوند تا جائیکه میتوانند حتی در راس امور نظامی قرار ­گیرند. (Hansen, 2005:68)

بطور جاری، زنان در حـدود 22 درصد از نـیروی کار را تـشکیل می­دهند. شصـت و شـش درصـد از استـخدام هایی دولت زنان هستند و سی در صد از شغلهای حکومتی آنها موقعیتهای سرپرستی(نظارت) هستند. این تعداد یک گسترش وسیعی از تغییرات در امارات متحده عربی را نشان می­دهد نسبت به وقتی که تعداد کمی از زنان خارج از خانه کار می­کردند. حتی در سال 1985 میلادی، حکومت فدرال گزارش داده بود که زنان تنها 10 درصد نیروی کار را تشکیل می­دهند. با وجود این گامهای بلند، هنوز فضا برای پیشرفت وجود دارد. بعضی از زنان تعمدا بیکار باقی مانده­اند بخاطر اینکه آنها یا خانواده آنها فکر می­کنند باتوجه به تفکرات اسلامی شان برای خانمها درست نیست که برخورد یا روابط نزدیک کاری با مرد نا محرم داشته باشند. وتعدادی دیگر از خانمها کار نمی­کنند بخاطر اینکه شوهرانشان می­ترسند که آنها از وظایف خانه­داری­شان غفلت کنند. مردان همچنین احساس می­کنند موقعیت شان بعنوان نان آور خانواده تهدید میشود اگر همسرانشان شغل و درآمد داشته باشند، بالاخره، زنانی هم هستندکه خوب آموزش دیده­اند اما در زمینه­هایی کاری وارد شده اند که تقاضای کاری کمی در مورد آنها وجود دارد. بر اساس گفته های شیخ لبنا القسیمی، وزیر اقتصاد امارات متحده عربی، تجارت در حال گسترش و رشد یافتن است و آنچه که در امارات متحده عربی بعنوان میزان آزادی خواهی پیگیری میشود لزوماً بوسیله شرکتها بدست نیامده است. علاوه بر علوم تجارت آنها در علوم اطلاعاتی که مورد نیاز بود نیز مهارت کسب کردند. آموزشهای گوناگون وچند گانه ای توسط حکومت امارات عربی متحده برای کاهش نرخ بیکاری آماده شده است. (Ibid: 78)