درگیری درون حزبی کومین تانگ

در سال1947، قانون اساسی جدیدی تدوین و براساس آن در 20ماه مه1948، چیانگ از سوی پارلمان به ریاست جمهوری چین انتخاب گردید که از آن به آغاز «حکومت قانونی دموکراتیک» نام برده شد، ولی کمونیست‌ها مشروعیت این قانون اساسی و دولت برآمده از آن را نپذیرفتند. چیانگ در 21 ژانویه‌ی 1949، به خاطر شکست فاحش نیروهای کومین تانگ و ملحق شدن بسیاری از نیروها به کمونیست­‌ها ، از ریاست جمهوری استعفا داد و لی زونگ­ رِن (Li Zongren) معاون رییس جمهور مسئولیت دولت را بر عهده گرفت.

پس از استعفای چیانگ، نیروهای کمونیستی برای فراهم شدن زمینه­‌ی گفتگو با دولت ملی، حملات خود را متوقف و پیشنهاد تسلیم رسم دولت ملی به کمونیست­‌ها را ارایه کردند. لی می­خواست برای پایان دادن به جنگ داخلی، به نحوی با این پیشنهاد کنار بیاید، ولی به خاطر مخالفت چیانگ و طرفدارانش موفق به این امر نشد. لذا، کمونیست­‌ها در آوریل 1949، اولتیماتوم دادند که اگر تا 5 روز دیگر به این پیشنهاد پاسخ داده نشود، حملات خود را از سر خواهند گرفت. چیانگ در مخالفت با تصمیم لی برای تسلیم شدن به کمونیست­‌ها ، تمام طلاها و ارز­های خارجی که متعلق به دولت و در اختیار او بود و دولت شدیدا به آن­ها نیاز داشت را به دولت تحویل نداد و آن­ها را به تایوان منتقل کرد. لذا، وقتی نیروهای کمونیستی در همان ماه نانجینگ پایتخت دولت ملی را تصرف کردند، چیانگ دولت ملی را به گوان دونگ انتقال داد و لی در مخالفت با این تصمیم چیانگ از همراهی با وی خود داری و به استان گوانگ شی رفت. چیانگ برای رفع اختلافات، یکی ازمقامات دولت را پیش لی فرستاد تا او را متقاعد سازد که در این اوضاع نابسامان، از دولت جدا نشود. لی به شرط بازگرداندن پول­‌ها و طلاها به دولت و عدم دخالت چیانگ در امور دولتی، پذیرفت که به گوان دونگ برگردد.

در گوان دونگ، لی زونگ­رِن خواست دولت جدیدی متشکل از هواداران و مخالفان چیانگ تشکیل دهد، ولی چیانگ علی­رغم تعهد به بازگرداندن تمام پول‌ها، تنها بخشی از آن را در اختیار لی گذاشت، و به همین خاطر اختلافات ادامه یافت و ارزش اسکناس­‌های منتشره از سوی دولت به خاطر نداشتن پشتوانه‌ی مالی سریعا سقوط کرده و بی ارزش شد و دولت با بحران مالی روبه رو گردید.

اگرچه ظاهرا چیانگ هیچ سمتی در دولت نداشت، ولی با مداخلاتی که در کارهای دولت می‌کرد، عملا آن را ناتوان و ناکارآمد کرده بود. از نظر استراتژی نظامی، لی معتقد بود به جای به کارگیری نیروهای نظامی برای دفاع از سراسر جنوب چین، بهتر است ارتش در نقاطی مثل گواندونگ و گوانگ شی که قابل دفاع برای نیروهای ارتش ملی است مستقر شوند تا بلکه آمریکا در دفاع از دولت ملی و در این جنگ به نفع آنان مداخله کند. ولی چیانگ با این استراتژی دفاعی مخالفت کرد، چون طبق این سیاست می­ بایست اغلب نیروهای وفادار به خود را در اختیار لی قرار دهد. متقابلا، لی هم کنار گذاشتن طرفداران چیانگ از دولت را آغاز کرد. بر اثر این اختلافات بود که چیانگ اجازه نداد نظامیان طرفدار او از گوان دونگ دفاع کنند و این منطقه در اکتبر 1949 به تصرف نیروهای کمونیستی درآمد.

نیز نگاه کنید به

مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ؛ تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی