تشیع در تاجیکستان: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در میان علایق دینی و مذهبی موجود، تاجیکها اشتراکات فراوانی با تشیع دارند. از نظر عقیدتی، به تشیع نزدیکتر اند<ref>دولت آبادی، فیروزه (1374). معیارهای مسئولیتپذیری برای تاجیکستان. سخنرانی در کنفرانس بین المللی «تاجیکستان: ژئوپولیتیک و مسائل روابط بین الملل». ص 248.</ref>. برخلاف برخی از گروههای اهل سنت، تاجیکها به اهل بیت پیامبر (ص) علاقه وافر دارند که این امر از نامهای رایج در این کشور کاملاً هویداست. اصولاً در میان حنفیهای آسیای میانه به خاطر وجود ریشههای قوی [[تصوف در تاجیکستان|تصوف]]، گرایشهای اساسی به تشیع مشاهده میگردد. ارادت به اولیاء و زیارت مکانهای مقدس و قبور صلحاء و ورد و ذکر در میان روحانیان تاجیک امری رایج میباشد. همین امر جایگاه فرقه وهابیت را با مشکلات جدی روبه رو میسازد. | |||
=== [[شیعیان اسماعیلی تاجیکستان|شیعیان اسماعیلی]] === | |||
اقوام منطقه کوهستانی پامیر از حدود اوایل قرن پنجم برخلاف سنی مذهبان ماوراءالنهر مذهب [[شیعیان اسماعیلی تاجیکستان|شیعه اسماعیلی]] را پذیرفتند. بدین ترتیب پامیر به شکل مأمنی برای فراریان اسماعیلی درآمد<ref>رمضانزاده، علیمحمد (1376). نگرش دولت قرقیزستان نسبت به ادیان. فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 18. ص 101.</ref>. [[شیعیان اسماعیلی تاجیکستان|شیعیان اسماعیلی]] همزیستی مسالمتآمیزی با حنفیهای منطقه داشتهاند. بعد از قوت گرفتن [[حزب نهضت اسلامی تاجیکستان|نهضت اسلامی تاجیکستان]] شایعهای از سوی مخالفین مبنی بر تکفیر این فرقه توسط سیدعبدالله نوری و تورجان زاده رهبران [[حزب نهضت اسلامی تاجیکستان|نهضت اسلامی]] مطرح گردید که توسط ایشان تکذیب شد. | |||
دولت [[تاجیکستان]] نیز تلاش دارد تا افکار این فرقه را به سمت خود معطوف سازد. در جریان سفر آقاخان رئیس این فرقه به بدخشان، رئیس جمهور [[تاجیکستان]] او را همراهی کرد که مورد استقبال پرشور مردم قرارگرفت. آقاخان ظاهراً ایرانی و اهل محلات بوده و در سوییس زندگی میکند و مورد علاقه عموم مردم اسماعیلی میباشند. اسماعیلیان بدخشان مورد توجه شاهزاده صدرالدین آقاخان، کاندیدای سابق دبیر کلی سازمان ملل نیز هستند<ref>رمضانزاده، علیمحمد (1372). راه باریک قزاقستان. مجله سلام، شماره 56. ص 32.</ref><ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار). ص 214-215.</ref>. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۱
در میان علایق دینی و مذهبی موجود، تاجیکها اشتراکات فراوانی با تشیع دارند. از نظر عقیدتی، به تشیع نزدیکتر اند[۱]. برخلاف برخی از گروههای اهل سنت، تاجیکها به اهل بیت پیامبر (ص) علاقه وافر دارند که این امر از نامهای رایج در این کشور کاملاً هویداست. اصولاً در میان حنفیهای آسیای میانه به خاطر وجود ریشههای قوی تصوف، گرایشهای اساسی به تشیع مشاهده میگردد. ارادت به اولیاء و زیارت مکانهای مقدس و قبور صلحاء و ورد و ذکر در میان روحانیان تاجیک امری رایج میباشد. همین امر جایگاه فرقه وهابیت را با مشکلات جدی روبه رو میسازد.
شیعیان اسماعیلی
اقوام منطقه کوهستانی پامیر از حدود اوایل قرن پنجم برخلاف سنی مذهبان ماوراءالنهر مذهب شیعه اسماعیلی را پذیرفتند. بدین ترتیب پامیر به شکل مأمنی برای فراریان اسماعیلی درآمد[۲]. شیعیان اسماعیلی همزیستی مسالمتآمیزی با حنفیهای منطقه داشتهاند. بعد از قوت گرفتن نهضت اسلامی تاجیکستان شایعهای از سوی مخالفین مبنی بر تکفیر این فرقه توسط سیدعبدالله نوری و تورجان زاده رهبران نهضت اسلامی مطرح گردید که توسط ایشان تکذیب شد.
دولت تاجیکستان نیز تلاش دارد تا افکار این فرقه را به سمت خود معطوف سازد. در جریان سفر آقاخان رئیس این فرقه به بدخشان، رئیس جمهور تاجیکستان او را همراهی کرد که مورد استقبال پرشور مردم قرارگرفت. آقاخان ظاهراً ایرانی و اهل محلات بوده و در سوییس زندگی میکند و مورد علاقه عموم مردم اسماعیلی میباشند. اسماعیلیان بدخشان مورد توجه شاهزاده صدرالدین آقاخان، کاندیدای سابق دبیر کلی سازمان ملل نیز هستند[۳][۴].
کتابشناسی
- ↑ دولت آبادی، فیروزه (1374). معیارهای مسئولیتپذیری برای تاجیکستان. سخنرانی در کنفرانس بین المللی «تاجیکستان: ژئوپولیتیک و مسائل روابط بین الملل». ص 248.
- ↑ رمضانزاده، علیمحمد (1376). نگرش دولت قرقیزستان نسبت به ادیان. فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 18. ص 101.
- ↑ رمضانزاده، علیمحمد (1372). راه باریک قزاقستان. مجله سلام، شماره 56. ص 32.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار). ص 214-215.