علی احمد سعید اسبر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
خلق ایران، در سرزمینمان ریشه دواندهاند؛ چونان پیامبری! | خلق ایران، در سرزمینمان ریشه دواندهاند؛ چونان پیامبری! | ||
اینک، ما رافضی این بنیانگذاریم! این میثاق عربی ماست!</blockquote> | اینک، ما رافضی این بنیانگذاریم! این میثاق عربی ماست!<ref>شنی، کریم( 1400). فرهنگ و تاریخ [[سوریه]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.</blockquote> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[مشاهیر ادبی سوریه]]، [[تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سوریه]] | [[مشاهیر ادبی سوریه]]، [[تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سوریه]] | ||
== پاورقی == | |||
<small>[1] . آدونیس، واژه ای کنعانی - فنیقی است. افسانه آدونیس از تمدن و فرهنگ کنعانی به فرهنگ یونان باستان منتقل شده است. آدونیس معشوق «آفرودیت» است. این ایزد، مظهر بهار و بارور شدن کنعانیان و یونانیان است و به صورت یک مرد جوان زیبا تصور شدهاست.</small> | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۵
«علی احمد سعید إسبر» با نام مستعار «اَدونیس» (Adonis)[7] (زاده ۱۹۳۰) زاده روستای «قصابین» لاذقیه؛ شاعر، مترجم، نویسنده و منتقد ادبی که در نیمه دوم قرن بیستم، انقلابی مدرنیستی در شعر را رهبری کرد که اثر عظیمی بر شعر عرب برجای نهاد و با اثر «تی. اس. الیوت» در ادبیات انگلیسی قابل مقایسه است. مکتوبات آدونیس عبارتند از بیست جلد شعر و سیزده جلد نقد و نیز دوازده کتاب ترجمه شده از فرانسه. مجموعه اشعار عربی او؛ یعنی «دیوان الشاعر العربی» از 1946، به چاپ رسیده و تقریباً دو میلیون بیت است. آدونیس مانند ابوالعلا که منتقد دین بود، منتقد اسلام و از نامزدهای دائمی جایزه نوبل ادبیات است. او را بعضی آدونیس بزرگترین شاعر زنده عرب خواندهاند[۱]. زمانی که انقلاب باشکوه اسلامی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید، ادونیس با این مدیح عجیب، لب به تحسین انقلاب گشود:
أفقٌ ثورهٌ والطغاه شتات
کیف أروی لإیران حبّی
والذی فی زفیری
والذی فی شهیقی تعجز عنه قول الکلمات؟
سأغنّی لقمّ لکی تتحول فی صبواتی
نار عصف، تطوف حول الخلیج
وأقول: المدى، والنشیج
أرضی العربیه – ها رعدها یتعالى
صاعقا خالقا
وحریقا
یرسم المشرق الجدید، ویستشرف الطریقا.
شعب إیران یکتب للشرق فاتحه الممکنات
شعب إیران یکتب للغرب:
وجهک یا غرب ینهار
وجهک یا غرب مات
شعب إیران شرق تأصّل فی أرضنا، ونبیّ
إنه رفضنا المؤسس، میثاقنا العربیّ.
ترجمه:
افقی در انفجار و گردنکشانی پراکنده!
چگونه گویم عشقم به ایران را؟
کآنچه در نعره من است!
وآنچه در خروش من است، افزون ز تاب واژههاست!
زودا که برای قم ترانهای سازم تا در بیقراریهایم به جنبش آرد...
آتشین گردبادی که گرد این خلیج!
و میگویم؛ به شیونی به غایت رسا از عمق جان:
اینک، سرزمین عربی من، تندر افکنده
تندری آفریننده!
و سوزنده
تا طرحی از خاوری نو دراندازد و سر بدین سر اندازد
خلق ایران، شروعی برای خاور زمین از هر شدنی داشت
باختر را نیز چنین نگاشت:
شکوهت ای غرب فروریخت
شکوهت ای غرب مرد
خلق ایران، در سرزمینمان ریشه دواندهاند؛ چونان پیامبری!
اینک، ما رافضی این بنیانگذاریم! این میثاق عربی ماست![۲].
نیز نگاه کنید به
مشاهیر ادبی سوریه، تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سوریه
پاورقی
[1] . آدونیس، واژه ای کنعانی - فنیقی است. افسانه آدونیس از تمدن و فرهنگ کنعانی به فرهنگ یونان باستان منتقل شده است. آدونیس معشوق «آفرودیت» است. این ایزد، مظهر بهار و بارور شدن کنعانیان و یونانیان است و به صورت یک مرد جوان زیبا تصور شدهاست.
کتابشناسی
- ↑ ماتاييس(2004). جاک السالسی، يوسف الخال ومجلته "شعر". دار النهار بالتعاون مع المعهد الألماني للأبحاث الشرقية فی بيروت. ، ص 26، 97.
- ↑ شنی، کریم( 1400). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)