کوهستان ووای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]] | |||
[[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی‌های زیست محیطی، سایت‌های باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیبایی‌های بسیارش شناخته میشود. این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم میشود: منطقه‌ی غربی با تنوع زیستی؛ منطقه‌ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌ای؛ مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ و خرابه‌های پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگچون(Chengchun). ترکیب تپه‌ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله‌های سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب‌های زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آورده‌اند. | [[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی‌های زیست محیطی، سایت‌های باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیبایی‌های بسیارش شناخته میشود. این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم میشود: منطقه‌ی غربی با تنوع زیستی؛ منطقه‌ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌ای؛ مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ و خرابه‌های پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگچون(Chengchun). ترکیب تپه‌ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله‌های سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب‌های زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آورده‌اند. | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. | این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱
کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی‌های زیست محیطی، سایت‌های باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیبایی‌های بسیارش شناخته میشود. این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم میشود: منطقه‌ی غربی با تنوع زیستی؛ منطقه‌ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌ای؛ مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ و خرابه‌های پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگچون(Chengchun). ترکیب تپه‌ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله‌های سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب‌های زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آورده‌اند.
این منطقه به عنوان یکی از پایگاه‌های اصلی گسترش آیین‌های تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه‌های معبد تائویی در آن دیده میشود. این منطقه مرکز آموزش آموزه‌های کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیین‌های محلی و بومی هم در آن دیده میشود.
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.