سلسله جو

نقشه جو یا ژو باختری از سلسله جو

سلسله‌­ی جو(256-1046 پیش از میلاد)، طولانی­ ترین سلسله‌­ی امپراتوری در تاریخ چین است، از 1066 پیش از میلاد تا 256 قبل از میلاد. با پایان هزاره­‌ی دوم پیش از میلاد، سلسله­‌ی جو در دره­‌ی رودخانه‌­ی زرد پایه گذاری شد و سپس سرزمین شانگ(← سلسله شانگ )را تصرف و به کشور خود ضمیمه ساخت.

سیستم حکومت

سلسله­‌ی جو حکومت خود را با سیستمی نیمه فئودالی آغاز کرد. جو، در قسمت غربی شانگ(←سلسله شانگ) حاکمیت داشت، و رهبران آن از سوی شانگ به‌­عنوان«پاسداران مناطق غربی» منصوب شده بودند. شاه «وو(Wu)» حاکم «جو»، با همکاری برادرش که نایب السلطنه بود، در جنگی به نام مویه(Muye)، سلسله شانگ را شکست داد و خود به جای آن نشست.

پادشاه جو

پادشاه «جو» خود را نماینده­‌ی آسمان معرفی کرد تا به حاکمیتش مشروعیت بخشد، ادعایی که برای جانشینان او نیز مفید و مؤثر بود. مثل شانگدی، آسمان بر تمام خدایان دیگر حاکمیت داشت و او بود که تصمیم می­‌گرفت چه کسی شایسته­‌ی حکومت بر چین است. این باور وجود داشت که هر حاکمی که شایستگی نمایندگی از آسمان را از دست بدهد، حوادث ناگوار طبیعی پشت سرِهم رخ خواهد داد، در نتیجه حاکمیتش را از دست می ­دهد و خانواده­‌ی سلطنتی سقوط کرده و سلسله­‌ی دیگری روی کار خواهد آمد تا از آسمان نمایندگی کند.

سلسله­‌ی«جو» ابتدا مقر حکومتی خود را به نزدیکی شهر شی­اَن(Xi’an) کنونی انتقال داده و کم­‌کم به سمت رودخانه­‌ی یانگ ­تسه(Yangtze)گسترش دادند. این حرکت، نخستین مهاجرت جمعیت از شمال به جنوب چین به شمار می­‌آید.

نیز نگاه کنید به تاریخ دوران باستان چین