وضعیت کنونی صنعت فیلم و سینما در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''وضعیت کنونی صنعت فیلم و سینما در چین'' == پس از رشد و توسعه­ی فوق العاده­ی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت­ها و چالش­های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارج...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:


== ''وضعیت کنونی صنعت فیلم و سینما در چین'' ==
 
پس از رشد و توسعه­ی فوق العاده­ی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت­ها و چالش­های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه­های خارجی به این صنعت؛ حرفه­ای­تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم­های سینمایی و... روبه رو گردید. در حال­حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آن­ها کمپانی­های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه­ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند، (توسعه­ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،2002) لذا تقریباً همه­ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه­ی توده­ی مردم، از جمله پرده­ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند. تعداد سالانه­ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه­های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده­ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97  (اداره­ی آمار چین، 2009) درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم­‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته (تأثیر ورد چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر، 2002)  که واردات آن­ها را شرکت فیلم چین در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه­ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌­های۱۹۸۰ و ۱۹۹۰در چین تولید شده است.
پس از رشد و توسعه­ ی فوق العاده ­ی اقتصادی و عضویت [[چین]] در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت­ ها و چالش­ های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه ­های خارجی به این صنعت؛ حرفه ­ای­ تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم ­های سینمایی و... روبه رو گردید. در حال­ حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آن­ها کمپانی ­های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ­ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،<ref>توسعه ­ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.</ref> لذا تقریباً همه­ ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه­ ی توده­ ی مردم، از جمله پرده­ ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند. تعداد سالانه­ ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه ­های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده­ ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97<ref>اداره­ ی آمار چین، (2009).</ref> درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت [[چین]] در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم­‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته<ref>تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). ''روزنامه چاینا دیلی''.</ref> که واردات آن­ها را شرکت فیلم [[چین]] در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه­ ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌­های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در [[چین]] تولید شده است.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
 
نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر نقاشی در چین]]، [[موسیقی سنتی چین]]، [[هنر اپرای سنتی چینی]]، [[هنر اپرای سنتی پکن]]، [[صنعت فیلم و سینمای چین]]
 
= کتابشناسی =

نسخهٔ ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۶


پس از رشد و توسعه­ ی فوق العاده ­ی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت­ ها و چالش­ های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه ­های خارجی به این صنعت؛ حرفه ­ای­ تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم ­های سینمایی و... روبه رو گردید. در حال­ حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آن­ها کمپانی ­های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ­ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،[۱] لذا تقریباً همه­ ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه­ ی توده­ ی مردم، از جمله پرده­ ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند. تعداد سالانه­ ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه ­های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده­ ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97[۲] درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم­‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته[۳] که واردات آن­ها را شرکت فیلم چین در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه­ ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌­های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در چین تولید شده است.[۴]

نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر نقاشی در چین، موسیقی سنتی چین، هنر اپرای سنتی چینی، هنر اپرای سنتی پکن، صنعت فیلم و سینمای چین

کتابشناسی

  1. توسعه ­ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.
  2. اداره­ ی آمار چین، (2009).
  3. تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). روزنامه چاینا دیلی.
  4. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .