معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''معماری بنای قصرها و کاخها'' == ''ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمانهای دربار، بناهای عطیم و پرابهت وشکوهمندی هستند که امپراتوران بهمنظور استحکام سلطهی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی ما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'' | ''ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمان های دربار، بناهای عطیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به منظور استحکام سلطه ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده اند. این گونه ساختمان های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان ها و با در نظر گرفتن مسایل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده اند.'' | ||
'' | ''از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران [[چین]]، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان های قصرها و کاخ ها افزوده می شد.'' | ||
'' | ''خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف های بسیار بلند با بام های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال ها و کاشی های زرد رنگ، و همچنین نقاشی های وسیع و زیبا، حکاکی های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن ها، و ستون های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه ی آن، دروازه های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.'' | ||
''اغلب این گونه | ''کاخ«تایخِه» در شهر ممنوعه ی [[پکن]]،و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه ی بارزی از معماری قصرهای چینی به شمار می روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه های دربار تقسیم می شوند. در پشت این قصرها منطقه ای نیز به باغ ها و تفرجگاه های امپراتور و ملکه ها اختصاص می یابد.'' | ||
''اغلب این گونه کاخ های باستانی، به دلیل تغییر سلسله ها و وقوع جنگ ها و شورش ها، و آتش سوزی ها نابود شده و از بین رفته اند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در [[پکن]]، و قصرهای باستانی«شِن یانگ» و خرابه های قصرهای سلسله های «خَن» و «تانگ» در شهر«شیآن» از این معماری های پرشکوه باقی مانده اند.'' | |||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۷
ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمان های دربار، بناهای عطیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به منظور استحکام سلطه ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده اند. این گونه ساختمان های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان ها و با در نظر گرفتن مسایل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده اند.
از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران چین، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان های قصرها و کاخ ها افزوده می شد.
خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف های بسیار بلند با بام های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال ها و کاشی های زرد رنگ، و همچنین نقاشی های وسیع و زیبا، حکاکی های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن ها، و ستون های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه ی آن، دروازه های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.
کاخ«تایخِه» در شهر ممنوعه ی پکن،و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه ی بارزی از معماری قصرهای چینی به شمار می روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه های دربار تقسیم می شوند. در پشت این قصرها منطقه ای نیز به باغ ها و تفرجگاه های امپراتور و ملکه ها اختصاص می یابد.
اغلب این گونه کاخ های باستانی، به دلیل تغییر سلسله ها و وقوع جنگ ها و شورش ها، و آتش سوزی ها نابود شده و از بین رفته اند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در پکن، و قصرهای باستانی«شِن یانگ» و خرابه های قصرهای سلسله های «خَن» و «تانگ» در شهر«شیآن» از این معماری های پرشکوه باقی مانده اند.