دوران استقلال تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===== دوران استقلال ===== حوزهبندی نهایی جغرافیای منطقۀ ماوراءالنهر از سال 1936- 1924 همسو با خواست سیاست جدید استعمار شوروی شکل گرفت و آغاز تأسیس هر کدام از پنج جمهوری ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان در سال 1924 با نام جمهوری به...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
===== دوران استقلال ===== | ===== دوران استقلال ===== | ||
حوزهبندی نهایی جغرافیای منطقۀ ماوراءالنهر از سال 1936- 1924 همسو با خواست سیاست جدید استعمار شوروی شکل گرفت و آغاز تأسیس هر کدام از پنج جمهوری ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان در سال 1924 با نام جمهوری به صورت مستقل مانند ازبکستان و ترکمنستان و یا به صورت خودمختار در محدودۀ ازبکستان و شوروی مانند تاجیکستان(در ترکیب ازبکستان) و قزاقستان و قرقیزستان(در ترکیب شوروی) اتفاق افتاد. هر کدام از سه جمهوریهای خودمختار در حدود 10 سال بعد نقشۀ نهایی خود را تثبیت کرده و از جمهوری خودمختار به سطح جمهوری متحد ارتقاء یافتند. پس از مرگ استالین و سقوط استبداد استالینی و مرگ استالین در 1953 ملت‌های شوروی به احیای سنت‌های والای خویش اهتمام ورزیدند. در 1956 خروشچف بر مسند حكومت نشست. او با انتقاد از استالین پرده از اسرار دیكتاتوری نظام برداشت و به اهل قلم آزادی نسبی اعطاء کرد. گورباچف آخرین رهبر حزب كمونیست نیز از 1985روند آزادی بیان و بازسازی را با نیت ترمیم جامعه گسترش داد. وی بحران شدید جامعۀ سوسیالیستی را كه به علت تك حزبی بودن بیش از پیش رشد كرده بود دریافت. اهل قلم نیز در پی آن به بیان نقایص جامعه پرداختند و به دنبال آن فروپاشی شوروی اتفاق افتاد. جمهوریها در سازمان ملل به رسمیت شناخته شدند و نهایتاً تمامی آنها در سال 1991 به صورت کشور مستقل اعلام استقلال کردند(کولایی، 1380: 167). | حوزهبندی نهایی جغرافیای منطقۀ ماوراءالنهر از سال 1936- 1924 همسو با خواست سیاست جدید استعمار شوروی شکل گرفت و آغاز تأسیس هر کدام از پنج جمهوری ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، [[قزاقستان]] و قرقیزستان در سال 1924 با نام جمهوری به صورت مستقل مانند ازبکستان و ترکمنستان و یا به صورت خودمختار در محدودۀ ازبکستان و شوروی مانند [[تاجیکستان]](در ترکیب ازبکستان) و قزاقستان و قرقیزستان(در ترکیب شوروی) اتفاق افتاد. هر کدام از سه جمهوریهای خودمختار در حدود 10 سال بعد نقشۀ نهایی خود را تثبیت کرده و از جمهوری خودمختار به سطح جمهوری متحد ارتقاء یافتند. پس از مرگ استالین و سقوط استبداد استالینی و مرگ استالین در 1953 ملت‌های شوروی به احیای سنت‌های والای خویش اهتمام ورزیدند. در 1956 خروشچف بر مسند حكومت نشست. او با انتقاد از استالین پرده از اسرار دیكتاتوری نظام برداشت و به اهل قلم آزادی نسبی اعطاء کرد. گورباچف آخرین رهبر حزب كمونیست نیز از 1985روند آزادی بیان و بازسازی را با نیت ترمیم جامعه گسترش داد. وی بحران شدید جامعۀ سوسیالیستی را كه به علت تك حزبی بودن بیش از پیش رشد كرده بود دریافت. اهل قلم نیز در پی آن به بیان نقایص جامعه پرداختند و به دنبال آن فروپاشی شوروی اتفاق افتاد. جمهوریها در سازمان ملل به رسمیت شناخته شدند و نهایتاً تمامی آنها در سال 1991 به صورت کشور مستقل اعلام استقلال کردند(کولایی، 1380: 167). | ||
