خط در سوریه

شکل نوشتاری رایج در سوریه، خط و الفبای عربی است که البته بهتر است خط اسلامی نامیده شود؛ زیرا خط عربی پیش از اسلام، نوعی خط نَسْخِ برگرفته از خط «نَبَطی» (Nabati)[5]و الفبای «نیاسینایی» یا «پیشاسینایی» (Proto-Sinaitic) بود و نگارشی ساده، بی نقطه و اعراب و کم­کاربرد داشت[6]؛ اما بعد از گسترش اسلام و ورود مستعربه و اقوام دیگر به اسلام و حکومت اسلامی، به سرعت با خطوط دیگر درآمیخت و به کمال رسید.

در سوریه پیش از اسلام نیز شکل و ریشه خط و الفبا به قول منطقیون، مقول به تفصیل است؛ یعنی باتوجه به تمدن­های یکپارچه حاکم برر سوریه و نیز تمدنهای پراکنده ای که به شکل دولت­شهرهای مستقل در مناطق مختلف سوریه شکل گرفته­اند، طیفی از انواع خطوط، مورد استفاده بوده است؛ مثل خط و الفبای اوگاریتی، مصری، آرامی (نبطی، تدمری و...)، فنیقی و در ادوار متأخرتر، سریانی (آشوری)، عبری، یونانی و رومی.

در حال حاضر خط و الفبای سریانی (Syriac alphabet) در کلیساهای یعقوبی به عنوان خط زبان مقدس کتاب مقدس، اموزش داده و استفاده می­شود که سه گونه متفاوت دارد: مُدوّر یا «استرانگلو» (Esṭrangēlā)، شرقی یا «مدنحایا» ('Maḏnḥāyā') و «سِرطا» (Serṭā) (گونه غربی)؛ بدین شکل:

نام	نویسه			معادل انگلیسی
	مدنحایا	مدنحایا	سرتو
Ālep̄				ā
Bēṯ				b
Gāmal				g
Dālaṯ				d
Hē				h
Waw				w ū / ō / u / o
Zayn				z
Ḥēṯ				ḥ
Ṭēṯ				ṭ
Yōḏ				y ī / i
Kāp̄				k (kh, x)
Lāmaḏ				l
Mīm				m
Nūn				n
Semkaṯ				s
Ē				ʿ
Pē				p (ph/ f)
Ṣāḏē				ṣ
Qōp̄				q
Rēš				r
Šīn				š (sh)
Taw				t (th, θ)