کلیساهای زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:کلیسایی در زیمبابوه.png|بندانگشتی|کلیسایی در زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت 2summers، قابل بازیابی از https://2summers.net/2015/02/13/pop-up-travel-a-beautiful-church-in-zimbabwe/]]
هرچند اکثریت [[جمعیت زیمبابوه]] مسیحی می‌باشند اما منابع آمار دقیق و قابل اعتمادی از آن‌ها ارائه نمی دهند.
هرچند اکثریت [[جمعیت زیمبابوه]] مسیحی می‌باشند اما منابع آمار دقیق و قابل اعتمادی از آن‌ها ارائه نمی دهند.
[[پرونده:کلیسای زیمبابوه.jpg|بندانگشتی|کلیسایی در زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://en.wikipedia.org/wiki/Christianity_in_Zimbabwe]]
=== کلیساهای غیر بومی ===
=== کلیساهای غیر بومی ===
مهم‌ترین کلیساهای غیر بومی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] عبارتند از:
مهم‌ترین کلیساهای غیر بومی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] عبارتند از:

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۲

کلیسایی در زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت 2summers، قابل بازیابی از https://2summers.net/2015/02/13/pop-up-travel-a-beautiful-church-in-zimbabwe/

هرچند اکثریت جمعیت زیمبابوه مسیحی می‌باشند اما منابع آمار دقیق و قابل اعتمادی از آن‌ها ارائه نمی دهند.

کلیساهای غیر بومی

مهم‌ترین کلیساهای غیر بومی زیمبابوه عبارتند از:

کلیسای انگلیکن

آغاز دوره فعالیت تبلیغی این کلیسا از دهه 1860 و آغاز رسمی فعالیت کلیسایی انگلیکن از سال 1890 و بعد از تسلط سفیدپوستان بر منطقه ماشونالند زیمبابوه بوده است .

کلیسای آپوستولیک

این کلیسا فعالیت خود را از سال 1983 تا کنون به طور مستقل ادامه داده است.

کلیسای کاتولیک

با پیروانی حدود 1145000 نفر[۱]

کلیسای انجیل خدا

این کلیسا در سال 1910 کار خود را در آفریقای جنوبی آغاز و از سال 1948 فعالیت خود را در زیمبابوه ادامه داد.

کلیسای متدیست متحد

شعبه‌ای (Gutura Jehovah) از کلیسای متدیست بریتانیا می‌باشد. "مائی چازا" سر اسقف این کلیسا از 1948 تا 1960 فعالیت تبلیغی داشت و پس از مرگش، فعالیت رسمی مرکز وی با نام شهر خدا تعطیل شد و به عنوان حرکتی دینی اما منفصل از کلیسای متدیست ادامه یافت. از ویژگی‌های این کلیسا اعتقاد به درمان روحانی بود.

کلیسای روز هفتم ظهور مجدد مسیح (ع)

فعالیت رسمی آن در زیمبابوه از سال 1894 آغاز شد.

کلیسای متحد مسیح

در سال 1957 توسط مبلغین آمریکایی در این کشور ایجاد و فعالیت تبلیغی خود را آغاز نمود. هدف مهم این کلیسا تبلیغ نظم نوین اجتماعی از طریق آموزش‌های خاص است.

کلیسای بهشت

فعالیت آن از سال 1923 آغاز شد و تا سال 1981 تغییرات مهمی در روش‌های تبلیغی خود به وجود آورد.

کلیسای مجمع خداوند

از سال 1960 دراین کشور به طور مستقل فعالیت تبلیغی دارد.

به غیر از کلیساهای فوق، مراکز کلیسایی دیگری چون: لوترین، پروتستان، شاهدان یهوه، باپتیست، پنتاکستال، ارتدکس یونان و ... در این کشور فعالیت می‌کنند و از سوی آمریکا و اروپا حمایت می‌شوند[۲].

کلیساهای بومی

تعداد کلیساهای بومی در کشورهای آفریقای زیر صحرا به طور معمول بین 10 تا 20 درصد نسبت به کل جمعیت در تغییر بوده هر یک باورها و اعتقادات یک یا چند قبیله آفریقایی را در برمی‌گیرد.

استعمار غرب به عنوان عامل بیرونی و برخی عوامل درونی چون تغییرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، تعارض برخی آموزه‌های مسیحی غربی با باورهای سنتی، گسترش جنبش‌های آزادی بخش و مبارزات استقلال خواهی و نیز جنگ‌های داخلی میان قبایل بسیاری از مسیحیان به ویژه جوانان را بر آن داشت تا با ایجاد تحول در اعتقادات خود، اقدام به تأسیس کلیساهای بومی مستقل آفریقایی نمایند. آمیختگی اعتقادات دینی بومیان با تعالیم مسیحیت باعث ایجاد فرقه‌های مختلفی از مسیحیت در فضای فرهنگی زیمبابوه شده است. امروزه بیش از 130 گروه مختلف با آداب و رسوم متنوع، کلیساهای بومی زیمبابوه را تشکیل می‌دهند[۳].

