وضعیت اقتصادی و معیشتی در سنگال
واحد پول این کشور "فرانک سیفا" نام دارد (CFA). تولید داخلی خالص 88/12 میلیارد دلار در سال 2010 بوده است (نرخ جهانی). تولید داخلی خالص از نرخ توان خرید 88/23 میلیارد دلار در سال 2010 بوده است. رده تولید داخلی خالص (PIB) در سال 2010، 14 میلیارد دلار بوده است.
صنایع اصلی این کشور عبارت از محصولات کشاورزی، معادن فسفات، تولید کود، پالایشگاه نفت، مصالح ساختمانی و کشتی‌سازی است. میزان صادرات در سال 2010، 062/2 میلیارد دلار، مواد صادر شده شامل نفت، گاز، دستگا‌ه های الکتریکی، پارچه، کائوچو بوده است. اصلی‌ترین مشتریان انگلستان، مالی، فرانسه، هند، گامبیا و اسپانیا هستند. نرخ واردات در سال 2010، 444، 4 میلیارد دلار بوده است. واردات اصلی از ایتالیا، فرانسه، انگلستان، تایلند و چین به سنگال می باشد. با این حال، چند سال است نشست‌های بین چین و آفریقا نشان داده است که کشور چین روز به روز برای سنگال شریک مهم‌تری می‌شود.
بعد از نیجریه، ساحل عاج و غنا، کشور سنگال چهارمین اقتصاد غرب آفریقا را دارا است. با این وجود جزء کشورهای در حال توسعه است، اقتصاد آن بیشتر به طرف اروپا و هند چرخیده است. شرکای اصلی اقتصادی آن فرانسه، هند و ایتالیا هستند. نسبت به دیگر کشورهای قاره آقریقا، سنگال دارای منابع طبیعی کمتری است.
درآمدهای اصلی آن از ماهیگیری و صنعت توریسم است. اما وضعیت جغرافیایی و ثبات سیاسی آن باعث شده است که این کشور یکی ازصنعتی‌ترین کشورهای آفریقایی باشد، کشورهایی مانند فرانسه و تا حدودی آمریکا در این کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
جامعه سنگال، کشاورزی و صنعتی و کشوری در حال توسعه است. در بخش کشاورزی، با مهاجرت روستائیان به شهرها مخصوصاً در شبه جزیره دماغه سبز، تعداد روستائیان کاهش یافته است. امروزه آنها تنها 55/0 جمعیت کل سنگال را تشکیل داده‌اند.[۱]
تولیدات اصلی کشاورزی در سنگال شامل غلات از جمله ارزن و سورقو (Sorgho) یعنی ذرت خوشه ای و برنج در کازامانس بادام زمینی، میوه‌های گوناگون، سبزیجات بویژه گوجه فرنگی در نواحی داکار است.[۲] در دامپروری سنگال نیز دام‌ها در گروه: گوسفند (رأس 4497000) بز (رأس 3833000) و گاو (رأس 2927000) و پرندگان صنعتی (22987000 رأس) هستند. ماهیگیری نیز جزء همین بخش به شمار می آید.[۳]
بخش کشاورزی حدود 70% جمعیت سنگال را بکار گرفته است. با این وجود بخش ابتدایی در تولید داخلی خالص در حال نزول است. کاهش بارندگی و بحران بخش بادام زمینی، کشت اصلی کشور، 20% تولید داخلی خالص را کاهش داده است. ماهیگیری نیز یکی از بخش‌های اصلی اقتصاد خانوادگی سنگال است. این بخش به علت استخراج بیش از اندازه و افزایش اخیر هزینه های انرژی دچار مشکل شده است. اصلی‌ترین تولیدات و خدمات در شهر داکار و حومه ی آن متمرکز شده‌اند از طرف دیگر، نقل و انتقال‌های مالی از طرف مهاجران سنگالی (مهاجران به اروپا و آمریکا) درآمد نه چندان ناچیز را با خود می برد. می‌توان حدس زد که میزان این درآمد برابر حجم کمک‌های همکاری بین‌المللی (37 دلار برای یک فرد مقیم سنگال در یک سال) است. کشور سنگال عضو فعال بانک جهانی، سازمان جهانی تجارت و اتحادیه اقتصاد و پول غرب آفریقا است.[۴]در سال 1960 هنگام استقلال کشور سنگال صنعتی‌ترین کشور در آفریقای سیاه فرانسه زبان بود و این رشد تا اواسط سال 1970 ادامه داشت. امروز بخش صنعت مخصوصاً با توجه به مشکل انرژی در بحران به سر می‌برد.
حجم زیاد بدهیهای خارجی این کشور، بخش کشاورزی که حدود 70% جمعیت را بکار گرفته است و مشکلات آن از قبیل حساسیت به آب و هوای بد از جمله مسائل مهم اقتصادی آن است. در سال 1994، پول ملی ارزش خود را از دست داد، سنگال سعی دارد که شرایط لازم برای سرمایه‌های پولی بین‌المللی برای تخفیف بدهیهای خود را فراهم سازد. از سال 2006، سنگال در لیست کشورهای واجد شرایط است.[۵]
نیز نگاه کنید به
- وضعیت اقتصادی و معیشتی در ژاپن
- وضعیت اقتصادی و معیشتی در روسیه
- وضعیت اقتصادی و معیشتی در تونس
- وضعیت اقتصادی و معیشتی در لبنان
- وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین
- وضعیت اقتصادی و معیشتی در افغانستان