وضعیت کنونی صنعت فیلم و سینما در چین

از دانشنامه ملل

پس از رشد و توسعه­ ی فوق العاده ­ی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت­ ها و چالش­ های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه ­های خارجی به این صنعت؛ حرفه ­ای­ تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم ­های سینمایی و... روبه رو گردید.

در حال­ حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آن­ها کمپانی ­های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ­ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،[۱] لذا تقریباً همه­ ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه­ ی توده­ ی مردم، از جمله پرده­ ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند.

تعداد سالانه­ ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه ­های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده­ ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97[۲] درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم­‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته[۳] که واردات آن­ها را شرکت فیلم چین در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه­ ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌­های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در چین تولید شده است[۴].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ صنعت فیلم و سینمای چین؛ ورود صنعت سینما در چین؛ آغاز ورود صنعت سینما به چین تا دوران انقلاب کمونیستی؛ صنعت سینما در دوران حاکمیت کمونیست ها

کتابشناسی

  1. توسعه ­ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.
  2. اداره­ ی آمار چین، (2009).
  3. تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). روزنامه چاینا دیلی.
  4. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.