دوران کتاب سوزی در چین

سوزاندن کتاب‌ها و دستگیری و مجازات شخص گردآورنده. برگرفته از سایت bridgemanimages، قابل بازیابی از https://www.bridgemanimages.com/en-US/image-licensing/king%20qin%20shi%20huang

نخستین امپراتور سلسله­‌ی «چین» وقتی در سال (207 پیش از میلاد) به­ قدرت رسید، برای پایان دادن به اختلافات فكری و سیاسی و قومی و ایجاد وحدت و یكپارچگی در سراسر این کشور، تنها راه چاره را ممنوعیت هر گونه فكر و اندیشه كه به گذشته تعلق دارد، به ویژه آن­چه كه مربوط به اندیشه­‌های فكری كنفوسیوس بود دانست.

لذا، به توصیه­‌ی نخست وزیرش به نام «لی­ شی (Li Shi)» با صدور فرمان وحشیانه­‌ی «كتاب­‌ها را بسوزانید و طرفداران و تبلیغ‌كنندگان اندیشه­‌های كنفوسیوس را در آتش انداخته و دفن كنید» فاجعه­‌ی عظیم فرهنگی را به بار آورد كه با سوزاندن كتاب­‌های غیر قابل شمار و انهدام و به آتش كشیدن محل­‌های نگهداری كتاب، خسارت غیر قابل جبرانی بر میراث مكتوب ملت چین و گنجینه‌­ی فکری و فرهنگی این كشور و ضررهای غیر قابل شمارشی بر گنجینه­‌داران و صاحبان مجموعه­‌های كتاب وارد ساخته و در این حركت ضد بشری، بسیاری از كتاب‌­های ارزشمند و گرانبها در آتش جهل و كینه و نفرت حكام وقت سوخت.

در این دوران بسیاری از مجموعه‌­داران برای حفاظت از كتاب­‌ها، آن­ها را در كوه‌­ها و یا بین شكاف­‌های دیوار منازل و یا مناطق دور افتاده پنهان و دفن نمودند كه پس از مدتی بسیاری از این آثار در اثر رطوبت و عوارض طبیعی از بین رفت و نابود گردید. برخی از آثار كنفوسیوس، از جمله «قطعات ادبی»، «كتاب تاریخ» و... قرن­‌ها بعد از دیوار خانه­‌ی محل سكونت كنفوسیوس كشف و مورد استفاده قرار گرفت.

نیز نگاه کنید به

چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین