وضعیت کنونی ورزش در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
با این­که ورزشکاران چینی نخستین مدال طلای المپیک خود را در سال1984و در المپیک لوس آنجلس به دست آوردند، اینک یکی از مدعیان قهرمانی جهان با بیشترین مدال در هر رویداد بین المللی ورزشی هستند. طبق آمار، تنها بین سال­‌های 2001تا2005 ورزشکاران چینی در رقابت­‌های بین المللی ورزشی بیش از 493بار مقام قهرمانی را در رشته‌­های مختلف کسب کرده اند که اوج این روند المپیک 2008[[پکن]] بود که ورزشکاران این کشور موفق به دریافت100مدال(51 طلا، 21نقره، و 28برنز) شدند.
با این­که ورزشکاران چینی نخستین مدال طلای المپیک خود را در سال1984و در المپیک لوس آنجلس به دست آوردند، اینک یکی از مدعیان قهرمانی جهان با بیشترین مدال در هر رویداد بین المللی ورزشی هستند. طبق آمار، تنها بین سال­‌های 2001تا2005 ورزشکاران چینی در رقابت­‌های بین المللی ورزشی بیش از 493بار مقام قهرمانی را در رشته‌­های مختلف کسب کرده اند که اوج این روند المپیک 2008[[پکن]] بود که ورزشکاران این کشور موفق به دریافت100مدال(51 طلا، 21نقره، و 28برنز) شدند.


براساس آمار منتشره، درحال حاضر بیش از 10دانشگاه تربیت بدنی با سالانه یکصد هزار فارغ التحصیل، هزاران مدرسه­‌ی تخصصی تربیت ورزشکار در رشته­‌های مختلف و قهرمانی با بیش از 300هزار ورزشکار آماتور و 30مرکز مطالعات و پژوهش در زمینه­‌های مختلف ورزشی در سرتاسر این کشور به امر ورزش اشتغال دارند.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص370-371</ref>
براساس آمار منتشره، درحال حاضر بیش از 10دانشگاه تربیت بدنی با سالانه یکصد هزار فارغ التحصیل، هزاران مدرسه­‌ی تخصصی تربیت ورزشکار در رشته­‌های مختلف و قهرمانی با بیش از 300هزار ورزشکار آماتور و 30مرکز مطالعات و پژوهش در زمینه­‌های مختلف ورزشی در سرتاسر این کشور به امر ورزش اشتغال دارند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد 1، ص.370-371.</ref>
 
{{به روز رسانی}}


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[ورزش در چین]]؛ [[مدیریت ورزش در چین]]؛ [[ملی شدن مدیریت ورزش در چین]]؛ [[ورود ورزش های مدرن به چین]]
* [[ورزش در چین]]  
* [[مدیریت ورزش در چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۴


براساس آمار منتشره، در­حال حاضر در چین بیش از 850هزار استادیوم و اماکن ورزشی فعال است که به طور متوسط برای هر 10هزار نفر 6/58 محل ورزشی و برای هر نفر به صورت متوسط1/03متر مربع مکان ورزشی احداث شده است. براساس تصمیم دولت چین، به بودجه­‌ی بخش ورزش این کشور سالانه 20درصد افزوده می‌­شود. طبق یک سرشماری انجام گرفته در سال2005، 37درصد جمعیت چین بصورت مستمر ورزش می­‌کنند و این میزان در مناطق توسعه یافته­‌ی شرق کشور حتی به صد درصد هم می­‌رسد. امکانات و تسهیلات ورزشی برای اقشار مختلف اجتماعی، اعم از کودکان، نوجوانان، جوانان، میانسالان، سالمندان و معلولان فراهم شده و حتی مناطق روستایی نیز تحت پوشش تسهیلات ورزشی قرار داشته و در این زمینه پیشرفت­ه‌ای خیلی خوبی حاصل شده است.

وضعیت رشته های ورزشی در چین

اگرچه تمامی رشته­‌های ورزشی موجود در جهان در کشور چین هم علاقمندانی دارند، ولی رشته­‌هایی که بیش از سایرین مورد علاقه و اقبال مردم چین است و در رویدادهای بین المللی هم بیشترین مدال را نصیب ورزشکاران این کشور می­‌کند عبارتند از: شنا، شیرجه، تنیس روی میز، وزنه برداری، بوکس، جودو، تکواندو، تیراندازی، ژیمناستیک، بدمینتون، فوتبال، فوتبال زنان، اسکیت روی یخ، وو شو، و...

با این­که ورزشکاران چینی نخستین مدال طلای المپیک خود را در سال1984و در المپیک لوس آنجلس به دست آوردند، اینک یکی از مدعیان قهرمانی جهان با بیشترین مدال در هر رویداد بین المللی ورزشی هستند. طبق آمار، تنها بین سال­‌های 2001تا2005 ورزشکاران چینی در رقابت­‌های بین المللی ورزشی بیش از 493بار مقام قهرمانی را در رشته‌­های مختلف کسب کرده اند که اوج این روند المپیک 2008پکن بود که ورزشکاران این کشور موفق به دریافت100مدال(51 طلا، 21نقره، و 28برنز) شدند.

براساس آمار منتشره، درحال حاضر بیش از 10دانشگاه تربیت بدنی با سالانه یکصد هزار فارغ التحصیل، هزاران مدرسه­‌ی تخصصی تربیت ورزشکار در رشته­‌های مختلف و قهرمانی با بیش از 300هزار ورزشکار آماتور و 30مرکز مطالعات و پژوهش در زمینه­‌های مختلف ورزشی در سرتاسر این کشور به امر ورزش اشتغال دارند.[۱]

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

ورزش در چین؛ مدیریت ورزش در چین؛ ملی شدن مدیریت ورزش در چین؛ ورود ورزش های مدرن به چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد 1، ص.370-371.