انسانی شدن اسطوره ها در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Dragon gods - Project Gutenberg eText 15250.jpg|بندانگشتی|خدایان اژدها که به شکل انسان ترسیم شده‌اند]]اساطیر [[چین]] قدیم، تا آنجایی که از آن­ها اطلاعاتی وجود دارد، با اساطیر دوران‌های جدیدتر این سرزمین تا حدود بسیاری متفاوت هستند. در طول سه هزار و پانصد سال تاریخ کم و بیش شناخته شده‌­ی این سرزمین، پنداره‌های عقیدتی چینی‌ها دستخوش تحولات بی‌شماری شده‌است و این تحول را، هرچند هم که به آرامی صورت گرفته باشد، نمی‌توان نادیده گرفت.
اساطیر [[چین]] قدیم، تا آنجایی که از آن­ها اطلاعاتی وجود دارد، با اساطیر دوران‌های جدیدتر این سرزمین تا حدود بسیاری متفاوت هستند. در طول سه هزار و پانصد سال تاریخ کم و بیش شناخته شده‌­ی این سرزمین، پنداره‌های عقیدتی چینی‌ها دستخوش تحولات بی‌شماری شده‌است و این تحول را، هرچند هم که به آرامی صورت گرفته باشد، نمی‌توان نادیده گرفت.


عصر [[سلسله ی خن|سلسله­‌ی خَن]] که از دو قرن پیش از میلاد مسیح آغاز و تا دو قرن پس از آن ادامه یافت را می‌توان حد فاصل این دو دوره­ ی کاملا متمایز دانست، چراکه در عهد این دودمان بود که سفرهای دور و فتوحات سرزمین‌های دیگر، منجر به تماس گسترده با فرهنگ­‌های بیگانه شد. برای نمونه، در همین عصر بود که [[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین|جاده‌­ی معروف ابریشم]] پاگرفت و آیین هندی [[آیین بودا|بودیسم]] از طریق آسیای میانه به [[چین]] راه یافت.<ref>مناسک، جی و سویمی، ام (1377). مترجم: محمود مصور و خسرو پور حسینی. اساطیر ملل آسیایی. چ اول. تهران: انتشارات تندیس.</ref> لذا، در این دوره است که اسطوره‌هایی با مضامینی انسانی در مورد کشاورزی، زندگی شبانی، کوچ، مهاجرت و تبعید، سفرهای ماجرا جویانه و طولانی، حماسه و تقابل جنسی دیده می‌­شود. تکرار مضامین پهلوانی و قهرمانان اخلاقی، در پرده‌­های بی‌شمار مطرح می­‌شود. مانند اسطوره‌­ی سه شهریار (فوشی، نوگوا و شِن نونگ) و یا اسطوره‌­ی پنج خاقان (امپراتور خوانگ دی، امپراتور جوان شیون، امپراتور یائو، امپراتور کو، و امپراتور شون). البته، اسطوره‌­ی قهرمانی چینی، از دیگر اسطوره‌‌شناسی­‌ها کمی متفاوت است، چرا که در [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره‌­ی قهرمانی چینی]]، بر حسن و فضیلت­‌های اخلاقی قهرمان جنگاور بیش از زور و بازوی او تأکید می‌­شود.<ref>فرناندز، فیلیپ و آرمستو (2004). ونوس قدیمی: مقدمه ای بر اساطیر چینی.</ref><ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص965-966.</ref>
عصر [[سلسله ی خن|سلسله­‌ی خَن]] که از دو قرن پیش از میلاد مسیح آغاز و تا دو قرن پس از آن ادامه یافت را می‌توان حد فاصل این دو دوره­ ی کاملا متمایز دانست، چراکه در عهد این دودمان بود که سفرهای دور و فتوحات سرزمین‌های دیگر، منجر به تماس گسترده با فرهنگ­‌های بیگانه شد. برای نمونه، در همین عصر بود که [[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین|جاده‌­ی معروف ابریشم]] پاگرفت و آیین هندی [[آیین بودا|بودیسم]] از طریق آسیای میانه به [[چین]] راه یافت.<ref>مناسک، جی و سویمی، ام (1377). مترجم: محمود مصور و خسرو پور حسینی. اساطیر ملل آسیایی. چ اول. تهران: انتشارات تندیس.</ref> لذا، در این دوره است که اسطوره‌هایی با مضامینی انسانی در مورد کشاورزی، زندگی شبانی، کوچ، مهاجرت و تبعید، سفرهای ماجرا جویانه و طولانی، حماسه و تقابل جنسی دیده می‌­شود. تکرار مضامین پهلوانی و قهرمانان اخلاقی، در پرده‌­های بی‌شمار مطرح می­‌شود. مانند اسطوره‌­ی سه شهریار (فوشی، نوگوا و شِن نونگ) و یا اسطوره‌­ی پنج خاقان (امپراتور خوانگ دی، امپراتور جوان شیون، امپراتور یائو، امپراتور کو، و امپراتور شون). البته، اسطوره‌­ی قهرمانی چینی، از دیگر اسطوره‌‌شناسی­‌ها کمی متفاوت است، چرا که در [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره‌­ی قهرمانی چینی]]، بر حسن و فضیلت­‌های اخلاقی قهرمان جنگاور بیش از زور و بازوی او تأکید می‌­شود.<ref>فرناندز، فیلیپ و آرمستو (2004). ونوس قدیمی: مقدمه ای بر اساطیر چینی.</ref><ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص965-966.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
*[[چین]]
[[چین]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره­‌ها و افسانه­‌های چینی]]؛ [[اسطوره در چین]]؛ [[اسطوره های آفرینش در چین]]؛ [[جایگاه خدایان در هنرهای عامیانه و مردمی در چین]]؛ [[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین]]
*[[فرهنگ عمومی در چین]]
*[[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره­‌ها و افسانه­‌های چینی]]
*[[اسطوره در چین]]
*[[اسطوره های آفرینش در چین]]
*[[جایگاه خدایان در هنرهای عامیانه و مردمی در چین]]
*[[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
<references />
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۶

اساطیر چین قدیم، تا آنجایی که از آن­ها اطلاعاتی وجود دارد، با اساطیر دوران‌های جدیدتر این سرزمین تا حدود بسیاری متفاوت هستند. در طول سه هزار و پانصد سال تاریخ کم و بیش شناخته شده‌­ی این سرزمین، پنداره‌های عقیدتی چینی‌ها دستخوش تحولات بی‌شماری شده‌است و این تحول را، هرچند هم که به آرامی صورت گرفته باشد، نمی‌توان نادیده گرفت.

عصر سلسله­‌ی خَن که از دو قرن پیش از میلاد مسیح آغاز و تا دو قرن پس از آن ادامه یافت را می‌توان حد فاصل این دو دوره­ ی کاملا متمایز دانست، چراکه در عهد این دودمان بود که سفرهای دور و فتوحات سرزمین‌های دیگر، منجر به تماس گسترده با فرهنگ­‌های بیگانه شد. برای نمونه، در همین عصر بود که جاده‌­ی معروف ابریشم پاگرفت و آیین هندی بودیسم از طریق آسیای میانه به چین راه یافت.[۱] لذا، در این دوره است که اسطوره‌هایی با مضامینی انسانی در مورد کشاورزی، زندگی شبانی، کوچ، مهاجرت و تبعید، سفرهای ماجرا جویانه و طولانی، حماسه و تقابل جنسی دیده می‌­شود. تکرار مضامین پهلوانی و قهرمانان اخلاقی، در پرده‌­های بی‌شمار مطرح می­‌شود. مانند اسطوره‌­ی سه شهریار (فوشی، نوگوا و شِن نونگ) و یا اسطوره‌­ی پنج خاقان (امپراتور خوانگ دی، امپراتور جوان شیون، امپراتور یائو، امپراتور کو، و امپراتور شون). البته، اسطوره‌­ی قهرمانی چینی، از دیگر اسطوره‌‌شناسی­‌ها کمی متفاوت است، چرا که در اسطوره‌­ی قهرمانی چینی، بر حسن و فضیلت­‌های اخلاقی قهرمان جنگاور بیش از زور و بازوی او تأکید می‌­شود.[۲][۳]

نیز نگاه کنید به

چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ اسطوره­‌ها و افسانه­‌های چینی؛ اسطوره در چین؛ اسطوره های آفرینش در چین؛ جایگاه خدایان در هنرهای عامیانه و مردمی در چین؛ نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین

کتابشناسی

  1. مناسک، جی و سویمی، ام (1377). مترجم: محمود مصور و خسرو پور حسینی. اساطیر ملل آسیایی. چ اول. تهران: انتشارات تندیس.
  2. فرناندز، فیلیپ و آرمستو (2004). ونوس قدیمی: مقدمه ای بر اساطیر چینی.
  3. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص965-966.