تغییرات اعتقادی در بعضی از کلیساها منجر به ایجاد خدشه و تحریف در زمینه اعتقادات اساسی دینی شد به گونه‌ای که برخی از آن‌ها با دور شدن از اعتقادات اصلی مسیحیت، باورهای آمیخته به جادوگری و آئین‌های ادیان بومی را وارد مسیحیت خود کردند. در باورهای جدید برخی احکام مانند مجوز چند همسری، ازدواج کودکان و نیز معدود تحریم‌ها از قبیل مصرف دخانیات و شرب خمر از تغییراتی بود که وارد احکام مسیحیت این کلیساها شد[۴].

دهه 1930 آغاز فعالیت کلیساهای بومی در این کشور و دهه 1950 دوران رشد فعالیت‌های آن‌ها بود. بعدها همکاری برخی کلیساها و فرقه‌های مسیحی با دولت نژادپرست رودزیا، مسیحیان بومی را بر آن داشت تا "سازمان کلیساهای مستقل آفریقایی" را در سال 1972 ایجاد کنند. این سازمان شامل 12 کلیسای بومی بود و گروه‌های بسیاری از مردم زیمبابوه از این کلیساها پیروی می‌کردند[۵].

مهم‌ترین کلیساهای بومی زیمبابوه عبارتند از: کلیساهای اصلاح طلب، آفریقایی انگلیکن، اوانجلیک، برترن کرایست، اسقفی متدیست، رسولان جنوب آفریقا، ارتدوکس، جان مارانگ، متدیست، اپوستولیک، عیسوی، پیروان نبوت و...[۶]

مسیحیان 84 درصد از کل جمعیت کشور این کشور را تشکیل می‌دهند و اکثر آنان از پیروان و هواداران مسیحیت (کلیسای) بومی هستند.

کلیسای پنتاکستال و ویژگی‌های آن

کلیساهای پنتاکستال در زیمبابوه "کلیساهای آفریقایی واگرا یا منشعب" نیز نامیده شده‌اند. در این کلیسا تأکید بسیاری بر روح و معنویت کلیسایی به ویژه پیشگویی، مباحثه، شفا، دعا و سحر می‌شود. در زیمبابوه سه مدل مختلف از کلیسای پنتاکستال فعالیت دارند:

کلیساهای کلاسیک (مدرن)، کاریزماتیک و کلیساهای تازه کار آفریقایی تحت لوای پنتاکستال‌گرایی.

" دیوید ماکسول" اظهار می‌کند بزرگ‌ترین کلیسای پنتاکستال زیمبابوه به نام "زااوگا" (ZAOGA) از فرهنگ آفریقای جنوبی نشأت گرفته است[۷].

ویژگی‌های عمده کلیسای پنتاکستال در زیمبابوه شامل:

خودکفایی ملی و بین المللی، ارتباط با مراکز شهری، تبلیغ انجیل با هدف خوشبختی، مدرنیسم و معنویت باوری می‌باشد.

کلیساهای پنتاکستال شباهت‌های زیادی با کلیساهای پنتاکستال آمریکای شمالی داشته متأثر از آن‌ها می‌باشند. این کلیسا رشد سریعی در زیمبابوه داشت و در حال حاضر حداقل 20 درصد از جمعیت مسیحیان کشور از این کلیسا پیروی می‌کنند[۸][۹].

نیز نگاه کنید به

ادیان در زیمبابوه؛ مسيحيت در زیمبابوه؛ روش های تبلیغی مسیحیت در زیمبابوه؛ كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه

کتابشناسی

  1. برگرفته از http://www.earthhealing.info/catholicstats.pdf
  2. عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران. ص. 198.
  3. امینی، محمدتقی (1377). گزارش زیمبابوه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی . ص. 2.
  4. برگرفته از https://www.thestandard.co.zw/2014/07/07/churches-zimbabwe-christian
  5. طالبی بیدهندی، علی محمد (1374). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه،رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره. ص. 2.
  6. طالبی بیدهندی، علی محمد (1374). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه،رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره.ص. 26.
  7. مؤسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر(1392). تحولات مذهبی یهود و مسیحیت در آغاز هزاره سوم . قم: بوستان کتاب. ص. 46.
  8. Chitando, E.P.(2013). Religion and Politics in Zimbabwe, Sapes Books, p.98.
  9. ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.136-140.