دولت انتقالی اسلامی افغانستان

طول دوره شش‌ماهه دولت «اداره موقت افغانستان» در پایان خردادماه ۱۳۸۱/ ژوئن ۲۰۰۲، به اتمام می‌رسید و لازم بود تکلیف حکومت بعدی و رئیس دولت آینده قبل از اتمام دوره شش‌ماهه اداره موقت افغانستان تعیین شود. طبق بند ۵ موافقتنامه بن، قرار شد لویه جرگه اضطراری با ریاست محمدظاهر، پادشاه پیشین، تشکیل گردد و راجع‌به تعیین دولت آینده تصمیم‌گیری‌کند. محمدظاهر در ۲۹ فروردین ۱۳۸۱/ ۱۹ آوریل ۲۰۰۲ بعد از اقامتی طولانی در ایتالیا (از ژوئن ۱۹۷۳ تا آوریل ۲۰۰۲) به‌منظور سرپرستی لویه جرگه اضطراری وارد کابل شد. در آن زمان و از چندی قبل از آن، تلاش‌هایی از سوی طرفدارانش برای اعاده سلطنت محمدظاهر در جریان بود؛ اما این تلاش‌ها، که بخشی از آن قبلا در اجلاس روم ظهور پیدا کرده بود، به نتیجه نرسید.

از سوی اداره موقت افغانستان، کمیسیون ۲۱ نفره‌ای به ریاست محمد اسماعیل قاسمیار مأمور برگزاری انتخابات لویه جرگه اضطراری شد و قرار شد اعضای این لویه جرگه اضطراری که ۱۵۰۱ عضو داشت، از طریق انتخابات سراسری تعیین شوند. تعداد ۱۶۰ کرسی از این لویه جرگه برای زنان اختصاص داده شده بود. انتخابات لویه جرگه از نیمه دوم فروردین ۱۳۸۱، به بعد در مناطق مختلف افغانستان و خارج از این کشور برگزار شد.کرسی‌هایی هم برای مهاجران مقیم ایران و پاکستان در نظر گرفته شده بود.

لویه جرگه اضطراری در تاریخ ۲۱/۳/۱۳۸۱ / ۱۱ ژوئن ۲۰۰۲، تشکیل شد و پس از سه روز مذاکره، دولت بعدی افغانستان را با عنوان «دولت انتقالی اسلامی افغانستان» به ریاست حامد کرزی برای ۵/۱ سال آینده انتخاب کرد. اعضا کابینه را هم که متشکل از اقوام و گروه‌های مختلف بود، معین کرد، در اولین روز اجلاس لویه جرگه، حامد کرزی به محمدظاهر، لقب «بابای ملت» داد. محمدظاهر در آستانه تشکیل لویه جرگه با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد کاندیدای ریاست دولت انتقالی یا هر مسئولیت اجرایی دیگری نیست و از حامد کرزی حمایت کرد. محمدظاهر چندی بعد در ۲۲ جولای ۲۰۰۷ درگذشت.