فروپاشی شوروی سرآغاز تغییرات وسیعی در نظام بینالملل شد. گسترۀ این اتفاق شامل تغییرات جغرافیایی و سیاسی و ظهور بحران‌های جدید بوده است. یكی از نمونه‌های آثار این فروپاشی شروع جنگ داخلی پس از استقلال 1991 در کشوری مثل تاجیکستان بود. این جنگ از جمله جنگ‌های خونین داخلی در اواخر قرن20 و آستانۀ قرن 21 بود كه دامنۀ وسیع خشونت و تخریب گستردۀ آن تاكنون مشهود است. درگیری‌های داخلی به دلیل اختلافات سیاسی كمونیست‌ها و اتحاد مخالفان(مركب از اسلام‌گرایان و دموكرات‌ها) و رقابت‌های قومی و محل‌گرایی شروع شد و با دخالت عوامل خارجی گسترش یافت. پنج سال جنگ داخلی از 97-1992 ادامه داشت و موجب كشته‌شدن بیش از 50 هزار و آوارگی بیش از یك میلیون نفر از مردم این منطقه گردیدکه نهایتاً با دخالت کشورهای منطقه به صلح انجامید. کشورهای دیگر آسیای مرکزی نیز با مشکلات اقتصادی زیادی روبه رو هستند. | فروپاشی شوروی سرآغاز تغییرات وسیعی در نظام بینالملل شد. گسترۀ این اتفاق شامل تغییرات جغرافیایی و سیاسی و ظهور بحران‌های جدید بوده است. یكی از نمونه‌های آثار این فروپاشی شروع جنگ داخلی پس از استقلال 1991 در کشوری مثل تاجیکستان بود. این جنگ از جمله جنگ‌های خونین داخلی در اواخر قرن20 و آستانۀ قرن 21 بود كه دامنۀ وسیع خشونت و تخریب گستردۀ آن تاكنون مشهود است. درگیری‌های داخلی به دلیل اختلافات سیاسی كمونیست‌ها و اتحاد مخالفان(مركب از اسلام‌گرایان و دموكرات‌ها) و رقابت‌های قومی و محل‌گرایی شروع شد و با دخالت عوامل خارجی گسترش یافت. پنج سال جنگ داخلی از 97-1992 ادامه داشت و موجب كشته‌شدن بیش از 50 هزار و آوارگی بیش از یك میلیون نفر از مردم این منطقه گردیدکه نهایتاً با دخالت کشورهای منطقه به صلح انجامید. کشورهای دیگر آسیای مرکزی نیز با مشکلات اقتصادی زیادی روبه رو هستند. | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
تاجیكستان از بدو استقلال خود از شوروی تا كنون 3 بار تغییر حكومت و 5 سال جنگ داخلی را تجربه كرده است. اولین رئیس جمهوری تاجیكستان قهار محكم‌اف بود كه از زمان شوروی در مسند ریاست جمهوری باقی مانده بود. دومین رئیس جمهور تاجیكستان رحمان نبی‌اف قصد تعطیل كردن حزب كمونیست تاجیكستان را داشت لیكن اكثریت نمایندگان كمونیست در مجلس او را بركنار كردند. | تاجیكستان از بدو استقلال خود از شوروی تا كنون 3 بار تغییر حكومت و 5 سال جنگ داخلی را تجربه كرده است. اولین رئیس جمهوری تاجیكستان قهار محكم‌اف بود كه از زمان شوروی در مسند ریاست جمهوری باقی مانده بود. دومین رئیس جمهور تاجیكستان رحمان نبی‌اف قصد تعطیل كردن حزب كمونیست تاجیكستان را داشت لیكن اكثریت نمایندگان كمونیست در مجلس او را بركنار كردند. | ||
در سال 1992م. نبی‌اف توسط نظامیان خلع شد كه آغاز جنگ داخلی بود. مجلس امامعلی رحمان‌اف را به عنوان رئیس شورای عالی تاجیكستان انتخاب كرد. جنگ بین نیروهای دولتی كه توسط ارتش روسیه حمایت می‌شدند و نیروهای اسلام‌خواه در طول مرز افغانستان بالا گرفت. اما در سال 1994م. قرارداد آتش بس امضاء شد. در همان سال در حالی كه نیروهای اسلامگرا و ضددولتی در انتخابات شركت نداشتند، رحمان‌اف در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. | در سال 1992م. نبی‌اف توسط نظامیان خلع شد كه آغاز جنگ داخلی بود. مجلس امامعلی رحمان‌اف را به عنوان رئیس شورای عالی تاجیكستان انتخاب كرد. جنگ بین نیروهای دولتی كه توسط ارتش [[روسیه]] حمایت می‌شدند و نیروهای اسلام‌خواه در طول مرز [[افغانستان]] بالا گرفت. اما در سال 1994م. قرارداد آتش بس امضاء شد. در همان سال در حالی كه نیروهای اسلامگرا و ضددولتی در انتخابات شركت نداشتند، رحمان‌اف در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. | ||
تاجیكستان در زمان استقلال به خاطر روح اسلام‌گرایی و سلحشوری قوی و مقاومت در مردم این كشور، موقعیت جغرافیایی و بهره‌برداری از منابع طبیعی آن بسیار عقب‌مانده‌تر از دیگر جمهوریهای آسیای مركزی نگاه داشته شده بود. | تاجیكستان در زمان استقلال به خاطر روح اسلام‌گرایی و سلحشوری قوی و مقاومت در مردم این كشور، موقعیت جغرافیایی و بهره‌برداری از منابع طبیعی آن بسیار عقب‌مانده‌تر از دیگر جمهوریهای آسیای مركزی نگاه داشته شده بود. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
در این اثناء به بهانه كنترل ثبات، روسیه نیروهای محافظ صلحی را به نقاط كلیدی منطقه شوروی سابق اعزام كرد. این اقدام موجب گردید كه خارجیان به صداقت روسیه در تلاش برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه شك كنند. | در این اثناء به بهانه كنترل ثبات، روسیه نیروهای محافظ صلحی را به نقاط كلیدی منطقه شوروی سابق اعزام كرد. این اقدام موجب گردید كه خارجیان به صداقت روسیه در تلاش برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه شك كنند. | ||
در اوایل ژوئن سال 1996م. بار دیگر جنگ داخلی در تاجیكستان شدت گرفت و ناظران فعال بودن ارتش روسیه در این جنگ را اظهار داشتند. حملات هوایی روسیه به مناطق مسكونی مخالفین در دهات در جنوب مركزی تاجیكستان و مخالفت با تمدید سه ماهه آتش‌بس تحت نظارت سازمان ملل كه در سال 1994م. امضاء شده بود از جمله این اقدامات بود. در تهاجم جدیدی با همكاری نیروهای روسیه، نیروهای تاجیكستانی تحت پوشش نیروی هوایی روسیه به طرف شرق كشور و مراكز قدرت مخالفین حركت كردند. | در اوایل ژوئن سال 1996م. بار دیگر جنگ داخلی در تاجیكستان شدت گرفت و ناظران فعال بودن ارتش روسیه در این جنگ را اظهار داشتند. حملات هوایی روسیه به مناطق مسكونی مخالفین در دهات در جنوب مركزی تاجیكستان و مخالفت با تمدید سه ماهه آتش‌بس تحت نظارت سازمان ملل كه در سال 1994م. امضاء شده بود از جمله این اقدامات بود. در تهاجم جدیدی با همكاری نیروهای روسیه، نیروهای تاجیكستانی تحت پوشش [[نیروی هوایی روسیه]] به طرف شرق كشور و مراكز قدرت مخالفین حركت كردند. | ||
در همین اثناء در ماه مه رژیم رحمان‌اف از ادامه مذاكرات طبق برنامه زمان‌بندی شده تحت نظارت سازمان ملل سر باز زد و مانع از دسترسی ناظران سازمان ملل در تاجیكستان (UNMOT) به منطقه نبرد شد. در آگوست سال 1996م. نیروهای مخالفین تا نزدیكی شهر دوشنبه پیش آمدند كه منجر به موافقتنامه آتش‌بس جدیدی شد. در اوایل سال 1996م. وضعیت نیروهای نظامی دولتی به خاطر ورود نیروهای مخالف از افغانستان به مركز و شرق تاجیكستان نامساعد بود. | در همین اثناء در ماه مه رژیم رحمان‌اف از ادامه مذاكرات طبق برنامه زمان‌بندی شده تحت نظارت سازمان ملل سر باز زد و مانع از دسترسی ناظران سازمان ملل در تاجیكستان (UNMOT) به منطقه نبرد شد. در آگوست سال 1996م. نیروهای مخالفین تا نزدیكی شهر دوشنبه پیش آمدند كه منجر به موافقتنامه آتش‌بس جدیدی شد. در اوایل سال 1996م. وضعیت نیروهای نظامی دولتی به خاطر ورود نیروهای مخالف از افغانستان به مركز و شرق تاجیكستان نامساعد بود. | ||
در ماه دسامبر سال 1997م. رحمان رئیس جمهور تاجیکستان موافقتنامه صلحی را با سید عبدالله نوری رهبر حزب نهضت اسلامی تاجیكستان به امضاء رسانید. این موافقتنامه در جهت تشكیل یك انجمن آشتی ملی برای مذاكره جهت صلح دائم بود. در ماه بعد از آن، دولت رحمان با مخالفین در خصوص تشكیل سازمان‌های سیاسی و نظامی متشكل از هر دو طرف مذاكره كرد. هرچند جنگ تا بهار سال 1997م. ادامه یافت. این موافقتنامه صلح بین رقبای درگیر تا اواخر سال 1999م. بارها تكمیل گردید. بخشی از این موافقتنامه در جهت به رسمیت شناختن احزاب سیاسی مخالف، پیش از انتخابات سال 1999م. بود كه عملی شد، لیكن این احزاب موفقیت كمی در مشاركت در دولت به دست آوردند. | در ماه دسامبر سال 1997م. رحمان رئیس جمهور تاجیکستان موافقتنامه صلحی را با سید عبدالله نوری رهبر حزب نهضت اسلامی تاجیكستان به امضاء رسانید. این موافقتنامه در جهت تشكیل یك انجمن آشتی ملی برای مذاكره جهت صلح دائم بود. در ماه بعد از آن، دولت رحمان با مخالفین در خصوص تشكیل سازمان‌های سیاسی و نظامی متشكل از هر دو طرف مذاكره كرد. هرچند جنگ تا بهار سال 1997م. ادامه یافت. این موافقتنامه صلح بین رقبای درگیر تا اواخر سال 1999م. بارها تكمیل گردید. بخشی از این موافقتنامه در جهت به رسمیت شناختن احزاب سیاسی مخالف، پیش از انتخابات سال 1999م. بود كه عملی شد، لیكن این احزاب موفقیت كمی در مشاركت در دولت به دست آوردند. | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۰۳
دوران استقلال
حوزهبندی نهایی جغرافیای منطقۀ ماوراءالنهر از سال 1936- 1924 همسو با خواست سیاست جدید استعمار شوروی شکل گرفت و آغاز تأسیس هر کدام از پنج جمهوری ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان در سال 1924 با نام جمهوری به صورت مستقل مانند ازبکستان و ترکمنستان و یا به صورت خودمختار در محدودۀ ازبکستان و شوروی مانند تاجیکستان(در ترکیب ازبکستان) و قزاقستان و قرقیزستان(در ترکیب شوروی) اتفاق افتاد. هر کدام از سه جمهوریهای خودمختار در حدود 10 سال بعد نقشۀ نهایی خود را تثبیت کرده و از جمهوری خودمختار به سطح جمهوری متحد ارتقاء یافتند. پس از مرگ استالین و سقوط استبداد استالینی و مرگ استالین در 1953 ملت‌های شوروی به احیای سنت‌های والای خویش اهتمام ورزیدند. در 1956 خروشچف بر مسند حكومت نشست. او با انتقاد از استالین پرده از اسرار دیكتاتوری نظام برداشت و به اهل قلم آزادی نسبی اعطاء کرد. گورباچف آخرین رهبر حزب كمونیست نیز از 1985روند آزادی بیان و بازسازی را با نیت ترمیم جامعه گسترش داد. وی بحران شدید جامعۀ سوسیالیستی را كه به علت تك حزبی بودن بیش از پیش رشد كرده بود دریافت. اهل قلم نیز در پی آن به بیان نقایص جامعه پرداختند و به دنبال آن فروپاشی شوروی اتفاق افتاد. جمهوریها در سازمان ملل به رسمیت شناخته شدند و نهایتاً تمامی آنها در سال 1991 به صورت کشور مستقل اعلام استقلال کردند(کولایی، 1380: 167).
فروپاشی شوروی سرآغاز تغییرات وسیعی در نظام بینالملل شد. گسترۀ این اتفاق شامل تغییرات جغرافیایی و سیاسی و ظهور بحران‌های جدید بوده است. یكی از نمونه‌های آثار این فروپاشی شروع جنگ داخلی پس از استقلال 1991 در کشوری مثل تاجیکستان بود. این جنگ از جمله جنگ‌های خونین داخلی در اواخر قرن20 و آستانۀ قرن 21 بود كه دامنۀ وسیع خشونت و تخریب گستردۀ آن تاكنون مشهود است. درگیری‌های داخلی به دلیل اختلافات سیاسی كمونیست‌ها و اتحاد مخالفان(مركب از اسلام‌گرایان و دموكرات‌ها) و رقابت‌های قومی و محل‌گرایی شروع شد و با دخالت عوامل خارجی گسترش یافت. پنج سال جنگ داخلی از 97-1992 ادامه داشت و موجب كشته‌شدن بیش از 50 هزار و آوارگی بیش از یك میلیون نفر از مردم این منطقه گردیدکه نهایتاً با دخالت کشورهای منطقه به صلح انجامید. کشورهای دیگر آسیای مرکزی نیز با مشکلات اقتصادی زیادی روبه رو هستند.
تاجیكستان از بدو استقلال خود از شوروی تا كنون 3 بار تغییر حكومت و 5 سال جنگ داخلی را تجربه كرده است. اولین رئیس جمهوری تاجیكستان قهار محكم‌اف بود كه از زمان شوروی در مسند ریاست جمهوری باقی مانده بود. دومین رئیس جمهور تاجیكستان رحمان نبی‌اف قصد تعطیل كردن حزب كمونیست تاجیكستان را داشت لیكن اكثریت نمایندگان كمونیست در مجلس او را بركنار كردند.
در سال 1992م. نبی‌اف توسط نظامیان خلع شد كه آغاز جنگ داخلی بود. مجلس امامعلی رحمان‌اف را به عنوان رئیس شورای عالی تاجیكستان انتخاب كرد. جنگ بین نیروهای دولتی كه توسط ارتش روسیه حمایت می‌شدند و نیروهای اسلام‌خواه در طول مرز افغانستان بالا گرفت. اما در سال 1994م. قرارداد آتش بس امضاء شد. در همان سال در حالی كه نیروهای اسلامگرا و ضددولتی در انتخابات شركت نداشتند، رحمان‌اف در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.
تاجیكستان در زمان استقلال به خاطر روح اسلام‌گرایی و سلحشوری قوی و مقاومت در مردم این كشور، موقعیت جغرافیایی و بهره‌برداری از منابع طبیعی آن بسیار عقب‌مانده‌تر از دیگر جمهوریهای آسیای مركزی نگاه داشته شده بود.
در سیستم شوروی، اقتصاد تاجیكستان برای تولید پنبه، آلومینیوم و دیگر تولیدات معدنی طراحی شده بود كه شامل اورانیوم و طلا نیز می‌گردید.
جنگ داخلی تاجیكستان خسارات هنگفتی به اقتصاد ملی این كشور وارد ساخت. این خسارات در سال 1994م. حدود 12 میلیارد دلار بود كه صرفاً در بعد صنعت تخمین زده شده است. تولید در تمام صنایع تا حدود 60% در سال 1994م. در مقایسه با سال 1990م. كاهش یافت. بسیاری از آلمانها و روس‌ها كه درصد بالایی از نیروی ماهر تكنولوژی تاجیكستان را تشكیل می‌دادند در زمان جنگ داخلی این كشور را ترك كردند. خشونت‌های جناحی و برخوردهای سیاسی در كشور چهره خوبی از تاجیكستان به جهانیان عرضه نكرده است.
در اوایل سال 1994م. سازمان ملل اولین دور مذاكرات صلح بین دولت و مخالفین تاجیكستان را ترتیب داد كه تا 2 سال بعد از آن نیز 5 دوره دیگر مذاكره صورت پذیرفت لیكن هیچ یك از مذاكرات به موافقتنامه صلح منجر نگردید.
در سال 1996م. وضعیت سیاسی تاجیكستان همان وضعیت سیاسی سه سال قبل از آن بود. رژیم رحمان‌اف قادر به شكست نیروهای مخالف یا دست یافتن به مصالحه‌ای جهت رسیدن به موافقتنامه رضایت بخشی از آنها نبود. همانگونه كه سه سال قبل از آن نیز نشان داد روسیه نتوانست كه دولت و مخالفین را بر سر میز صلح بنشاند.
در این اثناء به بهانه كنترل ثبات، روسیه نیروهای محافظ صلحی را به نقاط كلیدی منطقه شوروی سابق اعزام كرد. این اقدام موجب گردید كه خارجیان به صداقت روسیه در تلاش برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه شك كنند.
در اوایل ژوئن سال 1996م. بار دیگر جنگ داخلی در تاجیكستان شدت گرفت و ناظران فعال بودن ارتش روسیه در این جنگ را اظهار داشتند. حملات هوایی روسیه به مناطق مسكونی مخالفین در دهات در جنوب مركزی تاجیكستان و مخالفت با تمدید سه ماهه آتش‌بس تحت نظارت سازمان ملل كه در سال 1994م. امضاء شده بود از جمله این اقدامات بود. در تهاجم جدیدی با همكاری نیروهای روسیه، نیروهای تاجیكستانی تحت پوشش نیروی هوایی روسیه به طرف شرق كشور و مراكز قدرت مخالفین حركت كردند.
در همین اثناء در ماه مه رژیم رحمان‌اف از ادامه مذاكرات طبق برنامه زمان‌بندی شده تحت نظارت سازمان ملل سر باز زد و مانع از دسترسی ناظران سازمان ملل در تاجیكستان (UNMOT) به منطقه نبرد شد. در آگوست سال 1996م. نیروهای مخالفین تا نزدیكی شهر دوشنبه پیش آمدند كه منجر به موافقتنامه آتش‌بس جدیدی شد. در اوایل سال 1996م. وضعیت نیروهای نظامی دولتی به خاطر ورود نیروهای مخالف از افغانستان به مركز و شرق تاجیكستان نامساعد بود.
در ماه دسامبر سال 1997م. رحمان رئیس جمهور تاجیکستان موافقتنامه صلحی را با سید عبدالله نوری رهبر حزب نهضت اسلامی تاجیكستان به امضاء رسانید. این موافقتنامه در جهت تشكیل یك انجمن آشتی ملی برای مذاكره جهت صلح دائم بود. در ماه بعد از آن، دولت رحمان با مخالفین در خصوص تشكیل سازمان‌های سیاسی و نظامی متشكل از هر دو طرف مذاكره كرد. هرچند جنگ تا بهار سال 1997م. ادامه یافت. این موافقتنامه صلح بین رقبای درگیر تا اواخر سال 1999م. بارها تكمیل گردید. بخشی از این موافقتنامه در جهت به رسمیت شناختن احزاب سیاسی مخالف، پیش از انتخابات سال 1999م. بود كه عملی شد، لیكن این احزاب موفقیت كمی در مشاركت در دولت به دست آوردند.