میزان رشد جمعیت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳۰: | خط ۲۳۰: | ||
== نویسنده مقاله == | == نویسنده مقاله == | ||
علی محمد سابقی | علی محمد سابقی | ||
[[ | [[رده:جمعیت و پراکندگی اقوام شاخص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۴
براساس نخستین سرشماری که از اقلیتهای چین در سال 1953 میلادی صورت گرفت، میزان جمعیت اقلیتهای پنجاه و پنج گانهی این کشور 34 میلیون و 138 هزار نفر بود. براساس سرشماری سال 2000 میلادی صورت گرفته از اقلیتها طی پنجاه سال گذشته، میزان جمعیت اقلیتهای این کشور به دوبرابر یعنی 104 میلیون و 500 هزار نفر افزایش یافته است، این درحالی است که میزان جمعیت نژاد خَن (اکثریت)، 1/10 برابر شده است.
براساس سرشماری سال 1953، تنها 10 اقلیت، جمعیتی بیش از یک میلیون نفر داشتند، در حالی که این تعداد در سرشماری سال 2000به 18 مورد رسیده است. در نخستین سرشماری اقلیت با جمعیت بیش از 10 میلیون تنها یک مورد آن هم اقلیت جووانگ بود، ولی پس از پنجاه سال جمعیت اقلیت مَن هم از مرز 10 میلیون گذشته و اقلیتهای خوی، میائو و اویغور نیز به این مرز نزدیک شده اند. طبق سرشماری سال 2005 میلادی، 18 قوم دارای جمعیتی بالای یک میلیون تا 10 میلیون نفر، 17 اقلیت دارای جمعیتی بین 100 هزار تا یک میلیون نفر، و 20 اقلیت نژادی دارای جمعیتی بین 10هزار تا 100هزار نفر هستند. کوچکترین اقلیت از نظر جمعیت، قوم لهوبا با 2965 نفر جمعیت به شمار میرود[۱].
از میان 55 اقلیت قومی این کشور، 22 اقلیت وجود دارد که جمعیت هرکدام از آنها کمتر از 100هزار نفر است و 2 اقلیت دیگر هستند که جمعیت مجموع آنها حدود 650 هزار نفر است که اصطلاحا از آنها به گروههای نژادی زیر جمعیت (Under Populated Ethnic Groupe) نام برده میشود[۱].
جدول شماره 1. اقلیتهای نژادی چین
| اقلیتهای نژادی چین، (به فارسی و لاتین)،میزان جمعیت و علایم اختصاری آنها | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
اقلیت های قومی چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار
کتابشناسی
منبع اصلی
سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی