نقاشی در ساحل عاج
هنر نقاشی در ساحل عاج، به‌ویژه در شمال این کشور، در منطقه کوروگو، از غنا و تنوع فراوانی برخوردار است. حتی گفته می‌شود که پابلو پیکاسو، مبدع سبک کوبیسم، بسیاری از پرده‌های نقاشی خود را از سبک نگارگری و به‌ویژه از ماسک‌های ساحل عاجی، الهام گرفته است. زیبایی و شگرف‌‌بودن سبک نقاشی ساحل عاجی در نگاره‌های فراوانی که بر دیوارهای خانه‌های روستایی کشیده شده‌اند، مشهود است و خود از توجه به آموزه‌های هنری در سنن بومی ساحل عاج خبر می‌دهند. از چهره‌های معروف نقاشی در ساحل عاج، می‌توان ژیلبر گرود[57] و میشل کوجو[58] و ادریس را نام برد که به‌طور مداوم، نمایشگاه‌هایی در داخل و خارج برگزار می‌کنند.
از تابلوهای مهم ژیلبر گرود، می‌توان «کودک سرباز در ساحل عاج» را نام برد. وی همچنین کتابی در سال 2003 منتشر نموده است به‌نام «سحر سیاه» که به مصیبت‌های جادوگری، این بیماری رایج در آفریقا، می‌پردازد؛ اما کوجو از گرود، قدیمی‌تر و معروف‌تر است. وی نخستین هنرمند ساحل عاجی است که پیش‌از استقلال، در سال 1957، نمایشگاهی فردی در شهر ابیجان برگزار کرد. از 1970 بدین‌‌سو، در محله‌ای به‌نام «کارتیه فرانس» در 40 کیلومتری ابیجان اقامت دارد؛ جایی که هنرمندان نقاش و موسیقی‌دانان بسیاری زندگی و کار می‌کنند. سبک کاری او ملهم از عرفان و تأملات شرقی است (Auzias & Labourdette, 2008: 108). ادریس هنرمند مردمی ساکن گراند بسام نیز نمایشگاه‌ها و کارگاه‌های مختلفی در کشورهای مختلف آسیایی، اروپایی و آفریقایی برگزار کرده است. وی در آثارش به حیوانات و ترسیم جنگل و استفاده از رنگ‌های متنوع، بهای زیادی می‌دهد. در حوزه هنر مصور نیز چهره‌ای به‌نام زوهوره لسن[59] فعالیت می‌کند که درزمینه کاریکاتور هم فعال است و نشریه طنز معروفی به‌نام «گبیش»[60] (صوت ناشی از ضربه مشت) را منتشر می‌کند. مهمترین موفقیت هنری او خلق شخصیتی خنده‌دار، به‌نام «گوفی گامبو»[61] است که هجویه‌ای واقعی از تجار است و کسانی که مدام دنبال پول هستند. خانه هنرمندان در ساحل گراند بسام مکان خوبی برای آشنایی با نقاشان مردمی و خوش‌ذوق ساحل عاجی است.