کوهستان ووای
کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی‌های زیست محیطی، سایت‌های باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیبایی‌های بسیارش شناخته می شود.
این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می شود:
منطقه‌ی غربی با تنوع زیستی؛
منطقه‌ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌ای؛
مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛
و خرابه‌های پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگ چون(Chengchun).
ترکیب تپه‌ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله‌های سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب‌های زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آورده‌اند.
این منطقه به عنوان یکی از پایگاه‌های اصلی گسترش آیین‌های تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه‌های معبد تائویی در آن دیده میشود. این منطقه مرکز آموزش آموزه‌های کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیین‌های محلی و بومی هم در آن دیده میشود.
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید[۱].
نیز نگاه کنید به
آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ کوهستان های چین؛ کوهستان چینگ چنگ؛ کوهستان ووتی؛ کوهستان تاریخی دنگ فنگ
کتابشناسی
- ↑ سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 637-638.