آرشیو ملی بنگلادش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تاریخچه تشکیل آرشیو ملّی در [[بنگلادش]] به زمان تهاجم بریتانیا به این کشور و اجرای قوانین انگلیسی در این شبه قاره، بر | [[پرونده:Archive.jpg|بندانگشتی|ساختمان آرشیو ملی بنگلادش ، قابل بازیابی از https://www.tbsnews.net/features/panorama/national-archives-inside-bangladeshs-largest-repository-historical-documents]] | ||
تاریخچه تشکیل آرشیو ملّی در [[بنگلادش]] به زمان تهاجم بریتانیا به این کشور و اجرای قوانین انگلیسی در این شبه قاره، بر میگردد. در آن زمان دبیرخانه اجرایی دولت با همکاری وزارتخانههای جدید شروع به فعالیت در راستای افتتاح ادارات و مؤسسات جدید کردند. در نتیجه اداره ثبت سلطنتی در سال 1891 به خزانه هایی برای نگهداری و ضبط پروندههای دبیرخانه در کلکته تبدیل شد و گشایش یافت. بعدها این اداره به شهر دهلی انتقال یافته و تحت عنوان آرشیو ملّی هندوستان به کار خود ادامه داد. پس از تجزیه کشور هند در سال 1947، آرشیو ملی [[پاکستان]] در کراچی در سال 1951 تأسیس شد. پس از استقلال [[بنگلادش]] و جدایی از قلمرو [[پاکستان]] در سال 1971، دولت جمهوری [[بنگلادش]] آرشیو ملّی کشور را در سال 1973 در شهر [[داكا|داکا]] و تحت حمایت و نظارت خود و با عنوان زیرمجموعه ای از اداره آرشیوها و کتابخانههای [[بنگلادش]] دایر کرد. | |||
دولت جمهوری [[بنگلادش]] رسماً در سال 1983 فرمان تأسیس آرشیوهای ملّی برای نگهداری و حفاظت از اسناد دائمی دولتی را صادر کرد. بر طبق این فرمان شورای مشاور آرشیوهای ملی با تعداد 13 عضو مشتمل بر نمایندگانی از وزارتخانهها و دانشگاههای مختلف برای اجرای این فرمان، دایر شد. از جمله عملکرد آرشیوهای ملّی [[بنگلادش]] میتوان نمونههای زیر را نام برد: | |||
دولت جمهوری [[بنگلادش]] رسماً در سال 1983 فرمان تأسیس آرشیوهای ملّی برای نگهداری و حفاظت از اسناد دائمی دولتی را صادر کرد. بر طبق این فرمان شورای مشاور آرشیوهای ملی با تعداد 13 عضو مشتمل بر نمایندگانی از | |||
1. حفاظت و نگهداری از اسناد دولتی؛ | 1. حفاظت و نگهداری از اسناد دولتی؛ | ||
2. تأسیس و حمایت از | 2. تأسیس و حمایت از کلکسیونهای خصوصی؛ | ||
3. تلاش برای گسترش هر چه بیشتر نشریات، | 3. تلاش برای گسترش هر چه بیشتر نشریات، روزنامهها، ماه نامهها و آثار چاپی دولتی؛ | ||
4. ایجاد آرشیوهای | 4. ایجاد آرشیوهای کتابخانهای برای استفاده محققان و دانشمندان؛ | ||
5. برقراری رابطه با مؤسسات خارجی که عضویی از شورای | 5. برقراری رابطه با مؤسسات خارجی که عضویی از شورای بینالمللی آرشیوهای ملّی می باشند؛ | ||
6. ارائه خدمات مشاوره به مؤسسات دولتی و خصوصی برای نگهداری و | 6. ارائه خدمات مشاوره به مؤسسات دولتی و خصوصی برای نگهداری و اعاده اسناد مهم تاریخی؛ | ||
7. ارائه اطلاعات مرجع به دانشمندان محقق، مناسب با موضوع | 7. ارائه اطلاعات مرجع به دانشمندان محقق، مناسب با موضوع پروژههای تحقیقاتی آنها؛ | ||
8. اجرای حکم آرشیوهای ملّی مصوب سال 1983 | 8. اجرای حکم آرشیوهای ملّی مصوب سال 1983. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[نظام فرهنگی بنگلادش]]؛ [[مدیریت فرهنگی بنگلادش]]؛ [[نهادها و سازمانهای فرهنگی بنگلادش]] | [[نظام فرهنگی بنگلادش]]؛ [[مدیریت فرهنگی بنگلادش]]؛ [[نهادها و سازمانهای فرهنگی بنگلادش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۴
تاریخچه تشکیل آرشیو ملّی در بنگلادش به زمان تهاجم بریتانیا به این کشور و اجرای قوانین انگلیسی در این شبه قاره، بر میگردد. در آن زمان دبیرخانه اجرایی دولت با همکاری وزارتخانههای جدید شروع به فعالیت در راستای افتتاح ادارات و مؤسسات جدید کردند. در نتیجه اداره ثبت سلطنتی در سال 1891 به خزانه هایی برای نگهداری و ضبط پروندههای دبیرخانه در کلکته تبدیل شد و گشایش یافت. بعدها این اداره به شهر دهلی انتقال یافته و تحت عنوان آرشیو ملّی هندوستان به کار خود ادامه داد. پس از تجزیه کشور هند در سال 1947، آرشیو ملی پاکستان در کراچی در سال 1951 تأسیس شد. پس از استقلال بنگلادش و جدایی از قلمرو پاکستان در سال 1971، دولت جمهوری بنگلادش آرشیو ملّی کشور را در سال 1973 در شهر داکا و تحت حمایت و نظارت خود و با عنوان زیرمجموعه ای از اداره آرشیوها و کتابخانههای بنگلادش دایر کرد.
دولت جمهوری بنگلادش رسماً در سال 1983 فرمان تأسیس آرشیوهای ملّی برای نگهداری و حفاظت از اسناد دائمی دولتی را صادر کرد. بر طبق این فرمان شورای مشاور آرشیوهای ملی با تعداد 13 عضو مشتمل بر نمایندگانی از وزارتخانهها و دانشگاههای مختلف برای اجرای این فرمان، دایر شد. از جمله عملکرد آرشیوهای ملّی بنگلادش میتوان نمونههای زیر را نام برد:
1. حفاظت و نگهداری از اسناد دولتی؛
2. تأسیس و حمایت از کلکسیونهای خصوصی؛
3. تلاش برای گسترش هر چه بیشتر نشریات، روزنامهها، ماه نامهها و آثار چاپی دولتی؛
4. ایجاد آرشیوهای کتابخانهای برای استفاده محققان و دانشمندان؛
5. برقراری رابطه با مؤسسات خارجی که عضویی از شورای بینالمللی آرشیوهای ملّی می باشند؛
6. ارائه خدمات مشاوره به مؤسسات دولتی و خصوصی برای نگهداری و اعاده اسناد مهم تاریخی؛
7. ارائه اطلاعات مرجع به دانشمندان محقق، مناسب با موضوع پروژههای تحقیقاتی آنها؛
8. اجرای حکم آرشیوهای ملّی مصوب سال 1983.
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی بنگلادش؛ مدیریت فرهنگی بنگلادش؛ نهادها و سازمانهای فرهنگی بنگلادش