کتابخانه عادلیه در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
کتابخانه عادلیه (المكتبة العادلية)؛ تأسیس 1420 میلادی، روبروی کتابخانه ظاهریه در باب البرید نزدیک مسجداموی. منسوب به «ملك عادل، سيف الدين أبي بكر بن أيوب» (1144 - 1219م)، برادر صلاح الدین ایوبی وجانشین او. مزار ملک عادی در همین بنا قرار دارد. این محل سالها مدرسه بود و کتاب معروف «الفیه ابن مالک»[19] نیز در همین مدرسه سروده شده­است. این کتابخانه در زمان اشغال فرانسویان، مدتی موزه ملی [[سوریه]] نیز بود.
کتابخانه عادلیه (المكتبة العادلية)؛ تأسیس 1420 میلادی، روبروی کتابخانه ظاهریه در باب البرید نزدیک مسجداموی. منسوب به «ملك عادل، سيف الدين أبي بكر بن أيوب» (1144 - 1219م)، برادر صلاح الدین ایوبی وجانشین او. مزار ملک عادی در همین بنا قرار دارد. این محل سال‌‌‌‌‌‌‌‌ها مدرسه بود و کتاب معروف «الفیه ابن مالک»[19] نیز در همین مدرسه سروده شد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. این کتابخانه در زمان اشغال فرانسویان، مدتی موزه ملی [[سوریه]] نیز بود.


 
== نیز نگاه کنید به ==
مدرسه و کتابخانه عادلیه دمشق
[19] . الفیة بن مالک ، که به آن «مجموعه» نیز گفته می شود، منظومه­­ی تعلیمی مشهور در هزار بیت در بحر «رَجَز» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است، در علم نحو زبان عربی که «امام محمد بن عبدالله بن مالک الطائی الجیانی اندلسی»، معروف به ابن مالک (600 ـ 672 ق) آن را سروده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که تا کنون 40 شرح بر آن نگاشته شده و هنوز تدریس ‌‌‌‌‌‌می‌شود.

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۲

کتابخانه عادلیه (المكتبة العادلية)؛ تأسیس 1420 میلادی، روبروی کتابخانه ظاهریه در باب البرید نزدیک مسجداموی. منسوب به «ملك عادل، سيف الدين أبي بكر بن أيوب» (1144 - 1219م)، برادر صلاح الدین ایوبی وجانشین او. مزار ملک عادی در همین بنا قرار دارد. این محل سال‌‌‌‌‌‌‌‌ها مدرسه بود و کتاب معروف «الفیه ابن مالک»[19] نیز در همین مدرسه سروده شد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. این کتابخانه در زمان اشغال فرانسویان، مدتی موزه ملی سوریه نیز بود.

نیز نگاه کنید به

[19] . الفیة بن مالک ، که به آن «مجموعه» نیز گفته می شود، منظومه­­ی تعلیمی مشهور در هزار بیت در بحر «رَجَز» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است، در علم نحو زبان عربی که «امام محمد بن عبدالله بن مالک الطائی الجیانی اندلسی»، معروف به ابن مالک (600 ـ 672 ق) آن را سروده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که تا کنون 40 شرح بر آن نگاشته شده و هنوز تدریس ‌‌‌‌‌‌می‌شود.