معماری معابد طریقت تائویی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
محلهای عبادت [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] در [[سلسله ی خن|سلسلهی خَن]]«جی(Zhi)» خوانده میشد و در دوران [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسلههای جین غربی و شرقی به«جی»، «لو»، یا «جینگ»]] معروف بوده است. همزمان با اسلوب سازی و استانداردسازی مراسمهای آیینی، [[معماری دوران سلسله ی سونگ|سبک معماری طریقت تائویی]] نیز به تدریج تکامل یافت. در مراحل اولیهی توسعهی ادیان، اعمال عبادی [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] در کلبههای ساده و چوبی موقتی و یا غارها در دل کوههای دور افتاده برگزار میشد. [[معماری دوران سلسله ی سونگ|معماریهای تائویی]] به نوعی طراحی شدهاند تا ایدهی یین و یانگ و عوامل پنجگانهی(فلز، چوب، آب، آتش و خاک)، و دیگر فرضیههای فرخندگی و عمر طولانی و فناناپذیری در [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] را به نمایش بگذارند. به عنوان نمونه، برای آراستن ساختمان، از نقاشی خورشید، ماه، ستارهها، ابرها، کوهها، آب، و صخرهها استفاده میشد تا مفهوم پرتو افشانی نور و استواری و جاودانگی را برساند. از تصویر باد بزن، ماهی، گلهای نرگسی، خفاش، و آهو به عنوان نماد فضیلت، فراوانی، خوشحالی، افتخار و جاودانگی استفاده میشد. در این معابد، درختان بید و سرو، سگ ماهیهای خوش نما، لاک پشتها، دُرناها، درخت بامبو، اژدها، و عنقا نمادهای طول عمر، فنا ناپذیری، فضیلت مداری، دفع ارواح شریر، و خوش یمنی هستند. به علاوه، اغلب از داستانهای افسانهای همچون «هشت فنا ناپذیر تمام دریاها را سیر میکنند» و «هشت فنا ناپذیر تولدشان را جشن میگیرند» به عنوان پس زمینهی تزیینات در [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|ساختمانهای تائویی]] مورد استفاده قرار میگيرند. | محلهای عبادت [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] در [[سلسله ی خن|سلسلهی خَن]]«جی(Zhi)» خوانده میشد و در دوران [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسلههای جین غربی و شرقی به«جی»، «لو»، یا «جینگ»]] معروف بوده است. همزمان با اسلوب سازی و استانداردسازی مراسمهای آیینی، [[معماری دوران سلسله ی سونگ|سبک معماری طریقت تائویی]] نیز به تدریج تکامل یافت. در مراحل اولیهی توسعهی ادیان، اعمال عبادی [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] در کلبههای ساده و چوبی موقتی و یا غارها در دل کوههای دور افتاده برگزار میشد. [[معماری دوران سلسله ی سونگ|معماریهای تائویی]] به نوعی طراحی شدهاند تا ایدهی یین و یانگ و عوامل پنجگانهی(فلز، چوب، آب، آتش و خاک)، و دیگر فرضیههای فرخندگی و عمر طولانی و فناناپذیری در [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] را به نمایش بگذارند. به عنوان نمونه، برای آراستن ساختمان، از نقاشی خورشید، ماه، ستارهها، ابرها، کوهها، آب، و صخرهها استفاده میشد تا مفهوم پرتو افشانی نور و استواری و جاودانگی را برساند. از تصویر باد بزن، ماهی، گلهای نرگسی، خفاش، و آهو به عنوان نماد فضیلت، فراوانی، خوشحالی، افتخار و جاودانگی استفاده میشد. در این معابد، درختان بید و سرو، سگ ماهیهای خوش نما، لاک پشتها، دُرناها، درخت بامبو، اژدها، و عنقا نمادهای طول عمر، فنا ناپذیری، فضیلت مداری، دفع ارواح شریر، و خوش یمنی هستند. به علاوه، اغلب از داستانهای افسانهای همچون «هشت فنا ناپذیر تمام دریاها را سیر میکنند» و «هشت فنا ناپذیر تولدشان را جشن میگیرند» به عنوان پس زمینهی تزیینات در [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|ساختمانهای تائویی]] مورد استفاده قرار میگيرند. | ||
در دوران [[سلسله تانگ|سلسلهی تانگ]]، ساخت و ساز تعداد 1687 مجموعه [[معماری دوران سلسله ی تانگ|کاخ و صومعههای تائویی]] صورت گرفت و در سراسر کشور چنین بناهایی احداث شد. مساحتی در حدود 8524 بَی(Bay )[ | در دوران [[سلسله تانگ|سلسلهی تانگ]]، ساخت و ساز تعداد 1687 مجموعه [[معماری دوران سلسله ی تانگ|کاخ و صومعههای تائویی]] صورت گرفت و در سراسر کشور چنین بناهایی احداث شد. مساحتی در حدود 8524 بَی(Bay )[i] [[هنر نقاشی در چین|نقاشی دیواری]] که در دوران [[سلسله تانگ|سلسلهی تانگ]] نقاشی شده بودند تا [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران سلسلهی سونگ]](1279-960 میلادی) حفظ و نگهداری میشدند. ولی پس از نیمهی اول دوران [[سلسله مینگ|سلسلهی مینگ]](1644-1369 میلادی)، ساخت چنین بناهایی رو به زوال گذاشتند. | ||
در حال حاضر، طبق آمار رسمی منتشره از سوی دولت، بیش از 1500 [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|معبد تائویی د]]<nowiki/>ر سراسر [[چین]] وجود دارد. | در حال حاضر، طبق آمار رسمی منتشره از سوی دولت، بیش از 1500 [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|معبد تائویی د]]<nowiki/>ر سراسر [[چین]] وجود دارد. | ||
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۴

جنبههای فرهنگی طریقت تائویی خیلی متنوع است، از جمله تفکر تائویی، معماری، گیاهان دارویی، موسیقی، هنرهای زیبا و ادبیات است.
محلهای عبادت طریقت تائویی در سلسلهی خَن«جی(Zhi)» خوانده میشد و در دوران سلسلههای جین غربی و شرقی به«جی»، «لو»، یا «جینگ» معروف بوده است. همزمان با اسلوب سازی و استانداردسازی مراسمهای آیینی، سبک معماری طریقت تائویی نیز به تدریج تکامل یافت. در مراحل اولیهی توسعهی ادیان، اعمال عبادی طریقت تائویی در کلبههای ساده و چوبی موقتی و یا غارها در دل کوههای دور افتاده برگزار میشد. معماریهای تائویی به نوعی طراحی شدهاند تا ایدهی یین و یانگ و عوامل پنجگانهی(فلز، چوب، آب، آتش و خاک)، و دیگر فرضیههای فرخندگی و عمر طولانی و فناناپذیری در طریقت تائویی را به نمایش بگذارند. به عنوان نمونه، برای آراستن ساختمان، از نقاشی خورشید، ماه، ستارهها، ابرها، کوهها، آب، و صخرهها استفاده میشد تا مفهوم پرتو افشانی نور و استواری و جاودانگی را برساند. از تصویر باد بزن، ماهی، گلهای نرگسی، خفاش، و آهو به عنوان نماد فضیلت، فراوانی، خوشحالی، افتخار و جاودانگی استفاده میشد. در این معابد، درختان بید و سرو، سگ ماهیهای خوش نما، لاک پشتها، دُرناها، درخت بامبو، اژدها، و عنقا نمادهای طول عمر، فنا ناپذیری، فضیلت مداری، دفع ارواح شریر، و خوش یمنی هستند. به علاوه، اغلب از داستانهای افسانهای همچون «هشت فنا ناپذیر تمام دریاها را سیر میکنند» و «هشت فنا ناپذیر تولدشان را جشن میگیرند» به عنوان پس زمینهی تزیینات در ساختمانهای تائویی مورد استفاده قرار میگيرند.
در دوران سلسلهی تانگ، ساخت و ساز تعداد 1687 مجموعه کاخ و صومعههای تائویی صورت گرفت و در سراسر کشور چنین بناهایی احداث شد. مساحتی در حدود 8524 بَی(Bay )[i] نقاشی دیواری که در دوران سلسلهی تانگ نقاشی شده بودند تا دوران سلسلهی سونگ(1279-960 میلادی) حفظ و نگهداری میشدند. ولی پس از نیمهی اول دوران سلسلهی مینگ(1644-1369 میلادی)، ساخت چنین بناهایی رو به زوال گذاشتند.
در حال حاضر، طبق آمار رسمی منتشره از سوی دولت، بیش از 1500 معبد تائویی در سراسر چین وجود دارد.
نیز نگاه کنید به
آیین بومی تائو؛ هنر در چین؛ هنر در طریقت تائو
پاورقی
[i] - Bay ( قسمتی از بنا که بین دو ستون باشد. مترجم).
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی